Κόντρες

Το βρήκε το μεγάλο άλλοθι ο Βουλγαράκης, για να αμυνθεί στις κατηγορίες ότι οι υπηρεσίες των οποίων προΐσταται, σε συνεργασία με βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, οργάνωσαν την απαγωγή και ανάκριση των 28 Πακιστανών μεταναστών από Αθήνα, Οινόφυτα και Γιάννινα. Το διαψεύδει –λέει- και η πακιστανική πρεσβεία. Το διαψεύδει η πρεσβεία του δικτάτορα Μουσάραφ, τσιρακιού των Αμερικάνων. Ξέρετε ποιος είναι πρεσβευτής του Πακιστάν στην Αθήνα εδώ και μερικούς μήνες; Ενας στρατηγός από την κλίκα του Μουσάραφ. Ο προηγούμενος πρεσβευτής, διπλωμάτης καριέρας, φρόντιζε να μην εκτίθεται και όσο μπορούσε βοηθούσε τους μετανάστες. Ο στρατηγός με το που ήρθε ασχολήθηκε μόνο με ένα πράγμα: να διαλύσει το Σύλλογο των Πακιστανών μεταναστών. Να μη γίνουν εκλογές, αλλά να διορίσει αυτός μια επιτροπή. Αυτό δεν του πέρασε, γι’ αυτό και βρέθηκε σε σύγκρουση με την Κοινότητα (υπάρχει και σχετική αλληλογραφία). Θα αναφέρουμε ένα ακόμη χαρακτηριστικό γεγονός. Μετά τις εκλογές υπήρξε κάποια αγωγή αμφισβήτησης του κύρους τους από τον ηττημένο συνδυασμό. Αυτή η αγωγή εγκαταλείφθηκε και δεν υποστηρίχτηκε. Την περασμένη εβδομάδα, λοιπόν, δικηγόρος πήγε και ανέσυρε αυτή την αγωγή για να προωθηθεί για εκδίκαση. Για να χτυπηθεί και με αυτό τον τρόπο η αξιοπιστία των καταγγελιών που έγιναν από τον πρόεδρο του Συλλόγου των μεταναστών.

 

Και κάτι ακόμη για τον κ. Βουλγαράκη. Την επομένη της απαγωγής των Πακιστανών από τα Πετράλωνα, οι συγγενείς τουλάχιστον δύο απ’ αυτούς πήγαν με δικηγόρους και έκαναν καταγγελία στο Α.Τ. Πετραλώνων. Τουλάχιστον γι’ αυτούς τους δύο έφυγε σήμα αναζήτησης προς όλα τα αστυνομικά τμήματα της χώρας. Της φαντασίας τους ήταν και αυτές οι καταγγελίες; Γιατί ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κάνει γαργάρα το σήμα που έφυγε από το Α.Τ. Πετραλώνων;

 

Το λέει και το ξαναλέει ο Σιούφας: Τα καταστήματα θα ανοίγουν τις Κυριακές «μετά τη θεία λειτουργία». Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η μονότονα επαναλαμβανόμενη διευκρίνιση είναι προϊόν της βαθύτατης χριστιανικής πίστης του υπουργού ή απλώς πολιτικάντικο άνοιγμα στο δεσποταριό και στα στίφη των θρησκόληπτων, με στόχο τη δημιουργία ρεύματος υπέρ της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι αυτή η πρόκληση δεν πρέπει να περάσει. Οι εργαζόμενοι είναι πρώτα εργαζόμενοι και μετά πιστοί οποιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος. Οσο για την αργία της Κυριακής, αυτή δεν καθιερώθηκε για να ασκούν οι πιστοί τα λατρευτικά τους καθήκοντα, αλλά γιατί ο εργαζόμενος πρέπει να παίρνει και καμιά ανάσα.

 

Δικαίως έγινε θόρυβος για την αποχώρηση Γιωτόπουλου από το έκτακτο τρομοδικείο του Κορυδαλλού. Ομως, δεν έγινε ο ίδιος ντόρος για μια άλλη αποχώρηση ή μάλλον μη προσέλευση. Ο Σάββας Ξηρός, σχεδόν τυφλός και σχεδόν κουφός και με μύρια άλλα προβλήματα υγείας, υπέβαλε διά συνηγόρου, την πρώτη κιόλας μέρα της δίκης, αίτημα να του εξασφαλιστεί η δυνατότητα να παρακολουθήσει τη δίκη. Δηλαδή, να επιληφθεί το δικαστήριο του προβλήματος της υγείας του, για να μπορεί να παρακολουθήσει τη δίκη και να μην παρευρίσκεται σ’ αυτή «σαν έπιπλο», όπως εύστοχα είπε ο αδερφός του Χριστόδουλος. Το αίτημά του δεν έγινε δεκτό και ο Σάββας είναι απών από την πρώτη μέρα της δίκης. Είναι κεντρικό πρόσωπο αυτής της δίκης, στις δικές του προανακριτικές καταθέσεις, αυτές που πάρθηκαν στη διάρκεια των φρικτών ημερών του «Ευαγγελισμού», στηρίζεται η κατηγορία, όμως ουδείς ενοχλήθηκε από την απουσία του, ούτε ασχολήθηκε μ’ αυτή.

 

Τη μη προφυλάκιση του κατηγορούμενου για συμμετοχή στο παραδικαστικό κύκλωμα μεγαλοδικηγόρου Σάκη Κεχαγιόγλου πρότεινε ο εισαγγελέας εφετών Κυριάκος Καρούτσος. Μάλιστα, στους περιοριστικούς όρους που πρότεινε να του επιβληθούν περιλαμβάνεται η εμφάνιση όχι στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του, όπως συνηθίζεται, αλλά η εμφάνισή του στο γραφείο του εισαγγελέα (του ‘χει αδυναμία, φαίνεται, και θέλει να τον βλέπει). Ο Καρούτσος είναι γνωστός και από την ανάμιξή του στις πολιτικές υποθέσεις (17Ν), όπου έδειξε ιδιαίτερο ζήλο. Είναι αυτός που προφυλάκισε την Αγγελική Σωτηροπούλου, μάνα με ανήλικο παιδί, η οποία στη συνέχεια αθωώθηκε από το πρώτο έκτακτο τρομοδικείο. Το σημειώνουμε, γιατί οι εκλεκτικές συγγένειες δεν κρύβονται.

 

Δυο έγκυροι αρθρογράφοι του δεξιού Τύπου γράφουν για τη θέση του ΠΑΣΟΚ έναντι των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης:
 

«Οι μεταρρυθμιστικές τομές της κυβέρνησης Καραμανλή περνάνε στη Βουλή, η μία μετά την άλλη και η αξιωματική αντιπολίτευση όχι μόνο δεν μπορεί να τις εμποδίσει, αλλά και τις αποδέχεται όσο γίνεται αθόρυβα, αφού δεν μπορεί να κάνει αλλιώς» (Χρήστος Πασαλάρης, Ελεύθερος Τύπος).
 

Καταλάβατε τώρα, γιατί το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε την τελευταία στιγμή να αποχωρήσει από τη Βουλή; Στην απλή λαϊκή γλώσσα το λένε και ξεκάρφωμα.

 

Υπήρξε, βέβαια, και ένας άλλος λόγος, πρακτικός. Οι Πασόκοι είχαν προαναγγείλει ότι θα ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία επί του άρθρου 14. Οταν, λοιπόν, οι υπεύθυνοι της κοινοβουλευτικής ομάδας είδαν ότι δεν μπορούσαν να μαζέψουν ούτε τους μισούς βουλευτές και θα ξεφτελίζονταν τελείως, η λύση της αποχώρησης ήταν μονόδρομος για να γλιτώσουν την απόλυτη ξεφτίλα. Τόσο ενδιαφέρον είχαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να δώσουν τη μάχη (λέμε τώρα).

 

Ξαναχτύπησε ο γνωστός πρόεδρος των εμποροβιομήχανων της Αθήνας. Υπάρχουν -είπε- δυο ωρολογιακές βόμβες που απειλούν να τινάξουν στον αέρα τη δημοσιονομική σταθερότητα της χώρας. Η μία είναι τα χρέη και τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ και η άλλη οι πρόσθετες δαπάνες που απαιτούνται κάθε μέρα για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Την πρώτη βόμβα την απασφάλισε η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ, όμως τη δεύτερη βόμβα την έχουν αφήσει ενεργοποιημένη και η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση, καθυστερώντας και μεταθέτοντας τη λύση στο μέλλον. Πάντα μες στην πρωτοτυπία ο Δρακούλης Φουντουλάκος.

 

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Εθνικής Τράπεζας και της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών Τ. Αράπογλου, η ΕΤΕ το πρώτο εννιάμηνο του 2005 αύξησε τα κέρδη της περίπου κατά 90%. Απ’ αυτή την αύξηση το 40% προέρχεται από το σκληρό πυρήνα της επιχειρηματικής δραστηριότητας, κυρίως από το δανεισμό των νοικοκυριών. Είναι δηλαδή μια αξία που άρπαξε η τράπεζα από τα εργαζόμενα στρώματα, χωρίς να αποτελεί τον καπιταλιστή εργοδότη της. Το 25% προήλθε από τον έλεγχο του κόστους, στον οποίο συνεισέφεραν τα προγράμματα εθελούσιας εξόδου. Και μόλις το υπόλοιπο 25% βγήκε από τις άλλες μπίζνες της τράπεζας. Είδατε πόσο εύκολα βγαίνουν τα κέρδη στον καπιταλισμό;

 

Με έκπληξή μας είδαμε στην «Ελευθεροτυπία» της περασμένης Τετάρτης το ρεπορτάζ για τη δίκη της 17Ν να μην υπογράφεται από το γνωστό δίδυμο των δικαστικών συντακτών της (Κατερίνα Κατή – Παναγιώτης Στάθης). Είναι η πρώτη φορά στα τρία χρόνια των τρομο-δικών που το ρεπορτάζ δεν φέρει την υπογραφή των συντακτών. Ρωτήσαμε τους ίδιους και δεν θέλησαν να κάνουν κανένα σχόλιο. Είναι προφανές, όμως, ότι κάτι τρέχει. Κάτι που φάνηκε και τις προηγούμενες μέρες της δίκης. Τα ρεπορτάζ δεν θύμιζαν σε τίποτα τον τρόπο με τον οποίο οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι μας έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν τέτοιες σοβαρές υποθέσεις. Για μας είναι φανερό ότι πάνω στους συντάκτες ασκείται πίεση από την εφημερίδα και η άρνηση να υπογράψουν το ρεπορτάζ είναι η άμυνά τους. Για να λέμε, άλλωστε, τα πράγματα με τ’ όνομά τους, η πιάτσα βοά για τις σχέσεις της ιδιοκτησίας της εφημερίδας με το «περιβάλλον» (για να το πούμε όσο πιο κομψά γίνεται) συγκεκριμένου κατηγορούμενου, που μέσω τρίτων επιδίδεται στο σπορ της συκοφάντησης και του λασπώματος εκείνων που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή τους στο αντάρτικο πόλης. Οι δικαστικοί συντάκτες προφανώς δεν δέχτηκαν να βάλουν την αντικειμενικότητά τους στην κλίνη του Προκρούστη, δεν δέχτηκαν να αυτολογοκριθούν και γι’ αυτό δεν υπογράφουν ό,τι δεν τους εκφράζει απόλυτα. Μήπως ο κ. Φυντανίδης οφείλει κάποια εξήγηση για όλ’ αυτά;
 

ΥΓ1: Κάτι πρέπει να «μυρίστηκε» ο Δ. Κουφοντίνας και έκανε πριν μερικές μέρες τη γνωστή δήλωση για μαχόμενη δημοσιογραφία και παπαγαλάκια.
 

ΥΓ2: Αν χρειαστεί θα επανέλθουμε…