Ξεβράκωμα
Κάθε άλλο παρά συμμερίστηκε τα πανηγύρια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για την «έξοδο από τα Μνημόνια» ο διεθνής αστικός Τύπος, που επέμεινε στα ουσιαστικά σημεία της «εξόδου». Δηλαδή, στην υποχρέωση διατήρησης ατόφιου του μνημονιακού καθεστώτος καθώς και στην υποχρέωση «παραγωγής» υψηλών «πρωτογενών πλεονασμάτων» επί σειρά ετών.
Από τα πολλά δημοσιεύματα, που ήταν όλα στο ίδιο μήκος κύματος, ξεχωρίσαμε το σκίτσο του βρετανικού Guardian μ' έναν σκελετό να πανηγυρίζει σείοντας μια ελληνική σημαία (δημοσιεύεται στη σελίδα 15 αυτού του φύλλου) και το σχόλιο της αμερικανικής Washington Post, που έκανε λόγο για παράταση της λιτότητας για τέσσερις ακόμα δεκαετίες και τόνιζε: «Υπό τους όρους του προγράμματος διάσωσης που ολοκληρώνεται σύντομα, η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να διατηρεί πλεονάσματα τουλάχιστον 2,2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Αλλες τέσσερις δεκαετίες λιτότητας».
Φυσικά, η προπαγάνδα της κυβέρνησης κατάπιε αμάσητα αυτά τα δημοσιεύματα. Δεν τόλμησε να μιλήσει για fake news και για αντιπολιτευτική προπαγάνδα.
Ψευτομαγκιές
Στις 26 Ιούλη, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι οι βουλευτές και τα στελέχη του κάνουν εμπάργκο στον ΣΚΑΙ, «μετά από τη χυδαία επίθεση στο πρόσωπο των αρχηγών του Πυροσβεστικού Σώματος και της Ελληνικής Αστυνομίας, που σε εντεταλμένη υπηρεσία εκτέλεσε ο ΣΚΑΙ με αποκλειστικό στόχο να πλήξει το ηθικό των στελεχών και μελών των δύο Σωμάτων». Ηταν η περίοδος που όλα είχαν γίνει άψογα και που για την εκατόμβη των νεκρών στο Μάτι και τον Βουτζά έφταιγε ο… «στρατηγός άνεμος» και κανένας άλλος.
Στις 21 Αυγούστου, ο ίδιος ο Τσίπρας έσπασε το εμπάργκο στην Ιθάκη, κάνοντας δήλωση στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ. Ηταν η εποχή που οι αρχηγοί Πυροσβεστικής και Αστυνομίας είχαν οδηγηθεί σε παραίτηση, μπας και η απομάκρυνσή τους (όπως και του Τόσκα) λειτουργήσει ως εξιλασμός για την κυβερνητική πολιτική.
Παλιά καραβάνα
«Εχω μια πολύ καλή συνεργασία με τους φίλους μου εκεί και με τον Σταύρο, αλλά είναι μια πολιτική συνεργασία, δεν είμαι ενταγμένος στο Ποτάμι, άρα δεν είμαι και ο αυθεντικότερος εκφραστής του προσανατολισμού που έχει τώρα το Ποτάμι. Εύχομαι να πάει καλά το Ποτάμι, αλλά ειλικρινά έχω την εντύπωση ότι μερικοί, μερικές φορές, μερικοί πολιτικοί κύκλοι κάπου ολοκληρώνουν την εικόνα τους και χρειάζονται μεγάλες τομές και αλλαγές. Δεν είμαι αισιόδοξος, σας το λέω, δεν είμαι αισιόδοξος». Παλιά καραβάνα στον οπορτουνισμό ο Σπύρος Λυκούδης, κουνάει μαντίλι στον Θεοδωράκη, μέσω του οποίου κατάφερε να διατηρήσει την έδρα του στη Βουλή. Του λέει ότι έκλεισε τον κύκλο του. Μόνο ο κύκλος του Λυκούδη δεν κλείνει (κι ας έχει σχεδόν τα διπλά χρόνια από τον Θεοδωράκη στην αστική πολιτική). Περιμένει να δει πώς θα διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό προεκλογικά, για να επιλέξει το σχήμα μέσω του οποίου θα επιδιώξει τη βουλευτική του επιβίωση.
Γομάρια (1)
«Αποτελεσματικά λειτούργησε το σύνολο των μηχανισμών του κράτους, όσο και αν ο τελικός αριθμός των θυμάτων “θολώνει“ την εικόνα». Η φράση ανήκει στον… αριστερό Πολάκη. Μνημείο πολιτικού κυνισμού, αμοραλισμού και γαϊδουριάς. Πήγαν και κάηκαν οι άχρηστοι και «θόλωσαν» την εικόνα του άριστου κυβερνητικού έργου!
Γομάρια (2)
«Εχουμε μια εθνική τραγωδία. Μπορούμε να σκεφτόμαστε επικοινωνιακά και με όρους πολιτικού κόστους; Προφανώς όχι». Ο τύπος που έκανε αυτή τη δήλωση (συνέντευξη στα «Νέα», 4-5.8.18) ονομάζεται Κώστας Ζαχαριάδης και είναι διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αναφερόμαστε μόνο στην προσωπική γαϊδουριά. Αναφερόμαστε και στην αντίληψη που έχει αυτός ο τύπος για τους έλληνες πολίτες. Τους θεωρεί ένα τσούρμο από ηλίθιους που δε θα μπορούσαν να δουν πως ό,τι έκανε η κυβέρνηση ήταν σκέτη «επικοινωνία» (προπαγάνδα δηλαδή) με στόχο τη μείωση του «πολιτικού κόστους». Τους νεκρούς, τους τραυματίες, τους κατεστραμμένους τους είχαν «γραμμένους κανονικά».
Είχε και άλλη ατάκα, παρόμοιου περιεχόμενου, η εν λόγω συνέντευξη: «Το ζήτημα της ευθύνης και της συγγνώμης δεν είναι και δεν πρέπει να γίνεται μέρος πολιτικού και επικοινωνιακού πολέμου και εντυπώσεων. Ευθύνες δεν αποδίδονται διά των τηλεπαραθύρων… Ο πρωθυπουργός έχει ήδη αναλάβει την πολιτική ευθύνη, κάτι που σπανίζει στο πολιτικό μας σύστημα»!
Γομάρια (3)
«Συγκρίνουμε ανόμοιες καταστάσεις. Το 2007 η φωτιά ήταν 100 φορές μεγαλύτερη σε ένταση και διήρκεσε 7 μέρες, ενώ τη Μαύρη Δευτέρα στο Μάτι 6 ώρες». Ο Βασίλης Κικίλιας, που έκανε αυτή τη δήλωση («Νέα», 4-5.8.18) ποτέ δε διακρίθηκε για την ευστροφία του. Αν ήταν στοιχειωδώς εύστροφος, θα αντιλαμβανόταν ότι το «επιχείρημα» που σκαρφίστηκε είναι σε βάρος της ΝΔ (όταν μια πυρκαγιά εκτείνεται στο χρόνο, τότε έχεις περισσότερες δυνατότητες διάσωσης). Πέρα απ' αυτό, όμως, εκείνο που βλέπει κανείς στη δήλωση Κικίλια είναι η ίδια με των συριζανελιτών εξουσιαστική γαϊδουριά. Πήραν μια ζυγαριά με δύο ζυγούς και βάζουν στη μια μεριά τους νεκρούς επί των ημερών τους και στην άλλη τους νεκρούς επί ΣΥΡΙΖΑ, για ν' αποδείξουν ότι αυτοί ήταν σωστοί και οι άλλοι άφρονες. Λες και σημασία έχει πότε υπήρξαν οι περισσότεροι νεκροί και όχι οι συνθήκες υπό τις οποίες υπήρξαν τόσοι νεκροί, που και στις δυο περιπτώσεις συνιστούν ένα μαζικό έγκλημα λόγω αδιαφορίας, ανικανότητας και σκληρής λιτότητας στις κοινωνικές δαπάνες.
Ο λύκος κι αν εγέρασε
«Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς για να μην ξαναβρεθεί στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές».
Πολλοί βοήθησαν για να χτίσει ο Βορίδης το προφίλ του σοβαρού και μετριοπαθούς συντηρητικού πολιτικού, που έτυχε στα νιάτα του να υποπέσει σε κάποια… ακροδεξιά αμαρτήματα, τα οποία όμως έχει αφήσει οριστικά πίσω. Ομως, ο Βορίδης φροντίζει να επιβεβαιώνει τη λαϊκή παροιμία: Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλήν του!
Απρόσεκτοι
Απρόσεκτοι αποδείχτηκαν και πάλι οι πρωθυπουργικοί λογογράφοι. Εγραψαν του Τσίπρα κι αυτός το είπε στο «ποίημα» της Ιθάκης: «Η δημοκρατία ευτελίστηκε. Τραπεζίτες έγιναν πρωθυπουργοί και υπουργοί έγιναν τραπεζίτες». Δεν ήταν καθόλου δύσκολο για τον Τύπο της αντιπολίτευσης να θυμηθεί ότι η Λούκα Κατσέλη, υπουργός του Γιωργάκη Παπανδρέου, με πλούσιο μνημονιακό έργο, τοποθετήθηκε πρόεδρος στην Εθνική Τράπεζα από τον Τσίπρα. Και να πάνε και πιο πίσω στο χρόνο, ενθυμούμενοι ότι το 1989 ο πρόδρομος του ΣΥΡΙΖΑ, ο τότε ενιαίος Συνασπισμός των Κυρκοφλωράκηδων, επέλεξε (μαζί με τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου) έναν τραπεζίτη, τον Ξενοφώντα Ζολώτα, για πρωθυπουργό της ονομασθείσας «οικουμενικής» κυβέρνησης. Κι ότι από την κυβέρνηση εκείνου του τραπεζίτη ξεκίνησε τη θεσμική πολιτική του καριέρα ως υπουργός Οικονομίας ο σημερινός αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης.
Ετσι είναι, όμως, η αλαζονεία και η βιασύνη συχνά τιμωρούνται.
Πλειοδοσία
Βάλτε τώρα που γυρίζει. Ο Τσίπρας έδωσε το σύνθημα από την Ιθάκη και οι υπουργοί ξαμολύθηκαν στα ραδιοκάναλα κι άρχισαν την πλειοδοσία. Θα μοιράσουμε 750 εκατομμύρια κοινωνικό μέρισμα, δηλώνει η Αχτσιόγλου. Πάνω από 1 δισ. θα είναι το υπερπλεόνασμα και θα το μοιράσουμε υπερθεματίζει η υπουργός Γεμιστών και λοιπών εδεσμάτων Θεανώ Φωτίου. Γιατί να μη μοιράσουν; Τζάμπα είναι…
ΥΓ. Ο (τροτσκιστής στα νιάτα του και τώρα απλά αστός εξουσιαστής) συριζαίος βουλευτής Τριαντάφυλλος Μηταφίδης ήταν αυτός που το τερμάτισε: «Είμαστε σε μια μάχη με τους δανειστές, δεν είμαστε απλώς τα καλά παιδιά που εφαρμόζουν τα συμφωνηθέντα»!
Σκάσε ανθρωπάκο!
Δεν πρόλαβε ν' ανακοινώσει τη σύνθεση της ανασχηματισμένης κυβέρνησης ο Τζανακόπουλος κι ο Ραγκούσης έπιασε δουλειά στο twitter: «Ελπίζω να συμφωνούμε πως έγινε ο ανασχηματισμός και ότι-όπως είχα πει-δεν είμαι υπουργός. Ε λοιπόν, για όσους έχουν κάνει την κακοήθεια επάγγελμα-και τώρα που δεν μπορούν να μου αποδώσουν ιδιοτέλεια-επαναλαμβάνω: η ημέρα που έφερε το τέλος των μνημονίων ήταν μία ιστορική ημέρα.
Σιγά μη μου ζητήσουν συγνώμη για τις προσβολές τους όλοι αυτοί που βρωμίζουν τη δημόσια ζωή με την κακοήθειά τους».
Φυσικά και ήξερε ότι δε θα γίνει υπουργός ο Ραγκούσης. Είναι πολύ φρέσκος στο «περιβάλλον» Τσίπρα και στην επετηρίδα προηγούνταν αρκετοί άλλοι. Καλύτερα γι' αυτόν θα ήταν να το βούλωνε, όμως. Γιατί όταν θα έρθει η ώρα της «αποκατάστασής» του, πολλοί θα θυμηθούν αυτά τα «τιτιβίσματα». Βέβαια, για τους αστούς πολιτικούς αυτά δεν έχουν καμιά σημασία. Εχουν συνηθίσει να γλείφουν εκεί που έφτυναν, αν αυτό ευνοεί την πολιτική τους καριέρα. Τεράστιος είναι ο σχετικός κατάλογος. Τελευταία εγγραφή η Κατερίνα Παπακώστα.
Ολο και πιο δεξιά
Ακούσαμε τον γνωστό Μπαλάφα (ευτυχή που διατήρησε το υφυπουργείο του) να δηλώνει ότι με τον ανασχηματισμό ο Τσίπρας έκανε αμφίπλευρη διεύρυνση. Γνωστός παπαρολόγος ο Μπαλάφας δεν αντιλήφθηκε καν ότι τοποθέτησε το ΠΑΣΟΚ στ' αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι με τον συγκεκριμένο ανασχηματισμό ο Τσίπρας πήγε την κυβέρνησή του και τον ΣΥΡΙΖΑ (μιλάμε για το συμβολικό επίπεδο, γιατί η πολιτική δεν άλλαξε) ακόμα πιο δεξιά. Εδωσε ένα υφυπουργείο παραπάνω στον Καμμένο, πήρε την Παπακώστα (μέλος της κυβέρνησης των Σαμαροβενιζέλων κατά το δεύτερο Μνημόνιο), πήρε την Ξενογιαννακοπούλου και επανέφερε τον Μπόλαρη (μέλη της κυβέρνησης του ΓΑΠ κατά το πρώτο Μνημόνιο) κι έκανε υπουργό τον Ρήγα, μέλος της πιο δεξιάς τάσης του ΣΥΡΙΖΑ.