Πλερέζες εξαπάτησης
Δεν το λες και αισιόδοξο το πρωτοσέλιδο της συριζαίικης «Εποχής» την προηγούμενη Κυριακή. Κάτι παραπάνω από υπαινικτικός ο κεντρικός τίτλος: «Κινήσεις υπό το βλέμμα των αγορών». Και το editorial κανονική «κηδεία». Εχει μεν την πρόθεση η κυβέρνηση «να ασκήσει φιλολαϊκή πολιτική», όμως «καθώς οργανώνεται η αντίπαλη πλευρά», από ΝΔ μέχρι ΔΝΤ και από ΣΕΒ μέχρι αντικυβερνητικό Τύπο «η κυβέρνηση φαίνεται να γίνεται ιδιαίτερα προσεκτική, διαβεβαιωτική».
Το ιδεολόγημα προωθήθηκε λαθραία, όπως το συνηθίζουν οι ευρω-αναθεωρητές: το ΔΝΤ και ο ΣΕΒ είναι αντίπαλοι της κυβέρνησης! Δεν έχει σημασία που η πραγματικότητα αποδεικνύει το αντίθετο. Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
Αφού ορίστηκαν οι… ταξικοί αντίπαλοι, κατέβηκαν οι πλερέζες: «Εν όψει των εξαγγελιών στη ΔΕΘ, με την καθημερινή τρομοκρατία που ασκούν οι αντίπαλοι της κυβέρνησης, με τον -πραγματικό- μπαμπούλα των αγορών είναι αναμενόμενο αυτή να είναι προσεκτική και να μετρά τα λόγια της».
Δεν είναι που δε θέλουμε, είναι που δεν μπορούμε. Δεν μας αφήνουν οι «αγορές», που είναι πραγματικός μπαμπούλας. Αυτές οι ίδιες αγορές που μέχρι τις εκλογές του 2015 υποβιβάζονταν σε ρόλους… μπαλέτου οριεντάλ, που θα χόρευε στο ρυθμό που θα έπαιζε ο Τσίπρας με το νταούλι και με τη λύρα! Συμπέρασμα; Να μην περιμένουμε και πολλά από την κυβέρνηση τώρα, αλλά να ξέρουμε πως θα απαιτηθεί μια «δεύτερη φάση», στην οποία θα πρέπει «να αμφισβητηθούν κάποιες από τις παραμέτρους που έχουν επιβάλει οι δανειστές μας»!
Τραγουδιάρες
Ο ένας (Σπίρτζης) έχει εξασφαλίσει -μέσω του εν εργολαβίαις συναδέλφου του Φλαμπουράρη- το πόστο του υπουργού Εργολαβιών και Εργολάβων, που όσο ήταν στο ΠΑΣΟΚ μόνο στα τρελά του όνειρα θα πρέπει να το είχε δει. Εχει κάθε λόγο, λοιπόν, να κάνει… γλειψιματικούς παραλληλισμούς: «ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ με τον Αλέξη να προχωρήσουμε από εκεί που το άφησε ο Ανδρέας. Ηρθε η ώρα να αλλάξουμε πραγματικά την Ελλάδα και την Ευρώπη με προοδευτικές συγκλίσεις, συνεργασία και όραμα» (άρθρο στη «Νέα Σελίδα» του -επίσης πρώην πασόκου- Λιβάνη).
Ο άλλος (Ραγκούσης) από κηπουρός του Γιωργάκη και πανίσχυρος υπουργός του ξαναξέπεσε στο πόστο του μπιφτεκά της Πάρου, έφαγε ένα μεγαλοπρεπέστατο «μαύρο» στις εκλογές για πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ και προσπαθεί να σώσει την παρτίδα μέσω ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας το αγροτικό του με μπινελίκια γι' αυτούς των οποίων πριν από μερικούς μήνες ήθελε να γίνει αρχηγός: «Αν ήθελαν να τιμήσουν την 3η του Σεπτέμβρη ειλικρινά και με σεβασμό στις αρχές της, τότε δεν θα είχαν υποταχθεί στη δεξιά και τη διαπλοκή, θα είχαν ενσυναίσθηση πως δεν γίνεται να είναι υπερήφανοι που έγιναν υπουργοί του Σαμαρά. Το ΠΑΣΟΚ του ‘74 ήταν αξιακά το αντίθετό τους…» (ανάρτηση στο Twitter).
Ομολογία
Μια άλλη πρώην πασόκα, που από το τίποτα βρέθηκε υπουργός του Τσίπρα, η Ξενογιαννακοπούλου, δεν ασχολείται τόσο με τους πρώην συντρόφους της. Περισσότερο ασχολείται με τη δικαιολόγηση της δικής της συμμετοχής στη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στην οποία προσπαθεί να δώσει ιδεολογικό στίγμα. Οταν ρωτήθηκε (συνέντευξη στα «Νέα», 1-2.9.2018) αν ο Καμμένος και η Παπακώστα «θολώνουν την εικόνα μιας κυβέρνησης που θέλει να εμφανίζεται με αριστερό πρόσημο», απάντησε: «Το προοδευτικό-αριστερό πρόσημο της κυβέρνησης είναι σαφές και αποτυπώνεται καθαρά στις πολιτικές της προτεραιότητες και κατευθύνσεις. Στην Ευρώπη, όπου υπάρχουν κυβερνήσεις συνεργασίας, τα κόμματα που τις συγκροτούν διατηρούν την ιδεολογική και πολιτική τους φυσιογνωμία, ενώ σε κυβερνητικό επίπεδο υλοποιούν το προγραμματικό πλαίσιο που έχουν συμφωνήσει».
Το πρώτο μισό της απάντησής της δε σηκώνει σχολιασμό, γιατί είναι μια ιταμή πρόκληση, καθώς μετατρέπει το ζητούμενο («είναι αριστερή η κυβέρνηση;») σε δεδομένο. Και μάλιστα, για μια κυβέρνηση που εφαρμόζει την ίδια σκληρή αντιλαϊκή πολιτική με τις προκατόχους της, σε αγαστή συνεργασία με τους ιμπεριαλιστές δανειστές. Η Ξενογιαννακοπούλου μας λέει ότι η κυβέρνηση έχει «προοδευτικό-αριστερό πρόσημο» και πως είναι αυτό το πρόσημο που τράβηξε τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ και πλέον και την Παπακώστα!
Το δεύτερο μισό της απάντησης αποτελεί μια κυνική ομολογία (που η Ξενογιαννακοπούλου κάνει πως δεν καταλαβαίνει). Μας λέει ότι η ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία, που κάποτε διαχώριζε τα αστικά κόμματα (συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες με τα παρακλάδια τους ήταν τα δύο στρατόπεδα στην Ευρώπη) δεν έχει πια καμιά σημασία από άποψη πρακτικής πολιτικής. Γι' αυτό και όλα τα κόμματα μπορούν να συνεργάζονται κυβερνητικά. Πράγματι, έτσι είναι.
Κουτοπονηριές (1)
Γιατί ο Τσίπρας πήρε τη Γεροβασίλη από το υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης και έβαλε σ' αυτό την Ξενογιαννακοπούλου (εκβιάζοντας μάλιστα την πρώτη: ή το Προ-Πο ή τίποτα); Δεν νομίζουμε ότι η Ξενογιαννακοπούλου ήταν σε θέση να διαπραγματευθεί. Οπου κι αν την έστελνε, θα πήγαινε. Ομως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι μια κρίσιμη εκλογική μάζα. Και η Γεροβασίλη, με την αλαζονεία της και τη συμπεριφορά της στο θέμα της «αξιολόγησης», που έφτασε ακόμα και σε ωμούς εκβιασμούς, είχε γίνει κόκκινο πανί. Η Ξενογιαννακοπούλου είναι «καθαρή» από τέτοια «αμαρτήματα» και μπορεί, χάρη και στο χαμηλών τόνων προφίλ της, να χρησιμεύσει ως γέφυρα επαναπροσέγγισης. Βοηθάει σ' αυτόν και ο Μητσοτάκης με τις συνεχείς νεοφιλελεύθερες απειλές που εκτοξεύει, οι οποίες τον έχουν καταστήσει φόβητρο των δημόσιων υπάλληλων. Δεν πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε ότι σ' αυτό το χώρο υπάρχει κόσμος που παραδοσιακά ήταν ενταγμένος στο ΠΑΣΟΚ ή ψήφιζε ΠΑΣΟΚ. Επομένως, η Ξενογιαννακοπούλου επελέγη ως ο κατάλληλος άνθρωπος για την κατάλληλη θέση.
Κουτοπονηριές (2)
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη δήλωση Καμμένου για το «Μακεδονικό», όταν ο Τσίπρας καταθέσει για έγκριση από την ελληνική Βουλή τη Συμφωνία των Πρεσπών, αυτός (ο Καμμένος) θα πάει στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα του πει ότι η κυβέρνηση δεν έχει την εμπιστοσύνη του, οπότε θα γίνουν εκλογές και η Συμφωνία δε θα επικυρωθεί. Τι δουλειά έχει, όμως ο ΠτΔ σε μια κοινοβουλευτική διαδικασία; Το Σύνταγμα δεν του επιτρέπει να προκηρύξει εκλογές παρά μόνο αν η κυβέρνηση «πέσει» μετά από πρόταση δυσπιστίας ή αν ο πρωθυπουργός παραιτηθεί. Ούτε δημοψήφισμα (όπως ερμήνευσαν κάποιοι τη δήλωση Καμμένου) μπορεί να προκηρύξει ο ΠτΔ, αν δεν το ζητήσει η κυβέρνηση. Ο,τι είναι να γίνει μπορεί να γίνει μόνο στη Βουλή. Κι αυτό είναι το μόνο που δεν ανέφερε ο Καμμένος, που αναφέρθηκε μόνο στον παντελώς αναρμόδιο ΠτΔ. Και μη μας πείτε «Καμμένος είν' αυτός». Τα στοιχειώδη συνταγματικά τα ξέρει πολύ καλά. Εχει πολλά χρόνια στο κουρμπέτι.
Μαλλιοκούβαρα
Πρέπει να είναι πολύ σημαντικό «μαγαζί» η ΕΡΤ για να ξεκατινιάζονται (πάντοτε… πολιτικά) οι άνθρωποι που τοποθέτησε επικεφαλής ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γ. Θαλασσινός, αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος αρμόδιος για τη Ραδιοφωνία, «κράζει» τον διευθύνοντα σύμβουλο Β. Κωστόπουλο και τον γνωστό Καλφαγιάννη της ΠΟΣΠΕΡΤ, επειδή τον παραμέρισαν και θέλουν να επιλέξουν αυτοί τα στελέχη της Γενικής Διεύθυνσης Ραδιοφωνίας. «Οδηγούμαστε σε μία ΕΡΤ που -επιτέλους- οι συνδικαλιστές και η ομήγυρις δεν εργάζεται, αλλά διοικεί, οι γενικοί διευθυντές δεν έχουν απαραίτητα πτυχία ΑΕΙ, αλλά μπάρμπα στην Κορώνη, οι συνταξιούχοι διοικούν επιτροπές, ενώ οι υπεύθυνοι σημαντικών διευθύνσεων δεν γνωρίζουν αγγλικά», κατήγγειλε ο Θαλασσινός, για τον οποίο πολλοί προεξοφλούν ότι οδηγείται σε παραίτηση.
Καλά ξεμπερδέματα στον αγώνα για την… αξιοκρατία.
Τραγωδός
«Ζήτω η Μακεδονία μας!» αναφώνησε η απερχόμενη από το υφυπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, Κόλλια-Τσαρουχά, και έβαλε τα κλάματα, καθώς παρέδιδε τον άνευ αρμοδιοτήτων θώκο στην Κ. Νοτοπούλου. Προς τι η συγκίνηση; Φεύγει από ένα υφυπουργείο με μοναδική αρμοδιότητα την παρουσία σε αγιασμούς, παρελάσεις, εγκαίνια και ετήσιες πανηγύρεις, και πάει στο Πεντάγωνο, δίπλα στην προεδράρα της, που όλο και κάποια αρμοδιότητα θα της αφήσει. Εμείς νομίζουμε πως η ανελίτισσα πολιτικός αδικείται από τη δουλειά που κάνει. Τραγωδός στην Επίδαυρο θα έπρεπε να έχει γίνει. Φεύγοντας για μια πιο αναβαθμισμένη θέση, κατάφερε ν' αφήσει το δάκρυ ως ανάμνηση στους ψηφοφόρους της (εκλέγεται στις Σέρρες). Μεγάλη υπόθεση, μεγάλη ικανότητα.
Μπάζα
Αυτόν τον Κυρανάκη πού τον πέτυχε ο Κούλης; Είναι δυνατόν κοτζάμ ΝΔ να στέλνει αυτόν τον τύπο να την εκπροσωπήσει σε «εχθρικό» τηλεοπτικό τοκ σόου; Η χαρά του Κοτρώτσου ήταν στη βραδινή εκπομπή της ΕΡΤ την περασμένη Δευτέρα. Δεν αναφερόμαστε τόσο στο γεγονός ότι συνεχώς γκρίνιαζε ότι δεν τον αφήνουν να ολοκληρώσει (στάση καθαρά αντιτηλεοπτική), όσο στις παπάρες που πέταγε. Οταν πήγε η κουβέντα στην κόντρα Βαξεβάνη-Ζαχαράκη, ο Κοτρώτσος του είπε ότι ο Βαξεβάνης αθωώθηκε σε δεύτερο βαθμό. Μπορεί αυτό να έγινε επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, απάντησε ατάραχος ο Κυρανάκης (υπονοώντας ότι η κυβέρνηση ελέγχει τα δικαστήρια). Και η καταδίκη σε πρώτο βαθμό έγινε επί ΝΔ, πέταξε ο Κοτρώτσος. Κόκκαλο ο Κυρανάκης. Μιλάμε για πραγματικό Βατερλό.
Κύκλοι φίλων γιοκ;
Οργίαζε η φημολογία πριν από τις οργανωτίστικες κινήσεις Τσίπρα, με τη μετακίνηση Σκουρλέτη στη γραμματεία του κόμματος και τον ανασχηματισμό: ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να διαμορφώσει ένα νέο μοντέλο οργάνωσης, με τις οργανώσεις του να πλαισιώνονται από «κύκλους φίλων». Δεν ακούσαμε να ανακοινώνεται κάτι σχετικό, προφανώς γιατί ο μηχανισμός αντέδρασε. Και γιατί αντέδρασε; Γιατί φοβάται πως θα χάσει το μονοπώλιο της πρόσβασης στον κρατικό μηχανισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σε κάθε περίπτωση, οι «κύκλοι φίλων» δε θα ήταν παρά μηχανισμοί διεκπεραίωσης κάθε είδους ρουσφετιών, με στόχο την άγρα ψήφων για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα ως μηχανισμός εξακολουθεί να παραμένει στα επίπεδα του «ΣΥΡΙΖΑ του 4%».