Υπόμνηση
Δεν χρειάζεται να φετιχοποιήσουμε τίποτα για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως οι κρητικοί αγρότες (το πιο μαχητικό τμήμα τους, για να ακριβολογούμε) απέδειξαν για μια ακόμα φορά πως οι δυνάμεις καταστολής είναι αντιμετωπίσιμες. Ακόμα και το πιο επίλεκτο τμήμα τους, τα ΜΑΤ με τις χακί στολές, με τον εξοπλισμό Ράμπο και τα χημικά. Οταν υπάρχει αποφασιστικότητα, διάθεση σύγκρουσης και στοιχειώδης προετοιμασία, τότε τα ΜΑΤ μπορούν να ηττηθούν ακόμα και εκεί που είναι το προνομιακό τους πεδίο: οι οδομαχίες. Αυτή είναι μια αλήθεια που συχνά-πυκνά τη βλέπουμε να επαληθεύεται σε οδομαχίες ανάμεσα σε διαδηλωτές και δυνάμεις καταστολής σε όλο τον κόσμο. Οι κρητικοί αγρότες απλά μας την ξαναθύμισαν.
Τέρμα το παραμυθάκι
Το λένε και το ξαναλένε οι συριζαίοι, από τον Τσίπρα μέχρι το τελευταίο κομματικό στέλεχος: «ο λαός μας ψήφισε το Σεπτέμβρη ενώ είχαμε υπογράψει το Μνημόνιο. Μας εμπιστεύτηκε για να το εφαρμόσουμε».
Αυτό το παραμυθάκι να τελειώνει. Και ο Σαμαράς εκλέχτηκε τον Ιούνη του 2012 ενώ είχε υπογράψει το δεύτερο Μνημόνιο. Οχι μόνο είχε βάλει τη ΝΔ στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά είχε συνυπογράψει μαζί με τον Γιωργάκη και τον Καρατζαφέρη τη γνωστή επιστολή προς τους επικεφαλής των «θεσμών», με την οποία διαβεβαίωνε ότι θα τηρήσει τη συμφωνία. Τι έλεγε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ; Κατήγγελλε τον Σαμαρά (και τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη) επειδή εφάρμοζαν τα μέτρα που απαιτούσε το Μνημόνιο.
Περί υποκίνησης
Οτι «υποκινεί τον κοινωνικό αυτοματισμό» κατηγορεί την αντιπολίτευση ο Τσίπρας (συνέντευξη στην «Αυγή της Κυριακής»). Ο όρος «κοινωνικός αυτοματισμός» είχε ως τώρα συγκεκριμένο περιεχόμενο. Τον καθιέρωσε ο Ρέππας, ως εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης Σημίτη, και περιέγραφε ωραιοποιημένα τις φασιστικού τύπου επιθέσεις ενάντια σε αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Εκαναν απεργία οι ναυτεργάτες; Οργανώνονταν επιθέσεις από θερμοκηπιάδες της Κρήτης και αυτό ονομαζόταν «κοινωνικός αυτοματισμός». Το ίδιο όταν «οργισμένοι νοικοκυραίοι» επιτίθονταν σε σχολεία για να σπάσουν καταλήψεις των μαθητών.
Στις τωρινές κινητοποιήσεις -των αγροτών κυρίως- δεν έχουμε τέτοια φαινόμενα. Οχι τυχαία. Οι αγρότες διαθέτουν αυτή τη στιγμή -εκ των πραγμάτων- τη μεγαλύτερη δύναμη πυρός ενάντια στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα Κατρούγκαλου και αυτό τους το αναγνωρίζει ολόκληρη η εργαζόμενη κοινωνία, που τους βλέπει ως αιχμή του δόρατος ενός αγώνα που είναι και δικός της. Οταν λοιπόν ο Τσίπρας κατηγορεί την αντιπολίτευση και τη «διαπλοκή» -όπως του αρέσει να λέει- ότι «υποκινούν τον κοινωνικό αυτοματισμό», αναφέρεται στις υπαρκτές κινητοποιήσεις και όχι στις ανύπαρκτες αντιδράσεις κατά των κινητοποιήσεων. Σαν κοινός προβοκάτορας και γκεμπελίσκος χαρακτηρίζει υποκινούμενο τον αγώνα των αγροτών!
Ιμπεριαλιστικός κυνισμός
Κυνικός ο δεξιός (έως ακροδεξιός) υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας Σεμπάστιαν Κουρτς περιέγραψε στα «Νέα» την πιο αποδοτική αντιμεταναστευτική πολιτική: «Οι πρόσφυγες ξεκινούν όταν ξέρουν ότι γρήγορα θα φτάσουν στην Ευρώπη. Εάν δεν υπάρχει αυτή η προοπτική, τότε όλο και λιγότεροι θα πάρουν τον δρόμο». Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν; «Πρέπει να μειώσουμε τις ροές προσφύγων. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν τους σταματήσουμε σε κάποια σύνορα». Κι αν διαβούν το Αιγαίο και πατήσουν σε ευρωενωσίτικο έδαφος; «Εάν δεν είναι τα σύνορα (σ.σ. που θα τους φράξουν το δρόμο) Ελλάδας-Τουρκίας, τότε θα πρέπει να είναι τα σύνορα Ελλάδας-Μακεδονίας». Δεν πολυπιστεύει ότι το ΝΑΤΟ θα καταφέρει να φράξει τα θαλάσσια περάσματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Εχει όμως λύση: «Δεν ξέρω αν θα το κάνει η Τουρκία. Αλλά η Μακεδονία είναι πρόθυμη να το κάνει».
Ιδού, λοιπόν, το σχέδιο μετατροπής της Ελλάδας σε δεσμοφύλακα της ΕΕ για κάθε πρόσφυγα και μετανάστη.
Γλείφτης καπιταλιστών
«Ο Πρωθυπουργός ξεναγήθηκε στα τρία συνιστώντα έργα, τις νέες κτηριακές εγκαταστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, και το Πάρκο Σταύρος Νιάρχος, όπου διαπίστωσε τον αριστουργηματικό χαρακτήρα των εγκαταστάσεων, τόσο από αρχιτεκτονικής άποψης όσο και σε σχέση με την περιβαλλοντική διαχείριση των εγκαταστάσεων και την ενσωμάτωση μοναδικών στην Ευρώπη καινοτομιών».
Η επίσκεψη έγινε την περασμένη εβδομάδα και δεν μας εξέπληξε. Η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε τέτοια έργα ως εκχώρηση κρατικής περιουσίας και κρατικής πολιτιστικής δραστηριότητας στα «ιδρύματα» των καπιταλιστικών ομίλων έχει παρέλθει. Εδώ η Φωτίου οργάνωσε φιέστα για να διαφημίσει το φιλανθρωπικό έργο της Philip Morris (Παπαστράτος), θα δίσταζε ο Τσίπρας να κάνει διαφημιστική επίσκεψη στη μεγάλη μπίζνα του «Ιδρύματος Νιάρχου» στο Φάληρο;
Κάλλιο αργά
Με ανακοίνωσή του το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) «καταγγέλλει την εξελισσόμενη προσέγγιση μεταξύ του σιωνιστικού κράτους και της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία ισχυριζόταν ότι έρχεται με αριστερό και σοσιαλιστικό πρόγραμμα. Τώρα είμαστε μάρτυρες αδικαιολόγητων υποχωρήσεων». Στην ανακοίνωση σημειώνεται: «Το PFLP πιστεύει βαθύτατα ότι η Αλληλεγγύη που εκφράζει η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα με τα δίκαια δικαιώματα του λαού της Παλαιστίνης είναι διαχρονική, ιστορική και σταθερή και δεν θα την νικήσουν οι επίσημες συμφωνίες μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του ρατσιστικού κράτους. Ταυτόχρονα, το PFLP καταγγέλλει την όποια στρατιωτική και οικονομική συνεργασία και μεταξύ της Τουρκίας και του σιωνιστικού εχθρού. Καταδικάζει επίσης τις επίσημες ελληνικές πολιτικές που δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά αισθήματα του φίλου ελληνικού λαού και στην ιστορική του στάση που ήταν πάντα στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού».
Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το λέμε γιατί μας είχαν προκαλέσει αλγεινή εντύπωση τα συγχαρητήρια του PFLP στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ανήλθε στην κυβέρνηση και οι ξέχειλες αυταπάτες ότι θ' αλλάξει την πολιτική στρατηγικής συνεργασίας του ελληνικού κράτους με το σιωνιστικό μόρφωμα. Οι συναγωνιστές του PFLP είχαν προειδοποιηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα, αλλά θ' ακολουθήσει χωρίς καμιά διαφοροποίηση την αμερικάνικης έμπνευσης πολιτική που είχε εγκαινιαστεί επί Γιωργάκη Παπανδρέου και είχε συνεχιστεί επί Σαμαρά. Και τους εξηγήθηκαν αναλυτικά οι λόγοι για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να εγκαταλείψει αυτή την πολιτική. Επέλεξαν να κινηθούν πραγματιστικά. Ετσι, κατέληξαν Επιμηθείς, αντί να είναι Προμηθείς.
Πολιτικό ξεκατίνιασμα
Με δημοσίευμα-ποταμό στην προσωπική της ιστοσελίδα η Ζωή Κωνσταντοπούλου έδωσε συνέχεια στο πολιτικό ξεκατίνιασμα με τους πρώην συντρόφους της και ιδιαίτερα με τον Τσίπρα. Γιατί πολιτικό ξεκατίνιασμα; Γιατί αυτού του τύπου οι «αποκαλύψεις» είναι αναπόδεικτες. Κανείς δεν ήταν μπροστά για να ξέρει τι της είπαν ο Τσίπρας, ο Τζανακόπουλος και όλοι οι άλλοι που επικαλείται. Θα είχαν αξία όλ' αυτά και θα θεωρούνταν αξιόπιστα, αν λέγονταν στην ώρα τους. Και αν συνοδεύονταν από τις αναλογούσες πράξεις. Δηλαδή, από μια παραίτηση. Αντίθετα, η Κωνσταντοπούλου όλο αυτό το διάστημα απολάμβανε τη θέση της ως προέδρου της Βουλής, απολάμβανε να καψονάρει τους βουλευτές, απολάμβανε το κόκκινο χαλί που της έστρωνε στο Πεντάγωνο ο Καμμένος, απολάμβανε την τηλεοπτική υπερπροβολή της κτλ.
Τώρα, εκ των υστέρων, προσπαθεί να μας πείσει ότι αυτή ήταν μια… αθώα παιδούλα που την κορόιδευαν ο Τσίπρας και η παρέα του, άνθρωποι στους οποίους είχε δείξει τεράστια εμπιστοσύνη. Γι' αυτό και δεν τοποθετείται πολιτικά, αλλά με κουτσομπολιά και «σου 'πα, μου 'πες», αντάξια της προσωπικότητας και του έργου της ως πολιτικού προσώπου. Και βέβαια, οι Τσιπραίοι δεν της κάνουν τη χάρη να μπουν σε μια συζήτηση από την οποία ξέρουν ότι θα βγουν χαμένοι. Την αφήνουν να κάνει μονολόγους, προσβλέποντας στη μετατροπή της σε μια γραφική φιγούρα. Ούτε είναι τυχαίο ότι δεν την ακολουθούν σ' αυτό το δρόμο ούτε τα στελέχη της ΛΑΕ.
Διακομματική συνεργασία
Επίσημη ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της Βουλής: «Τα ζητήματα που απασχολούν τον Πολιτικό Σύνδεσμο Γυναικών συζητήθηκαν εκτενώς κατά τη διάρκεια της συνάντησης μελών του προεδρείου του με τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, κ. Νικόλαο Βούτση. Ο Πρόεδρος της Βουλής, υποδεχόμενος την αντιπροσωπεία, σημείωσε ότι η Βουλή είναι στη διάθεση του Συνδέσμου προκειμένου να προωθηθούν μια σειρά εκκρεμών ζητημάτων».
Τι διάολο είναι αυτός ο «Πολιτικός Σύνδεσμος Γυναικών»; Είναι ένα διακομματικό μαγαζί, στην προεδρία του οποίου βρίσκεται η πρώην βουλευτίνα και υπουργός της ΝΔ Ζέτα Μακρή, ενώ η σύνθεση του ΔΣ είναι διακομματική, με αντιπροέδρους τη συριζαία βουλευτίνα Χαρά Καφαντάρη, τη δεξιά Τζένη Τσουμάνη, τις πασόκες Αννα Καραμάνου και Ζέφη Δημαδάμα κτλ. Στο συγκεκριμένο πολιτικό μαγαζί η… οικουμενική συνεργασία των μνημονιακών δυνάμεων έχει γίνει πράξη. Θα θέλαμε να μάθουμε, όμως, ποια είναι «τα εκκρεμή θέματα, τα οποία εξέθεσαν αναλυτικά» στον Βούτση οι κυρίες που τον επισκέφτηκαν, «προσβλέποντας στη συμβολή του για την υποστήριξή» τους.
Αγιες μπίζνες
Τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τη στέρηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων οι εργάτες του κηροποιείου της Μητρόπολης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων και εισέπραξαν την απόλυσή τους! Ο δεσπότης Νεκτάριος Ντόβας τους τοιχοκόλλησε την απόφαση με δικαστικό κλητήρα: το κηροποιείο κλείνει! Δεν είναι ότι δεν είχε κέρδη. Κερδοφόρα επιχείρηση ήταν, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας. Ομως ο δεσπότης αποφάσισε να εκδικηθεί τους εργάτες, που τόλμησαν να ζητήσουν βαρέα και ανθυγιεινά (όπως δικαιούνται) και εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης εργασίας της χημικής βιομηχανίας (που επίσης δικαιούνται).
Αυτονόμηση από τι και από ποιους;
Επιμένει ο αναπληρωτής υπουργός Βερναρδάκης στη δήλωσή του για την «αυτονόμηση συγκεκριμένων πολιτικοοικονομικών κύκλων διά μέσου των ΜΜΕ, που κάνουν κατάχρηση του δημοσίου χαρακτήρα της ενημέρωσης». Και βέβαια, αντιπολίτευση και αστικά ΜΜΕ βρήκαν την ευκαιρία να του την πέσουν, κατηγορώντας τον ΣΥΡΙΖΑ για απολυταρχικές τάσεις.
Επειδή ο κ. Βερναρδάκης, ως πολιτικός επιστήμονας, γνωρίζει ασφαλώς την έννοια της λέξης «αυτονόμηση», μήπως μπορεί να μας πει από τι και από ποιους αυτονομούνται αυτοί οι «πολιτικοοικονομικοί κύκλοι»; Ακόμα και τα ιδεολογικά νάματα του Αλτουσέρ, στα οποία θήτευε στα νιάτα του ο Βερναρδάκης, πρεσβεύουν ότι η τάξη των καπιταλιστών έχει την εξουσία και απ' αυτή μπορούν να αυτονομηθούν σχετικά (και όχι απόλυτα) τα πολιτικά κόμματα ή οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους (αν τους ελέγξει η «Αριστερά»). Επομένως, δεν τίθεται ζήτημα αυτονόμησης κάποιων «πολιτικοοικονομικών κύκλων» από τον εαυτό τους. Εκτός αν ο Βερναρδάκης εννοεί ότι αυτονομούνται από την αστική τάξη ως σύνολο, ως σύστημα, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει το καθήκον να λειτουργήσει ως καθαρτήριος ρομφαία του συστήματος. Τότε όμως θα είχε την πλειοψηφία του συστήματος μαζί του, που θα στήριζε την προσπάθεια «αποκατάστασης της τάξης». Δεν την έχει, όμως. Οπότε τι μένει; Μένει η προσπάθεια μιας κυβέρνησης να ελέγξει το χώρο της αστικής προπαγάνδας προς όφελός της.