«Υπάρχει και η ελευθερία των συναλλαγών που επιτρέπει στις Διοικήσεις μιας οποιασδήποτε επιχείρησης να προσλάβει με ό,τι μισθούς κρίνει εκείνη, γιατί έχουμε πει ότι απελευθερώνεται το σύστημα, με ό,τι μισθούς κρίνει εκείνη προκειμένου να ικανοποιήσει τις επιχειρησιακές της ανάγκες.
Οι συλλογικές συμβάσεις ασφαλώς και δεν καταργούνται. Αν μια Διοίκηση θέλει να προσλάβει με όρους δυσμενέστερους από αυτούς που επιτρέπει ο νόμος, μπορεί να το κάνει. Εννοώ με τους όρους δυσμενέστερους των συλλογικών συμβάσεων».
Ο λόγος είναι ελαφρώς παραληρηματικός, αλλά η ουσία ξεπηδά γυμνή μέσα από τις λέξεις. Ο λόγος ανήκει στον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφη. Πρόκειται για αποσπάσματα από τις απαντήσεις που έδωσε στους οικονομικούς συντάκτες, κατά την παρουσίαση σε συνέντευξη Τύπου του νομοσχέδιου για τις ΔΕΚΟ.
Μια επιχείρηση έχει το δικαίωμα να κάνει προσλήψεις με όρους δυσμενέστερους απ’ αυτούς που προβλέπει ο νόμος, είπε ο υπουργός. Κάποιος από τους συνεργάτες του του έκανε νόημα και έσπευσε να συμπληρώσει ότι εννοούσε πως μπορεί να προσλάβει εργαζόμενους με όρους δυσμενέστερους των συλλογικών συμβάσεων. Δεν πρόκειται, βέβαια, για διόρθωση. Το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια είπε. Γιατί δεν υπάρχει νόμος που να καθορίζει μισθολογικές αποδοχές, ενώ όλες οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις κυρώνονται με νόμο. Οταν πρόκειται για κατώτερα όρια μισθών και ημερομισθίων, είτε πεις σύμβαση είτε πεις νόμος, το ίδιο πράγμα λες.
Ασφαλώς και δεν το αγνοεί αυτό ο Αλογοσκούφης. Κι αν το αγνοούσε, θα είχε σπεύσει να κάνει διόρθωση λίγες ώρες αργότερα, να τα μπαλώσει. Αυτό που είπε, βέβαια, είναι παράνομο. Κανένας εργοδότης δεν μπορεί να προσλάβει εργαζόμενο με μισθό χαμηλότερο απ’ αυτόν που ορίζει η γενική ή η κλαδική συλλογική σύμβαση. Αυτό ακριβώς το εμπόδιο, η κατάκτηση για την οποία πάλεψαν και μάτωσαν γενιές εργατών, βρίσκεται στο στόχαστρο των καπιταλιστών. Το έχουν πει οι εκπρόσωποί τους (πρόσφατη η τοποθέτηση του περιβόητου Δρακούλη Φουντουκάκου). Το έχουν προτείνει διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (πρόσφατη η έκθεση του ΔΝΤ). Το υπόσχεται τώρα ο Αλογοσκούφης. Προφανώς θα θεσπιστεί με επόμενη νομοθετική παρέμβαση.
Οπως καταλαβαίνετε, το πρόβλημα δεν περιορίζεται πια στις ΔΕΚΟ και στη δημιουργία εργαζόμενων δυο ταχυτήτων σ’ αυτές. Το πρόβλημα γίνεται γενικό. Σύμφωνα με τις δηλώσεις Αλογοσκούφη, η αγορά εργασίας ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ από τα δεσμά των συλλογικών συμβάσεων. Κάθε καπιταλιστική επιχείρηση μπορεί να προσλαμβάνει εργαζόμενους «με ό,τι μισθούς κρίνει εκείνη προκειμένου να ικανοποιήσει τις επιχειρησιακές της ανάγκες». Ατομικές συμβάσεις, δηλαδή. Οπως ακριβώς αναφέρεται στο περιβόητο «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων», που η κυβέρνηση Καραμανλή κατέθεσε στην ΕΕ.
Το επίπεδο συναγερμού πρέπει να φτάσει στο κόκκινο. Τα περιθώρια εξαντλήθηκαν.