♦ Ποιος δουλεύει ποιον;
«Δεν δικαιολογείται να επιρρίπτεται το σύνολο της αύξησης του ΦΠΑ στις τιμές και πιστεύουμε ότι αυτό δεν θα γίνει… Ολοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους θα συμβάλουν… μεμονωμένες, εγώ πιστεύω, προσπάθειες στρογγυλοποιήσεων προς τα πάνω… δεν δικαιολογείται να υπάρξει αύξηση στις τιμές από τη διαφορά του 1%». Στον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφη ανήκουν τα παραπάνω λόγια (τα είπε απαντώντας σε σχετική ερώτηση στην Κομοτηνή). Και τί να πρωτοσχολιάσεις, τα ψέματα ή την αποκαλυπτόμενη τρικυμία εν κρανίω;
Δεν δικαιολογείται να μεταφερθεί στις τιμές ολόκληρη η αύξηση του ΦΠΑ, λέει ο υπουργός. Και γιατί παρακαλούμε; Βγήκε μήπως κανένας νόμος ή καμιά υπουργική απόφαση, που λέει ότι τη μισή αύξηση πρέπει να πληρώσουν οι καταναλωτές και την άλλη μισή οι καπιταλιστές; Οχι, βέβαια. Αλλωστε, ο ίδιος αυτοδιαψεύδεται λίγο μετά, όταν λέει ότι δεν δικαιολογείται αύξηση πάνω από το 1%. Αρα, στις τιμές μπορεί να μπει όλη η αύξηση του ΦΠΑ. Προφανώς μπερδεύτηκε, στην προσπάθειά του να πει κάποιο παραμύθι, μπας και απαλύνει τις δυσμενείς εντυπώσεις από την κυβερνητική πολιτική που ο ίδιος εξειδικεύει. Οταν, όμως, μπερδεύεσαι σε τόσο στοιχειώδη πράγματα, σημαίνει πως αλλού πατάς και αλλού βρίσκεσαι. Κι έτσι δεν καταφέρνεις να πεις σωστά ούτε ένα ψεματάκι, ότι είσαι ανίκανος ακόμα και γι’ αυτό.
♦ Χαφιεδοσυμβούλια
Την περασμένη εβδομάδα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στο Δήμο Αθήνας δημιούργησαν τα Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης Παραβατικότητας στα εφτά δημοτικά διαμερίσματα.Η παράταξη του Περισσού δεν αρνήθηκε ότι υφίσταται ζήτημα πρόληψης της παραβατικότητας (να μη χάσουμε και την επαφή με τους νοικοκυραίους), όμως υποστήριξε ότι αυτό το ρόλο θα μπορούσαν να τον παίξουν τα Διαμερισματικά Συμβούλια και γι’ αυτό αρνήθηκε να συμμετάσχει. Η παράταξη του ΣΥΝ απέφυγε να πάρει μέρος στη συνεδρίαση, δεν παρέλειψε όμως να ορίσει εκπροσώπους στα χαφιεδοσυμβούλια.
♦ Μπατσολαγνεία
Είπε η βουλευτής του Περισσού Λιάνα Κανέλλη, απευθυνόμενη προς την κυβέρνηση, στη Βουλή, όπου τέθηκε το ζήτημα του πιλοτικού προγράμματος του Δήμου Βύρωνα για την παραγωγή ρουφιάνων: «Πάρτε πίσω αυτό το πρωταπριλιάτικο αστείο. Δραστηριοποιήστε τα 60.000 άτομα που ανήκουν στην Ελληνική Αστυνομία».
Για τον Περισσό, λοιπόν, το πρόβλημα δεν είναι η αστυνομοκρατία, αλλά η θεσμική κάλυψή της. Είναι κατά των ρουφιάνων και υπέρ των μπάτσων. Κάνει μάλιστα και κριτική στην κυβέρνηση, επειδή δεν βγάζει όλη τη μπατσαρία στους δρόμους!
♦ Εθνικο-θρησκευτικά
Την ανησυχία του κόμματος για τα τεκταινόμενα στην Ιερουσαλήμ εξέφρασε ο βουλευτής του Περισσού Ορέστης Κολοζόφ, που δεν παρέλειψε, ακολουθώντας το παράδειγμα των άλλων κομμάτων, να καλέσει τον Ειρηναίο να παραιτηθεί. Είναι ή όχι ο Περισσός κατά της διαπλοκής κράτους και Εκκλησίας και υπέρ του απόλυτου διαχωρισμού; Αν ναι, τότε γιατί τα στελέχη του αναμιγνύονται σ’ αυτή την ιστορία; Οταν είσαι θεσμολάγνος και έχεις μια ορισμένη αντίληψη για το λεγόμενο εθνικό συμφέρον, τότε ανακατεύεσαι σε όλα και δεν έχεις κανένα πρόβλημα να νομιμοποιήσεις ως πολιτικούς παράγοντες και τους δεσποτάδες.
♦ Λυκοφιλίες
Πριν δέκα μέρες πλακώνονταν δημόσια για το ποιος έστειλε στην Ιερουσαλήμ τον Βαβύλη. Τώρα, ανταλλάσσουν δημόσια ασπασμούς. Ο Χριστόδουλος έβαλε τους ανθρώπους του να διαρρεύσουν προς τα ΜΜΕ ότι τηλεφώνησε στον Ειρηναίο και του εξέφρασε την αλληλεγγύη του. Και ο Ειρηναίος, σε συνέντευξη στον «Ελεύθερο Τύπο» επιβεβαίωσε την τηλεφωνική επικοινωνία και την έκφραση αλληλεγγύης του Χριστόδουλου. Στο κυριακάτικο «Εθνος», όμως, φιλοξενείται νέο καρφί του Ειρηναίου: «Εμένα τον Βαβύλη, το έχω ξαναπεί, μου τον έστειλε η Αθήνα. Ο αρχιεπίσκοπος». Ενοχλημένος σφόδρα ο Χριστόδουλος, αφού πρώτα δήλωσε ότι «αλλάζει γραμμή και πορεία για το καλό του λαού και της ορθοδοξίας», έβαλε συνεργάτες του να δηλώσουν ότι «στηρίζει το θεσμό και αγωνιά για την τύχη του ελληνορθόδοξου χαρακτήρα του πατριαρχείου». Για τον Βαβύλη, όμως, και τ’ άλλα καλόπαιδα και για τις σχέσεις με την κυβέρνηση, την ΕΥΠ και το υπουργείο Εξωτερικών δεν είπε λέξη. Λέτε να πει μετά την… αλλαγή πορείας που εξήγγειλε; Μπαααα!
♦ Ρουφιανοπαπαγαλάκια
Ο Κακαουνάκης αποκάλυψε στο «Σούπερ Σπορ» (στην εκπομπή του Ταγματάρχη «Τάδε έφη»), ότι ήταν ο ίδιος ο Χρυσοχοΐδης που τον τροφοδοτούσε με στοιχεία, τα οποία δημοσίευε στο «Καρφί» την περίοδο της «εξάρθρωσης της τρομοκρατίας». Αυτό, βέβαια, ήταν γνωστό τοις πάσι, αλλά έχει άλλη αξία όταν βγαίνει το ίδιο το ρουφιανοπαπαγαλάκι και το επιβεβαιώνει. Ας μιλήσουν επί του θέματος και κάποιοι διευθυντές ημερήσιων εφημερίδων, οι οποίες έκαναν ανάλογα κομπρεμί με τον Χρυσοχοΐδη που τους έστελνε με τις βαλίτσες τα στοιχεία. Φυσικά, για τα φράγκα που κυκλοφόρησαν εκείνη την περίοδο δεν περιμένουμε να μιλήσει κανένας.
♦ Ευρωλαγνεία… ριζοσπαστική
«Ουδείς μάς εμποδίζει να βάλουμε ένα χεράκι για να αλλάξουν οι πολιτικοί συσχετισμοί και το ισχύον καθεστώς αποθέωσης της αγοράς που διέπει την ΕΕ ώστε να τα κάνουμε όλα καλύτερα, να φτάσουμε μια ώρα αρχύτερα στον στόχο μας (…) Κοντά στο στείρο αντιευρωπαϊκό ή φιλοευρωπαϊκό “όχι” υπάρχει και το φιλοευρωπαϊκό κριτικό αριστερό “ναι”, φωνές που μέσα από μία κουλτούρα σύνθεσης θέλουν να συμβάλουν στον προβληματισμό και την αναζήτηση σύγχρονων αριστερών απαντήσεων στις σημερινές προκλήσεις του κόσμου. Η συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης δεν κλείνει με την υιοθέτηση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Αντιθέτως το Σύνταγμα παρ’ όλες τις ατέλειες και τα ρίσκα του μπορεί να αποτελέσει θεμέλιο και πρώτο σταθμό μιας μακράς διαδικασίας με στόχο την πολιτικά – και όχι μόνο οικονομικά – ενωμένη Ευρώπη των λαών». Το απόσπασμα είναι από άρθρο του Α. Στραγαλινού στην «Εποχή». Μια μικρή γεύση για το τι σημαίνει ριζοσπαστική αριστερή… ευρωλαγνεία.
♦ Ρουφ, ρουφ
Εγραψε ο Γιώργος Βότσης στην «Ελευθεροτυπία»: «Περί το 1987 (αν δε με απατά η μνήμη) ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου θέλησε να μάθει πόσοι και ποιοι δημοσιογράφοι είναι και έμμισθοι πληροφοριοδότες της ΕΥΠ (…) Σε λίγες μέρες ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου Γ. Μαντζουράνης του ενεχείρισε έναν κατάλογο με καμιά πενηνταριά ονόματα (…) Τα ονόματα δε δόθηκαν στη δημοσιότητα (…). Κάποιοι συνεχίζουν, αν ζουν, να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στην ευαγή υπηρεσία, υποθέτω, αφού ισχύει και το “άπαξ χαφιές, εσαεί χαφιές”». Αλήθεια, πόσες από τις γραφίδες των εφημερίδων και τους μαρκουτσοφόρους των καναλιών είναι σήμερα ρουφιάνοι της ΚΥΠ; Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Οπως και το πόσοι είναι ρουφιάνοι της Ασφάλειας, τρωκτικά των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών και «συνεργάτες» των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών. Το σύστημα ξέρει να προστατεύει τους ρουφιάνους του.
♦ Αποικιοκρατική σύμβαση
Κατά 1% ανέβηκε ο ΦΠΑ από την 1η Απρίλη, κατά 3,1% ακρίβηναν από τις 4 Απρίλη τα διόδια στη «γέφυρα των κεραυνών» (Ρίο-Αντίρριο). «Η συγκεκριμένη αύξηση είναι μέσα στα πλαίσια των συμβατικών μας δυνατοτήτων», δήλωσε ο εκπρόσωπος της γαλλοελληνικής κοινοπραξίας που εκμεταλλεύεται το έργο. Και για να μη μείνει σε κανέναν αμφιβολία για τον αποικιοκρατικό χαρακτήρα της σύμβασης, συμπλήρωσε: «Είναι στην ευχέρειά μας, σύμφωνα πάντα με τις συμβατικές μας δυνατότητες, για κάθε έτος να προχωρούμε και δύο φορές σε αναπροσαρμογή των διοδίων». Χρειάζονται σχόλια;
♦ Υστερία ηθικολογίας
Οταν ακόμα και ο Ντάριο Φο, συγγραφέας και θεατράνθρωπος που συνδέθηκε με ό,τι πιο ανατρεπτικό στο χώρο της τέχνης, δηλώνει ότι ο αποθανών πάπας Κάρολ Βοϊτίλα ήταν «ο τελευταίος κομμουνιστής που είχε απομείνει στην Ιταλία» (!!), τί να περιμένεις από τους εκπροσώπους των κρατών, των θρησκειών, των θεσμών του αστικού συστήματος; Βρήκαν την ευκαιρία να εξαπολύσουν μια υστερική εκστρατεία ηθικολογίας, δικαιώνοντας όχι μόνο ένα από τα μεγαλύτερα καθάρματα, αλλά και τον ίδιο τον καθολικισμό, ως θρησκευτικό δόγμα και ως όμιλο επιχειρήσεων.
Γράφτηκαν πολλά τούτες τις μέρες για τη δράση του Βοϊτίλα. Για τον αντικομμουνισμό του, για τις μπίζνες σε όλο τον κόσμο, για την Opus Dei που χρησιμοποιήθηκε για να χτυπήσει τη λατινοαμερικάνικη «Θεολογία της απελευθέρωσης», για το σκάνδαλο της Τράπεζας του Βατικανού κ.λπ. Ολα αυτά, όμως, στριμώχτηκαν στο περιθώριο, χρησιμοποιούμενα μόνο ως άλλοθι αντικειμενικότητας. Το «ψαχνό» χρησιμοποιήθηκε για να αποθεωθεί ο Βοϊτίλα. Για να αναδειχτούν οι «συγνώμες» του, που δεν κόστιζαν τίποτα. Η αντίθεσή του στον νέο πόλεμο στο Ιράκ, που ήταν αποτέλεσμα της στρατηγικής συμμαχίας του Βατικανού με τον γαλλογερμανικό άξονα.
Ετσι, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, όχι μόνο καθολικοί, όχι μόνο θρησκόληπτοι, είδαν με συμπάθεια το κάθαρμα που μας άφησε χρόνους. Ο δικός τους μεταφυσικός φόβος έγινε όπλο στα χέρια της κυρίαρχης προπαγάνδας.