Λατρεία
Στη φωτογραφία δεν αποτυπώνεται μόνο η ευτυχία για το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά και η λατρεία του ενός προς τον άλλο. «Ξεμπερδεύουμε με το παλιό – Κερδίζουμε το αύριο» έγραφε το τεράστιο φόντο πίσω από τους δυο ερωτευμένους πολιτικούς. Και καλά ο Τσίπρας, ας πούμε ότι εκφράζει το «νέο», ο Καμμένος όμως; Χρόνια στο κουρμπέτι, τοποθετημένος στην ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ, με κάθε είδους εμμονές (εθνικιστικές, πρακτορολογικές, συνωμοσιολογικές), είναι δυνατόν να εκπροσωπεί το «νέο»; Δεν είναι ζήτημα αισθητικής, όπως είχε πει ο Τσίπρας σε μια συνέντευξή του πριν από τις εκλογές του περασμένου Γενάρη. Είναι ζήτημα πολιτικής. Αν τον περασμένο Γενάρη τους ένωνε -υποτίθεται- το αντιμνημονιακό,τώρα τι τους ενώνει; Το ίδιο που τους ένωνε και τότε: η νομή της εξουσίας. Δεν υπάρχουν πολιτικά προγράμματα, δεν υπάρχουν αρχές, η μόνη συγκολλητική ουσία είναι η νομή της εξουσίας. Γι’ αυτό και η λατρεία στο βλέμμα και των δύο. Χάρη στον Τσίπρα ο Καμμένος έσωσε στο τσακ την παρτίδα, χάρη στον Καμμένο ο Τσίπρας μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση χωρίς προβλήματα κατανομής, χωρίς άγνωστους όρους που ενδεχομένως θα του έβαζαν άλλα κόμματα με τα οποία θα ήταν αναγκασμένος να συνεργαστεί για να σχηματίσει κυβέρνηση.
Αφήστε τα σάπια
Ζητούν «συγνώμη» οι γκαλοπατζήδες, γιατί (πάλι) έπεσαν έξω στις προβλέψεις τους. Ξορκίζουν τα «σενάρια συνωμοσίας» και προσπαθούν με αγωνία να πείσουν ότι έπεσαν έξω γιατί ήταν πολύ μεγάλη η αποχή και η λεγόμενη αδιευκρίνιστη ψήφος κι αυτοί δε διαθέτουν (ακόμη) τα μεθοδολογικά εργαλεία που θα τους επέτρεπαν να κάνουν σωστές σταθμίσεις.
Και πώς γίνεται, ρε μάγκες, κάθε φορά να πέφτετε έξω με τρόπο που συμφέρει συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις και ταιριάζει απόλυτα με την προπαγάνδα που κάνουν οι βαρόνοι των μίντια; Στο δημοψήφισμα έπεσαν έξω με τρόπο που κατά την προεκλογική περίοδο ευνοούσε το Ναι. Και στις τωρινές εκλογές έπεσαν έξω με τρόπο που προεκλογικά ευνοούσε τη δημιουργία ενός νέου δικομματισμού, αφού εμφάνιζαν το αποτέλεσμα «μπάρα-μπάρα», επιτρέποντας και στον Τσίπρα και στον Μεϊμαράκη να στριμώχνουν τους όμορους πολιτικούς χώρους, επικαλούμενοι την κρισιμότητα της εκλογικής μάχης και το αβέβαιο της πρωτιάς.
Για μας αυτό δεν είναι καινοφανές. Τις παρατηρήσεις μας τις έχουμε κάνει εδώ και πολλά χρόνια και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται όχι για ν’ αποτυπώσουν -κατά το δυνατόν αντικειμενικά- το υπάρχον κλίμα, αλλά για να φτιάξουν πολιτικό κλίμα.
Μετά το Βατερλό, οι εταιρίες ταχτοποιούν το χρήμα που εισέπραξαν, ετοιμάζονται για τις δουλειές που θα πάρουν από το δημόσιο και κάνουν κάλπικες αυτοκριτικές, αφήνοντας τους μιντιάρχες και τις κομματικές ηγεσίες στο απυρόβλητο. Παίρνουν πάνω τους την ευθύνη και καθαρίζουν.
Χωρίς σχόλια
Παραθέτουμε χωρίς σχόλια τη «Συγχαρητήρια επιστολή του Προέδρου Juncker προς τον κ. Αλέξη Τσίπρα», όπως τη δημοσιοποίησαν οι υπηρεσίες της Κομισιόν (οι εμφάσεις είναι δικές μας):
Βρυξέλλες, 21 Σεπτεμβρίου 2015
Αγαπητέ Αλέξη, αγαπητέ φίλε,
εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, θα ήθελα να σας συγχαρώ για τα εκλογικά αποτελέσματα της χθεσινής βραδιάς.
Είμαι βέβαιος ότι αυτά αποτελούν τη βάση για τον γρήγορο σχηματισμό της νέας Κυβέρνησης υπό την προεδρία σας και για την αξιοποίηση της σχετικής δημοκρατικής εντολής, προκειμένου να προχωρήσει η εφαρμογή του Προγράμματος Στήριξης και Σταθερότητας, που συμφωνήσατε με τους Ευρωπαίους εταίρους τον Αύγουστο.
Η Ελλάδα χρειάζεται τώρα ευρεία υποστήριξη όλων των κομμάτων, θεσμική σταθερότητα και έγκαιρη υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, ούτως ώστε να επιστρέψει η εμπιστοσύνη μεταξύ των Ελλήνων όσο και προς την ελληνική οικονομία.
Συγχρόνως, υπάρχει επείγουσα ανάγκη να καταστεί λειτουργική η διαχείριση της προσφυγικής κρίσης, η οποία θα αποτελέσει το θέμα της ειδικής συνόδου των μελών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου την ερχόμενη Τετάρτη.
Εχουμε μπροστά μας πολλή δουλειά και δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Οπως γνωρίζετε καλά, μπορείτε να βασίζεστε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και σε εμένα προσωπικά, ότι θα συμπαρασταθούμε στην Ελλάδα και θα υποστηρίξουμε τη νέα κυβέρνηση στις προσπάθειές της.
Με εκτίμηση,
Jean-Claude JUNCKER
Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Αλλα λόγια…
«Αυτές οι εκλογές γίνονται για να τεθεί ο λαός μας στο περιθώριο, αλλά ο λαός μας θα ακυρώσει τα σχέδια εκείνων που θέλουν να επιβάλλουν μνημόνια, παρά την εντολή του, παρά την βούλησή τους. Ο λαός είναι αποφασισμένος και ειδικά οι νέοι γνωρίζουν ποιοι δεν τους πρόδωσαν για να αποκασταθεί η Δημοκρατία στον τόπο», δήλωσε η συναρχηγός της ΛΑΕ Ζωή Κωνσταντοπούλου, στα συνεργεία που την περίμεναν (ειδοποιημένα, βεβαίως) στο 5ο Γυμνάσιο της Αθήνας όπου ψήφισε.
Το βράδυ, την ώρα της κηδείας, η συναρχηγός έκανε άλλη δήλωση (μετά τον εμφανώς συγκινημένο αρχηγό): «Η αποχή δυστυχώς δεν έχει κοινοβουλευτική αποτύπωση και το 45,5% των συμπολιτών μας που απείχαν δεν θα έχει φωνή στη Βουλή». Ενώ αν έμπαινε η ΛΑΕ, θα είχε όλος αυτός ο κόσμος εκπροσώπηση. Οπως είχε από το Γενάρη του 2015 και μετά!
Το να μην ενδιαφέρεται όλος αυτός ο κόσμος για κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, την οποία θεωρεί άχρηστη (αν όχι εχθρική για τα συμφέροντά του) της πέρασε, άραγε, από το μυαλό της κυρίας τέως προέδρου;
Το άγιο κέρδος
Τον ντόρο τον ξεκίνησε από το πρωί ο Κουτσούμπας και σύντομα φούντωσε: τα διόδια δεν ήταν ελεύθερα (όπως στο δημοψήφισμα) και οι εκλογείς πήγαιναν να ψηφίσουν και πλήρωναν το νταβατζιλίκι. Λίγο πριν τις 7 το απόγευμα (όταν, δηλαδή, όλοι οι ταξιδιώτες είχαν ψηφίσει και είχαν πληρώσει το νταβατζιλίκι στο πήγαινε και στο έλα, ο «πολύς» Ν. Χριστοδουλάκης, υπηρεσιακός υπουργός Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού, εξέδωσε ένα κυνικότατο δελτίο Τύπου, στο οποίο έλεγε ότι είχε ζητήσει «και εγγράφως από τις Εταιρίες των Αυτοκινητοδρόμων και της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου» ν’ αφήσουν ελεύθερα τα διόδια, όμως «οι εν λόγω εταιρίες με απαντητικές επιστολές τους διατύπωσαν την άρνησή τους, με το αιτιολογικό της διασάλευσης των Συμβάσεων Παραχώρησης».
Τόσο απλά. Και γιατί δεν ενημέρωσαν τον κόσμο γι’ αυτό; Για να μην ενισχύσουν το ρεύμα της αποχής, φυσικά.
Ούτε καν αποσμητικό
«Οι Οικολόγοι Πράσινοι χαιρετίζουν την εκλογή του Γιώργου Δημαρά και του Γιάννη Τσιρώνη που εκλέχθηκαν στην Β’ Αθήνας στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, βάσει της προγραμματικής στήριξης των Οικολόγων Πράσινων. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, οι Οικολόγοι υποψήφιοι κατέλαβαν 2 κοινοβουλευτικές έδρες, ενδυναμώνοντας έτσι την εκπροσώπηση της πολιτικής οικολογίας σε μια περίοδο που την έχει ανάγκη η χώρα». Ετσι ξεκινά το πανηγυρικό δελτίο Τύπου που εξέδωσαν οι Οικολόγοι Πράσινοι την περασμένη Δευτέρα.
Θα έλεγε κανείς πως η συγκεκριμένη πολιτική ομάδα κλήθηκε να παίξει ρόλο οικολογικού αποσμητικού στην τουαλέτα του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, ούτε τέτοιο ρόλο μπορεί να παίξει. Απομυθοποιήθηκε πλήρως από την εφτάμηνη θητεία του Τσιρώνη ως αναπληρωτή υπουργού στο ΥΠΑΠΕΝ. Οχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να προωθήσει ένα έστω ζήτημα περιβαλλοντικής προστασίας, αλλά αντίθετα έβαζε φρένο στην προώθηση τέτοιων ζητημάτων, όπως έχουμε αποκαλύψει με το ρεπορτάζ μας. Χαρακτηριστική περίπτωση το «πάγωμα» πρωτοβουλίας της συνδικαλιστικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ στους δασολόγους, που κατέθεσε επεξεργασμένη πρόταση για την κατάργηση μιας σειράς αντιδασικών διατάξεων. Και βέβαια, κορυφαία πράξη ήταν η επεξεργασία, από κοινού με τον συριζαίο Αποστόλου, του αντιδασικού νομοσχέδιου για τους βοσκότοπους.
Αλλού ‘ντ’ αλλού
Ο πρόεδρος της ευρωομάδας των ευρωσοσιαλδημοκρατών Τζιάνι Πιτέλα, αφού χαρακτήρισε το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών νίκη της δημοκρατίας και των φιλοευρωπαϊκών προοδευτικών δυνάμεων και σαφή ήττα της Δεξιάς, κάλεσε τον Τσίπρα «να κάνει τα απαραίτητα βήματα, σε συνεργασία με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, ώστε να σχηματιστεί μια ισχυρή προοδευτική κυβέρνηση τετραετίας».
Αυτός είχε μείνει στα προεκλογικά. Δεν πήρε χαμπάρι ότι το μεν Ποτάμι είχε υποστεί τέτοια συντριβή που δε διανοήθηκε να ζητήσει συμμετοχή στη νέα κυβέρνηση Τσίπρα, το δε ΠΑΣΟΚ δεν είχε καμιά όρεξη να μπει στην κυβέρνηση ως όμηρος του Τσίπρα και να απωλέσει κάθε δυνατότητα να ανασυγκροτηθεί πολιτικά θητεύοντας στην αντιπολίτευση.
ΥΓ. Ενώ οι συριζαίοι την έπεσαν αμέσως στον Σουλτς, που αποδοκίμασε και πάλι τη διαφαινόμενη κυβερνητική συνεργασία με τον Καμμένο, δεν είπαν τίποτα για την εξίσου ωμή παρέμβαση του Πιτέλα, που υπέδειξε στον Τσίπρα με ποια κόμματα να συνεργαστεί πολιτικά. Ο Πιτέλα, βλέπετε, είναι ο μόνος που έχει βοηθήσει τον Τσίπρα σε επίπεδο ευρωκοινοβούλιου και τον έχουν ανάγκη και για το μέλλον.
Μεσσιανισμός
«Η απήχηση του πλειοψηφικού κόμματος είναι η απήχηση του αρχηγού του». Αποδείχθηκε τον τελευταίο μήνα. Το κόμμα έφευγε. Η διαρροή στελεχών υπερέβαινε κατά πολύ τον κύκλο Λαφαζάνη. Το κόμμα έφυγε, αλλά οι ψηφοφόροι έμειναν πιστοί στον Τσίπρα». Το έγραψε αρθρογράφος του συγκροτήματος Ψυχάρη και σίγουρα άρεσε πολύ στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλη την προεκλογική περίοδο η φράση «δυνατό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Τσίπρας» έδινε κι έπαιρνε. Και η προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ κορυφώθηκε με το σύνθημα «την Κυριακή ψηφίζουμε πρωθυπουργό».
Πρόκειται αναμφισβήτητα για την καλλιέργεια ενός μεσσιανισμού οικοδομημένου πάνω σε στοιχεία lifestyle (η εικόνα του αρχηγού και μόνον αυτή). Αυτός ο μεσσιανισμός, όμως, δείχνει ταυτόχρονα πόσο «άδεια» είναι τα σύγχρονα αστικά κόμματα. Ακόμα και αυτά που προέρχονται από δυνάμεις της ρεφορμιστικής-καθεστωτικής Αριστεράς. Δεν έχουν δεσμούς με την κοινωνία και δεν ενδιαφέρονται να οικοδομήσουν τέτοιους δεσμούς, γιατί οι δεσμοί δημιουργούν και υποχρεώσεις. Ετσι, στηρίζονται στην εκλογική διαφήμιση (με όλη τη σημασία της λέξης)… κι όσο αντέξουμε. Γι’ αυτό και πλέον δεν αντέχουν πολύ. Και τα κόμματα και -κυρίως- οι αρχηγοί-μεσσίες.
Η παπαρολογία δεν πουλάει
Το κατάλαβαν με οδύνη ο Λαφαζάνης και η παρέα του πως με την αντιμνημνονιακή παπαρολογία δεν στήνεις κόμμα στις σημερινές συνθήκες. Εστηνες τα προηγούμενα χρόνια. Ομως, μαζί με τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε μνημονιακό κόμμα τελείωσαν και τα καύσιμα της αντιμνημονιακής παπαρολογίας, την οποία χρησιμοποίησαν Τσιπραίοι και Λαφαζανικοί.