![](/wp-content/uploads/2020/08/1496/content_ipa-diadiloseis-kata-tou-diatagmatos-tramp.jpeg)
Αυτοί επιμένουν
Στις ΗΠΑ συνεχίζονται οι μαζικές (μαζικότατες) διαδηλώσεις ενάντια στην πολιτική Τραμπ, που άρχισαν την επαύριο της ορκωμοσίας του. Αυτή τη φορά στρέφονται ενάντια στο διάταγμα για την απαγόρευση εισόδου πολιτών από επτά μουσουλμανικές χώρες. Η «πρώτη φορά Αριστερά», όμως, έχει άλλη γνώμη από τους Αμερικανούς που διαδηλώνουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης. Οχι μόνο δεν έχει υπάρξει οποιοδήποτε σχόλιο επικριτικό για τα φασιστικά μέτρα του Τραμπ, αλλά ο μεν υπουργός Αμυνας εμφανίζεται ως μέγας θαυμαστής του αμερικανού προέδρου, ο δε υπουργός Οικονομίας θαυμάζει την οικονομική πολιτική του!
Ιμπεριαλιστικός εκβιασμός
«Πιστεύουμε ότι το χρέος της Ελλάδας μπορεί να είναι διαχειρίσιμο, αν οι συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις εφαρμοστούν πλήρως, χάρη στους εξαιρετικά ευνοϊκούς δανειακούς όρους του ESM στον μακροπρόθεσμο ορίζοντα και χάρη στα πρόσφατα υιοθετηθέντα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους». Αυτά δήλωσε -μεταξύ άλλων- εκπρόσωπος του ESM την περασμένη Κυριακή. Η δήλωσή του θεωρήθηκε ως απάντηση στη διαρροή της έκθεσης του ΔΝΤ, που αναφέρει ότι το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο. Αυτό ενισχύθηκε από την κατακλείδα της δήλωσης, που αφού υπενθύμιζε ότι ΕΕ και Ελλάδα έχουν συμφωνήσει σε «μέτρα ανακούφισης» και μετά τη λήξη του προγράμματος του ESM, «υπό την προϋπόθεση ότι αυτό θα είναι αναγκαίο και ότι η Ελλάδα θα εφαρμόσει όλες τις συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις του προγράμματος», κατέληγε: «Κατόπιν τούτων, δεν βλέπουμε λόγο για κάποια ανησυχητική αποτίμηση της κατάστασης στην Ελλάδα».
Υπάρχει ασφαλώς μια πολιτικού τύπου αντιπαράθεση ανάμεσα στους τεχνοκράτες των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών (άλλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα υπηρετεί ο ESM και άλλα το ΔΝΤ), όμως η εν λόγω ανακοίνωση λειτουργεί περισσότερο ως ιμπεριαλιστικός εκβιασμός στις ελληνικές κυβερνήσεις, με τη συνεχή υπενθύμιση ότι πρέπει να εφαρμόσουν «τις συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις» και μετά το 2018. Αλλωστε, για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία γι' αυτό, βγήκε μια μέρα μετά ο ίδιος ο Ρέγκλινγκ και δήλωσε ότι χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ θα σταματήσουν η καταβολή δανειακών δόσεων και από τον ESM. Πιο ωμός δε θα μπορούσε να γίνει ο εκβιασμός.
Win Win
«Το δίλημμα πλέον είναι ένα: με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με την κοινωνία; Και αυτό πρέπει να απαντηθεί με εκλογές». Σαν χαλασμένο γραμμόφωνο επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα (σε διάφορες λεκτικές εκδοχές) ο Κούλης. Αυτή τη φορά, παίρνοντας αφορμή από τη σχετική φιλολογία, δεν παρέλειψε να προειδοποιήσει τον Τσίπρα να μη διανοηθεί να ζητήσει έγκριση του «τέταρτου» Μνημόνιου με την αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 της Βουλής (180 ψήφοι). «Να μη διανοηθεί να αναζητήσει συνενόχους για τα δικά του λάθη» είπε.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο Κούλης θα ήθελε να πάει σε εκλογές ο Τσίπρας, για να κερδίσει αυτός. Γιατί όμως να θέλει κάτι τέτοιο; Για να βρεθεί αμέσως υποχρεωμένος να υπογράψει αυτός όσα δε θα έχει υπογράψει ο Τσίπρας, με αντάλλαγμα μια εκλογική νίκη, που δεν είναι και σίγουρο ότι θα του δώσει την πρωθυπουργία (αν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρατήσει δυνάμεις με την ηρωική έξοδο, η πρωτιά μπορεί να μη φτάνει για να γίνει ο Κούλης πρωθυπουργός); Ενώ αν ο Τσίπρας υπογράψει την επέκταση του Μνημόνιου, η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεγαλύτερη (και ταχύτερη) και ο Κούλης θα έχει να λέει ότι του έδεσαν τα χέρια.
Με την προπαγάνδα «εκλογές τώρα», από τη μια ενισχύει την «κυβερνησιμότητα» της ΝΔ και της αφεντιάς του και από την άλλη δίνει στον Τσίπρα το άλλοθι να λέει στους συριζαίους: «αν δεν υπογράψουμε, θα πάμε σε εκλογές και θα χάσουμε» (και στον ελληνικό λαό να λέει: «αν δεν υπογράψουμε εμείς, θα έρθει ο Μητσοτάκης και θα υπογράψει χειρότερα»). Είναι από τις περιπτώσεις win win (κερδίζουν και οι δύο), όπως θα 'λεγε ο Γιωργάκης.
Κριτήριο σκουπιδοτενεκέ
Οπως δήλωσε ο μέντορας του πρωθυπουργού και υπουργός άνευ αρμοδιοτήτων Αλέκος Φλαμπουράρης, τα πράγματα στη χώρα πάνε πολύ καλύτερα και απόδειξη είναι το ότι αυτός, που κυκλοφορεί από το πρωί, δε βλέπει πια άνδρες, γυναίκες και παιδιά να ψάχνουν στα σκουπίδια.
Πέρα από την αναλήθεια του ισχυρισμού (ακόμα άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια), που αποτελεί μια ακόμα εκδήλωση της αδίστακτης ψευτιάς στην οποία έχουν ειδικευτεί οι συριζαίοι, μπορούμε να δούμε και από άλλη σκοπιά αυτό που είπε ο Φλαμπουράρης. Κριτήριό τους είναι τελικά ο σκουπιδοτενεκές, η πείνα, η απόλυτη εξαθλίωση. Δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι βελτίωσαν τη θέση των εργαζόμενων, έστω και ελάχιστα, ισχυρίζονται όμως με θράσος ότι έχτισαν ένα φιλανθρωπικό δίχτυ που δίνει τροφή και στέγη. Σε μια κοινωνία, όμως, που υπάρχει ανάγκη για ένα μεγάλο φιλανθρωπικό δίχτυ, θα υπάρχουν αναπόφευκτα και άστεγοι και πεινασμένοι που ψάχνουν στα σκουπίδια. Γιατί αυτή θα είναι μια κοινωνία διευρυμένης φτώχειας και σταθεροποιημένης εξαθλίωσης.
Αδίστακτοι
Ρωτήθηκε από τη «Ναυτεμπορική» ο γενικός γραμματέας Δημοσιονομικής Πολιτικής Φραγκίσκος Κουτεντάκης, ένας από τους «γιάπηδες» της συριζαίικης διακυβέρνησης: «Δεν φοβάστε ότι η υπερφορολόγηση θα οδηγήσει τελικώς στην “κόπωση“ των φορολογουμένων προκαλώντας τελικώς τα αντίθετα αποτελέσματα;».
Και έδωσε την εξής κυνική απάντηση: «Οχι, δεν υπάρχει τέτοιος φόβος. Αντιθέτως, δικαιώνεται η επιλογή της κυβέρνησης να στηρίξει τη δημοσιονομική προσαρμογή στην αύξηση των εσόδων και όχι στις οριζόντιες περικοπές δαπανών, όπως στο παρελθόν».
Πόσο κοινωνικά ανάλγητος είναι κάποιος που καμαρώνει για τη φορολογική πολιτική με τα αβάσταχτα χαράτσια (στην άμεση και την έμμεση φορολογία), σε μια περίοδο μάλιστα που γίνεται συζήτηση για παραπέρα μείωση (έως και κατάργηση) του αφορολόγητου; Για τη «νέα γενιά» του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, τους «γιάπηδες» τύπου Χουλιαράκη, Χαρίτση, Κουτεντάκη κ.ά. δεν υπάρχουν φραγμοί. Υπάρχουν μόνο οι αριθμοί που υλοποιούν μια κοινωνικά ανάλγητη πολιτική που θα τη ζήλευαν η Θάτσερ και ο Ρέιγκαν.
Τραμπιστές
Ο Καμμένος θαυμάζει τον Τραμπ, επειδή είναι ακροδεξιός και αμερικανόδουλος. Ο Παπαδημητρίου, όμως, θαυμάζει τον Τραμπ προφανώς γιατί αυτόν στηρίζουν κάποια συμφέροντα της Wall Street με τα οποία ο αμερικανόφερτος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ είναι συνδεδεμένος. Κι επειδή δεν είναι Καμμένος, αλλά ένας άνθρωπος μορφωμένος, έχει και τον τρόπο του να κάνει τη φιλοτραμπική προπαγάνδα ντύνοντάς την με επιστημονολογική χρυσόσκονη.
Κατά τον υπουργό Οικονομίας, λοιπόν, πτυχές της πολιτικής Τραμπ μπορεί ν' αποδειχτούν θετικές, όπως οι επενδύσεις σε δημόσια έργα ή η αύξηση των ημερομισθίων και η στήριξη του κράτους (οι απολύσεις εργαζόμενων στο δημόσιο προφανώς δεν μετράνε). Αν, μάλιστα, αυξηθούν οι μισθοί στις ΗΠΑ, τότε θα αυξηθούν και οι εισαγωγές, οπότε μπορεί να ωφεληθεί η Ελλάδα!
Τσιράκια
Δελτίο Τύπου για το επαπειλούμενο κλείσιμο του Συγκροτήματος Λαμπράκη εξέδωσε η ΓΣΕΕ. Οπως γράφει, εκφράζει την αλληλεγγύη της «στην ΕΣΗΕΑ, στους δημοσιογράφους και στους άλλους εργαζόμενους των Μέσων Ενημέρωσης που προστίθενται στη μεγάλη λίστα της εφιαλτικής ανεργίας στη χώρας μας». Δεν περιμέναμε, βέβαια, από τη ΓΣΕΕ να κάνει διαχωρισμό των μεγαλοδημοσιογράφων (που τρώνε με δέκα μασέλες, από φανερές και αφανείς πηγές) από τους δημοσιογράφους της «λάντζας» και τους άλλους εργαζόμενους. Γνωστό είναι πως η ΓΣΕΕ αισθάνεται πιο κοντά στον Πρετεντέρη παρά σ' έναν αριστερό νέο που μπορεί να εργάζεται ως απλός συντάκτης σ' ένα σάιτ και να διαδηλώνει κατά (και) της ΓΣΕΕ. Και βέβαια, δεν μας προκάλεσε καμιά έκπληξη η ανησυχία της ΓΣΕΕ για «την εμφανή απειλή για την πολυφωνία και την ενημέρωση των πολιτών»! Τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης είναι εδώ και πολλά χρόνια στηρίγματα της ΓΣΕΕ και οι εργατοπατέρες τσιράκια των βαρόνων των ΜΜΕ.
Πάγια πρακτική
Πολλοί εξεγείρονται -και δικαίως- με τη συνέχιση της κράτησης των τούρκων στρατιωτικών, τους οποίους ο Αρειος Πάγος άφησε ελεύθερους, απορρίπτοντας το αίτημα έκδοσης από το τουρκικό κράτος. Η κράτηση των φυγάδων συνεχίζεται για διοικητικούς λόγους, έως ότου ολοκληρωθεί η εξέταση των αιτημάτων για χορήγηση ασύλου που έχουν υποβάλει. Η διοικητική κράτηση παρατάθηκε για τρεις ακόμα μήνες με την επίκληση «λόγων δημόσιας τάξης και εθνικής ασφάλειας»!
Πρόκειται για μια εξωφρενική γενικολογία, που δε βρίσκει κανένα έρεισμα στο νόμο (οι λόγοι πρέπει να αναφέρονται συγκεκριμένα και να επιχειρηματολογούνται επίσης συγκεκριμένα), αλλά έρχεται να καλύψει πολιτικές ανάγκες της συγκυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που χρεώνεται αποκλειστικά πια τη συνέχιση της κράτησης (δεν υπάρχουν δικαστήρια πια, υπάρχει μόνο η Αστυνομία που ελέγχεται από την κυβέρνηση).
Πρέπει, όμως, να πούμε ότι αυτή η πρακτική, της επιβολής δηλαδή διοικητικής κράτησης που έφτανε μέχρι τους 18 μήνες (το όριο συνεχώς διευρυνόταν), είναι πάγια εδώ και χρόνια και εφαρμοζόταν συστηματικά σε βάρος προσφύγων και μεταναστών. Τους κρατούσαν επί μήνες σε άθλια κρατητήρια με σκοπό να τους «σπάσουν» και να ζητήσουν μόνοι τους την απέλασή τους. Και τους άφηναν μόνο όταν έπρεπε να δημιουργηθούν θέσεις στα κρατητήρια για να βάλουν καινούργιους.
Τρικαλινά
Κάποτε, ένας παντελώς άγνωστος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο Χρήστος Μαγκούφης, διεκδίκησε (και κέρδισε) τα πέντε λεπτά δημοσιότητας που δικαιούται, αποκαλώντας τον Σημίτη «πολιτικό νάνο». Διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ, αλλά επανήλθε αργότερα και επανεκλέχτηκε βουλευτής.
Τώρα, ένας παντελώς άγνωστος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Χρήστος Σιμορέλης, διεκδίκησε (και κέρδισε) τα δικά του πέντε λεπτά δημοσιότητας, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να πάει τώρα σε εκλογές, αλλά μπορεί κάλλιστα να τραβήξει το σκοινί και να κάνει δημοψήφισμα.
Δεν ξέρουμε αν Μαγκούφης και Σιμορέλης έχουν άλλα κοινά, είναι όμως και οι δύο Τρικαλινοί. Φαίνεται φυσάει διαφορετικός αέρας από τα βράχια των Μετεώρων. Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, πρέπει να πούμε ότι ο Σιμορέλης απλά έδειξε τον ερασιτεχνισμό πολλών συριζαίων που από «βλαχοδήμαρχοι» (δείτε το βιογραφικό του Σιμορέλη και θα καταλάβετε) βρέθηκαν βουλευτές ενός αστικού κόμματος εξουσίας. Ηθελε να πει κάποιες εξυπνάδες, τον στρίμωξαν οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις και για να ξεφύγει και να μη φανεί ντιπ παπάρας πέταξε την κουβέντα για το δημοψήφισμα, μάλλον χωρίς να φαντάζεται εκείνη τη στιγμή ότι θα γινόταν ξαφνικά «φίρμα».