Βατερλό (1)
Αμα δεν έχεις φροντίσει να διώξεις (προσποιητά έστω) τον Αυγενάκη, δεν πας στη Βουλή να υποβάλεις ερώτηση περί νόμου και τάξης στον Τσίπρα. Ο Κούλης και οι άνθρωποί του, όμως, αποδείχτηκαν για μια ακόμα φορά γκαφατζήδες. Κι έπαθαν Βατερλό, όταν ο Τσίπρας πήγε την κουβέντα στον Αυγενάκη. Το Βατερλό φαίνεται καθαρά στον παρακάτω διάλογο, που έγινε στις τριτολογίες Μητσοτάκη-Τσίπρα:
Μητσοτάκης: Ως προς το ζήτημα του παρακράτους στο οποίο αναφέρθηκα, δεν σας φαίνεται παράξενο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι κάθε φορά διαρρέουν στην ίδια εφημερίδα επιλεκτικά αποσπάσματα συνομιλιών που αφορούν στελέχη της Νέας Δημοκρατίας; Σας φαίνεται λογικό αυτό, κύριε Τσίπρα;
Τσίπρας: Αμα μιλάνε με ποινικούς.
Μητσοτάκης: Σας φαίνεται λογικό ότι σήμερα εσείς εδώ πέρα, ως Πρωθυπουργός, δεν μπορείτε να διασφαλίσετε το απόρρητο των επικοινωνιών; Σας φαίνονται λογικά όλα αυτά τα πράγματα τα οποία συμβαίνουν; Εξηγήστε μου, λοιπόν, εάν αυτή η πραγματικότητα με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι, μονίμως να υπάρχει απειλή ότι κάποιος ακούει κάποιον και ότι κάποια συνομιλία μπορεί να διαρρεύσει σε κάποιο φιλικό σας έντυπο, για να δημιουργήσετε πρόβλημα –υποτίθεται- στη Νέα Δημοκρατία, είναι λογικό;
Τσίπρας: Είναι προφανές ότι ο κ. Μητσοτάκης ή δεν κατάλαβε ή δεν θέλει να καταλάβει τι του λέω. Αναφέρθηκε για άλλη μία φορά στο απόρρητο των συνομιλιών. Του επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι πρόκειται για μια διαδικασία η οποία ορθώς γίνεται έτσι με εισαγγελική παραγγελία. Οταν η Ελληνική Αστυνομία βρίσκεται μπροστά σε κυκλώματα του κοινού ποινικού δικαίου, παρακολουθεί τις συνομιλίες. Οι συνομιλίες, λοιπόν, αυτές βρέθηκαν στη δικογραφία και είναι στη δικογραφία.
Πάρτι έκανε ο Τσίπρας. Και πώς να μην κάνει, όταν ο Μητσοτάκης, αντί να απαντήσει επί της ουσίας, επικαλούνταν το… απόρρητο των επικοινωνιών! Ακόμα και να μην βρίσκονταν μέσα σε μια δικογραφία όλα όσα προσάπτονται στον Αυγενάκη, ακόμα και να είχαν προκύψει ως αποτέλεσμα παράνομων παρακολουθήσεων-ηχογραφήσεων, ο κόσμος σ' αυτές τις περιπτώσεις δε δίνει σημασία στον νομικό τύπο, αλλά περιμένει απαντήσεις επί της ουσίας. Τέτοιες απαντήσεις ο Μητσοτάκης δεν έδωσε, ενώ με την τριτολογία του έκανε τα πράγματα χειρότερα. Γιατί ήταν σαν να έλεγε: ναι, ο Αυγενάκης τα έκανε αυτά, όμως φταίτε εσείς που παρακολουθούσατε τηλέφωνα και καταγράφατε. Αν δεν το κάνατε, τίποτα δε θα είχε αποκαλυφθεί!
Βατερλό (2)
Φυσικά, το ίδιο Βατερλό είχε υποστεί ο Τσίπρας όταν προσπαθούσε να υπερασπιστεί τον Καμμένο. Ολοι θυμόμαστε ότι το βασικό του επιχείρημα έναντι των αποκαλύψεων ήταν ότι αυτές προερχόταν από «παράνομα αποδεικτικά μέσα» (υποκλοπές). Ουδείς, όμως, ενδιαφέρθηκε γι' αυτό. Ολοι περίμεναν απαντήσεις επί της ουσίας. Με την αναφορά σε «παράνομα αποδεικτικά μέσα» το μόνο που έκανε ο Τσίπρας ήταν να επιβεβαιώνει τις κατηγορίες σε βάρος του Καμμένου.
Βατερλό (3)
Είχε και το σκάνδαλο Siemens στη φαρέτρα του ο Τσίπρας. Και το «μπουμπούνισε», φυσικά. Με τον Κούλη να βγαίνει εκτός εαυτού και να απαντά: «Κύριε Τσίπρα, δεν πήρα κανένα δώρο από καμία SIEMENS. Το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά και επιμένετε να επαναλαμβάνετε την ίδια σταθερή συκοφαντία. Θα σας ζητήσω να μην το ξανακάνετε, διότι ψεύδεστε για άλλη μια φορά και σε αυτό το ζήτημα». Και τον Τσίπρα -πανέτοιμο, χάρη στη δουλειά του επιτελείου του- να ανταπαντά «τσιτάροντας» την κατάθεση της γραμματέα του Χριστοφοράκου, πριν από μερικές μέρες στο δικαστήριο («Μου είχε πει ο κ. Χριστοφοράκος να βρω τρόπο να καλυφθούν από την εταιρία, αλλά εγώ δεν είχα κανένα μαγικό τρόπο. Υπήρξε μεγάλη χρονοτριβή, έγινε φασαρία στον Τύπο και αφού έγινε φασαρία στον Τύπο, τελικά ο κ. Μητσοτάκης κάλυψε το ποσό») και να καταλήγει σαρδόνια: «Τα καλύψατε, δηλαδή, κύριε Μητσοτάκη, όταν σας έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη, εν προκειμένω όχι με τη γίδα, αλλά με τα δώρα της SIEMENS».
Παρηγοριά
Συνειδητοποιώντας το Βατερλό του Μητσοτάκη, που ήταν οφθαλμοφανέστατο, καθώς εκείνο που κυριάρχησε ήταν η υπόθεση Αυγενάκη (κοντολογίς, ο Κούλης πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος), οι φιλικές προς αυτόν φυλλάδες και οι αρθρογράφοι που έχουν αναλάβει εργολαβικά να του φτιάξουν προφίλ πρωθυπουργού, άρχισαν να τον παρηγορούν γράφοντας ότι ο Τσίπρας χρησιμοποιεί τακτικές και γλώσσα… πεζοδρομίου, που δεν μπορεί ν' ακολουθήσει ο Κούλης με την… αστική ευγένεια! Οποιος, όμως, παρακολούθησε τη σχετική συζήτηση από την τηλεόραση ή διάβασε απλώς τα πρακτικά της Βουλής, δε δυσκολεύτηκε να διαπιστώσει ότι εκείνος που χρησιμοποίησε χαρακτηρισμούς (ακόμα και στα όρια της βρισιάς) δεν ήταν ο Τσίπρας, αλλά ο Μητσοτάκης.
Ξεφτιλίκια
Ενώπιον της Επιτροπής Νομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου έχει παραπεμφθεί ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Μανώλης Κεφαλογιάννης, η οποία θα αποφανθεί αν θα άρει την ασυλία του, προκειμένου να δικαστεί με την κατηγορία ότι προβίβασε συνεργάτιδά του στο ανώτερο μισθολογικό κλιμάκιο και εισέπραττε εκείνος το 60% των αποδοχών της (η καταγγελία έγινε από την ίδια την πρώην -πλέον- συνεργάτιδα του Κεφαλογιάννη). Ταυτόχρονα, ο OLAF (Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης στην ΕΕ) ερευνά όλους τους έλληνες ευρωβουλευτές, μη τυχόν και έχουν κάνει το ίδιο με τον «Μανόλο».
Ξεφτιλίκια; Ασφαλώς ναι, όμως δεν πρέπει να αισθανόμαστε και μειονεκτικά. Για τον ίδιο λόγο δεν κατηγορήθηκε προεκλογικά στη Γαλλία η Λεπέν; Οτι είχε συνεργάτες, τους οποίους πλήρωνε η Ευρωβουλή, αλλά δούλευαν στο Παρίσι για το φασιστομέτωπο; Αμ' ο Φιγιόν; Που η γυναίκα του εμφανιζόταν επί χρόνια να δουλεύει ως συνεργάτης βουλευτών στη Βουλή, χωρίς να έχει πατήσει ποτέ το πόδι της στη δουλειά; Και σαν να μην έφτανε η γυναίκα του, διόρισε μετά και τα παιδιά του, πριν πάρουν πτυχίο.
Με το ίδιο νόμισμα
Κάποιος Σεθ Αμπραμσον, δημοσιολόγος σε αμερικάνικα μίντια, έγραψε στο twitter πως ο Καμμένος ήταν ο… σύμμαχος του Πούτιν που προσπάθησε να φέρει σε επαφή με τον ρώσο πρόεδρο τον Τζορτζ Παπαδόπουλος. «Για του λόγου το αληθές» ποστάρισε και τις γνωστές φωτογραφίες του Καμμένου με τον Παπαδόπουλος να χλαπακιάζουν ψαρομεζέδες στου «Δουράμπεη». Το θέμα «φωνάζει» από μακριά κιτρινιά. Οχι μόνο γιατί δε δίνεται καμιά απόδειξη (οι φωτογραφίες στην ψαροταβέρνα δεν είναι απόδειξη, φυσικά), αλλά και γιατί ο Πούτιν είναι ένας πολύπειρος ιμπεριαλιστής ηγέτης που το πολύ να αντάλλαξε κάποια στιγμή μια χειραψία με τον Καμμένο (που πρέπει να στεκόταν εκστασιασμένος μπροστά του). Δεν υπάρχει περίπτωση να καθόταν ο ίδιος να ακούσει τον Καμμένο να του πλασάρει τον όποιον Παπαδόπουλος. Ομως, η υπόθεση είναι φτιαγμένη με τα ίδια υλικά της συνωμοσιολογίας που κατασκευάζει τις δικές του «αποκαλύψεις» ο Καμμένος. Τον πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα.
Αυτοκτονικός ιδεασμός!
Ο Πολάκης κάλεσε τον «πλαστοφωτογράφο Αδωνι» να αυτοκτονήσει, γιατί… «σε πρόδωσε και η Handelsblatt». Και για να δώσει κύρος στην προτροπή σε αυτοκτονία, παρέθεσε απόσπασμα από ανταπόκριση της γερμανικής εφημερίδας από την Αθήνα, που έγραφε ότι «σπάνια θα έχει πάει στο Εurogroup στις Βρυξέλλες τόσο χαλαρός ο έλληνας υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος όπως θα πάει αυτήν την Δευτέρα. Οχι τόσο επειδή δεν θα βρίσκεται στο τραπέζι ο αυστηρός Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αφού ακόμα και να ήταν δεν θα είχε σοβαρό λόγο για κριτική, δεδομένου ότι η σωτηρία της Ελλάδας φαίνεται να βρίσκεται επιτέλους σε καλό δρόμο».
Ναι, αλλά παρακάτω, η ίδια ανταπόκριση έγραφε: «Εάν ο Τσίπρας καταφέρει να κλείσει το τρέχον πρόγραμμα όπως είναι προγραμματισμένο τον Αύγουστο του 2018, αυτό θα είναι σημαντική επιτυχία. Την υπόσχεσή του όμως να απελευθερώσει τη χώρα του από την επιτήρηση των διεθνών δανειστών δεν μπορεί να την τηρήσει. Μετά τα τρία προγράμματα βοήθειας, το 80% του ελληνικού χρέους βρίσκεται στα χέρια διεθνών δανειστών. Η αποπληρωμή αυτών των δανείων εκτείνεται μέχρι το 2059».
Κατόπιν τούτων, ο… αυτοκτονικός ιδεασμός θα μπορούσε να καταλάβει και τον Πολάκη. Προσφορά θα έκαναν αν μας απάλλασσαν και οι δύο από τη ρυπαρή πολιτική τους παρουσία. Στο επίπεδο της αισθητικής, τουλάχιστον, γιατί η αστική πολιτική είναι εξ ορισμού βρώμικη, ανεξάρτητα από Μπουμπουκοπολάκηδες.
Φασισμός
Ας παραμερίσουμε την απέχθεια που σίγουρα μας προκαλούν ο Πουιτζδεμόν και η παρέα του, ένα τσούρμο από πολιτικά ασπόνδυλα που κοιτάζουν πώς να σώσουν το τομάρι τους και ας επικεντρωθούμε στην αντίδραση της καστιγιάνικης κυβέρνησης, που συνεχίζει τις καλύτερες παραδόσεις της ισπανικής μοναρχίας και του φρανκισμού. Κατηγορίες για στάση και εξέγερση, που επισύρουν ποινές τριακονταετούς κάθειρξης, σε ανθρώπους που δεν κούνησαν ούτε το δαχτυλάκι τους, που δεν ανταπέδωσαν ούτε στο ελάχιστο τη βία που άσκησαν ακόμα και σε βάρος της καταλανικής πολιτικής ηγεσίας οι δυνάμεις καταστολής του ισπανικού κράτους.
Αυτή η συμπεριφορά, αυτό το ξεχείλωμα των ίδιων των αστικών νόμων, που είχαμε συνηθίσει να το βλέπουμε μόνο ενάντια σε επαναστάτες που απαντούσαν με βία στην κρατική βία, αποτελεί εκδήλωση φασισμού από ένα κράτος που -κατά τα άλλα- είναι δομημένο πάνω στις αρχές της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Κι όμως, δεν ακούστηκε στην επικράτεια της Ευρωλάνδης ούτε μία φωνή υπεράσπισης των καταλανών αστών ηγετών. Ακόμα κι εκείνοι -εντός και εκτός Ισπανίας- που στην αρχή ψέλλισαν κάτι ενάντια στην καταστολή που άσκησε η κυβέρνηση της Μαδρίτης τη μέρα του δημοψηφίσματος, μαζεύτηκαν και στήριξαν τις επόμενες κινήσεις του Ραχόι, που έβαλε μπροστά τον πάντα πρόθυμο για τέτοιες κινήσεις ισπανικό δικαστικό μηχανισμό.