Αγαπητά μου παιδιά
Μέσα στην πληθώρα των παραδοσιακών ασμάτων, των ποιημάτων, των δύστυχων δίστιχων, των χαϊκού και όλων όσων παρουσιάζει η λαϊκή μούσα, συχνά ξεχνιέται η τόσο ωραία κατηγορία των παιδικών τραγουδιών. Πηγαία, χαρούμενα κι ανέμελα τα παιδικά τραγούδια, αποτυπώνουν κι αυτά με τη σειρά τους –μετά και την παρέμβαση της λαϊκής μούσας– την χαρωπή πραγματικότητα και την γελοία επικαιρότητα.
Ας δούμε μερικά παρά δήγματα, ξεκινώντας με τη γνωστή «καλή μας αγελάδα» (ποια Αννα ρε;):
Η καλή μας αγελάδα
τρώει υπό σκιά της ΓΑΔΑ
μικρά χόρτα και μεγάλα
για να κατεβάσει γάλα
να το κάνουνε μαρμίτα
και να φάν’ όλη την πίτα
να τη βάλουνε στο πιάτο
και εσύ να πιάσεις πάτο.
Ακολουθεί η hip hop διασκευή του «δεν περνάς κυρα-Μαρία»:
Δεν περνάς δικτατορία
δεν περνάς, δεν περνάς
δεν περνάς δικτατορία
δεν περνάς, δεν περνάς.
Θα υπάγω στην Ευρώπη
δεν περνώ, δεν περνώ
θα συνάψω συμφωνίες
δεν περνώ, δεν περνώ.
Θα τις δώσω στην καλή μου
δεν περνώ, δεν περνώ
και θα κάνω την καλή μου
δεν περνώ, περνώ!
Και ποιος δεν τραγούδησε τη «βαρκούλα του μασκαρά»:
Βγαίνει η βαρκούλα, βαρκούλα του μασκαρά
απ’ τη γωνία την άλλη, ρουφιάνοι, ρουφιάνοι
κι από τον «τρίτο δρόμο», διμοιρία με χαρά.
Και ρίχνει ο ναύτης, ρίχνει ο σκλάβος με χαρά
τις πέτρες του και πάλι, κουφάλες, καπιτάλες
τις πέτρες του και πάλι, βαρκούλα του μασκαρά.
Μαύροι καιροί, πολύ κουράστηκες ψαρά
τα ψάρια είναι δικά σου, ρουφιάνοι, ρουφιάνοι
τα ψάρια είναι δικά σου κι όχι του μασκαρά.
Και πούλα τα και πούλα τα στην αγορά
να θρέψεις τα παιδιά σου, εργάτη, εργάτη
και όχι τους ρουφιάνους, βαρκούλα του μασκαρά.
Μια μερίδα συνειδητοποιημένων παιδιών τραγουδά το «χαρωπά τα δυο μου χέρια»:
Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ
χαρωπά και τα κεφάλια σας χτυπώ
μια και είμαι εγώ παιδί
ξέρω πάντα να γελώ
τον παραγωγό του πλούτου αποτελώ.
Χαρωπά θε’ να γελάσω δυνατά
και στην άκρη βάζω κάθε κερατά
μια και είμαι εγώ παιδί
ξέρω πάντα να γελώ
κι άμα θες απ’ την αρχή ξαναρχινώ.
Το number one hit «ήταν ένα μικρό καράβι» για πολλές δεκαετίες στα παιδικά charts:
Ηταν ένα μικρό μπορντέλο (δις)
που ήταν α-α-ανιστόρητο (δις)
ω-ε, ω-ε, ω-ε, ω-ε
Κι έκανε ένα μακρύ ταξίδι (δις)
μέσα εις τη-στην Ευρωένωση (δις)
ω-ε, ω-ε, ω-ε, ω-ε
Και σε πέντ’-έξι εβδομάδες (δις)
σωθήκαν’ όλες οι υπεκφυγές (δις)
ω-ε, ω-ε, ω-ε, ω-ε
Και τότε στήσανε κρεμάλες (δις)
να δούνε ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί (δις)
ω-ε, ω-ε, ω-ε, ω-ε
Κι ο κλήρος πέφτει στον Νενέκο (δις)
που ήταν ε-ε-ε- εγκάθετος (δις)
ω-ε, ω-ε, ω-ε, ω-ε
Κι αν σας αρέσει αυτή η ιστορία (δις)
την ξαναπάμε, πάμε απ’ την αρχή (δις)
ω-ε, ω-ε, ω-ε, ω-ε
Και τέλος, η αποτύπωση του παρόντος στο «γύρω-γύρω όλοι»:
Γύρω-γύρω όλοι
απ’ το τραπεζοτσόλι
του αιώνα η κλοπή
κι όλοι κάθονται στη γη
μα θα ‘ρθει και το σκαμνί…
Πας χάλια πασχαλιά
