♦ Ανάκτηση πρωτοβουλίας
Το αυτονόητο (για μας), που τόσο καιρό διαψευδόταν, πλέον έχει καταστεί αυτονόητο για όλους. Το Ασφαλιστικό των Τραπεζών είναι η κορυφή του παγόβουνου. Είναι ο προπομπός για να τεθεί επί τάπητος συνολικά το Ασφαλιστικό, για να επιχειρηθεί μια νέα, σαρωτική αντιασφαλιστική ανατροπή.
Δεν χρειάζεται πλέον να ανατρέξουμε στον Μητσοτάκη. Μας το είπε ο Αλογοσκούφης, μας το επιβεβαίωσε ο Ρουσόπουλος. Οι σάλτσες με τις οποίες πασάλειψαν αυτή την ανακοίνωση θυμίζουν τις σάλτσες με τις οποίες σκεπάζουν τα μπαγιάτικα φαγητά οι εστιάτορες. Πιστεύει κανείς ότι όταν ανοίξει ξανά το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση θα ενεργήσει μόνο συναινετικά και ότι δεν θα θίξει όρια ηλικίας, ύψη συντάξεων και εισφορές των ασφαλισμένων; Τότε γιατί να το ανοίξει; Για να υποχρεώσει τους καπιταλιστές να πληρώσουν τα ελλείμματα που εμφανίζονται και που θα πολλαπλασιαστούν, όπως η ίδια η κυβέρνηση λέει;
Η γενική αλλαγή δεν θα γίνει μέσα στην τρέχουσα κυβερνητική τετραετία, λένε. Και λοιπόν; Μήπως η επόμενη κυβέρνηση, είτε είναι της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ, θα ενεργήσει κάτω από διαφορετικό πρίσμα, με φιλεργατικές προθέσεις; Υπάρχει κανένας αφελής που να το πιστεύει αυτό; Ας έχουμε κατά νου, πάντως, ότι μέχρι να έρθει η ώρα της συνολικής ανατροπής, θα έχουν επιχειρηθεί καναδυό προπαρασκευαστικές κινήσεις ακόμα. Θα μπουν στο ΙΚΑ το ΤΑΠ-ΟΤΕ και το Ταμείο των ΔΕΗτζήδων. Για να ωριμάσει πιο γρήγορα η μεγάλη ανατροπή, μέσα από την έκρηξη των ελλειμμάτων.
Αν κοιτάξουμε πίσω, στην τελευταία δεκαπενταετία, θα διαπιστώσουμε ότι την πρωτοβουλία στο Ασφαλιστικό την έχουν πάντα οι κυβερνήσεις. Οι εργαζόμενοι, εγκλωβισμένοι από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, προσπαθούν συνεχώς να αποφύγουν τα χτυπήματα. Και βέβαια χάνουν, γιατί σε κάθε πόλεμο κερδίζει εκείνος που έχει την πρωτοβουλία. Οταν τη χάσει, τότε αργά ή γρήγορα θα χάσει και τον πόλεμο.
Το μείζον για τους εργαζόμενους, λοιπόν, είναι να ανακτήσουν την πρωτοβουλία, αξιοποιώντας το λίγο χρονικό διάστημα που απομένει.
Και πώς ανακτάται η πρωτοβουλία; Μόνο με την υιοθέτηση ενός ταξικού προγράμματος ασφαλιστικών διεκδικήσεων. Επιτέλους, να φύγει από τη μέση η κακομοιριά, που εμφανίζει τους εργαζόμενους περίπου σαν ζήτουλες, που ζουν σε βάρος των αφεντικών και του κράτους. Να πάψει η πραγματικότητα να στέκεται με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω. Γι’ αυτούς που παράγουν όλο τον κοινωνικό πλούτο, γι’ αυτούς που σαν υποζύγια σηκώνουν τα φορολογικά βάρη (πάνω από το 80% των φόρων κάθε χρόνο), η κοινωνική ασφάλιση δεν είναι προνόμιο αλλά ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
Ενα αίτημα πρέπει ν’ ακουστεί, λοιπόν: ΠΛΗΡΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ.
♦ Σας πήρανε χαμπάρι
Βουλωμένο γράμμα διαβάζουν τα σαΐνια του αστικού Τύπου. Εγραφε η «Καθημερινή» την Πέμπτη 23 Ιούνη: «Είναι πρόδηλο τοις πάσι ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επί της ουσίας συμφωνεί σε πολύ μεγάλο βαθμό με το πνεύμα των μεταρρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση. Αλλωστε, δεδομένου ότι φιλοδοξεί να κυβερνήσει και αυτός τη χώρα έπειτα από μια-δυο τετραετίες, ενδομύχως εύχεται να προωθηθούν με επιτυχία οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ ώστε αν κάποτε αναλάβει αυτός τα ηνία της εξουσίας να αντιμετωπίσει ευνοϊκότερες συνθήκες».
Και μη σπεύσει να μας πει κανείς ότι τα παραπάνω αποτελούν προβοκάτσια της Δεξιάς, γιατί η απάντηση σ’ αυτή την παπαριά (περί προβοκάτσιας) δινόταν την ίδια μέρα από τις στήλες της πιο ακραιφνούς πασοκοφυλλάδας, που έχει ιδιοκτήτη τον Μπόμπολα, γνωστό για τα αισθήματα… φιλίας προς τον Καραμανλή και τη ΝΔ. Τα βέλη προέρχονται και εξ οικείων και για του λόγου το αληθές ιδού δείγμα δηλωτικό: «Τα συνδικάτα δεν έχουν και πολλούς συμμάχους. Το ΠΑΣΟΚ, βλέπετε, ίσως να θέλει η κυβέρνηση Καραμανλή να του παραδώσει “καθαρό” το πεδίο, όταν ξαναέλθει στην εξουσία».
♦ Μνήμη ασθενής
Συνεχίζεται η καθημερινή αναπαραγωγή του παραμυθιού, σύμφωνα με το οποίο το ναυάγιο της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ οφείλεται σε… ιδεολογικές διαφορές ανάμεσα σε «ευρωπαϊστές» και «ευρωσκεπτικιστές» και όχι στον ανελέητο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό για την ηγεμονία στην Ευρωλάνδη. Εμείς, βέβαια, δεν έχουμε καμιά πρόθεση να μπούμε ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα, γιατί και τα δύο είναι εξίσου ιμπεριαλιστικά, εξίσου αντιδραστικά, εξίσου αντιλαϊκά-αντεργατικά, όμως τα παίρνουμε στο κρανίο όταν διαβάζουμε συνέντευξη του Σρέντερ στη Bild, στην οποία εμφανίζεται ως… οραματιστής που «θέλει να διατηρήσει μία πολιτικά ενεργή, μία ζωντανή ΕΕ». Οπως δεν έχει ο ίδιος ασθενή μνήμη έτσι δεν έχουμε και μεις. Θυμόμαστε, λοιπόν, πολύ καλά τι έγινε σε μια σύνοδο κορυφής το Δεκέμβρη του 1990. Τότε που ο γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ ζήτησε την αναγνώριση της Κροατίας και της Σλοβενίας, δηλαδή τη διάλυση της Γιουγκοσλάβικης Ομοσπονδίας. Ουδείς άλλος συμφωνούσε με τη γερμανική θέση, αλλά ο Κολ δεν κάθησε να το συζητήσει μαζί τους. Η Γερμανία προχώρησε μόνη της στην αναγνώριση των δυο νέων κρατών και οι «εταίροι» αναγκάστηκαν να συρθούν πίσω από τον γερμανικό εκβιασμό. Οι λίγο μεγαλύτεροι στην ηλικία θυμούνται τον τότε πρωθυπουργό Μητσοτάκη, που γύρισε από εκείνη τη σύνοδο κορυφής και διηγούνταν τα διαδραματισθέντα, για να αποσείσει την κριτική ότι υπέγραψε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Ποια «πολιτικά ενεργή ΕΕ», λοιπόν, υπερασπιζόταν τότε η ιμπεριαλιστική Γερμανία; Απλά, τότε η Γερμανία ήταν η οικονομική ατμομηχανή της ΕΕ, γι’ αυτό «γαμούσε κι έδερνε» πολιτικά. Ενώ τώρα έχει το μαύρο της το χάλι, γι’ αυτό και την παθαίνει από τον Μπλερ.
♦ Γκαντέμηδες
Η «πρότυπη αγροτική επιχείρηση» που είχε επισκεφτεί ο Σημίτης στην Επίδαυρο, με όλες τις κάμερες να καταγράφουν τη φιέστα, χρεοκόπησε. Τώρα πληροφορηθήκαμε ότι έκλεισε και το ψιλικατζίδικο που είχε επισκεφτεί προεκλογικά ο Καραμανλής στο Φάληρο (κι αυτός με τις κάμερες, φυσικά). Οι ηγέτες των αστικών κομμάτων αποδεικνύονται πολύ γκαντέμηδες για εκείνους που δέχονται να παίξουν το ρόλο της γλάστρας στις προπαγανδιστικές (επικοινωνιακές τις λένε τώρα) καμπάνιες τους. Επειδή, λοιπόν, ζούμε στη χώρα των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών, ας το σκεφτούν λίγο καλύτερα πριν πουν το «ναι» οι υποψήφιες γλάστρες των νέων εξορμήσεων. ‘Η τουλάχιστον ας φροντίσουν να ζητήσουν κάποια προκαταβολή στο χέρι.
♦ Απατεώνες
«Να που κι εγώ συμφωνώ για πρώτη φορά στη ζωή μου με τον Μάνο, που ζητάει να πληρώσουν οι τράπεζες το κόστος του Ασφαλιστικού», είπε ο Πολυζωγόπουλος στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβούλιου του ΠΑΣΟΚ. Για τις πολιτικές κολλεγιές σοσιαλδημοκρατών – νεοφιλελεύθερων λόγος δεν μας πέφτει, όμως δεν δεχόμαστε να μας περνάει και για μαλάκες ο Πολυζωγόπουλος (σιγά τη στελεχάρα!). Αν είναι να πληρώσουν το κόστος οι τράπεζες, μια μόνο λύση υπάρχει: να μείνουν τα Ταμεία των τραπεζοϋπάλληλων εκτός ΙΚΑ-ΕΤΕΜ και ΕΤΕΑΜ. Είτε ως ανεξάρτητα Ταμεία, είτε συγχωνευμένα σε ενιαίο Ταμείο, όπως ζητά η ΟΤΟΕ. Μόνο έτσι θα είναι τα πράγματα καθαρά για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, αφού τα δικά τους Ταμεία δεν θα εμπλέκονται καθόλου. Ομως τη συγχώνευση των Ειδικών Ταμείων στο ΙΚΑ την προβλέπει ο νόμος Ρέππα, τον οποίο στήριξε και στηρίζει ο Πολυζωγόπουλος και η υπόλοιπη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Μη μας δουλεύουν, λοιπόν.
♦ Μπερδέματα
34 αυτοδιοικητικά στελέχη (δήμαρχοι, δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι) του ΣΥΝ συνυπέγραψαν κείμενο με το οποίο ζητούν ν α δοθεί η δυνατότητα στις τοπικές κινήσεις του κόμματος να αποφασίσουν μόνες τους για τις συμμαχίες τους με κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, στη βάση προγραμμάτων, φερέγγυων προσώπων και πρακτικών. Για να το πούμε σε απλά (και όχι συνασπισμικά) Ελληνικά, ζητούν να (ξανα)αποφασίσουν συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και να μην ισχύσει η γραμμή Αλαβάνου και πλειοψηφίας για αυτόνομη κάθοδο και συνεργασία μόνο με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο για την επανεκλογή τους. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, αν δεν τους δοθεί το δικαίωμα να καθορίσουν μόνοι τους την επανεκλογή τους, να την κάνουν από το ροζ στρατόπεδο και να ενταχθούν στο πράσινο. Το δρόμο τον έχουν ήδη δείξει δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) στελέχη του ΣΥΝ σε όλη τη χώρα. Το (παραπολιτικής σημασίας) ερώτημα είναι αν ο Αλαβάνος και η πλειοψηφία θα επιμείνουν στην άποψή τους ή θα κλείσουν το μάτι σ’ αυτά τα στελέχη μέσα από μια απόφαση που θα θυμίζει χρησμό της Πυθίας.
♦ Γελοίοι και γελοιότητες…
Μισή σελίδα σύγγραμα έγραψε στον «Ελεύθερο Τύπο» (27.6.05) κάποιος Βασίλης Αναγνωστόπουλος, δικηγόρος (και νομικός σύμβουλος της Ολυμπιακής Αεροπορίας, παρακαλώ) για να μας πει την εξής εκπληκτική παπαριά. Οτι η aπεργία των τραπεζοϋπαλλήλων είναι παράνομη και αντισυνταγματική, διότι «η απεργία επιτρέπεται μόνο για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων. Το Σύνταγμα δεν αναγνωρίζει δικαίωμα απεργίας για τη διαφύλαξη και προαγωγή των ασφαλιστικών συμφερόντων των εργαζομένων»! Και καλά, αυτός μπορεί να γράφει ό,τι κατεβάζει η δεξιά γκλάβα του, το δικηγορικό δίπλωμα, όμως, πώς του το έχουν αφήσει ακόμα;
♦ …πλην, όμως, επικίνδυνοι
Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, πρέπει να πούμε ότι αυτά τα τερατώδη δεν τα κατεβάζει μόνο η γκλάβα κάποιων δεξιών δικηγόρων, τους οποίους ουδείς παίρνει στα σοβαρά. Αυτά τα τερατουργήματα νομολογούνται διαρκώς από τους έλληνες δικαστές. Μετά, λοιπόν, εκείνο το «φυντάνι» που έβγαλε παράνομη και καταχρηστική και την απεργία της Πρωτομαγιάς (ο τύπος αυτός είναι επίλεκτος συνδικαλιστής της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων), μια πρόεδρος Πρωτοδικών, η Ζωή Κωστόγιαννη, με την υπ’ αριθμ. 1317/2005 απόφασή της, κήρυξε παράνομη και καταχρηστική και την 24ωρη απεργία της ΓΣΕΕ στις 24 Ιούνη, ύστερα από αίτημα της εταιρίας Goldair! Δηλαδή, η ελληνική Δικαιοσύνη αμφισβητεί ευθέως το δικαίωμα της κορυφαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης, η οποία μάλιστα έχει θεσμικό ρόλο, να κηρύσσει γενική απεργία καλύπτοντας έτσι συνδικαλιστικά κάθε εργαζόμενο στην επικράτεια.
Ξέρετε πώς αντέδρασε η συνδικαλιστική γραφειοκρατία σ’ αυτή την πρωτοφανή απόφαση; Ιδού το σχετικό απόσπασμα από το Δελτίο Τύπου της ΓΣΕΕ: «Καλούμε την ηγεσία της Δικαιοσύνης να διορθώσει αυτή την απαράδεκτη απόφαση και να επιβεβαιώσει στη συνείδηση των εργαζομένων, ότι πράγματι είναι ανεξάρτητη και αδέσμευτη και σέβεται τους Νόμους και τις Συνταγματικά κατοχυρωμένες ελευθερίες και τα δικαιώματα των ελλήνων πολιτών»!!! Τους φτύνουν κι αυτοί αποφαίνονται ότι ψιχαλίζει.
♦ Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Δυο αντιασφαλιστικούς νόμους ψήφισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, το 1990 και το 1992, και το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενο ότι θα τους καταργήσει. Τους διατήρησε ανέπαφους. Εναν αντιασφαλιστικό νόμο ψήφισε το ΠΑΣΟΚ το 2002 και η ΝΔ κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενη ότι θα τον καταργήσει. Τον διατηρεί ανέπαφο. Οπως βλέπετε, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντα ως φάρσα.
♦ Γκάνγκστερ
Η Εισαγγελία του Μιλάνου εξέδωσε ένταλμα σύλληψης για απαγωγή προσώπου εναντίον 13 πρακτόρων της CIA (μεταξύ τους και ένας Ελληνας), οι οποίοι στις 17 Φλεβάρη 2003 απήγαγαν τον ιμάμη του Μιλάνο Αμπού Ομάρ, τον οδήγησαν στην αεροπορική βάση του Αβιάνο, τον επιβίβασαν στο ιδιωτικό αεροπλάνο της ομάδας μπέιζμπολ «Red Socks» και τον οδήγησαν σε φυλακή του Καΐρου. Δεκατέσσερις μήνες αργότερα ο ιμάμης αποφυλακίστηκε προσωρινά για λόγους υγείας και τηλεφώνησε στη γυναίκα του και τον αδελφό του, στους οποίους διηγήθηκε την περιπέτειά του και το βασανισμό που υπέστη στην αιγυπτιακή φυλακή. Εκτοτε, τα ίχνη του εξαφανίστηκαν. Ουδείς άκουσε τίποτα γι’ αυτόν.
Φυσικά, οι πράκτορες δεν θα βρεθούν ποτέ για να δικαστούν. Τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες, που γνώριζαν τα πάντα, αφού μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001 παρακολουθούσαν συστηματικά τον Αμπού Ομάρ, ως ύποπτο για σχέσεις με την Αλ Κάιντα, ουδείς θα τις ενοχλήσει. Κι αν η Αλ Κάιντα ή οποιαδήποτε ισλαμική οργάνωση κάνει μια επιχείρηση προς τιμή του Αμπού Ομάρ, όλοι θα σπεύσουν να καταγγείλουν την τρομοκρατία.