Αγαπητά μου παιδιά
Ως άλλοι δόκτορες Τζέκιλ και κύριοι Χάιντ, μιλάμε μεταξύ μας τα βράδια για την ανάγκη πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης, για εφόδους στους ουρανούς, ενώ τις μέρες «εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί», όπως έλεγε και ο Καβάφης… Και είναι τραγελαφική αυτή «η διπλή ζωή της Βερόνικα», αυτή η τεράστια απόσταση που πρέπει να διανυθεί μεταξύ καθημερινών σόου και ταξικής συνείδησης.
«Anyway» που θα έλεγε και η μετεμψύχωση του Δημήτριου Νενέκου και του Βίτκουν Κουίσλινγκ, ο ευφυέστατος αλητήριος που δέχτηκε να παραστήσει τον βλάκα, που μέχρι πριν λίγο καιρό παρίστανε και τον οσιομάρτυρα και τον σωτήρα, ανασκολοπίζοντας μια ολάκερη χώρα.
Ας στρέψουμε το βλέμμα στην πωλητική επικαιρότητα, έτσι όπως αποτυπώνεται από τη λαϊκή μούσα. Ητις ξεκινά τις παραδοσιακές δεκαπεντασύλλαβες καντσονέτες της από την βάσανο του ντιμπέιτ, μαδώντας μια μαργαρίτα και απαγγέλλοντας:
ποτές δεν καταδέχονται να κάτσουν πλάι-πλάι.
εμπρός στης Ελλης την ποδιά της τάνασπου να γίνει…
καβάλησαν τον Κάλαμο και πάν’ για Καπανδρίτι.
Μα ο κάλαμος χολώθηκε, τα πήρε στο κρανίο
κι άμα γυρίσει κάθετος –που ‘λεγε κι ο Ρασούλης-
τότες θα κλαίνε οι έμορφες και θα θρηνούν οι χήρες
κι ο Αλέξης θα ζητά σπηλιά να κρύψει τις πομπές του.
εδώ είσαι σκλάβα του ευρώ, των καπιταλιστάδων
και μη τσαμπουκαλεύεσαι σαν περπατάς καμπούρης
γιατί θα σε πηδήξουνε και θα γελάει ο κόσμος.
και από γκόμενες αστών, καινούργια γκομενάκια.
και συ απ’ το παραθύρι σου τοξεύεις με παπάρες.
και τώρα πάλι ανάνηψες και πας για πιο μεγάλα…
Εσύ δεν είσαι ασανσέρ, βόας ή κροταλίας
μα σαλτιμπάγκος που ζητά πώς να του κάτσει η μπίλια.
μα θε’ να φύγει ο Θεριστής και να διαβούν οι μήνες
κι όταν περάσει η γιορτή της ψηφομαλακίας
τότε θα προσμετρήσουμε του σάκου τα απίδια…
μα ήρθαν κλέφτες και ληστές και μου τα πήραν όλα!
Μα ούτε αυτό τους χόρτασε, περνάνε κάθε μήνα
και μου ζητούν και τα προικιά, ό,τι έχω και δεν έχω.
Αλήτες τρισκατάρατοι, Λαμπρή να μην σας εύρει
τα μπάνια σας μες στα σκατά να κάνετε το θέρος
χειμώνα να παγώνετε κι άνοιξη να ψοφάτε
και κρεμασμένους να σας βρει φθινόπωρο στα δέντρα.
να πεις στο Λάκη
να πιστολάκι
