«Πυρηνικά σημαίνει θάνατος και αναπηρία».
Το πλακάτ στα χέρια του τούρκου διαδηλωτή στην πλατεία Καντίκιοϊ (στην ασιατική πλευρά του Βοσπόρου, για να μην δουν το θέαμα οι τουρίστες) λέει μια μεγάλη αλήθεια. Αν κάθε πυρηνικό εργοστάσιο σε μια καπιταλιστική χώρα είναι κίνδυνος-θάνατος, σε μια σεισμογενή περιοχή ο κίνδυνος αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Για τον καπιταλισμό δεν υπάρχει τίποτα πάνω από το κέρδος. Το είδαμε και με την έκρηξη της Φουκουσίμα στην επίσης σεισμογενή Ιαπωνία. Η οικοδόμηση πυρηνικών εργοστασίων στη γειτονική Τουρκία μας αφορά κι εμάς. Οπως μας αφορά η δημιουργία του εργοστάσιου χρυσού στις Σκουριές που θα καταστρέψει το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής.
Μούγκα με νόημα
Είναι η πρώτη φορά που ο Τσίπρας κάνει υψηλού επιπέδου συναντήσεις (Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ), στο περιθώριο της έκτακτης συνόδου κορυφής της ΕΕ, και αποφεύγει να δώσει την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου, αλλά περιορίζεται σε μια γενικόλογη δήλωση στις κάμερες. Την απορία έλυσε η Μέρκελ, που στη δική της συνέντευξη Τύπου είπε ότι συμφωνήθηκε εμπιστευτικότητα!
Αυτό σημαίνει ότι το παζάρι έχει προχωρήσει και βαδίζει προς το τέρμα του. Μια μέρα μετά τη συνάντηση Μέρκελ-Τσίπρα ο Μπαρουφάκης δέχτηκε την ψυχρολουσία στη Ρίγα (που μάλλον δεν την περίμενε ούτε ο ίδιος ούτε το Μαξίμου) και δυο μέρες μετά έγινε ο «ανασχηματισμός» με τον παροπλισμό του Μπαρουφάκη και των ανθρώπων του (Θεοχαράκη, Παναρίτη).
Αδίστακτοι
Πλέον, γνωρίζουμε πως η συγκυβέρνηση με τη δεύτερη ΠΝΠ, εκτός των άλλων, έσπευσε να αμνηστεύσει αναδρομικά τη Δούρου, που από τα μέσα Μάρτη είχε σπεύσει να καταθέσει σημαντικό μέρος από τα αποθεματικά της περιφέρειας Αττικής στην ΤτΕ, για να είναι διαθέσιμα στην κυβέρνηση για την αποπληρωμή δανειακών δόσεων. Ο Μάρδας αναγκάστηκε να παραδεχτεί δημόσια ότι η κάλυψη της Δούρου είναι ο λόγος που επέβαλε την αναδρομική ισχύ της ΠΝΠ από 17 Μάρτη.
Δεν πρέπει, όμως, να ξεχάσουμε τι έλεγαν οι συριζαίοι στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής που συνεδρίασε στις 26 Μάρτη. Ο αντιπεριφερειάρχης Οικονομικών, Χρ. Καραμάνος (της… μαοϊκής ΚΟΕ παρακαλώ) εξηγούσε στους περιφερειακούς συμβούλους τους λόγους γι’ αυτή την κίνηση: «Αυτή τη στιγμή χάνουμε περίπου 1,5 εκατομμύριο το χρόνο από επιτόκια και σκοπός μας είναι να τα συγκεντρώσουμε όλα (σ.σ. τα διαθέσιμα) σε ένα λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας, μέχρι να ολοκληρωθεί διαγωνισμός με κλειστές προσφορές που θα προτείνεται το καλύτερο επιτόκιο από οποιαδήποτε τράπεζα».
Συμπέρασμα: οι άνθρωποι αυτοί είναι αδίστακτοι. Μην τους πιστεύετε σε ό,τι κι αν σας λένε. Ψάξτε να βρείτε την αλήθεια, ακόμη κι αν αυτό που σας λένε φαίνεται από πρώτη άποψη λογικό και αληθινό.
Καπνός χωρίς φωτιά;
Ενα ακόμη Δελτίο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών, κυριακάτικα, που δεν αφορά ζητήματα του υπουργείου, αλλά ζητήματα του υπουργού. Το παραθέτουμε ολόκληρο:
«Τα δημοσιεύματα σε ορισμένα ΜΜΕ που αναφέρουν ότι ο υπουργός Οικονομικών, κ. Γιάνης Βαρουφάκης, δείπνησε τη Μ. Παρασκευή στο Βερολίνο με τον κ. Τζωρτζ Σόρος είναι αναληθή. O κ. Βαρουφάκης την ημέρα εκείνη επέστρεψε από το Παρίσι απευθείας στην Αθήνα. Επιπλέον, με τον κ. Σόρος έχει μιλήσει δύο φορές στο ίδιο συνέδριο, το 2012, και από τότε δεν τον έχει δει ούτε του έχει μιλήσει ποτέ. Αν οι συντάκτες τους δεν έπεσαν θύματα παραπλάνησης από τις πηγές τους τότε πρόκειται για σκόπιμη παραπληροφόρηση».
Δεν έχουμε κανένα λόγο να μην πιστέψουμε τον Μπαρουφάκη όταν λέει πως μεγαλοπαρασκευιάτικος μυστικός δείπνος με τον Σόρος δεν υπήρξε. Αλλωστε, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να επικοινωνήσουν δυο άνθρωποι σήμερα (το skype, ας πούμε). Το πραγματικό ερώτημα αφορά τις σχέσεις του υπουργού με τον Σόρος και τις μπίζνες του. Αυτός επιμένει πως δεν έχει επικοινωνήσει μαζί του από το 2012, κάποιοι άλλοι υπαινίσσονται το αντίθετο. Οταν η πολιτική μπλέκεται με τις μπίζνες (κι αυτό συμβαίνει στην αστική πολιτική), τότε δεν υπάρχει μόνο η έκθεση στην κάθε είδους σεναριολογία. Υπάρχει και η αφανής διασύνδεση. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τον Μπαρουφάκη, ούτε κυρίως αυτόν…
Αρκεί να θυμίσουμε τα παζάρια του ΣΥΡΙΖΑ με τον Μελισσανίδη πριν από έναν περίπου χρόνο. Στα γραφεία του καπιταλιστή πήγαιναν ο εξ απορρήτων του Τσίπρα (υπουργός Επικρατείας σήμερα) Αλ. Φλαμπουράρης και ο βουλευτής (αναπληρωτής υπουργός σήμερα) Δ. Στρατούλης, για να κλείσουν συμφωνία κοινοβουλευτικής στήριξης από τον ΣΥΡΙΖΑ των καταστροφικών για το Αλσος της Ν. Φιλαδέλφειας σχεδίων του Μελισσανίδη. Αυτό το παρασκηνιακό αλισβερίσι δε θα ερχόταν ποτέ στο φως, αν δεν μεσολαβούσαν τα γνωστά γεγονότα: αντίσταση του Συντονιστικού Κατοίκων, δολοφονική επίθεση μπράβων, αναγκαστική ενεργοποίηση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ κτλ.
Κακός ποκαδόρος
Δεν έχει σημασία αν έστειλε τον Σταμάτη στην Αγ. Κωνσταντίνου για να προσφέρει στον Κουβέλη το χρίσμα του υποψήφιου προέδρου της Δημοκρατίας, όπως ισχυρίζεται ο Σαμαράς ή αν ο Σταμάτης πράγματι πήγε στο γραφείο του, αλλά δεν του πρότεινε το χρίσμα, όπως ισχυρίζεται ο κυρ-Φώτης. Το πρόβλημα για τον κυρ-Φώτη είναι πως αποδείχτηκε κακός ποκαδόρος. Ποντάρισε στον ΣΥΡΙΖΑ, «έφαγε» τη μπλόφα των παρασκηνιακών διαβεβαιώσεων (αλήθεια, με τον Φλαμπουράρη έπαιξε την προεκλογική πόκα Νοέμβρη-Δεκέμβρη;) και στο φινάλε βρέθηκε εκτός Βουλής και εκτός προεδρικού μεγάρου. Και μόνο γι’ αυτόν τον λόγο θα έπρεπε να εξαφανιστεί από την πολιτική πιάτσα (δεν βρισκόμαστε στη μεσαιωνική Ιαπωνία, όπου θα του ζητούσαν να κάνει χαρακίρι) και όχι να δίνει συνεντεύξεις, να εκφωνεί ομιλίες στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ (ναι, υπάρχει και τέτοιο όργανο) και να ψάχνει τρόπο να μείνει στην προεδρία της, από την οποία έχει δηλώσει ότι θα αποχωρήσει.
ΥΓ: Αφού αποδεδειγμένα ο Σταμάτης επισκέφτηκε τον κυρ-Φώτη στο γραφείο του, την παραμονή της αναγγελίας του ονόματος του υποψήφιου προέδρου της Δημοκρατίας από τον Σαμαρά, ποιος ήταν ο λόγος της επίσκεψής του; Για καφέ;
Γκάλοπ σωσίβιο
Το γκάλοπ που δημοσίευσε την περασμένη Κυριακή το «Βήμα» κρίθηκε ως αρνητικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού δείχνει μεγάλη αύξηση σε μια σειρά δείκτες που έως τώρα θεωρούνταν ως ενδείξεις απόλυτης κυριαρχίας του ΣΥΡΙΖΑ. Αύξηση της «ανησυχίας», της «δυσφορίας», του «φόβου» του «θυμού», μείωση της «ελπίδας» κτλ. Ασφαλώς, αυτά τα νούμερα, που δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να χάνει την τεράστια αποδοχή που ανάλογα γκάλοπ του έδιναν το πρώτο δίμηνο της θητείας του, δεν είναι ό,τι καλύτερο για τη συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου. Το ίδιο γκάλοπ, όμως, μπορεί να «διαβαστεί» και από διαφορετική σκοπιά. Μπορεί να θεωρηθεί γκάλοπ-σωσίβιο για τη συγκυβέρνηση, ώστε να κλείσει με «οδυνηρό» τρόπο τη διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστές-δανειστές, επικαλούμενη τη θέληση και τις διαθέσεις του λαού. Μπορεί πάνω σε τέτοια γκάλοπ να στηρίξει το απόλυτο διαζύγιο με τον «ΣΥΡΙΖΑ του 4%» και το γάμο με τα πιο συντηρητικά κοινωνικά στρώματα.
Ξεβράκωμα
Οταν είσαι αλαζόνας, νομίζεις ότι τους έχεις όλους στο χέρι και μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Δε λογαριάζεις ούτε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για να δεις πού σε παίρνει και πού δε σε παίρνει. Ετσι και ο Μπαρουφάκης, έγραψε ένα άρθρο στα αγγλικά για το Prοject Syndicate, με τίτλο «Μια νέα συμφωνία για την Ελλάδα» και έκρινε σκόπιμο να το μεταφράσει και στα ελληνικά και να το διανείμει μέσω του Γραφείου Τύπου του υπουργείου Οικονομικών με τον «πειραγμένο» τίτλο «Δυο βήματα από τη συμφωνία». Δεν περιορίστηκε, όμως, στο «πείραγμα» μόνο του τίτλου, αλλά «πείραξε» και το άρθρο, έτσι που να το κάνει πιο… αγωνιστικό.
Κάθησαν, λοιπόν, οι πονηροί συντάκτες των «Νέων», έκαναν τη σύγκριση των δύο κειμένων και χάρισαν στον Μπαρουφάκη ένα μεγαλοπρεπέστατο ξεβράκωμα. Στο αγγλικό κείμενο κάνει λόγο για «τρόικα», ενώ στο ελληνικό για «θεσμούς»! Στο αγγλικό κείμενο κάνει λόγο για «μερική ιδιωτικοποίηση», ενώ στο ελληνικό για «αξιοποίηση δημόσιων περιουσιακών στοιχείων». Στο ελληνικό κείμενο έβαλε και μερικές σάλτσες, όπως «ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας» και «εκπολιτισμός της άγριας αγοράς εργασίας», που δεν υπάρχουν στο αγγλικό κείμενο.
Δε χρειάζεται να τονίσουμε πως αυτές οι αλλαγές κάθε άλλο παρά αθώες είναι. Επιβεβαιώνουν πως οι υπουργοί της συγκυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου άλλη γλώσσα χρησιμοποιούν στο εξωτερικό και άλλη στο εσωτερικό, αντιμετωπίζοντας τους Ελληνες σαν Χαχόλους.
(Ξαν)άρχισαν τα όργανα
Το διάλειμμα τελείωσε. Η σιδηρά κυρία επέστρεψε στην έδρα και ετοιμάζεται να κάνει μια χαψιά, όχι τους πολιτικούς της αντιπάλους, αλλά τους συντρόφους της που την «άδειαζαν» ενόσω αυτή απουσίαζε στο εξωτερικό. Δευτέρα πρωί, με δέκα λεπτά καθυστέρηση, η Κωνσταντοπούλου ανέβηκε στην έδρα του προεδρείου της Βουλής, σηκώνοντας τον Μητρόπουλο που την αντικαθιστούσε και απεφάνθη ότι δεν υπάρχει απαρτία, αποφασίζοντας δεκάλεπτο διάλειμμα για να καθήσουν τουλάχιστον 75 παιδάκια στις θέσεις τους. Ετσι, η «μίνι επανάσταση» του Μπαλάφα, που έκανε συνεδρίαση και ψηφοφορία χωρίς απαρτία, καταγράφεται ως μια μικρή παρένθεση, την οποία βέβαια θα χρησιμοποιήσει εν ευθέτω χρόνω η αντιπολίτευση για να την πέσει στην πρόεδρο και στο κόμμα της. Πλέον, αναμένουμε τη στιγμή που η πρόεδρος θα «ξεφλουδίσει» τον α’ αντιπρόεδρο (Μητρόπουλο), ο οποίος την χαρακτήρισε από έδρας ρεντίκολο («Θα έρθει από Δευτέρα και θα γελάτε», είπε στους βουλευτές της αντιπολίτευσης).
Ημαρτον
Οταν ανακοινώθηκε ο διορισμός του Ευκλείδη Τσακαλώτου ως αναπληρωτή υπουργού Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, σπάσαμε πλάκα. Γράψαμε ότι τον έστειλαν σε μια γωνιά, υπό τον Κοτζιά, για να μην έχει καμιά ευθύνη στη διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστές δανειστές, μιας και τα χρόνια της αντιπολίτευσης ήταν εκπρόσωπος της «σκληρής γραμμής». Λαθέψαμε και ζητούμε συγνώμη. Τον έστειλαν υπό τον Κοτζιά, επειδή δεν μπορούσαν να διορίσουν τρίτο αναπληρωτή υπουργό στο υπουργείο Οικονομικών (μαζί με τους Βαλαβάνη και Μάρδα). Ο Μάρδας, βέβαια, και υφυπουργό να τον έκαναν τεμενάδες θα έκανε στον Τσίπρα, οπότε ο πραγματικός λόγος της τυπικής «εξορίας» του Ευκλείδη πρέπει να αναζητηθεί στην πολιτική επετηρίδα. Δε θα μπορούσε κοτζάμ Τσακαλώτος να τεθεί υπό τον Βαρουφάκη.
Εν πάση περιπτώσει, ο Τσακαλώτος ήταν από την πρώτη στιγμή στη διαπραγμάτευση και τώρα αναλαμβάνει ως frontman την ευθύνη της. Ο Μπαρουφάκης υπέστη ένα άγριο τσαλάκωμα, αλλά στο μέλλον θα μπορεί να το παίζει ηρωικώς πεσών στα μαρμαρένια αλώνια του Eurogroup, ενώ ο Τσακαλώτος θα πρέπει ν’ αρχίσει να σκέφτεται το μέλλον του.