Την ανάγκη φιλοτιμία
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο Τζανακόπουλος ρωτήθηκε για τη δήλωση που έκανε ο Καμμένος μετά την ψηφοφορία που κέρδισε ο Ζάεφ στη μακεδονική Βουλή. «Είναι σαν να μην άκουσε και τόσο καλά αυτό που ο πρωθυπουργός είπε», παρατήρησε η δημοσιογράφος. «Δεν συμφωνώ», απάντησε με το γνωστό… αγέρωχο ύφος του ο Τζανακόπουλος. Και… εξήγησε: «Ο πρωθυπουργός είπε ότι η κυβέρνηση στην διεθνή σφαίρα, θα πρέπει να παρουσιάζεται με ένα ενιαίο πολιτικό πρόσωπο, με μία ενιαία πολιτική γραμμή. Και δεν πρόκειται ο πρωθυπουργός να ανεχθεί την διγλωσσία σε ζητήματα της κυβερνητικής πολιτικής διεθνώς, αλλά και εσωτερικά. Αλλά, από εκεί και πέρα, δεν θα εξαναγκάσει κανένα να αλλάξει στην ουσία την άποψή του. Ο κύριος Καμμένος έκανε ένα πολιτικό σχόλιο, στο πλαίσιο των απόψεων που, ούτως ή άλλως, έχει καταθέσει εδώ και περίπου δέκα – δώδεκα μήνες. Ωστόσο, δεν θεωρώ ότι αυτό ειδικά το σχόλιο -ασχέτως με το αν συμφωνώ ή διαφωνώ, είναι προφανής η τοποθέτησή μου- δεν θεωρώ ότι κατά κανέναν τρόπο σχετίζεται με τη δήλωση του πρωθυπουργού».
Ο Καμμένος, βέβαια, δεν έκανε κανένα σχόλιο για το «Μακεδονικό» γενικά. Ο Καμμένος έγραψε στο Twitter ότι ντρέπεται επειδή στη Μακεδονία υπήρξε εξαγορά βουλευτών. Αναμίχθηκε ευθέως σε μια εσωτερική κοινοβουλευτική διαδικασία τρίτης χώρας. Γι' αυτό, άλλωστε, του απάντησε εκπρόσωπος της κυβέρνησης Ζάεφ, παρατηρώντας -με κομψό τρόπο- ότι ο Καμμένος λέει αναλήθειες. Εντάξει, να κάνει την ανάγκη φιλοτιμία ο Τζανακόπουλος και να υπερασπιστεί τον κυβερνητικό εταίρο. Οχι όμως και να μας πετάει στη μούρη -και μάλιστα τόσο προκλητικά- ότι μας θεωρεί όλους ηλίθιους.
Εκεί που ήσουν ήρθα…
Θυμόσαστε τι έλεγε η ΝΔ το 2014, όταν ο Τσίπρας εξήγγειλε το περιβόητο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»; Εκανε κοστολόγηση, έβγαλε μια σούμα πάνω από 20 δισ. ευρώ και καλούσε τον Τσίπρα να πει «πού θα βρει τα λεφτά;». Τα ίδια ακριβώς κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα. Πήρε ο Χουλιαράκης τις εξαγγελίες Μητσοτάκη (οι οποίες είναι ψίχουλα μπροστά στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»), τις κοστολόγησε και προσπαθεί να στριμώξει τη ΝΔ με τα ίδια επιχειρήματα που αυτή επιστράτευε κατά του ΣΥΡΙΖΑ το 2014: «Η ΝΔ περιγράφει μια δέσμη μέτρων που ξεπερνούν τα 6 δισ. ευρώ. Το κρίσιμο ερώτημα είναι πού θα βρει τους πόρους για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ή θα μειώσει δραστικά τα μισθολόγια και τις συντάξεις ή θα ρίξει σε νέα περιπέτεια τη χώρα. Μείωση των στόχων των πρωτογενών πλεονασμάτων σημαίνει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και κουρέματος. Αυτοί είναι οι δύο δρόμοι που ανοίγονται με τις προτάσεις της ΝΔ στη ΔΕΘ». Στη συνέχεια, έδωσε ρεσιτάλ… υπευθυνότητας: «Δεν μπορεί κανείς να κάνει όλα όσα θέλει. Δεν γίνεται στη ζωή πάντα. Υπάρχουν διλήμματα. Στο προϋπολογισμό εμείς προτείνουμε στοχευμένες δαπάνες στην κατεύθυνση της ανάπτυξης χωρίς να αμφισβητούμε την τήρηση των στόχων».
Πώς το λέει η λαϊκή παροιμία; Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις.
Περσινά ξινά σταφύλια
Και ξαφνικά, η κυριακάτικη εφημερίδα του Λιβάνη υιού («Νέα Σελίδα»), σταθερά ταγμένη στο πλευρό της πασοκικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ (και του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ) δημοσίευσε επιστολή που είχε στείλει το 2003 ο Αρσένης στον Σημίτη, στην οποία τον κατήγγειλε για πολλά και διάφορα: «Επί των ημερών σου άνθησαν η διαπλοκή και η διαφθορά». – «Οι μεθοδεύσεις σου στο Χρηματιστήριο οδήγησαν στην πιο βίαιη αναδιανομή πλούτου που γνώρισε ο τόπος». – «Εφτιαξες κλειστό κύκλωμα με άτομα που τους ενδιέφεραν μόνο τα προνόμια και τα εισοδήματα». – «Ανοιξες την πόρτα για την κρίση, που θα την πληρώσουν οι μη προνομιούχοι». – «Διέσυρες το ΠΑΣΟΚ και το μετέτρεψες σε κεντροδεξιό κόμμα». κτλ.
Ο επιστολογράφος δεν έδωσε στη δημοσιότητα την επιστολή όσο βρισκόταν εν ζωή. Ολοι σκέπτονται ότι την έδωσε η χήρα του, με τις γνωστές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και τι έχει να προσφέρει η επιστολή; Να χαλάσει την υστεροφημία του Σημίτη, που ζει ακόμα, όμως πολιτικά δεν παίζει κανένα ρόλο; Αυτό είναι πολιτικά αδιάφορο. Μάλλον να πλήξει -μέσω Σημίτη- το ΚΙΝΑΛ είναι ο στόχος. Εκτός αν δεν υπάρχει ούτε καν αυτός ο στόχος, αλλά τα πράγματα είναι πιο απλά και πιο… ανθρώπινα: ο Σημίτης «τσαλάκωσε» και τον Αρσένη και τη σύζυγό του, βάζοντάς τους ουσιαστικά στο περιθώριο, οπότε η χήρα προσπαθεί να πάρει μια προσωπική ρεβάνς.
Αθώωση με νόημα ή χωρίς;
Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Θεσσαλονίκης αθώωσε τον άλλοτε πανίσχυρο αρχιμάνατζερ του εν Ελλάδι παραρτήματος της Novartis Κ. Φρουζή και ένα ζευγάρι γιατρών που κατηγορούνταν για δωροδοκία και δωροληψία. Πολλοί έσπευσαν να διοχετεύσουν (ανώνυμα φυσικά) στον αντιπολιτευόμενο Τύπο την εκτίμηση ότι πρόκειται για απόφαση-πιλότο, η οποία προαναγγέλλει το ξεφούσκωμα και της μεγάλης υπόθεσης που διερευνούν οι εισαγγελείς Διαφθοράς.
Δε γνωρίζουμε το αντικείμενο της συγκεκριμένης δίκης, ούτε έχουμε δει (όπως κανένας άλλωστε, αφού δεν έχει καθαρογραφεί) το σκεπτικό της απόφασης, όμως είμαστε σίγουροι ότι κάτι τύποι βιάστηκαν να κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα. Δεν είναι σπάνιες οι φορές που δύο δικαστήρια εκδίδουν διαμετρικά αντίθετες αποφάσεις σε παρόμοιες περιπτώσεις. Από την άλλη, είναι κυβερνητικός στόχος να πάει «ψηλά» η κεντρική δικογραφία της Novartis. Κι επειδή δύσκολα θα «ακουμπήσουν» πολιτικά στελέχη, είναι πολύ πιθανό -τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό- να την πληρώσουν κάποιοι «μακρυχέρηδες» γιατροί και υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Υγείας.
Ετοιμάζουν νέο φαγοπότι
Ο Τσίπρας ανακοίνωσε ότι Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία και Ρουμανία μελετούν τη δυνατότητα να υποβάλουν αίτηση για από κοινού διοργάνωση κάποιου από τα επόμενα Μουντιάλ. Αυτή τη στιγμή δεν έχουν σημασία οι πιθανότητες να επιτευχθεί ένας τέτοιος στόχος. Σημασία έχει η πρόθεση. Η πρόθεση να μπει μπροστά ένας ακόμα μεγαλοϊδεάτικος στόχος για να στρώσει το τραπέζι σε ντόπια και ξένα τρωκτικά. Οι πληγές του 2004 είναι ακόμα ανοιχτές. Ο ελληνικός λαός ακόμα πληρώνει το μεγάλο φαγοπότι των μεγαλολαμόγιων της ΔΟΕ και μιας χούφτας καπιταλιστών και εργολάβων. Σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν, 14 δισ. κόστισε το Μουντιάλ της Ρωσίας. Ψίχουλα για τον ρωσικό ιμπεριαλισμό και τον Πούτιν που αγόρασε μια ευκαιρία για να προβληθεί διεθνώς. Ακόμα και 5 δισ. να είναι το μερίδιο της Ελλάδας από το συνεταιρικό Μουντιάλ (για το 2030 γίνεται λόγος), είναι ένα τεράστιο ποσό για το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος. Που θα το πληρώσει ο ελληνικός λαός, φυσικά.
Ευρωπαϊκές γελοιότητες
«Η Αθήνα ξεχωρίζει ως παράδειγμα πόλης που, αν και αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, μπορεί να επιτύχει σπουδαία αποτελέσματα. Μέσω της καινοτομίας, η Αθήνα έχει βρει ένα νέο σκοπό για τη δραστική αντιμετώπιση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Αποτελεί απόδειξη ότι αυτό που έχει σημασία δεν είναι οι ίδιες οι δυσκολίες, αλλά το πώς υψώνεις το ανάστημά σου μπροστά σ' αυτές»! Αυτή τη δήλωση έκανε ο Κάρλος Μοέντας, Επίτροπος Ερευνας, Επιστήμης και Καινοτομίας, ανακοινώνοντας ότι η Κομισιόν απονέμει στην Αθήνα τον τίτλο της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Καινοτομίας για το 2018, ο οποίος συνοδεύεται από βραβείο 1 εκατ. ευρώ. Χρειάζεται μήπως σχόλιο; Απλά να πούμε ότι η γελοιότητα δεν είναι φαινόμενο μόνο του ελληνικού αστισμού.
Γιατί κρύβεται πίσω από το σύζυγο;
Δε θα σχολιάσουμε το περιεχόμενο της αναφοράς που κατέθεσε στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου η Λίνα Νικολοπούλου, σύζυγος του Γιάννη Στουρνάρα, διαμαρτυρόμενη για τη διαρροή εγγράφων από τη δικογραφία της Novartis σε κυριακάτικη εφημερίδα. Θα θυμίσουμε μόνο ότι δεν υπάρχει δικογραφία από σοβαρή υπόθεση που να μην έχει γίνει φύλλο και φτερό και να μην έχει διαρρεύσει στον Τύπο. Οι πηγές των διαρροών είναι όσοι και οι εμπλεκόμενοι σε μια υπόθεση: δικαστικοί, δικηγόροι, ελεγχόμενοι ή κατηγορούμενοι, μηνυτές. Και πάντοτε οι διαρροές υπηρετούν σκοπιμότητες κάποιου από τα ελεγχόμενα μέρη. Δεν μπορεί να μην το ξέρει αυτό η επιχειρηματίας κα Νικολοπούλου.
Η Λ. Νικολοπούλου δηλώνει ότι δεν την απασχολεί «ο έλεγχος από καμία Αρχή, συμπεριλαμβανομένης και της Εισαγγελίας». Αλλά την εξοργίζει το ότι «για περισσότερα από δύο χρόνια με ελέγχουν επιμόνως, έχοντας προβεί μέχρι και σε κατάσχεση φορολογικών εγγράφων, και ενώ δεν μου ασκείται καμία δίωξη, συνεχώς διαρρέονται δήθεν νέες αποκαλύψεις για να συντηρηθεί μέσω εμού αρνητική δημοσιότητα για τον σύζυγό μου, Γιάννη Στουρνάρα». Αν όμως υπάρχει μια δικογραφία που δεν περιλαμβάνει τίποτα σε βάρος της, η Λ. Νικολοπούλου δε θα έπρεπε να ανησυχεί. Και κυρίως δε θα έπρεπε να κρύβεται πίσω από τον άλλοτε πανίσχυρο και σήμερα ισχυρό σύζυγό της. Γιατί η συγκεκριμένη τακτική διαβάζεται κι αλλιώς: η επιχειρηματίας Νικολοπούλου ζητά να τεθεί υπό πλήρη ασυλία, επειδή κάθε έλεγχος νομιμότητας των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων της θα θεωρείται ως… λάσπη κατά του συζύγου της.
Μεγάλη μπουκιά φάε…
«Δεν πρόκειται ποτέ να συμπράξω σε μία κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι σηματοδοτεί τον ακριβώς αντίθετο κόσμο από εκείνον στον οποίο πιστεύω εγώ» δήλωσε ο Κούλης στο «Πρώτο Θέμα». Θα του απαντούσαμε με τη γνωστή παροιμία που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση: «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες». Τα ίδια έλεγε και ο πατέρας του, αλλά συνεργάστηκε κυβερνητικά με τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1989, την ώρα που τον είχε ήδη παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 86 του Συντάγματος (στα πρακτικά των υπό τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι αποτυπωμένα τα «Ανδρέα μου» και «Κώστα μου»). Τα ίδια έλεγε και ο Σαμαράς για το ΠΑΣΟΚ, αλλά συγκυβέρνησε μαζί του και με πρωθυπουργό τον Παπαδήμο και με πρωθυπουργό τον ίδιο τον Σαμαρά. Κι ο Κούλης διετέλεσε υπουργός σ' εκείνη την κυβέρνηση. Κι ύστερα, όλοι μαζί, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, ψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο και τους πρώτους εφαρμοστικούς του νόμους. Καλή για τον «αδαή όχλο» η ατάκα «δεν πρόκειται ποτέ να συμπράξω», αλλά η Ιστορία (και όχι μόνο στην Ελλάδα) άλλα δείχνει.