«Ενα ακόμα σημαντικό ορόσημο προς τη μετεξέλιξη του ΣΕΠΕ σε Ανεξάρτητη Αρχή Επιθεώρησης Εργασίας (που αποτελεί μια από τις βασικές τομές του ν. 4808/2021 για την Προστασία της Εργασίας) αποτελεί η έγκριση των πέντε μελών, που θα απαρτίζουν το Συμβούλιο Διοίκησης της Αρχής, από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής», ανακοίνωσε ο Χατζηδάκης. Και τα παπαγαλάκια έπιασαν δουλειά, γράφοντας για την… αποπολιτικοποίηση του ΣΕΠΕ και την απαλλαγή του από τον έλεγχο των κυβερνήσεων.
Πόσο αποπολιτικοποιημένο, όμως, μπορεί να είναι ένα όργανο, του οποίου οι διοικούντες εγκρίθηκαν μόνο από τους κυβερνητικούς βουλευτές; ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ25 και κόμμα Βελόπουλου καταψήφισαν, ενώ το ΚΙΝΑΛ ψήφισε «παρών». Αυτό δεν το αναφέρει η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του υπουργείου, αλλά η απόκρυψη δεν προσφέρει κανένα όφελος στην κυβέρνηση.
Εννοείται πως καμιά από τις περιβόητες Ανεξάρτητες Αρχές δεν είναι αποπολιτικοποιημένη. Ακόμα και αν οι διοικούντες τους εκλέχτηκαν με ευρείες κοινοβουλευτικές συνελεύσεις, το μείζον είναι πως αυτές οι Αρχές αποτελούν εργαλεία του συστήματος, το οποίο και υπηρετούν.
Εκσυγχρονιστική μπουρδολογία
«Διανύω το 61ο έτος της ηλικίας μου και από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με τα κοινά άκουγα αιτιάσεις για τη φορολογική διοίκηση και την Επιθεώρηση Εργασίας προς μη φίλα προσκείμενες επιχειρήσεις προς την εκάστοτε κυβέρνηση», είπε ο Τσακλόγλου. Και συμπλήρωσε: «Με την παροχή της ανεξαρτησίας του ΣΕΠΕ οι αιτιάσεις αυτές ελπίζω ότι θα αποτελούν παρελθόν».
Οι «αιτιάσεις» (καταγγελίες εργαζόμενων και σωματείων ήταν) δεν αναφέρονταν σε «φίλα» ή «μη φίλα προσκείμενες επιχειρήσεις προς την εκάστοτε κυβέρνηση». Αφορούσαν καπιταλιστικές επιχειρήσεις, γενικά, ανεξάρτητα από τις πολιτικές προτιμήσεις των ιδιοκτητών τους. Τους καπιταλιστές εργοδότες εξυπηρετούν όργανα τύπου Επιθεώρηση Εργασίας και όχι μόνο τους φίλους της κυβέρνησης.
Η απελπισία ενός κυβερνητικού κονδυλοφόρου
H αφοσίωση του Γιώργου Παπαχρήστου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αμφισβητείται. Είναι το βαρύ πυροβολικό στη ναυαρχίδα του Συγκροτήματος Μαρινάκη. Υπάρχουν, όμως, και κυβερνητικές συμπεριφορές που τον ξεπερνούν. Που δεν μπορεί να τις υπερασπιστεί με τίποτα. Οπως αυτή με τα υποχρεωτικά rapid test που έγιναν εθελοντικά self-test. Tι να κάνει κι αυτός; Μιλάει για «πατάτα» και την αποδίδει στην… κούραση της κυβέρνησης. Εχει μεγάλη πλάκα το πόνημά του στα σημερινά «Νέα».
Πώς γίνεται, όμως, μια κυβέρνηση που κάνει «πατάτες» και δίνει «δείγματα όχι σοβαρής διακυβέρνησης» να… καλπάζει προς μια άνετη εκλογική νίκη με διαφορά πάνω από 10% από τον δεύτερο, που μάλιστα μπορεί να μην είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά το ΚΙΝΑΛ, όπως με φανατισμό υποστηρίζει ο Παπαχρήστος; Ελα μου ντε… Φαίνεται πως η… κούραση από την πανδημία δεν έχει καταβάλει μόνο την κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και τους κυβερνητικούς κονδυλοφόρους.
Πόσο μπορεί ν’ αντέξει το τίποτα;
«Πολύ σωστά, θα αντιτείνουν πολλοί ότι ανάλογη θετική προδιάθεση κατέγρα- φαν οι μετρήσεις και όταν είχε εκλεγεί η μακαρίτισσα Φώφη. Εξίσου σωστά και εγώ, όμως, θα επισημάνω τις τεράστιες διαφορές μεταξύ του νυν και της αειμνήστου. Η Φώφη είχε πολύ έντονη προσωπικότητα και έδειχνε αμέσως αυτό που ήταν: η προσωπο-ποίηση της δεκαετίας του 1980. Εβλεπες τα όριά της και ήξερες τι να περιμένεις. Ο Ανδρουλάκης ως προσωπικότητα είναι γκρίζα. Κάτι πρέπει να υπάρχει από κάτω, οπωσδήποτε – δεν έφθασε τυχαία ως εδώ μόνος του, θέλω να ελπίζω. Τι όμως; Κανείς δεν ξέρει τι να περιμένει από τον Ανδρουλάκη. Αν ο ίδιος δεν πέσει σε γκάφες και εκτεθεί, η αόριστη ελπίδα που αντιπροσωπεύει μπορεί να αντέξει περισσότερο τη δοκιμασία της τριβής με την πραγματικότητα». Ο γνωστός Στέφανος Κασιμάτης στα «Νέα». Αν δεν κάνουμε λάθος (που δεν κάνουμε), εναποθέτει όλες τις ελπίδες του στο χρόνο συντήρησης του τίποτα. Θεωρεί ότι ο Ανδρουλάκης μπορεί ν’ αντέξει στο χρόνο, γιατί δεν πρεσβεύει τίποτα.
Θα συστήναμε να θυμηθεί ένα άλλο παράδειγμα. Ο γνωστός «κύριος Τίποτα» μπορεί να κέρδισε τον «πολύ» Πάγκαλο στις εκλογές για το δήμο Αθήνας, όταν όμως πήγε να φτιάξει κόμμα, δεν κατάφερε να φτάσει ούτε μέχρι τις εκλογές. Μπορεί τα γκάλοπ που δημοσιεύονταν για το κόμμα Αβραμόπουλου (ούτε το όνομά του δεν μπορούμε να θυμηθούμε πια) να του έδιναν κάτι ξεγυρισμένα εικοσάρια (τοις εκατό), αυτός όμως -επειδή ήξερε την αλήθεια- επέλεξε να επιστρέψει στη ΝΔ, κατακτώντας μια πρωτιά: έστησε το πρώτο στην αστική πολιτική Ιστορία κόμμα που δεν κατέβηκε ποτέ σε εκλογές.
Και γελοίος και προκλητικός
«Μην γκρινιάζετε. Σταματήστε όλη τη μέρα τη μαυρίλα. Θα σας πουν οι άνθρωποι σε σούπερ μάρκετ που ψωνίζω και μόνος μου για να βλέπω τις τιμές. Αυτή η εικόνα που βγάζετε δεν υπάρχει. Την τελευταία φορά που πήγα στο σούπερ μάρκετ, το περασμένο Σάββατο, με έβγαλαν επτά σέλφι. Κανέναν κόσμο δεν είδα να μου λέει “μας γδέρνουν οι τιμές”, δεν είδα»! Αδωνις Γεωργιάδης.
