Dear Δημήτρη
Δεν κάνατε καθόλου καλά που δώσατε αυτό το όνομα στο παιδί, το οποίο χρησιμοποιούσατε ως βιτρίνα για πράξεις του κοινού ποινικού δικαίου, όπως αποδείχθηκε. Γι’ αυτό και σας κρατούν σε ειδικές συνθήκες, όπως κάθε κακοποιό άλλωστε. Το είπαν τόσοι πνευματικοί και υλικοί άνθρωποι, το είπε και η Ελλη Αλεξίου τις προάλλες, σε επανάληψη παλαιότερης επετειακής εκπομπής για το Πολυτεχνείο, όπως κάθε χρόνο (τις μαζεύω τις εκπομπές -σε σακούλες σκουπιδιών γιατί είναι πολλές και μετά από τόσο καιρό μυρίζουν άσχημα, come la puzza a Faluzza- επειδή ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την προϊστορία και την ανακοπή του περάσματος στην ιστορία).
Το όνομα αυτό είναι ιερό, έχει αποκαταστήσει κόσμο και κοσμάκη, δεν μπορείτε να το καπηλεύεστε σαν αρχαιοκάπηλοι σε καπηλειά. Κι εσείς βρε παιδί μου, αφού ληστεύατε τράπεζες, γιατί δεν ομολογήσατε ότι το κάνατε π.χ. για την αποπληρωμή χρεών για ηλεκτρικές συσκευές, όπως εκείνο το όργανο στην Κάτω Αχαΐα; Θα είχατε άλλη αντιμετώπιση, υπό την σκέπη της αγίας κατανάλωσης, προστάτιδος των απανταχού μη ζώντων. Οπως κι αν λέγατε ότι τα όπλα του Βύρωνα ήταν από κείνες τις ελαττωματικές παρτίδες και πυροβολούσαν από μόνα τους. Συνέβη τόσες φορές. Ή αν λέγατε ότι τα φέρατε από τη Βοσνία, όπως εκείνος ο εσχάτως ανακαλυφθείς ελληνόπαις. Τώρα θα ήσασταν έξω, όπως όλοι όσοι εμπίπτουν στις ευεργετικές διατάξεις των παραπάνω.
Τί να σου πω; Πάντως οι εικοσιεννέα κατασκευαστές πλυντηρίων σκέψης έκαναν για εικοστή ένατη φορά το χρέος τους, συμμετέχοντας πάλι τις προάλλες στην περιφορά του επιταφίου (στην πρώτη περιφορά έλειπαν, γιατί είχαμε εθνικάς εκλογάς, όπως θα θυμάσαι). Ημασταν σχεδόν όσοι και οι αστυνομικοί, είναι σπουδαίο που καταφέρνουμε να προσελκύουμε τόσους αστυνομικούς σε μια τέτοια γιορτή, κάθε χρόνο. Διευρυνόμαστε, συμφιλιωνόμαστε, υλοποιώντας την εθνική Ομόνοια, την εθνική Κοτζιά, την εθνική Κλαυθμώνος, την εθνική Ελλάδος γεια σου. Χωρίς αναβολές και αναβολικά. Ψηλότερα, δυνατότερα, γρηγορότερα, μετά τον καλοκαιρινό ολυμπιακό και παναθηναϊκό θρίαμβο. Τουλάχιστον δεν ανήκουμε στους τριπλάσιους αδιάφορους του σταδίου Καραϊσκάκη, που εγκλωβίστηκαν στην παγίδα της πάλαι ποτέ Πορτογαλίας.
Κατά τα άλλα, εδώ συμβαίνουν πολλά, τηλεοπτικά και μη (εγώ άλλαξα την τηλεόραση με οικιακό μηχάνημα υγειονομικής ταφής απορριμάτων, αλλά μου τα αποκομίζουν και με αποκοιμίζουν όσοι επιμένουν στο παραδοσιακό σύστημα). Τα δικά μας παιδιά παρουσιάζουν αξιοζήλευτη δραστηριότητα τελευταία. Οργανώνουν μαζώξεις για την Μακεδονία (Θεσσαλονίκη, Καραϊσκάκη κλπ), κυνηγούν μετανάστες και διαδηλωτές, αν μη τι άλλο δεν πλήττουν. Οι κοινωνικές αθλοπαιδιές αναβαθμίστηκαν με τα νέα προγράμματα του υφαρπαγείου λυσσασμένης γενιάς.
Θες κι άλλα νέα; Επειδή ο Πόντος δεν εκπροσωπείται στην παρέα σας, κάποιοι προσπαθούν να την εμπλουτίσουν, αλλά το βλέπω κομματάκι δύσκολο να τοποθετηθεί εγκάθετος πόντιος εκπρόσωπος. Δεν ξέρω και τι λένε οι υπερπόντιοι. Κατά τα λοιπά, στον κουμπάρο μπαρμπα-Λάμπρο από την φίλη, γείτονα και εσχάτως συγγενή, άρεσε η Ανδρος και ξαναπέρασε από εκεί με τα αεροπλάνα του. Στο Αίγιο η βάση έκραξε την Mrs Diamantopoulos, στο Λονδίνο ακτιβιστές προσέβαλαν εκδήλωση υπό την Ντόρα για την ολυμπιάδα (αλλά αυτά θα τα διάβασε στο “Ποντίκι” εκείνη που αφήνει αποτυπώματα και θα στα μετέφερε).
Επίσης, παρά την άνθιση των πολυμέσων, η παραδοσιακή αλληλογραφία καλά κρατεί. Dear Kostas ο πλανητάρχης, dear Europeans ο αρχιεπίσκοπος, dear greek economists οι ευρωπαίοι, dear mother, dear father οι Metallica, τα ΕΛΤΑ δεν προλαβαίνουν να διεκπεραιώνουν επιστολές. Είπα ΕΛΤΑ και θυμήθηκα τον εξ Ακαμάτρας και τις καπνοσακούλες, τι να κάνει αυτό το παιδί;
Αυτά για την ώρα. Να μην ξεχνάς ότι ζείτε σε συνθήκες πολύ καλύτερες από άλλων, κι ας μην έχετε κήπο, απ’ ό,τι μάθαμε από τους αρμόδιους. Σ’ αφήνω τώρα γιατί πείνασα, α πα πα λιγούρα!…