♦ Ζόρια
Tη μια μέρα χαλαρώνει τη γραβάτα, σηκώνει τα μανίκια και κάνει τάχαμου εθνικό διάλογο σε διάφορες επαρχιακές πόλεις, μαζεύοντας δημαρχαίους, παραγοντίσκους και λοιπούς παρατρεχάμενους, των οποίων ακούει ευλαβικά τις παρατηρήσεις, κρατώντας σημειώσεις (κάτι σαν το αλήστου μνήμης σημειωματάριο του Σημίτη). Την άλλη, υποδέχεται στο ανακαινισμένο (μισό εκατομμύριο ευρώπουλα στοίχισε η ανακαίνιση της εσωτερικής χρυσοποίκιλτης διακόσμησης) παλάτι των Ηλυσίων Πεδίων τη Μαρίν Λεπέν, για να δείξει ότι ο πολιτικός κόσμος έχει ενότητα και ξέρει να συζητά πολιτισμένα. Η Λεπέν, ως γνωστόν, αποκήρυξε από την πρώτη στιγμή τις βίαιες αντιδράσεις των Κίτρινων Γιλέκων, δίνοντας τις δικές της εξετάσεις στη γαλλική μπουρζουαζία. Αυτά τα κολπάκια του Μακρόν, όμως, δεν έχουν κανέναν αντίκτυπο στη γαλλική κοινωνία. Γι' αυτό και τα Κίτρινα Γιλέκα συνεχίζουν τις ανά Σάββατο διαδηλώσεις τους, αντιμετωπίζοντας με βία τη δολοφονική βία των γαλλικών ΜΑΤ.
♦ Αφήστε τη σπέκουλα
Εξακολουθεί ο μηχανισμός προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος την κατρακύλα του Περισσού στο επίπεδο του πιο αισχρού εθνικισμού, να σπεκουλάρει με τις διεθνιστικές θέσεις του επαναστατικού ΚΚΕ στο ζήτημα των Σλαβομακεδόνων της Ελλάδας. Ας αφήσουν, όμως, τη σπέκουλα γιατί δεν τους παίρνει.
Το ΚΚΕ σφυρηλάτησε τους δεσμούς του με τους Σλαβομακεδόνες στον Μεσοπόλεμο, αντιτασσόμενο στις διώξεις που υφίστατο αυτή η μειονότητα από το ελληνικό κράτος. Εκανε αυτούς τους δεσμούς ακατάλυτους στη διάρκεια της φλογισμένης δεκαετίας 1940-50. Επαθλο του επαναστατικού αγώνα που έδιναν από κοινού έλληνες και σλαβομακεδόνες αγωνιστές θα ήταν μια Ελλάδα σοσιαλιστική, με πλήρη ισοτιμία όλων των εργατών, των φτωχών αγροτών, των μεροκαματιάρηδων, ανεξάρτητα από την εθνική τους καταγωγή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δε σφυρηλατεί οποιαδήποτε ενότητα ανάμεσα σε Ελληνες και Σλαβομακεδόνες, αλλά καταπατά ασύστολα τα εθνικά δικαιώματα των σλαβομακεδόνων πολιτών της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενώ η συμφωνία με την κυβέρνηση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έγινε όχι στη βάση ενός σοσιαλιστικού μέλλοντος, αλλά στη βάση της ένταξης της γειτονικής χώρας στους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
♦ Για να μην ξεχνιόμαστε
«Είναι δέσμευση ότι θα επαναφέρουμε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ… Είναι ο πυρήνας της πολιτικής μας τα 751 ευρώ. Θα έρθουν με νόμο, όπως με νόμο καταργήθηκαν. Ομως μετά θα λειτουργήσουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, από το νόμο και μετά… Δε θα καθορίζεται ο κατώτατος μισθός με νόμο».
Αυτά έλεγε ο Τσίπρας στις 15 Γενάρη του 2015, δέκα μέρες πριν από τις εκλογές που τον έφεραν στην πρωθυπουργία. Ο κατώτατος μισθός δεν επανήλθε στα 751 ευρώ (τέσσερα χρόνια μετά, αυξήθηκε στα 650 ευρώ). Και το κυριότερο: οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού δεν αποκαταστάθηκαν. Ο κατώτατος μισθός εξακολουθεί να καθορίζεται μονομερώς από την κυβέρνηση, όπως προβλέπει ο περιβόητος νόμος Βρούτση.
♦ Απατεωνίσκοι
«Το δίλημμα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο περνά στο περιθώριο και αναδεικνύονται νέα επίδικα και διαιρέσεις: από τη μια οι προτεραιότητες μιας αριστερής και προοδευτικής πολιτικής που φιλοδοξεί να εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ, και από την άλλη οι δεξιές δυνάμεις…», δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Χαρίτσης στα «Νέα». Εχει καταργηθεί έστω και ένας από τους δεκάδες μνημονιακούς νόμους; Ούτε ένας. Το μνημονιακό καθεστώς εξακολουθεί να διέπει τη δημοσιονομική πολιτική, τις συντάξεις, τις εργασιακές σχέσεις, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, «τα πάντα όλα». Επομένως, αν υπήρξε ποτέ το δίλημμα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο, θα έπρεπε να ισχύει στο ακέραιο. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε μεγάλος και τρανός εμφανιζόμενος ως ο συνεπής εκπρόσωπος του Αντιμνημόνιου, είναι πλέον φανατικά στην πλευρά του Μνημόνιου.
ΥΓ. Ως μια επιβεβαίωση των παραπάνω, σημειώνουμε την εξής ατάκα του Χαρίτση, από την ίδια συνέντευξη: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να ολοκληρώσει τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης τετραετίας»! Το τρίτο Μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί του νόμοι, που προστέθηκαν στα δύο προηγούμενα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους, όλ' αυτά που το καλοκαίρι του 2015 έλεγαν πως υποχρεώθηκαν να τα ψηφίσουν με το πιστόλι στον κρόταφο, βαφτίζονται… ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις!
♦ Περί αχαριστίας
Ο Βούτσης είναι «ο χειρότερος πρόεδρος που έχει περάσει ποτέ από τη Βουλή», λέει ο Καμμένος. Ισως και να πιστεύει ότι ο Βούτσης είναι αυτός που του «χάλασε» το κόμμα (είναι γνωστές οι εμμονές του). Ομως ο Βούτσης είναι αυτός που έκανε τα πάντα για να βοηθήσει τον Καμμένο να κρατήσει το στάτους του πολιτικού αρχηγού. Δέχτηκε να τροποποιήσει τον Κανονισμό της Βουλής. Αφησε τον Παπαχριστόπουλο με την… παραίτηση στο χέρι, λέγοντάς του ότι πρέπει να παραιτηθεί αφού πρώτα ψηφίσει και το πρωτόκολλο εισδοχής της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Δέχτηκε, δηλαδή, να αυτοεξευτελιστεί μ' αυτή τη γελοία δικαιολογία (ο Κουίκ, που θα διαδεχόταν τον Παπαχριστόπουλο, θα ψήφιζε το πρωτόκολλο, οπότε δεν υπήρχε διακινδύνευση της πλειοψηφίας). Ομως, ο Βούτσης δεν μετείχε στο παζάρι. Αυτό γινόταν μεταξύ Καμμένου και Μαξίμου (μέχρι και SMS αντάλλασσαν). Κι όταν αυτό χάλασε, ο Βούτσης -που ετοιμαζόταν ν' αλλάξει τον Κανονισμό της Βουλής- πήρε μια επιστολή από τον Τσίπρα που τον διέταζε να μην αλλάξει ούτε σημείο στίξης.
«Και βεβαίως αυτό το οποίο επιβεβαιώνεται είναι μία ταμπέλα που είχε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στο γραφείο του με τη ρήση του Ηράκλειτου: “Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου“», είπε ο Καμμένος στη Βουλή, αναφερόμενος στον Τσίπρα. Το ίδιο ισχύει για τον ίδιο, αν σκεφτούμε την αχάριστη συμπεριφορά του έναντι του Βούτση.
Με την ευκαιρία να πούμε ότι ο Ηράκλειτος δεν έχει καμιά σχέση με την εν λόγω φράση. Ενας στοιχειωδώς γνώστης της νεοελληνικής γλώσσας εύκολα καταλαβαίνει ότι η φράση είναι διατυπωμένη στην καθαρεύουσα και δεν έχει καμιά σχέση με τα αρχαία ελληνικά του Ηράκλειτου. Επίσης, ένας μύθος θέλει τον Ανδρέα Παπανδρέου (και όχι τον Κώστα Μητσοτάκη) να έχει μια κορνίζα μ' αυτή τη φράση στο γραφείο του, χωρίς όμως ποτέ να έχει βγει κάποια φωτογραφία που να δείχνει την κορνίζα. Μάλλον για «μούφα» πρόκειται, που την κατασκεύασαν κάποια στιγμή οι πιστοί παπανδρεϊκοί. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για τον Καμμένο και τους λογογράφους του, οι οποίοι προφανώς κινούνται γύρω από τα ίδια… πνευματικά ενδιαφέροντα με το αφεντικό τους.
♦ Σιγά τη στροφή
Οι αστικές φυλλάδες όλων των αποχρώσεων αναφέρονται συνεχώς στη «σοσιαλδημοκρατική στροφή» ή την «σοσιαλδημοκρατικοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουν ότι καμιά ιδεολογικοπολιτική στροφή δεν πραγματοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από την αριστερή ταμπέλα που έβαζε στο μαγαζί του, ήταν πάντοτε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Αλλωστε, η εγχώρια σοσιαλδημοκρατία (λέγε με ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70) έχει παρουσιάσει -πάντοτε σε διακηρυκτικό επίπεδο- θέσεις πιο αριστερές απ' αυτές που προέβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ στην ακμή του. Στην πράξη, βέβαια, δεν εφάρμοσε καμιά απ' αυτές τις θέσεις. Οπως και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, λοιπόν, που βαφτίζεται «στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τη σοσιαλδημοκρατία» δεν αφορά την ουσία, αλλά την ταμπέλα που κρεμούν στη μετώπη του μαγαζιού. Και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κρεμάσει σοσιαλδημοκρατική ταμπέλα. Υπάρχουν πολλοί στο εσωτερικό του που θέλουν να μείνει η παλιά ταμπέλα (είναι το άλλοθί τους). Το πιθανότερο είναι πως θα πάνε στην ταμπέλα «προοδευτική παράταξη», η οποία δε θα αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ (που θα παραμείνει… «αριστερός»), αλλά ένα «και καλά» ευρύτερο σχήμα, στο οποίο θα συμμετέχουν και διάφορα μπάζα του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, της Δεξιάς, ακόμα και της Ακροδεξιάς.
♦ Χαρωπά…
Η Ελλάδα «δεν έχει λόγο να υιοθετεί ως “λύση“ την κόκκινη γραμμή του Βουκουρεστίου, αλλά την απόφαση των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δίχως το όνομα Μακεδονία ή τα παράγωγά του. Αυτή είναι η Εθνική θέση. Ο δε Νίμιτς είναι μέρος του προβλήματος».
Ποιος έγραψε αυτό το tweet; Μη βιαστείτε να απαντήσετε «ο Σαμαράς», «ο Καμμένος», «ο Μπουμπούκος», «ο Κατσίκης». Το έγραψε η Κατερίνα Παπακώστα. Οχι σε κάποιο μακρινό παρελθόν, αλλά μόλις πριν από ένα χρόνο, στις 17 Γενάρη του 2018. Πρόκειται για την ίδια κυρία που -ως υφυπουργός του Τσίπρα πλέον- ψήφισε και με τα δυο χέρια τη Συμφωνία των Πρεσπών. Και βέβαια, όποιος θέλει εξηγήσεις ας μην τις ζητήσει από την Παπακώστα. Στον Τσίπρα και στους συριζαίους ας απευθυνθεί.
ΥΓ. Η αγωγή κατά Μητσοτάκη, που προανήγγειλε η Παπακώστα, «για τη στοχοποίησή μου, για συκοφαντική δυσφήμιση, για ψευδείς ειδήσεις, απόπειρα πολιτικής μου εξόντωσης αλλά και για το γεγονός ότι οδηγούμαστε σε ακραίες καταστάσεις», είναι τυπικό δείγμα της θεαματοποίησης της αστικής πολιτικής από τα χαμηλά της κλιμάκια.
♦ Ξεσαλώματα
«Από το Μάιο, από το Σεπτέμβρη όλα αυτά θα αλλάξουν. Η “Αυγή”, η ΕΡΤ, η “Εφημερίδα των Συντακτών”, η “Νέα Σελίδα”, ο Ντοκουμέντος… να ζήσουμε να τους θυμόμαστε», είπε ο Πρετεντέρης από το μικρόφωνο της ραδιοφωνικής συχνότητας όπου εμφανίζεται καθημερινά. Και έγινε σάλος. Αλλο που δεν ήθελαν οι συριζαίοι για να βαρέσουν τις καμπάνες της κινδυνολογίας. Ηρθε κι ο Μπογδάνος να προαναγγείλει «τανκς στην ΕΡΤ», άμα ο κόσμος ψηφίσει σωστά (δηλαδή ΝΔ) και το «γλυκό» έδεσε. Τον Μπογδάνο πρόλαβε ο Κούλης και τον έσβησε από τις γαλάζιες λίστες (όπου τον είχε τοποθετήσει ο αντιπρόεδρος Μπουμπούκος), όμως τον Πρετεντέρη από πού να τον διαγράψει; Από τις λίστες του Μαρινάκη που είναι τώρα το αφεντικό του; Αδύνατον.
Το κακό με τους ξεσαλωμένους πρετεντερίσκους είναι πως έχουν δηλητηριαστεί από την ίδια τη χολή τους κι αυτό δεν τους επιτρέπει να κάνουν τουλάχιστον κάποιες διακρίσεις. Ας πούμε ότι η φυλλάδα του Βαξεβάνη («Documento») θα κλείσει χωρίς κρατική διαφήμιση και κεφάλαια πίσω της. Αντε να πούμε το ίδιο και για τη φυλλάδα του Λιβάνη («Νέα Σελίδα»), μολονότι ο Λιβάνης είναι καπιταλιστής και θα μπορούσε να συντηρήσει το φύλλο. Η «Αυγή», όμως, που εκδίδεται επί τόσες δεκαετίες; Η «ΕφΣυν» που κατάφερε να επιβιώσει προτού να γίνει εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ; Και η ΕΡΤ; «Μαύρο» τύπου Σαμαρά θα ρίξουν πάλι;
♦ Της απελπισίας
Το ΚΙΝΑΛ περνάει κρίση. Πάει ο Θεοδωράκης, πάει και η ΔΗΜΑΡ, έχει μείνει μόνο το ΠΑΣΟΚ, που δεν έχει αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως θα ήθελε αλλά το Ποτάμι και τους Λυκούδη-Θεοχαρόπουλο, που στήνουν νέο μαγαζί. Τι να κάνουν κι αυτοί, για να δείξουν ότι τάχα δεν έχουν στριμωχτεί στη γωνία, εμφανίζουν τις υπογραφές 23 περιφερειακών στελεχών της ΔΗΜΑΡ (ούτε μια «φίρμα» ανάμεσά τους), που δηλώνουν ότι «παραμένουμε στα όργανα του ΚΙΝΑΛ και θα συμμετάσχουμε στο έκτακτο συνέδριο με στόχο ένα ενιαίο πολυτασικό φορέα της σύγχρονης Κεντροαριστεράς». Κινήσεις της απελπισίας, όπως αντιλαμβάνεστε.