Αγαπητά μου παιδιά
Εχοντας εισέλθει στο κατά τη ρωμαϊκή αρίθμηση ΜΜΧ και κατά την ελληνική Βι εθνοσωτήριον έτος, άλλο δεν έχουμε από το ν’ αναμένουμε με ρίγη το 2011 που ακολουθεί. Το έτος πουστην ελληνική αρίθμηση γράφεται ως Βια! Και, κατά το «αντι-2004», τώρα ενεργοποιούνται οι ομάδες αντι-βία, που μάλιστα προσδιορίζονται ως λαϊκές. Ε, ρε γλέντια… Κι όλα αυτά ένα χρόνο πριν καταστραφεί ο κόσμος –όπως προ-φυτεύουν αυτοί που ξέρουν– σε μια μοναδική ευκαιρία να καταστραφεί προηγούμενα η κουφαλαιοκρατία και τα λαμπρά μικρονοϊκά ανάκτορά της!
Προς το παρόν, σήμερα ο μήνας έχει εννιά για όλους, ενώ για διάφορους και για αδιάφορους, ο μήνας έχει εννιά καθημερινά… Με την ευγενική χορηγία των υπουργείων πολτού, προπο, του γάμα-γάμα πι-πι (έρχεται μεταβολή του καιρού από τα δυτικά, oh mon dieu, τι ανιαρό!) και της αγίας Απραξίας, προστάτιδας των εκατό πρώτων ημερών. Μεγάλη η χάρη (ποια Αλεξίου ρε;) της.
Σ’ αυτή την αποστολή επιστολής με συστολή και άνευ καταστολής, την πρώτη για το έτος που τα μηδενικά άλλαξαν απλώς θέση, παραδίδουμε την πένα μας σ’ έναν αξεπέραστο συνάδελφο (τι τιμή μας να τον αποκαλούμε έτσι και τι ντροπή γι’ αυτόν! Καλά που δεν είναι τριγύρω). Λες και τα ‘γραψε χθες ο αξεπέραστος ανατόμος! Απολαύστε τον, καθώς ακόμα ηχούν στ’ αφτιά μας τα «χρόνια θολά» και όλα τα απάρτια των αταβιστικά επαναλαμβανόμενων ευχολογίων εις τους αιώνες των αιώνων. Α, μην…
Ο Φασουλής τα κάλαντα / τα λέει δίχως τάλαντα
Να σας τα πούμε; Πέστε τα… λοιπόν καλημερούδια
κι Αη Βασίλης έρχεται κι αρχίζουν τα τραγούδια.
Αρχιμηνιαίς, αρχιχρονιαίς κι αρχαίς αιώνος νέου
το στόμα να χορτάσωμε του καθενός ορνέου
να φάμε βασιλόπιτες, πουλερικά και διάνους
σπαλέτες να γυρέψωμε, προβιβασμούς, στεφάνους.
Καθ’ αιώνας οπού φθάνει χρόνους εκατό μας κάνει
κάθε χρόνος οπού τρέχει μια ντουζίνα μήνας έχει,
κάθε νέος μήνας πάντα έχ’ ημέρες ως τριάντα
μα τυχαίνει πού και πού να ‘χει και τριανταμία
και στο τέλος του μηνός όλοι τρέχουν στον ταμία.
Είναι κάμποσοι παυμένοι μες στου κόσμου τον κλαυθμώνα
που μονάχα μιαν ημέρα την μετρούνε σαν αιώνα
είναι και διορισμένοι στου καχπέ ντουνιά τη σφαίρα
που μπορούνε τον αιώνα να τον έχουν σαν μια μέρα.
Να σας τον πούμε; Πέστε τον… χαρά στ’ αρχοντικό μας
τον γάιδαρό σας δέστε τον κοντά στο κεντρικό μας.
Σήμερα χαίρει και γελά κι ο κήπος του Κλαυθμώνος
νέος αιών μωρέ παιδιά κι αντάμα νέος χρόνος
κι οι δυο σουπιές φορτώθηκαν για να μας μουντζουρώσουν
κι οι δυο βαστούνε φάσκελα για να μας φασκελώσουν.
Αιών μεγάλε κι εικοστέ και συ καινούργιε χρόνε
μουντζούρωνε, φασκέλωνε, φθάν’ οι κοιλιές να τρώνε.
Και σεις οι δυο θα φύγετε κι εμείς με συγκινήσεις
ακόμη θα παρλάρωμε για τας μεταρρυθμίσεις.
Αη Βασίλης έρχεται… χαρείτε σεις τα πλήθη
κι ο δήμαρχος, καλώς ποιών, εσχάτως συνεβλήθη
να γίνουν ουρητήρια κι απόπατοι καμπόσοι
κι έτσι το μέγα ζήτημα της βρώμας να τελειώσει.
Αη Βασίλης έρχεται κι η πίτα μες στη μέση
νέος αιών, νέα χρονιά κι κόντες δεν θα πέσει.
Φαρμάκια λησμονήσετε και χρόνους επαράτους
κι εκφράσετε στον δήμαρχον θερμά συγχαρητήρια
γιατί θαρρώ πως εξ αυτής της δράσεως του κράτους
θα μείνουν μόνον κέρδος μας καμπόσ’ αφοδευτήρια.
Αη Βασίλης έρχεται… χρόνια πολλά και τώρα
ελάτε με τα τέσσερα να πάρετε τα δώρα.
Γεώργιος Σουρής