Γιουσουφάκια
Η Μέρκελ πήγε για λίγο στο Μόναχο, μίλησε στην «ατλαντική» Διάσκεψη και δεν αφιέρωσε ούτε μερικά λεπτά της ώρας σε Τσίπρα και Ζάεφ. Δε συναντήθηκε μαζί τους (για τις φωτογραφίες, έστω) και στην απονομή του βραβείου «Εβαλντ φον Κλάιστ» έστειλε τον σοσιαλδημοκράτη ΥΠΕΞ Χάικο Μάας. Το βραβείο απένειμε ο «μαύρος» (ο Βέμπερ μπροστά του είναι αγνή περιστέρα) πρωθυπουργός της Βαυαρίας Μάρκους Ζέντερ (πάνω δεξιά). Ο Στόλτενμπεργκ και ο Γιούνκερ βαρέθηκαν να παραστούν (περιορίστηκαν στην αποστολή μηνυμάτων). Η σημαντικότερη συνάντηση που κατάφερε να κάνει ο Τσίπρας ήταν με τον πρώην αντιπρόεδρο (επί Ομπάμα) Τζο Μπάιντεν (πάνω αριστερά). Συναντήθηκε και με κάποιους αμερικανούς γερουσιαστές (κάτω αριστερά). Πέραν τούτων ουδέν. Κι ας ήταν στο Μόναχο ένα σωρό κορυφαίοι πολιτικοί παράγοντες. Πλάκα έχει η φωτογραφία που δημοσίευσε το Μαξίμου από την ομιλία του Τσίπρα. Είναι προφανές ότι έγινε σε κάποια μικρή αίθουσα. Η οποία πρέπει να ήταν άδεια. Γι' αυτό και ο πρωθυπουργικός φωτογράφος τράβηξε μια φωτογραφία από μπροστά, ώστε στο κάδρο να χωρέσουν μόνο ο Τσίπρας και η πρώτη σειρά των ακροατών, στην οποία κάθεται μόνον ο Ζάεφ. Η καρέκλα δίπλα στον μακεδόνα πρωθυπουργό είναι άδεια. Για κάποιον σημαντικό προοριζόταν, αλλά αυτός προτίμησε να πάει για καφέ. Τα σημειώνουμε, όχι για τίποτ' άλλο, αλλά για να φανεί πόσο μεγάλη είναι η… διεθνής ακτινοβολία του Τσίπρα. Σαν «ντελίβερι μπόι» τον αντιμετωπίζουν οι ιμπεριαλιστές (στα οθωμανικά παλάτια αυτούς τους τύπους τους έλεγαν «γιουσουφάκια»).
Ξεκατινιάσματα (1)
Ο Κοτζιάς κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά Καμμένου. Τη δεύτερη, αν δεν κάνουμε λάθος. Τον κατηγορεί για τον μισό Ποινικό Κώδικα: φυσική και ηθική αυτουργία σε εξύβριση, συκοφαντική δυσφήμιση, απειλή, ηθική αυτουργία και άμεση συνέργεια σε απειλή, διασπορά ψευδών ειδήσεων και κατά πολιτικού σώματος ή της Κυβέρνησης. Αφού αναφέρεται σε τρία ζητήματα επί των οποίων οικοδομήθηκε εκβιασμός σε βάρος του (ότι έλαβε και διακίνησε 50 εκατομμύρια ευρώ από τον Σόρος, ότι έκλεψε από τα απόρρητα, ποσό που έφτανε ακόμα και στα 80 εκατομμύρια ευρώ και ότι έδωσε σε εταιρία πάροχο/βίζας με τρόπο παράνομο και για εκείνον κερδοφόρο το διαγωνισμό για τον πάροχο βιζών), ο Κοτζιάς ζητά από το δικαστήριο να τον προστατεύσει. Οσο για τον Καμμένο, αναφέρει ότι η μεθοδευμένη από εκείνον στοχοποίησή μου από το καλοκαίρι του 2018, τον καθιστά εν δυνάμει υπεύθυνο εφόσον συμβεί οτιδήποτε κακό σε μένα και στην οικογένειά μου, στη σωματική και πνευματική μας υγεία».
Ο Καμμένος, που πετάει τη σκούφια του για κάτι τέτοια, αντέδρασε με ένα tweet: «Μετά από ένα μήνα αναμονής μήπως και ξαναγίνει υπουργός, ο μόνιμα δοτός και ουδέποτε εκλεγμένος αρχηγός του ανύπαρκτου ΠΡΑΤΤΩ, κατέθεσε μήνυση με τον επίσημο δικηγόρο των Γερμανών. Είμαι έτοιμος και θα καταθέσω όλα τα αποδεικτικά στοιχεία στη δικαιοσύνη που τόσο φοβάται». Και φυσικά, προσβλέπει σε ένα νέο γύρο προσκλήσεών του σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, προκειμένου να παρουσιάσει τα «στοιχεία» (τα οποία έχει ξαναπαρουσιάσει). Κι αν δεν τον καλέσουν, θ' αρχίσει να τα γράφει μόνος του, προσδοκώντας στο σχετικό ντόρο.
Ξεκατινιάσματα (2)
Εννοείται πως η κορυφαία στιγμή σ' αυτή την… κορυφαία πολιτική αντιπαράθεση, η απογείωση του ξεκατινιάσματος, είναι τα SMS Καμμένου που παραθέτει στη μηνυτήρια αναφορά του ο Κοτζιάς. Τα παραθέτουμε όπως τα ανακοίνωσε το «ΠΡΑΤΤΩ» (συγγνώμη για τα… ελληνικά, αλλά έτσι γράφει ο Κοτζιάς):
«Α) Στις 15.07.2018 και ώρα 03.23 και ενώ βρισκόταν σε επίσημη επίσκεψη στην Βολιβία, έλαβε στο κινητό τηλέφωνό το εξής μήνυμα από τον μηνυόμενο: “Αρκετά ανέχτηκα τις αυθαιρεσίες σου και την μανία αυτοπροβολής σου στα ΜΜΕ. Την επόμενη φορά που θα πιάσεις στο στόμα σου εμένα ή τους ΑΝΕΛ θα σε ξεφτιλίσω δημόσια, η εμπλοκή σου με τις βίζες και τον συνέταιρο του Σόρος με τον Πλατή θα ψαχτεί και αλλοίμονο αν έχεις κάνει συναλλαγή“.
Β) Στις 30.09.2018, ημέρα Κυριακή και ώρα 20.12 και ενώ βρισκόταν στο Εξωτερικό για υπηρεσιακούς λόγους: “Τώρα θα απολογηθείς για τα 24.000.000 ευρώ απόρρητα… αλήτη“ στις 20.32 την ίδια ημέρα “… Μαζέψου γιατί θα σε τελειώσω“».
Ο πρωθυπουργός Τσίπρας δεν ήξερε τίποτα γι' αυτά; Αδύνατο να το πιστέψει κάποιος. Η απάντηση είναι ότι ο Τσίπρας απλώς… προήδρευε (για να θυμηθούμε μια -παροιμιώδη πλέον- φράση του Ανδρέα Παπανδρέου ).
Ξεκατινιάσματα (3)
Αξιοσημείωτο είναι ακόμα ότι ο Κοτζιάς συνδέει τον Καμμένο και με διάφορα ανώνυμα απειλητικά μηνύματα που έπαιρνε. Γράφει η ανακοίνωση (ζητούμε και πάλι συγγνώμη για τα… ελληνικά): «Τέλος, μελετώντας τα κείμενα με τα οποία τον υβρίζει, όπως το tweet του το Σάββατο στις 19.1.2019, καταγράφει ότι η γλώσσα που χρησιμοποιεί, όπως και τα επίθετα για αυτόν “ως προδότη“ και “εχθρού του έθνους“ είναι πανομοιότυπα με τη γλώσσα πολλών γραμμάτων, sms, e-mail, τηλεφωνημάτων και συνοδευτικών γραμμάτων στις στρατιωτικές σφαίρες, τα αίματα και τα κουτιά με χώματα γεμάτο αίματα που του στάλθηκαν για να τον απειλήσουν και εκφοβίσουν. Είναι δε, της ίδιας ποιότητας και περιεχομένου με τα sms που του έστελνε ο ίδιος από την ημέρα της συμφωνίας των Πρεσπών μέχρι και την ημέρα της παραίτησής του. Μηνύματα γεμάτα απειλές»!
Συνηθισμένη πρακτική
«Νοικιάστηκε όποιο αεροπλάνο δεν πετούσε εκείνη την ημέρα στον ουρανό, όποιο πλοίο δεν κινούνταν στη Μεσόγειο και όλα μα όλα τα λεωφορεία της χώρας» για να κουβαλήσουν ψηφοφόρους που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. Ετσι περιέγραψε ο περιβόητος «στρατηγός» του Σημίτη Θόδωρος Τσουκάτος την εκλογική κινητοποίηση του ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές του 2000, που το ΠΑΣΟΚ κέρδισε οριακά για να έχει ο Σημίτης μια δεύτερη κοινοβουλευτική θητεία.
Οση δόση υπερβολής κι αν έχουν τα λεγόμενα του Τσουκάτου, δεν απέχουν πολύ από την αλήθεια. Ετσι δούλευε τότε το πολιτικό σύστημα. Το κόμμα που βρισκόταν στην εξουσία έπαιρνε τη μερίδα του λέοντος στις μετακινήσεις ψηφοφόρων με αεροπλάνα, βαπόρια και λεωφορεία. Γιατί έπαιρνε τη μερίδα του λέοντος; Γιατί είχε τα περισσότερα λεφτά. Τα έδιναν οι καπιταλιστές κάτω από το τραπέζι για να κάνουν «τη δουλειά τους». Κάπως έτσι μετέφερε ο Τσουκάτος το τεράστιο «πακέτο» από τη Siemens (1.000.000 μάρκα) το 1999, για το οποίο βρέθηκε προσωπικά κατηγορούμενος. Κάπως έτσι έδωσε ο εφοπλιστής Αριστείδης Αλαφούζος -όπως ο ίδιος έχει δηλώσει- στην αρχή 600.000 δολάρια και μετά 1.000.000 δολάρια στον Μητσοτάκη το 1989. Τώρα, όλοι σχολιάζουν τις δηλώσεις Τσουκάτου και ξεχνούν τις αποκαλύψεις του Αλαφούζου.
Σταμάτησε, άραγε, αυτό το αλισβερίσι που κάποια στιγμή ονομάστηκε «διαπλοκή» και έκτοτε ονομάζεται έτσι; Τα λεφτά είναι σίγουρα λιγότερα (έχει αλλάξει, άλλωστε και το στιλ των προεκλογικών εκστρατειών), όμως μόνο αφελείς μπορεί να πιστέψουν ότι οι καπιταλιστές σταμάτησαν να χρηματοδοτούν τα αστικά κόμματα. Απλά, είναι πλέον όλοι τους περισσότερο προσεκτικοί σε σχέση με το παρελθόν.
Ογκόλιθος
«Ισως αναγκαστεί να μπει και σε ένα τέταρτο μνημόνιο η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη», δήλωσε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο βουλευτής της ΝΔ και υποψήφιος δήμαρχος Κατερίνης Κώστας Κουκοδήμος. «Θέλει ο Κυριάκος να κρυφτεί και ο Κουκοδήμος δεν τον αφήνει», σχολίασε κοροϊδευτικά το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού, που άρπαξε την ευκαιρία για να πει ότι το Μνημόνιο, στο οποίο αναφέρθηκε ο Κουκοδήμος, «θα υλοποιεί προφανώς τις εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη για ασφαλιστικό Πινοσέτ, επαναφορά του 1 προς 5, αντί του 1 προς 1 που πέτυχε η σημερινή κυβέρνηση για τις προσλήψεις στο Δημόσιο, επιστροφή στην εργασιακή ζούγκλα, κατάργηση του… ξεπερασμένου οκταώρου, επίθεση στην αμοιβή της εργασίας και άλλα “αναπτυξιακά“ μέτρα, υπέρ των λίγων και σε βάρος των πολλών».
Στη ΝΔ μάλλον σταυροκοπιούνται να κερδίσει ο θεοσεβούμενος (για να μην πούμε χριστιανόπληκτος) βουλευτής Πιερίας το δήμο Κατερίνης για να ησυχάσουν απ' αυτόν. Γιατί η σχέση του με τις απαιτήσεις του βουλευτικού ρόλου είναι αντιστρόφως ανάλογη προς τη σχέση που είχε με τον αθλητισμό (υπήρξε σπουδαίος αθλητής στο μήκος). Το είχε αποδείξει και τότε με την εμπλοκή του στο σκάνδαλο Ζαχόπουλου, όταν ο αγαπημένος του Ζούγκλας τον έκανε ρεντίκολο.
Τζάμπα μάγκας
Ο Τζιτζικώστας δήλωσε ότι «δεν υπάρχει περίπτωση σε δρόμο ευθύνης δικής μας, της Περιφέρειας, να μπει πινακίδα, που να αναγράφει τον όρο “Βόρεια Μακεδονία“. Ξεκάθαρες κουβέντες, όσο είμαι περιφερειάρχης, οι πινακίδες στους δικούς μας δρόμους θα γράφουνε “Σκόπια“». Και ξέσπασε καυγάς μεγάλος με τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ Γιαννούλη που κατηγόρησε τον «μακεδονομάχο» αντίπαλό του ότι προτίθεται να καταστρατηγήσει μια διεθνή συνθήκη.
Στην πραγματικότητα δεν τρέχει τίποτα. Αμφιβάλλουμε αν ο Τζιτζικώστας έχει αρμοδιότητα για κάποια πινακίδα που δείχνει την κατεύθυνση προς τη Βόρεια Μακεδονία. Οι εθνικοί δρόμοι δεν είναι αρμοδιότητα της περιφέρειας αλλά του υπουργείου Μεταφορών. Αλλά και Σκόπια να γράφει μια πινακίδα κάπου στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης, δε θα είναι λάθος. Την κατεύθυνση προς μια υπαρκτή πόλη θα δείχνει. Η συντριπτική πλειοψηφία από τις οδικές πινακίδες αναφέρονται σε πόλεις, όχι σε κράτη. Αλλά ο Τζιτζικώστας βρήκε κάτι για να πουλήσει τζάμπα μαγκιά στο εκλογικό του ακροατήριο.
Γλείφει και περιμένει
«Θα ήταν επιθυμητό να μπορούσε να συνεχίσει μια ηγετική προσωπικότητα όπως η Ανγκελα Μέρκελ να υπηρετεί την Ευρώπη υπό διαφορετική ιδιότητα», γράφει ο Ματέο Ρέντσι στο βιβλίο «Ενας Αλλος Δρόμος: Ιδέες για μια Ιταλία του αύριο», που κυκλοφόρησε πριν από μερικές μέρες. «Θα μπορούσε [η Μέρκελ] ασφαλώς να είναι ένας κατάλληλος άνθρωπος για να ηγηθεί της εξωτερικής πολιτικής, αλλά και να γίνει πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου», εξηγεί τη σκέψη του ο Ρέντσι.
Η Μέρκελ διάδοχος της Μογκερίνι, μιας δευτεροκλασάτης ιταλίδας πολιτικού; 'Η έστω του Τουσκ, του υπάλληλου της γερμανικής κυβέρνησης που απέτυχε να εκλεγεί πρόεδρος της Πολωνίας και τ' αφεντικά του τον τοποθέτησαν στην προεδρία του Συμβουλίου, να παριστάνει τον πρόεδρο μιας ανύπαρκτης συνομοσπονδίας; Δε νομίζουμε ότι μετά από δεκαέξι χρόνια στην καγκελαρία η Μέρκελ θα δεχόταν να γίνει μέλος της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Θα προτιμήσει να απολαύσει την αίγλη της στη Γερμανία.
Ο Ρέντσι, όμως; Αυτός που μέσα σε μια διετία κατάφερε να τα χάσει όλα και να εξαφανιστεί από την κεντρική πολιτική σκηνή της Ιταλίας, στην οποία είχε εισβάλει ως ο νέος που θα φέρει την ανατροπή, εύκολα θα γινόταν διάδοχος της Μογκερίνι ή του Τουσκ. Περισσότερο θα ήθελε να γίνει διάδοχος του Γιούνκερ, αλλά αυτό δεν το βάζει στη ζυγαριά, γιατί υποτίθεται ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν εκλέγεται απευθείας από τους ευρωπαίους πολίτες. Μετά την αναμενόμενη μείωση της εκλογικής δύναμης χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών, ο Ρέντσι υπολογίζει ότι το Συμβούλιο (που είναι αυτό που αποφασίζει τελικά ποιος θα γίνει πρόεδρος της Κομισιόν) θα απορρίψει τον Βέμπερ (γι' αυτό του έδωσε το χρίσμα η Μέρκελ) και φωνάζει έμμεσα «παρών», γλείφοντας τη Μέρκελ.