Ποιος ψεύδεται;
Ο οδικός χάρτης για την απομείωση και τη βιωσιμότητα του χρέους προσφέρει επίσης τη σιγουριά ότι είμαστε πια σε θέση, με σταθερά βήματα, να ξεφύγουμε οριστικά από την παγίδα της επιτροπείας και της καταστροφικής λιτότητας.
Αλέξης Τσίπρας
Τα κράτη μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη μέλη, τον ΕΜΧΣ, τον ΕΜΣ ή το ΕΤΧΣ.
Πιερ Μοσκοβισί
Και αστοιχείωτος
«Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες» είπε ο Κούλης στη Θεσσαλονίκη. Ως προς αυτό δεν είχαμε καμιά αμφιβολία, όμως ο Κούλης θέλησε να το παίξει και φιλόσοφος (τρομάρα του). Συνέχισε λοιπόν: «Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση»!
Ρε αστοιχείωτε, οι πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες δεν είχαν καμιά ανισότητα. Ο,τι διέθετε η κάθε κοινότητα ανήκε εξίσου σε όλους. Η έννοια της ατομικής ιδιοκτησίας ήταν άγνωστη, όπως άγνωστο ήταν και το αδίκημα της κλοπής. Επομένως, δεν πρόκειται για την ανθρώπινη φύση, αλλά για τον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης που στηρίζεται στην ατομική ιδιοκτησία. Εντάξει, υπερασπίζεσαι τον καπιταλισμό με νύχια και με δόντια (λογικό, αφού πρέπει να υπερασπιστείς και τον αμύθητο πλούτο της οικογένειάς σου), όμως μην περνάς σε χωράφια που δεν τα ξέρεις, γιατί γελοιοποιείσαι.
Και γκαφατζής
Είναι και γκαφατζής ο Κούλης. Θέλησε να παραστήσει και τον ποδοσφαιρόφιλο στη Θεσσαλονίκη. Ετσι, πλησίασε τον Ζαγοράκη (ευρωβουλευτή της ΝΔ) και του ευχήθηκε -εις επήκοον και των ραδιοτηλεοπτικών μικροφώνων- να κάνει ο ΠΑΟΚ μια εξαιρετική πορεία στην Ευρώπη. Κι επειδή ο ΠΑΟΚ έχει αποκλειστεί, το «σύστημα Σαββίδη» έβαλε μπροστά την προπαγάνδα της… ειρωνείας! Ειρωνεύτηκε τον ΠΑΟΚ γιατί δεν μας χωνεύει! Ετσι, την επομένη ο Κούλης αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη για το λάθος του και να επαναλάβει κάμποσες φορές πόσο… φίλαθλος είναι.
Αλλαγή τακτικής;
Η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στον Τσίπρα κατά την ομιλία Μητσοτάκη στη ΔΕΘ έφερε το σχετικό ερώτημα στη συνέντευξη Τύπου: «Αυτό ήταν μια συνειδητή επιλογή ή δεν βρήκατε χρόνο να το κάνετε;». Η απάντηση του Μητσοτάκη δεν ήταν και πολύ καθαρή, διαφάνηκε όμως μια αλλαγή τακτικής. Είπε:
«Θέλω να μιλήσω για το μέλλον, δεν θέλω να μιλήσω για το παρελθόν. Είχα και θα έχω αρκετές ευκαιρίες να ασκήσω κριτική στον κ. Τσίπρα και στην Κυβέρνησή του. Νομίζω, όμως, ότι οι ίδιοι οι πολίτες γνωρίζουν πια το πραγματικό αποτύπωμα αυτής της Κυβέρνησης. Γνωρίζουν σε ποιο βαθμό εξαπατήθηκαν από τον κ. Τσίπρα και γνωρίζουν και τις πραγματικές του δυνατότητες. Δεν νομίζω ότι περιμένουν από εμένα να επιβεβαιώσουν αυτά τα οποία οι ίδιοι αισθάνονται. Αυτό που περιμένουν από εμένα είναι να τους πείσω ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος για τη χώρα. Ο,τι έχω σχέδιο, ότι έχω ομάδα και ότι έχω και τη βούληση να οδηγήσω τη χώρα στην κατεύθυνση που της αξίζει. Για αυτό και επέλεξα, χθες, στην ομιλία μου, να μην αναφερθώ στον κ. Τσίπρα. Για αυτό και προσπαθώ να περιορίσω και σήμερα στη συνέντευξη τις αναφορές μου στον κ. Τσίπρα. Διότι με ενδιαφέρει να κοιτάξω μπροστά και όχι πίσω».
Φαίνεται ότι η ομάδα προπαγάνδας κατέληξε σε δυο συμπεράσματα: πρώτο, ότι η συνεχής αναφορά στα ψέματα του Τσίπρα δεν αποδίδει, γιατί όλος ο κόσμος τα ξέρει αυτά. Δεύτερο, ότι οι συνεχείς αναφορές στα ψέματα του Τσίπρα εμφανίζουν τον Κούλη να ετεροπροσδιορίζεται και η σύγκριση σε προσωπικό επίπεδο με τον Τσίπρα δεν τον ευνοεί (δεν είναι δα κάνας χτεσινός, παλιότερος από τον Τσίπρα είναι στην αστική πολιτική). Ετσι, ρίχνουν το βάρος στον αυτοπροσδιορισμό του Κούλη ως αυριανού πρωθυπουργού που ξέρει τι λέει και πώς θα το πετύχει.
Κολπάκια της αστικής πολιτικής προπαγάνδας που εδώ και πολλά χρόνια τη διαμορφώνουν διαφημιστές (επικοινωνιολόγους τους αποκαλούν).
Αναμενόμενο
Οσο για την κάλυψη του αντιπροέδρου Μπουμπούκου, αναμενόμενη ήταν και η ερώτηση (από τον εκπρόσωπο της ΕφΣυν έγινε), αναμενόμενη και η απάντηση του Κούλη. Τι περίμεναν, δηλαδή, ότι δε θα κάλυπτε τον αντιπρόεδρό του; Τον κάλυψε πλήρως, λέγοντας ότι είναι δική του επιλογή και ότι δεν εκφράζει ακραίες θέσεις (απλώς «έχει τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζεται» και «μπορεί καμιά φορά να έχει πει και καμιά κουβέντα παραπάνω, σε όλους μπορεί να συμβεί αυτό»).
Οι Τσιπραίοι ήθελαν αυτή την απάντηση για να χρεώνουν συνεχώς τον Μπουμπούκο στον Κούλη. Ομως, ο Μπουμπούκος είναι αρκετά πονηρός για να μην εκτεθεί από τώρα και μετά. Αλλωστε, μια βδομάδα πριν είχε φροντίσει ο ίδιος να ξεκαθαρίσει (από τις στήλες της «σοβαρής» «Καθημερινής») ότι… δεν είναι ακροδεξιός, κάνοντας μάλιστα και αυτοκριτική για κάποια στοιχεία του παρελθόντος του.
Αισιοδοξία!
Τη βεβαιότητά της ότι «μετά την εκλογή ηγεσίας και την ολοκλήρωση των διαδικασιών συγκρότησης του νέου ενιαίου πολιτικού φορέα της παράταξής μας, το πολιτικό σκηνικό στη χώρα θα αλλάξει ριζικά» εξέφρασε η Φώφη, συνεντευξιαζόμενη στο «Βήμα της Κυριακής». Και συνέχισε στο γνωστό σπαρταριστό στιλ της: «Γι’ αυτό και πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ έχουν χάσει τον ύπνο τους»! Οταν ο δημοσιογράφος απόρησε («Γιατί, όμως, να έχουν χάσει τον ύπνο τους; Τόσο πολύ φοβούνται την Κεντροαριστερά;»), η Φώφη συνέχισε ακάθεκτη: «Χάνουν τον ύπνο τους γιατί ξέρουν ότι η μεγάλη Κεντροαριστερά όχι απλά υπάρχει αλλά είναι πλειοψηφική στην κοινωνία. Δεν είναι μόνο ένας χώρος του 10%.. Επομένως, η αναγέννηση της Κεντροαριστεράς κλείνει τον κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ και αποτρέπει την επιστροφή της Νέας Δημοκρατίας»! Και το επανέλαβε με άλλα λόγια: «Η επιτυχία του εγχειρήματος της αναγέννησης της Κεντροαριστεράς αλλάζει τον πολιτικό χάρτη και μετατρέπει τις επόμενες εκλογές σε ντέρμπι για τρεις»!
Το είπε και το κατάπιε
Επεσαν πολλών (πασόκων και συμμάχων) τα μαλλιά, όταν άκουσαν τον Ραγκούση να προτείνει να στηθεί και άλλη μία κάλπη (εκτός από αυτήν για την εκλογή αρχηγού), στην οποία οι πολίτες θα ψηφίσουν τι προτιμούν: συνεργασία με κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη ή με κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα;
Γιατί τους έπεσαν τα μαλλιά; Γιατί αυτό που πρότεινε ο Ραγκούσης προεξοφλεί ότι το νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς θα είναι τρίτο και θα πρέπει να μπει σε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη ή σε μια κυβέρνηση Τσίπρα. Οπότε, τι νόημα θα έχει να το ψηφίσει κάποιος; Ανάλογα με τις προτιμήσεις του, μπορεί να προτιμήσει είτε τη ΝΔ είτε τον ΣΥΡΙΖΑ. Οχι το «κόμμα της προσκολλήσεως». Ο Ραγκούσης μάλλον κατάλαβε τι παπάρα ξεστόμισε. Γι' αυτό δεν τον ακούσαμε να την επαναλαμβάνει. Και μόνο που το είπε, όμως, δείχνει πόσο… μεγάλο πολιτικό μέγεθος είναι αυτό το ορφανό του Γιωργάκη.
Μετριοφροσύνη
Ρώτησαν τον Καμίνη γιατί να τον ψηφίσει ο κόσμος ως αρχηγό της Κεντροαριστεράς. Κι αυτός απάντησε με… μετριοφροσύνη: «Επειδή οι πολίτες με γνωρίζουν ως ηγέτη της παράταξης του Ναι στο δημοψήφισμα». Οντως, ήταν κεντρικός ομιλητής στην προεκλογική συγκέντρωση των «μενουμευρώπηδων» στην Αθήνα. Οχι όμως ως ηγέτης της παράταξής τους, αλλά ως πρόσωπο κοινής αποδοχής, για να μην ταυτιστεί η συγκέντρωση με κάποιο από τα κόμματα. Τον έβαλαν ομιλητή σαν πρόσωπο κοινής αποδοχής, για να μην παρελάσουν με τη σειρά ο Κούλης, η Φώφη και ο Σταύρος. Ομως και ηγέτης να ήταν (όπως λέει ο ίδιος), μήπως θυμάται το αποτέλεσμα; Ούτε 40% (38,3% για την ακρίβεια) δεν έπιασε η παράταξή του. Οπότε για τι ακριβώς καμαρώνει;
Μη… αρχηγικός
Ο Θεοδωράκης δεν είναι αρχηγικός. Είναι βαθύτατα δημοκρατικός και του αρέσει να μοιράζει προς τα κάτω την όποια εξουσία διαθέτει. Αλλα έχει δείξει ως αρχηγός του Ποταμιού, βέβαια, αλλά και τη μπαρούφα που πέταξε δεν ήξερε καν να τη στηρίξει. Οταν ρωτήθηκε για την ταυτότητα και το όνομα του νέου φορέα, απάντησε ότι «θα καθορισθεί εν πολλοίς από τον νικητή των εκλογών»! Εδωσε κι ένα παράδειγμα-καλαμπούρι: «Αν κερδίσει η κυρία Γεννηματά μπορεί να το πει “Δυνατός ήλιος“. Αν κερδίσω εγώ μπορεί να το πω “Αχελώο“. Αν κερδίσει ο Γιώργος να το πει “Ωραία Αθήνα“. Αν κερδίσει ο Νίκος “Νέο ΠΑΣΟΚ“. Αν κερδίσει ο Γιάννης “Μεγάλος Μωριάς“. Αστειεύομαι βέβαια, αλλά θέλω να σας δείξω ότι όλα είναι ανοιχτά. Πάμε για έναν εντελώς νέο φορέα χωρίς καμία δέσμευση ούτε καν για το όνομα». Ο αρχηγός θα καθορίσει ακόμα και το όνομα του… μη αρχηγικού κόμματος!
Μπαρουφολογίας συνέχεια
«Δημιουργική ανυπακοή, με πολιτικές προτάσεις που θα εφαρμοστούν άμεσα και χωρίς την έγκριση των δανειστών» προτείνει το DiEM25 Ελλάδας. Το προηγούμενο «δημιουργικό» που έκανε ο Μπαρουφάκης ήταν η «δημιουργική ασάφεια», αφού πρώτα είχε συμφωνήσει την παράταση του Μνημόνιου.
Κυβέρνηση τουρλού
Ο υπουργός Εξωτερικών, Μπόρις Τζόνσον, αρθρογράφησε στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ» υπέρ του λεγόμενου «σκληρού Brexit». Η υπουργός των Εσωτερικών, Αμπερ Ρουντ, αναφέρθηκε απαξιωτικά στον συνάδελφό της, λέγοντας ότι έχει πιο σοβαρά πράγματα να κάνει από το να ασχολείται με την προσωπική ατζέντα του Τζόνσον. Οργισμένα κατά του υπουργού των Εξωτερικών αντέδρασαν βουλευτές και στελέχη του Συντηρητικού Κόμματος.
Αυτή η κυβέρνηση-τουρλού κρατάει στα χέρια της τις τύχες του βρετανικού ιμπεριαλισμού! Είναι δυνατόν να μακροημερεύσει μια τέτοια κυβέρνηση, που έχει στο εσωτερικό της υποστηρικτές δύο αντίθετων θέσεων ως προς μια στρατηγική επιλογή του βρετανικού ιμπεριαλισμού; Είτε μακροημερεύσει είτε όχι, το βέβαιο είναι πως οι δημόσιες συγκρούσεις ανάμεσα σε κορυφαίους υπουργούς προκαλούν χαμόγελα ικανοποίησης στο Βερολίνο, το Παρίσι και τις Βρυξέλλες. Μια λάθος κίνηση του Κάμερον (η προκήρυξη του δημοψηφίσματος, επειδή πίστευε ότι θα το κερδίσει χαλαρά) βύθισε τον βρετανικό ιμπεριαλισμό σε βαθιά (και αξεπέραστη μέχρι στιγμής) πολιτική κρίση.