♦ Κουκουλοφόροι
Αλαβάνος προς Πολύδωρα στη Βουλή: «Να σταματήσει πια το παραμύθι, να το πούμε παρουσία του υπουργού Δημόσιας Τάξης, με τις μικρές και ολιγάριθμες εκείνες ομάδες βίας, τις οποίες αξιοποιεί ο μηχανισμός καταστολής, προκειμένου να επιτίθεται στο σώμα των ειρηνικών διαδηλωτών. Να πάτε να τους μαζέψετε και ν’ αφήσετε ελεύθερους τους φοιτητές». Πολύδωρας προς Αλαβάνο:Να καταδικάσετε τους πρωτεργάτες αυτών των επεισοδίων. Αλαβάνος προς Πολύδωρα: «Αυτές οι ομάδες της βίας, δεν έχουν καμία σχέση με τις αξίες της ειρήνης και της δημοκρατικής διεκδίκησης που εκφράζει ο Συνασπισμός της Δημοκρατικής Αριστεράς και το ξέρετε αυτό».
Την επόμενη φορά παρακαλείται ο κ. Αλαβάνος να φορέσει κουκούλα και να πάει ο ίδιος να υποδεικνύει στους ΜΑΤάδες και τους ασφαλίτες ποιους πρέπει να συλλάβουν.
♦ Την πάτησε
Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Η γνωστή λαϊκή παροιμία επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά στο πρόσωπο της Βασούλας Παπανδρέου, η οποία στην προσπάθειά της να επιδείξει αντιπολιτευτικό έργο κατάφερε να βγάλει ανακοίνωση καταγγελίας ενάντια στην τελευταία κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ!
Μόλις δημοσιοποιήθηκαν τα στοιχεία για τη φορολογία εισοδήματος του 2005, η Βασούλα, ως αρμόδια τομεάρχισσα του ΠΑΣΟΚ, έσπευσε να βγάλει σφοδρή καταγγελία κατά της κυβέρνησης της ΝΔ, επειδή αυξήθηκε η φορολογία των μισθωτών και συνταξιούχων, ενώ μειώθηκε η φορολογία των επιχειρήσεων. Μόνο που, αυτή η μεγάλη οικονομολόγος, έκανε το λάθος που κάνουν οι απλοί άνθρωποι. Εμπλεξε την έννοια του οικονομικού έτους με την οικονομική χρήση. Τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν αφορούν το οικονομικό έτος 2005, δηλαδή τη φορολογία των εισοδημάτων που αποκτήθηκαν κατά τη χρήση 2004 (1/1/2004 μέχρι 31/12/2004). Η φορολογική πολιτική αυτής της χρήσης, όμως, είχε αποφασιστεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2003! Ετσι, η Βασούλα κατάφερε το ακατόρθωτο:κατήγγειλε τον εαυτό της και το κόμμα της.
Αυτό το… μικρό λάθος, όμως, διαβάζεται και αλλιώς. Ως μια ακόμη απόδειξη της ταύτισης των δυο κομμάτων ως προς την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική. Αλλά και ως μια ακόμη απόδειξη του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Δυο κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία, ακολουθούν την ίδια πολιτική και κατηγορούν το ένα το άλλο όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση.
♦ Και λίγο ξεκάρφωμα, ρεεε…
Εχει πλάκα ο Αλογοσκούφης. Εβαλε το νέο γενικό γραμματέα του ΟΟΣΑ, τον οποίο φιλοξένησε στην Αθήνα, να κάνει δήλωση υπέρ της απογραφής. Είπε επί λέξει ο Ανχελ Γκουρία: «Αυτή εδώ η κυβέρνηση και ο κ. υπουργός κάποια στιγμή χρειάστηκε να πάρουν πολύ δύσκολες πολιτικές αποφάσεις. Θα έπρεπε να παραδεχτούν δημοσίως ότι τα δημοσιονομικά στοιχεία, όπως αυτά είχαν ανακοινωθεί, δεν είχαν υπολογιστεί σωστά. Και αυτό έγινε με διαφάνεια, παρά τον κίνδυνο που υπήρχε να ασκηθεί κριτική και να υπάρξει πρόβλημα με τη δημόσια εικόνα και την κοινή γνώμη. Θεωρούμε –και το λέω αυτό εξ ονόματος του ΟΟΣΑ αλλά και όσων ασχολούνται με την καλή λειτουργία της οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο- ότι αυτός δεν ήταν απλά ο καλύτερος τρόπος να ανταποκριθεί κανείς. Ηταν ο μόνος τρόπος να ανταποκριθεί κανείς. Γνωρίζω ότι υπήρχαν και άλλες επιλογές. Και πιστεύω ότι με γενναιότητα ο κ. υπουργός επέλεξε εκείνη την επιλογή, η οποία ήταν η καλύτερη μακροπρόθεσμα για την Ελλάδα»!
Ο κ. Γκουρία προφανώς είναι τεχνοκράτης και όχι πολιτικός. Γι’ αυτό και θα ‘πρεπε να τον προστατεύσει λίγο ο Αλογοσκούφης. Να του πει, δηλαδή, ότι στις αβανταδόρικες δηλώσεις κρατάμε και κάποιες αποστάσεις, για ξεκάρφωμα. Οταν βγαίνεις και μιλάς σαν αδερφοποιτός του υπουργού, καρφώνεσαι ότι είσαι στημένος.
♦ Αποκαλύψεις
Δεν άντεξε η Γιαννάκου τη δήλωση του ΣΥΝ, διά στόματος Αλαβάνου μάλιστα, ότι δε θα πάρει μέρος στο «διάλογο» για το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, και τον κάρφωσε: «Ο κύριος Αλαβάνος ήρθε και με είδε στο υπουργείο και είπε ότι το κόμμα του θα συμμετάσχει στο διάλογο μόνο εάν κατατεθεί το νομοσχέδιο τον Οκτώβριο. Από δω και πέρα, συζήτηση στο υπουργείο θα γίνεται μόνον με παρούσες τις τηλεοπτικές κάμερες, ώστε να μην εμφανίζονται κάποιοι, άλλα να λένε μέσα και άλλα έξω». Απάντηση από τον πρόεδρο του ΣΥΝ δεν πήρε. Οσο για μας, δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα. Οπως είμαστε βέβαιοι ότι ο ΣΥΝ κάποια στιγμή θα επανέλθει στο «διάλογο», σε διάφορα επίπεδα. Θεσμική δύναμη είναι και από τέτοιες διαδικασίες παίρνουν το πολιτικό τους οξυγόνο. Απλώς, τώρα δεν τους «έπαιρνε» να συμμετάσχουν. Το κίνημα των καταλήψεων άλλαξε τα δεδομένα και ο ΣΥΝ καίγεται για ψηφαλάκια. Θα επιστρέψει στο «διάλογο», όταν θα εκτιμήσει ότι δεν θα έχει πολιτικό κόστος.
ΥΓ: Κατανοητό το παράπονο της Μαριέττας (σαν απατημένης γεροντοκόρης ήταν το ύφος της), αλλά λίγη ηρεμία δε θα έβλαπτε. Ο θυμός δεν είναι καλός σύμβουλος στην πολιτική. Ακούς εκεί θα συναντιέται με την αντιπολίτευση μόνο με παρούσες τις κάμερες! Ποιος είσαι, κυρά μου, ο Ζούγκλας; Δηλαδή, αν θέλεις να κλείσεις ένα κομπρεμί και βλέπεις προθυμία από την άλλη μεριά, θα τους λες «μισό λεφτό να φωνάξω τις κάμερες, να τα καταγράψουμε;».
♦ Εμετική ευρωλαγνεία
Ιδού η άποψη του ΣΥΝ, εκφρασμένη από τον ίδιο τον πρόεδρό του, για την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος: «Η τροποποίηση της συνταγματικής διάταξης για μη κρατικά μη κερδοσκοπικά ΑΕΙ θα αποστερήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση από τη λειτουργία πανεπιστημίων ικανών να συγκροτούν ένα πεδίο συλλογικού, επιστημονικού και κοινωνικού αναστοχασμού, αναγκαίο για τη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού δημόσιου χώρου»! Είπαμε, ρε παιδιά, να κάνετε μετάνοιες στην ΕΕ, αλλά όχι να σπάσετε και το κούτελό σας. Δεν έχετε ακούσει τίποτα για τη Λισαβόνα, για τη Μπολόνια, για το Μπέργκεν; Δεν έχετε ακούσει ότι η προωθούμενη από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος (και όχι μόνο αυτή) υλοποιεί μια στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ; Θέλετε δηλαδή να πείσετε με το παραμύθι για την «καλή» ΕΕ και τον «κακό» ελληνικό δικομματισμό; Ελεος πια!
ΥΓ: Την καλύτερη απάντηση στους χυδαίους ευρωλάγνους του ΣΥΝ έδωσε ένα μέλος της σημερινής κυβέρνησης, ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ, επί σειρά ετών πρύτανης του Πολυτεχνείου, Θ. Ξανθόπουλος, που έγραψε: «Είχε, βέβαια, προηγηθεί το Ευρωπαϊκό Συνέδριο των Υπουργών Παιδείας στην Αθήνα, για να πεισθούν οι ξεροκέφαλοι έλληνες πανεπιστημιακοί περί της μεγάλης αξίας των επιταγών της Μπολόνια, και η δήλωση στο συνέδριο του Γκρατς (Μάιος 2003) της κας Vivian Reding, επιτρόπου τότε της Ε.Ε. για την Εκπαίδευση και τον Πολιτισμό, ότι “Η Μπολόνια δεν είναι ένα menu a la carte, πρέπει να εφαρμοστεί εντός της προσεχούς διετίας”» («Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 25.6.06).
♦ Σύμμαχος μάλαμα
«Η ανθρωποκεντρική Παιδεία, η ποιότητα στην εκπαίδευση, η αξιοποίηση της διά βίου εκπαίδευσης και κατάρτισης για όλους τους εργαζόμενους αποτελούν τη μόνη ρεαλιστική λύση για την αντιμετώπιση ακραίων φαινομένων αλλοτρίωσης». Χρ. Πολυζωγόπουλος, «Βήμα της Κυριακής», 25.6.06.
Τι μένει, αν βγάλουμε τις πομφόλυγες; Η κακόφημη διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση και το ιδιωτικό «πανεπιστήμιο» της ΓΣΕΕ που θα υλοποιεί ένα κομμάτι της. Δε μπορείς να πεις, είναι σταθερός σύμμαχος του φοιτητικού κινήματος η συνδικαλιστική γραφεικοκρατία.
♦ Γαργάρα με νόημα…
Αν ο Καραμανλής είχε… άντερα, θα έπρεπε το πρωί της περασμένης Κυριακής να έχει αποπέμψει τον υφυπουργό ΠΕΧΩΔΕ Θεμιστοκλή Ξανθόπουλο, για το άρθρο που δημοσίευσε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», με τον εύγλωττο τίτλο «Η Μπολόνια και τα ελληνικά ΑΕΙ». Ο Θ. Ξανθόπουλος όχι μόνο αποφεύγει, με προκλητικό θα λέγαμε τρόπο, να πει μια έστω τυπική κουβέντα, θετική για το νομοσχέδιο της Γιαννάκου, αλλά αντίθετα με τα όσα γράφει βάλλει εμμέσως πλην σαφώς ενάντια στο νομοσχέδιο. Ο τέως πρύτανης του Πολυτεχνείου βάλλει ευθέως (δεν το κάνει για πρώτη φορά) κατά των αποφάσεων της συνόδου της Μπολόνια και των κατευθύνσεων της ΕΕ για υποχρεωτική εφαρμογή τους σε όλες τις χώρες μέλη. Υποστηρίζει ότι «η Ελλάδα δεν πρέπει να αλλάξει τον τύπο και τη διάρκεια των σπουδών που έχει σήμερα» και θεωρεί πως «ενισχυόμενα με συγκεκριμένες δράσεις, οι οποίες τους οφείλονται, τα ελληνικά ΑΕΙ οφείλουν να ενισχύσουν τη θέση τους στο ανταγωνιστικό διεθνές πανεπιστημιακό γίγνεσθαι». Βγάζει, δηλαδή, άχρηστο το νομοσχέδιο της Γιαννάκου και αντιδραστικό, αφού αυτό –όπως ρητά δηλώνει η υπουργός Παιδείας- κινείται στην κατεύθυνση της συνόδου της Μπολόνια.
Εύκολα, λοιπόν, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο Καραμανλής κατάπιε την οργή του και έκανε «γαργάρα» τις απόψεις που δημόσια εξέφρασε ο υφυπουργός του. Αν τον έδιωχνε, θα ήταν αναγκασμένος να εξηγήσει τους λόγους. Και θα έβρισκε απέναντί του ένα πρώην μέλος της κυβέρνησής του, με τεράστια πείρα στα ζητήματα της Παιδείας, που με τίποτα δε θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι άσχετοι τύπου Γιαννάκου, Ταλιαδούρου, Καραμάνου.