Ανανέωση!
«“Παρών“ Κουβέλη, Ρουπακιώτη, Τζουμάκα, Ξενογιαννακοπούλου» διατυμπάνιζε ο τίτλος της «Αυγής». Ακόμα πιο σαφής ο υπότιτλος: «Συμπαράταξη προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων με το κυβερνών κόμμα». Και το εισαγωγικό σημείωμα: «Το “παρών” στο προσκλητήριο που απηύθυνε προ ημερών ο πρωθυπουργός στις δυνάμεις της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου έδωσαν, μέσω της παρουσίας τους στη χθεσινή εναρκτήρια ομιλία του Αλ. Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ο ιδρυτής της ΔΗΜ.ΑΡ., Φ. Κουβέλης, οι πρώην υπουργοί Αντ. Ρουπακιώτης και Στ. Τζουμάκας, αλλά και η πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μαρ. Ξενογιαννακοπούλου». Ακολουθούσαν δηλώσεις των παραπάνω στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Η παρουσία αυτών των τεσσάρων μπάζων της αστικής πολιτικής σηματοδότησε την πολυθρύλητη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ. Και αποκάλυψε τη βαθιά του κρίση. Αν μιλάμε για τον κόσμο της Αριστεράς, αυτά τα πρόσωπα συμβολίζουν όψεις της πιο απεχθούς πολιτικής που εφαρμόστηκε στο απώτερο ή και το πρόσφατο παρελθόν. Ομως, και γενικότερα στον ελληνικό λαό δεν εκφράζουν απολύτως τίποτα. Γι' αυτό και ξεβράστηκαν από το αστικό πολιτικό σύστημα, του οποίου για κάποια περίοδο αποτέλεσαν επίλεκτα στελέχη. Τότε γιατί τους μαζεύει ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δεν υπάρχει τίποτ' άλλο να μαζέψει. Οι υπόλοιποι (κάτι Ραγκούσηδες για παράδειγμα) είναι σίγουρο ότι βολιδοσκοπήθηκαν και αρνήθηκαν. Οπότε επικράτησε η παροιμία «μάζευε κι ας είν' και ρώγες».
Remake
Σύμφωνα με το επιτελείο προπαγάνδας του Μαξίμου, ακούγοντας τον πρωθυπουργό να μιλάει στο Τάε Κβον Ντο, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμπέραναν ότι είναι αποφασισμένος να διεκδικήσει άμεσα μια λύση για το χρέος. Κι αυτό, λέει, το συμπέραναν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ακούγοντας τον πρωθυπουργό να μιλάει με τόση αποφασιστικότητα προειδοποιώντας τους δανειστές και ιδιαίτερα τους Γερμανούς!
Η απάντηση δόθηκε την ίδια μέρα από τον Σόιμπλε, αλλά εμείς θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους προπαγανδιστές του Μαξίμου το εξής απλό. Τι εννοεί ο Τσίπρας όταν λέει ότι οι συμφωνίες μεταξύ εταίρων πρέπει να τηρούνται, γιατί διαφορετικά καθίστανται εξαιρετικά εύθραυστες; Οτι θα κάνει… ντα τον Σόιμπλε; 'Η ότι θα πάρει την Ελλάδα και θα φύγει από την ΕΕ; Κάποιος που έκανε δημοψήφισμα, πήρε 61% και την επομένη πήγε στην ΕΕ και τους είπε «φέρτε μου ό,τι θέλετε να υπογράψω», δεν είναι σε θέση ούτε να απειλήσει, ούτε να εκβιάσει. Τον παίρνουν στο ψιλό προκαταβολικά.
Οι μόνοι που μπορεί να εκβιάσει ο Τσίπρας είναι οι συριζαίοι, αλλά αυτό δεν αφορά τον Σόιμπλε. Ο Σόιμπλε και οι άλλοι ιμπεριαλιστές ξέρουν ότι ζουν ένα ανέμπνευστο remake του 2015. Τότε το έργο είχε σασπένς, γιατί δεν ήξεραν το τέλος. Τώρα ξέρουν ότι μετά τους λεονταρισμούς θα ακολουθήσει μία ακόμα κωλοτούμπα.
♦ Φυσιολογικότατο και κυνικότατο
Αν υπάρχει είδηση από τις εκλογές στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι το 93,5% που πήρε ο Τσίπρας, αλλά το ότι βρέθηκαν 210 άκυρα και λευκά. Μοναδικός υποψήφιος ήταν ο Τσίπρας και στο πρώτο συνέδριο, αλλά τότε οι της Αριστερής Πλατφόρμας έριξαν λευκό, μετρώντας τα «κουκιά» τους που βγήκαν ελάχιστα πάνω από το 20%. Τώρα, οι Λαφαζανικοί δε βρίσκονται στον ΣΥΡΙΖΑ, οι άλλες φράξιες (53+ και Πλατφόρμα 2010) βρίσκονται στην κυβέρνηση και δεν αμφισβητούν την πολιτική της, οπότε ήταν αναμενόμενο ο Τσίπρας να εκλεγεί σχεδόν παμψηφεί.
Ψηφίζοντας τον Τσίπρα για πρόεδρο όλες οι «φυλές» του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν συνέπεια στην πολιτική τους συμπεριφορά. Πολλοί απ’ αυτούς που ψήφισαν τον Τσίπρα τον σιχαίνονται. Ομως, ο Τσίπρας είναι αυτός που φέρνει τα «ψηφαλάκια». Το «δυνατό χαρτί» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως λένε τα γκάλοπ. Επειδή, λοιπόν, το μόνο που ενδιαφέρει όλους αυτούς τους αδίστακτους αριβίστες είναι η όσο το δυνατόν μακρύτερη παραμονή στην κυβερνητική εξουσία και στη συνέχεια το πέρασμα στην αντιπολίτευση με όρους μελλοντικής επανόδου στην κυβέρνηση, ψηφίζουν Τσίπρα. Φανατικά και κυνικά.
♦ Περί όνου σκιάς
«Συζητώντας σοβαρά για το τι κόμμα θέλουμε, αυτό το συνέδριο είναι ιδρυτικό», είπε η Δούρου στο συριζοσυνέδριο. Και ευθύς αμέσως εξήγησε τι εννοεί: «Σε αυτό το συνέδριο φτιάχνουμε μια νέα Αριστερά μακριά από εύκολες λύσεις και καθαρότητες, κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος. Υπάρχει η περίπτωση να φύγουμε από ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα και να γίνουμε κανονικό κόμμα;»
Της απάντησε ο Δ. Τζανακόπουλος, τέως γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΝ και νυν διευθυντής του Γραφείου του πρωθυπουργού (δηλαδή, κομμάτι από το παρεάκι του Μαξίμου): «Το 2ο συνέδριο δεν είναι ιδρυτικό, είναι ένα συνέδριο συνέχειας μιας ριζοσπαστικής Αριστεράς, η οποία έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακριά. Είναι το συνέδριο μιας ριζοσπαστικής Αριστεράς, η οποία κατάφερε να είναι σήμερα η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην ΕΕ μέσα από τα λάθη της, μέσα από τις αντιφάσεις της, μέσα από τα παράδοξά της, μέσα από τα σωστά και τα λάθη της».
Βλέπετε καμιά διαφορά ουσίας ανάμεσα στις δυο τοποθετήσεις; Εκπρόσωποι δύο φραξιών του ΣΥΡΙΖΑ συγκρούστηκαν (με… στιλ, πάντως) επί μιας λέξης («ριζοσπαστικό»), στην οποία η κάθε φράξια δίνει διαφορετικό περιεχόμενο. Επί της ουσίας της ακολουθούμενης πολιτικής δεν έχουν καμιά διαφωνία. Απλά η μία φράξια επιμένει να βαφτίζει αυτή την πολιτική… ριζοσπαστική, ενώ η άλλη φράξια εισηγείται την εγκατάλειψη του όρου.
♦ Ούτε πληρωμένος
Ούτε πληρωμένο να τον είχαν τον Χέρμαν βαν Ρομπέι οι συριζαίοι. Σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» φόρτωσε τα πάντα στον Μπαρουφάκη: «Ο ανεύθυνος υπουργός Οικονομικών χάλασε το παιχνίδι, αλλά κατέστρεψε μαζί και την εικόνα της Ελλάδας για να χτίσει τη δική του. Στοίχισε στη χώρα δισεκατομμύρια ευρώ… δεκάδες δισεκατομμύρια!». Οσο για τον Τσίπρα, αν και δεν είναι και πολύ κολακευτικά αυτά που είπε, εντούτοις εντάσσονται εύκολα στη γραμμή των «αυταπατών»: «Δεν υπολόγισε σωστά ο κ. Τσίπρας εξαιτίας της έλλειψης διεθνούς εμπειρίας, νόμιζε ότι οι αριστερές κυβερνήσεις θα τον στηρίξουν. Για αυτό και πήγαινε στο Παρίσι και στη Ρώμη μόλις εκλέχτηκε για να αποσπάσει την στήριξη των Σοσιαλιστών αλλά στην πραγματικότητα ήταν αντίπαλος των παραδοσιακών σοσιαλιστικών κομμάτων».
Τώρα που είναι συνταξιούχος της πολιτικής, ο Βαν Ρομπέι μπορεί να είναι ευγενής με ανθρώπους σαν τον Τσίπρα που φέρθηκαν με τόση υπευθυνότητα έναντι του ευρωσυστήματος.
♦ Μοιρασιές
Προκάλεσε εντύπωση σε πολλούς η τοποθέτηση του Τσακαλώτου στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί στην κυβέρνηση και ότι τις αποφάσεις για όλα τα κρίσιμα ζητήματα τις πήραν όλοι μαζί. Κάποιοι περίμεναν ότι ο Τσακαλώτος, ως άτυπος ηγέτης της φράξιας των 53+, θα προχωρούσε σε κριτική προς τους Τσιπραίους. Τι είδους κριτική να κάνει, όμως, κάποιος που έχει συνυπογράψει τα πάντα, ενεργώντας ως alter ego του Τσίπρα, χωρίς ποτέ να εκφράσει διαφωνία; Την αλήθεια είπε για τον τρόπο λήψης των αποφάσεων. Οσο για το μερίδιο εξουσίας που ζητά η φράξια του, αυτό δε θα ρυθμιστεί με ομιλίες από το βήμα του συνέδριου, αλλά παρασκηνιακά. Οι 53+ έχουν υπουργεία, έχουν γενικές γραμματείες, έχουν πόστα στον κρατικό μηχανισμό, ανάλογα με το ποσοστό τους στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ θα επαναδιαπραγματευθούν, ενδεχομένως, μια νέα μοιρασιά, χωρίς να χρειαστεί να φτάσουν σε ρήξη (ούτε καν σε σύγκρουση) με τους Τσιπραίους. Αλλωστε, ο Τσακαλώτος είναι ο τελευταίος που θα μπορούσε να αυτοτοποθετηθεί στ' αριστερά του Τσίπρα. Είναι αυτός που μιλά με την τρόικα και υπογράφει τις συμφωνίες. Αν είχε διαφωνία, θα φρόντιζε να φύγει από το πόστο του υπουργού Οικονομικών. Οπως φροντίζει να δείχνει με κάθε ευκαιρία, όμως, όχι μόνο δεν προτίθεται να φύγει, αλλά του αρέσει. Και πάρα πολύ μάλιστα.
♦ Μεσάζοντες
Οι «Μεταρρυθμιστές» του Λυκούδη συναντήθηκαν με τις «Κινήσεις Πολιτών» του Τούντα και συζήτησαν για την κατάσταση όπως διαμορφώνεται μετά το ναυάγιο της συζήτησης για την «ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς». Οπως ανακοίνωσαν, επαναβεβαίωσαν τη «σταθερή πολιτική βούληση και των δύο κινήσεων να συμβάλουν αποφασιστικά στην άρση των δυσκολιών και στη διατήρηση ανοιχτού διαλόγου ανάμεσα στις δυνάμεις του χώρου για την ενότητα και τη διαμόρφωση της μεγάλης προοδευτικής παράταξης».
Παραμερίζοντας την καθιερωμένη σ' αυτές τις περιπτώσεις φλυαρία, κρατάμε το ότι ο Τούντας παίζει το ρόλο του μεσάζοντα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και την ομάδα Λυκούδη και μπορεί να γίνει γέφυρα για να περάσει ο Λυκούδης στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Για να μην τον κατηγορήσουν οι ποταμίσιοι σαν αποστάτη, δεν είναι απαραίτητο ο Λυκούδης να προσχωρήσει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να συνεργάζεται μαζί τους, δημιουργώντας περισσότερα προβλήματα στον Θεοδωράκη. Παλιά καραβάνα του πιο χυδαίου αναθεωρητισμού ο Λυκούδης, δεκαετίες στην ίντριγκα, τρώει δέκα Θεοδωράκηδες μόνο για κολατσιό.
♦ Κι αυτός κρυφό καμάρι
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπογράψει Μνημόνιο, έχει διαλύσει την Κοινωνική Ασφάλιση, έχει βγάλει σε ξεπούλημα το σύνολο της κρατικής περιουσίας, αλλά ο πρώην γραμματέας του Τάσος Κορωνάκης στενοχωριέται για όσα «δεν άκουσε στο Τάε Κβον Ντο» και ασκεί κριτική λες και πρόκειται για κάποιο αριστερό κόμμα, που ακόμα υπάρχει ελπίδα να ασκήσει πολιτική προς όφελος του λαού. «Μάλλον ο στόχος του ανοίγματος στην κοινωνία και της δημιουργίας ενός μαζικού δημοκρατικού κόμματος δεν μοιάζει και τόσο ρεαλιστικός μια και οι εκβιασμοί που συνεχώς θα επανέρχονται, θα επιβάλουν τον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, θέτοντας κόμμα και κυβέρνηση σε αντίθεση με τα συμφέροντα όσων θεωρητικά θα ήθελαν να εκπροσωπήσουν» γράφει ο Κορωνάκης απευθυνόμενος στο συριζικό ακροατήριο. Κι αφού σημειώσει με νόημα ότι «αυτός ο δρόμος αφήνει χώρο μόνο για μετεγγραφές τύπου Τζουμάκα και Ξενογιαννακοπούλου ή για την επιστροφή του Κουβέλη και τελικά σημαίνει την απόλυτη προσαρμογή σε ένα μοντέλο διαχειριστικού κόμματος, που το ενώνει η παραμονή στην εξουσία και όχι η ιδεολογία ή το πολιτικό σχέδιο για το μέλλον», καταλήγει: «Το πραγματικό ερώτημα για αρκετούς πια δεν είναι τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τι κάνουμε όσοι αμφισβητούμε τη σημερινή πορεία. Πώς χτίζουμε μια αριστερή ανταγωνιστική πρόταση στον κυρίαρχο μονόδρομο, βρίσκοντας κοινά πεδία δράσης, προσπαθώντας να μην επαναλάβουμε τα λάθη μας και θέτοντας τουλάχιστον τα σωστά ερωτήματα»!
Ολη η ιστορία είναι μπας και καταφέρουν να διασωθούν πολιτικά ο Κορωνάκης και η παρέα του, που αυτοτοποθετήθηκαν κάπου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ. Δυστυχώς γι' αυτούς, ο στόχος της δημιουργίας ενός «συνεπούς ΣΥΡΙΖΑ» δεν βρίσκει λαϊκή υποστήριξη. Εστω και διαισθητικά, οι εξαπατηθέντες αριστεροί ψηφοφόροι τους θεωρούν συνυπεύθυνους για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, συνυπεύθυνους στην εξαπάτησή τους, και δεν τους δείχνει την παραμικρή εμπιστοσύνη.