Το δάκρυ και τα ζόμπι
Aμα τα πράγματα δεν πάνε καλά, όχι τόσο στο πρωτάθλημα αλλά σε άλλα πεδία. Αμα, ας πούμε, σε κυνηγούν κάτι αμερικάνοι επενδυτές και σε κράζουν οι Financial Times και η Wall Street Journal , ότι βούτηξες 300 εκατομμύρια δολάρια από την εταιρία που με ταρατατζούμ είχες εισαγάγει στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Αμα αρχίζουν και σε «ψάχνουν» το FBI και η αμερικάνικη Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Τότε κλείνεις το Μουσείο της Ακρόπολης (λεφτά υπάρχουν) και κάνεις γενικό προσκλητήριο ζόμπι. Από Αρβελέρ μέχρι Μίκη, από Αντζελα Γκερέκου μέχρι Νταλάρα. Και ανακοινώνεις την ίδρυση ενός ακόμα Μουσείου Προσφυγικού Ελληνισμού. Και βέβαια, ανάμεσα στις γλάστρες στήνεις και τον απαραίτητο Αλέκο Φλαμπουράρη, για να θυμίσεις ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να είναι «δική σου» (και να θυμίσει κι αυτός ότι χωρίς τη βοήθειά του το περιβαλλοντικό και κοινωνικό έγκλημα δε θα γινόταν). «Το δάκρυ του Μελισσανίδη» έγραφαν με copy–paste τα παπαγαλάκια. Σαν το δάκρυ του Λεβέντη ένα πράμα…
Προβοκάτορες
Δε χρειάζεται να αισθάνεται κανείς φιλικά απέναντι στον Εντι Ράμα (ας το επαναλάβουμε: ο Ράμα είναι ένας αντιδραστικός αστός πολιτικός) για να συμφωνήσει με το χαρακτηρισμό «προβοκάτορες κηδειών», που έδωσε για τα φασισταριά που μαζεύτηκαν στις Βουλιαράτες για την κηδεία του Κατσίφα. Τι άλλο εκτός από προβοκάτορες είναι αυτοί που πηγαίνουν σε μια χώρα και σηκώνουν αυτονομιστικές σημαίες (προσέξτε: όχι ελληνικές, αυτονομιστικές), με το σύνθημα «Βόρειος Ηπειρος Γη Ελληνική»; Ολοι αυτοί που «έφριξαν» με τη δήλωση του Ράμα και τη χαρακτήρισαν «προκλητική», τι θα έλεγαν αν πήγαιναν στην Ηγουμενίτσα μερικές εκατοντάδες Τσάμηδες, σήκωναν αλβανικές σημαίες και ζητούσαν την «απελευθέρωση της Τσαμουριάς»;
Η αλβανική κυβέρνηση περίμενε την προβοκάτσια και δεν τσίμπησε. Φέρθηκε ψύχραιμα, δεν έστειλε τους μπάτσους να κάνουν μπάχαλο την κηδεία, ενώ η προσαγωγή τεσσάρων στο ΑΤ Αργυροκάστρου είχε περισσότερο συμβολικό παρά ουσιαστικό χαρακτήρα (άλλωστε τους άφησαν ελεύθερους μετά από μερικές ώρες). Από την άποψη αυτή, μάλλον να επαινέσουν τον Ράμα για «αυτοσυγκράτηση» θα έπρεπε τα αστικά μίντια στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι του την έπεσαν για τη δήλωσή του περί «προβοκατόρων κηδειών» δείχνει όχι μόνο ότι δεν ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας, αλλά ότι σκέπτονται ακριβώς όπως τα φασισταριά. Οτι αυτό που ονομάζουν «Βόρειο Ηπειρο», δηλαδή η Νότια Αλβανία, κάποια στιγμή θα πρέπει να ενσωματωθεί στο ελληνικό κράτος. Αναζητούν απλά την κατάλληλη στιγμή, η οποία δεν μπορεί να είναι παρά μια γενικότερη αναταραχή στην περιοχή μας. Γι' αυτό βαφτίζουν ήρωες τους προβοκάτορες.
Τζάμπα κλάμα
Ενώπιον της Μέρκελ είχε κάνει την αυτοκριτική του, την πρώτη φορά που επισκέφτηκε ως πρωθυπουργός το Βερολίνο. Ενώπιον της Νάλες, του Σολτς, του Μάας, του Σουλτς και των συνέδρων της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας ανέλαβε να δώσει εξηγήσεις για τη στάση του τον Ιούλη του 2015. Εξήγησε, λοιπόν, πως βρέθηκε «μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα που θα μπορούσε ίσως να βρεθεί ένας πρωθυπουργός στις μέρες μας», και με καθαρό μυαλό εκτίμησε τα πράγματα. Εκτίμησε «τις συνέπειες που θα είχε η όποια πολιτική του επιλογή στις κοινωνικές δυνάμεις που η Αριστερά οφείλει να εκπροσωπεί και να υπερασπίζεται». Ούτε «εκβιασμός», ούτε «πραξικόπημα», ούτε «με το πιστόλι στον κρόταφο». Τίποτα από τα μελοδραματικά που έλεγαν εκείνη την περίοδο στον ελληνικό λαό: με καθαρό μυαλό αποφάσισε. Στην ψύχρα που λέμε στην καθομιλουμένη.
Εμείς, βέβαια, τα ξέρουμε αυτά στην Ελλάδα. Το ιμπεριαλιστικό ακροατήριο, όμως, θέλει να τ' ακούει. Ο Τσίπρας το ξέρει και γι' αυτό τους το επαναλαμβάνει με διαφορετικά κάθε φορά λόγια. Θέλει να διαλύσει και την τελευταία αμφιβολία που ενδεχομένως κάποιοι έχουν στο μυαλό τους. Να τους πείσει ότι είναι «ο άνθρωπός τους», που αποφασίζει in cold blood που λένε οι αμερικανοί ποινικολόγοι και εγκληματολόγοι.
ΥΓ. Μ' άλλα λόγια, τζάμπα κλαίει κάθε 5 του Ιούλη η Μπαζιάνα. Εκτός αν κλαίει επειδή διαπίστωσε πόσο αδίστακτος είναι ο σύντροφός της (λέμε τώρα).
Υπουλία
Χωρίς να περάσει το θέμα από τη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής, όπως είχε υποχρέωση, ο Νικήτας Κακλαμάνης έβαλε τη Βουλή να κρατήσει ενός λεπτού σιγή για τον εθνικοφασίστα Κατσίφα που σκότωσε η αλβανική αστυνομία. Κι όταν τέθηκε το ζήτημα από τον Βούτση, του πέταξε το γάντι: άμα γουστάρετε, αλλιώς κάντε μου πρόταση μομφής. Ποντάρισε -σωστά- ότι ο Βούτσης (όπως κάθε συριζαίος) δεν έχει αρχές (αν είχε, θα του είχε υποβάλει πρόταση μομφής), αλλά θα σκεφτεί πως αν δώσει συνέχεια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστεί πλήγμα της εικόνας που προσπαθεί να φιλοτεχνήσει για το συντηρητικό ακροατήριο. Ο Κακλαμάνης ενήργησε με υπουλία από την αρχή μέχρι το τέλος.
Κάποιοι παρασύρονται από το μειλίχιο ύφος που χρησιμοποιεί συνήθως ο Κακλαμάνης και τον θεωρούν έναν σοβαρό και μετριοπαθή δεξιό. Το ύφος, όμως, είναι απλά ένα εργαλείο που ο Κακλαμάνης χρησιμοποιεί για να παραμένει πάντοτε στον αφρό. Οσοι γνωρίζουν την πολιτική διαδρομή του, όμως, γνωρίζουν πως ανήκε πάντοτε στην ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ. Πνευματικό παιδί του Αβέρωφ, όπως και ο Σαμαράς, ακολούθησε τον τελευταίο στην ΠΟΛΑ και όταν είδε ότι το εγχείρημα «μετράει μέρες», βρήκε τον τρόπο να επιστρέψει στη ΝΔ, αφήνοντας τον Σαμαρά να διαβεί μόνος του τη δεκαετή «πολιτική έρημο».
Σεμνά και ταπεινά
Ούτε ΣΕΦ, ούτε κλειστό του ΟΑΚΑ (για ανοιχτό χώρο ούτε λόγος), αλλά το μικροσκοπικό κλειστό του Σπόρτινγκ. Αυτό που με χίλια άτομα μοιάζει τίγκα και προσφέρεται για τηλεοπτική «μαγεία». Στο Σπόρτινγκ, λοιπόν, έγινε η φιέστα για τα πρώτα γενέθλια του ΚΙΝΑΛ. Οι διοργανωτές είπαν ότι συγκεντρώθηκαν δύο χιλιάδες νοματαίοι. Δεν ήμασταν εκεί για να κάνουμε εκτίμηση, αλλά είτε χίλιοι είτε δυο χιλιάδες το ίδιο κάνει. Το άλλοτε πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει και δεν ξαναφτιάχνεται, παρά τη μετονομασία σε ΚΙΝΑΛ. Γι' αυτό και κανένας από τους βαρόνους δεν ενδιαφέρεται για την αρχηγία σ' αυτή τη φάση. Την αφήνουν στη Φώφη, για να 'χουν κάποιον να του ρίξουν το φταίξιμο, όταν το κοντέρ στις επόμενες εκλογές θα γράψει πάλι μονοψήφιο νούμερο.
Ξεκάρφωμα;
Ο Μητσοτάκης πρότεινε στον Κορκίδη να διεκδικήσει το δήμο Πειραιά ως υποψήφιος της ΝΔ και ο Κορκίδης, αφού τον ευχαρίστησε για την «τιμητική πρόταση στήριξης», αρνήθηκε με το επιχείρημα ότι «δυστυχώς οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν να αναλάβω μία τόσο μεγάλη ευθύνη για τη πόλη που αγαπώ».
Η άρνηση του Κορκίδη δεν είναι είδηση (σιγά που θα έβγαινε απέναντι στον Μαρινάκη). Είδηση είναι ότι ο Κούλης ψάχνει υποψήφιο για να βάλει απέναντι στον Μαρινάκη. 'Η μήπως όλα γίνονται για ξεκάρφωμα; Αναρωτιόμαστε, γιατί ο μεν Κούλης δεν έκανε καμιά σχετική ανακοίνωση, ο δε Κορκίδης ήταν αυτός που «έκαψε» το εγχείρημα με τη δήλωσή του (που περισσότερο με δήλωση νομιμοφροσύνης προς τον Μαρινάκη φέρνει). Ισως βρέθηκε ένας τρόπος για να μη βάλει η ΝΔ κανέναν απέναντι στον Μαρινάκη, με το πρόσχημα ότι δε βρήκε τον κατάλληλο υποψήφιο.
Γερμανική χλαπάτσα
Εβγαζε μάτια το πρωτοσέλιδο των «Νέων» την περασμένη Δευτέρα: «Το Βερολίνο μίλησε – Ανατροπή στο σχέδιο Τσίπρα μετά τη συνάντηση με Σολτς: Διασώζονται μόνο οι χαμηλές συντάξεις». Και μια φωτογραφία από τη συνάντηση Τσίπρα-Σολτς, για να μην… αμφιβάλλει ο αναγνώστης. Ο ίδιος τίτλος έστεφε και την ανταπόκριση του συντάκτη της μαρινοφυλλάδας από το Βερολίνο (με τεράστια φωτογραφία των Τσίπρα-Σολτς). Οποιος έμπαινε στον κόπο να διαβάσει την ανταπόκριση, «ενημερωνόταν» ότι υπάρχει το «επικρατέστερο σενάριο», «να εφαρμοστεί η μείωση μόνο για τις υψηλές συντάξεις, αλλά να μην περικοπούν οι χαμηλές». Αυτό δεν προέκυπτε από δηλώσεις του Σολτς, αλλά από «πληροφορίες» του συντάκτη.
Την επόμενη κιόλας μέρα ήρθε η γερμανική χλαπάτσα. Από τον ίδιο τον Σουλτς, μάλιστα, που χαρακτήρισε «αποκύημα φαντασίας» το δημοσίευμα ότι συζήτησε με τον Τσίπρα να εξαιρεθούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι από την περικοπή των συντάξεων! Ο Σουλτς αρνήθηκε να πει οτιδήποτε άλλο πέραν της διάψευσης του δημοσιεύματος επικαλούμενος τον εμπιστευτικό χαρακτήρα της συνομιλίας του με τον Τσίπρα και τη συμφωνία τους να μη μιλήσουν δημόσια για το περιεχόμενο της συνομιλίας τους. Και τι έγραψε ο ανταποκριτής των «Νέων»; Οτι αυτό που διέψευσε ο Σολτς «δεν άπτεται του σχετικού δημοσιεύματος των “Νέων“»! Εκανε την κιτρινιά (ο ίδιος και η διεύθυνση της φυλλάδας), έφαγαν τη χλαπάτσα και αποφάνθηκαν ότι… ψιχαλίζει.
Εθνική ενότητα!
Ο Σταύρος Καλαφάτης, βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης της ΝΔ και επικεφαλής της Δημοτικής Παράταξης «Εντάξει» στο δήμο Θεσσαλονίκης, δήλωσε στο δημοτικό συμβούλιο σχετικά με το θέμα του γηπέδου του ΠΑΟΚ: «Ισχύει στο ακέραιο η θέση ότι είμαστε απολύτως θετικοί, ως “Εντάξει”, αλλά κι εγώ προσωπικά, για την υλοποίηση αυτού του αναπτυξιακού αθλητικού –και όχι μόνον – έργου. Δηλώσεις και τοποθετήσεις που γίνονται με γνώμονα οπαδικά κριτήρια, από όποιον κι αν γίνονται, είναι μη αποδεκτές. Θεωρώ δεδομένο ότι καμία ομάδα της πόλης μας –και εν προκειμένω ο ΠΑΟΚ- δε θα λειτουργούσε ποτέ εις βάρος της Θεσσαλονίκης και του δημοσίου συμφέροντος, προκειμένου να ωφεληθεί η ίδια. Αντίστοιχα έργα αθλητικού και όχι μόνο περιεχομένου, σε οποιαδήποτε περιοχή της πόλης κι αν γίνονται ή γίνουν, θα τύχουν της ίδιας θετικής αντιμετώπισης από πλευράς μας».
Ετσι, αποκαταστάθηκε η… εθνική ενότητα γύρω από τα συμφέροντα ενός ρώσου ολιγάρχη που στήνει τις μπίζνες του με όχημα μια δημοφιλή ποδοσφαιρική ομάδα. Το μοντέλο Κόκκαλη εξελίχθηκε σε μοντέλο Μελισσανίδη και τώρα σε μοντέλο Σαββίδη. Αμα αποκτήσει «μουράτος» καπιταλιστής τον Παναθηναϊκό, θα έχουμε συνέχεια εφαρμογής του μοντέλου.
Ζήτημα τιμής
Τα πάντα έχουν την τιμή τους, λένε οι κυνικοί οπαδοί της «αγοράς» Αμερικανοί. «Η Εκκλησία είναι σοβαρό μαγαζί και δεν εξαγοράζεται όπως οι Σκοπιανοί – για την ακρίβεια, δεν εξαγοράζεται με λίγα…», έγραψε ο Πρετεντεράκος. Για να το λέει αυτός κάτι θα ξέρει…
Υπερωρίες
Μετά την ανακοίνωση του Κούλη, ότι θα βάλει στο ευρωψηφοδέλτιο της νουδούλας τον Τατσόπουλο, αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον συμπαθή σεξοκυνηγό. Για να βγει βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε να «πηδήξει» τη μισή Αθήνα. Για να γίνει ευρωβουλευτής της ΝΔ θα χρειαστεί να «πηδήξει» την υπόλοιπη μισή (οι ευρωεκλογές είναι με σταυρό πλέον κι αυτός τα 'χει τα χρονάκια του). Επίσης, πρέπει να ειδοποιηθεί ο γυναικείος πληθυσμός των Βρυξελλών: «κορίτσια, έρχεται ο Τατσόπουλος, κάντε τα κουμάντα σας»…
Πάντως, με Τατσόπουλο και Πανούτσο ο Κούλης έκανε… γενναία ανανέωση! Δε χωρεί αμφιβολία περί αυτού, που θα 'λεγε και ο μπαμπάς Δρακουμέλ.