![](/wp-content/uploads/2020/08/326/content_kontres.jpg)
♦ Μεσαίωνας
Στην ιστοσελίδα διαβάζουμε ότι «το 2ο Γυμνάσιο Αχαρνών ιδρύθηκε το 1981» και πως «από τα πρώτα, κιόλας, χρόνια της λειτουργίας του, το σχολείο μετέχει σε πολλά προγράμματα πολιτιστικά, καλλιτεχνικά, θεατρικά και περιβαλλοντικά, αποσπώντας ευνοϊκά σχόλια, ενώ η συμμετοχή σε αθλητικά σχολικά πρωταθλήματα, όπως και μουσικές εκδηλώσεις έχει στεφθεί με πολλές επιτυχίες, αποδεικνύοντας πάνω απ’ όλα ότι η δημόσια εκπαίδευση δεν είναι μόνο παροχή γνώσεων αλλά κυρίως καλλιέργεια ψυχής, πνεύματος και σώματος». Διαβάζουμε, επίσης, ότι «το προαύλιο είναι ευρύχωρο, με υποδομή για αθλήματα μπάσκετ, βόλεϊ, ποδοσφαίρου ακόμα και για άλμα σε μήκος».
Προς επίρρωσιν όλων αυτών έρχεται η φωτογραφία. Με έναν τεράστιο (ύψους δύο ορόφων και πλάτους δέκα μέτρων) πίνακα που απεικονίζει την Αγιασοφιά και βυζαντινούς αυτοκράτορες!
Δε νομίζουμε πως χρειάζονται σχόλια, πέρα από δυο λέξεις: εκπαιδευτικός μεσαίωνας!
♦ Χονδροειδής υποτίμηση (1)
Αν σκοπός της υποψηφιότητας του Μανώλη Γλέζου για την ευρωβουλή είναι η προώθηση του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων, όπως ισχυρίζονται ο Τσίπρας και ο ίδιος ο Γλέζος, τότε αυτή η υποψηφιότητα θα ήταν η πρώτη που θα ανακοινωνόταν. Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί. Ομως η υποψηφιότητα Γλέζου αποφασίστηκε και ανακοινώθηκε την τελευταία στιγμή, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπιζε πρόβλημα με τις υποψηφιότητες της Σαμπιχά Σουλεϊμάν και του Αχμέτ Κουρτ και ενώ είχαν προηγηθεί η άρνηση του «παράκλητου» Λαζόπουλου, η κατά πλειοψηφία επιλογή του Κρίτωνα Αρσένη και η «ισοπαλία» ανάμεσα σε πλειοψηφία και μειοψηφία με το διπλό αποκλεισμό των Βαρουφάκη-Λαπαβίτσα.
Δεν χρειάζεται να έχεις διδακτορικό στις πολιτικές επιστήμες, ούτε πολύχρονη εμπειρία αναλυτή των πολιτικών δρώμενων για να καταλάβεις ότι η υποψηφιότητα Γλέζου ήταν μια καθαρά προπαγανδιστική κίνηση, προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρήσει μια αντεπίθεση κατά τον τελευταίο προεκλογικό μήνα. Ο χειρισμός υποτιμά τον Γλέζο, χρησιμοποιώντας τον ως υποψηφιότητα ευκαιρίας (ή ανάγκης), αλλά αυτό είναι δικό του ζήτημα. Αλλωστε, έχει αποδείξει ότι ζει για την αυτοπροβολή του, οπότε η ευκαιρία να προεδρεύσει (λόγω ηλικίας) στην εναρκτήρια συνεδρίαση του ευρωκοινοβουλίου και να πετύχει τα –κατά Γουόρχολ– «15 λεπτά δημοσιότητας» ήταν γι’ αυτόν κίνητρο. Με όσα λένε, όμως, υποτιμούν χονδροειδώς και τον ελληνικό λαό. Κι αυτό θα τους κοστίσει, όσο κι αν δεν το καταλαβαίνουν.
♦ Χονδροειδής υποτίμηση (2)
Αλλά μήπως δεν χειρίστηκαν με τον ίδιο τρόπο το φιάσκο με τις υποψηφιότητες μειονοτικών της Θράκης; Θα ξεχάσουμε, μήπως, ποια ήταν η πρώτη αντίδραση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, διά στόματος Σκουρλέτη; «Βρέθηκε μια πιο κατάλληλη γι’ αυτό που θέλαμε να σηματοδοτήσουμε υποψηφιότητα»! Οταν, δε, ρωτήθηκε αν ήταν επιπόλαιη η πρώτη επιλογή, απάντησε: «Δεν ξέρω αν θα το ‘λεγε κανείς επιπόλαιη. Ισως δεν ήταν αρκετά ψαγμένη. Αλλά αυτό που θέλαμε να σηματοδοτήσουμε, το κάνουμε με μια άλλη υποψηφιότητα»!
Προσπάθησαν, δηλαδή, να κοροϊδέψουν τον κόσμο. Μόνο όταν συνεχίστηκαν οι αντιδράσεις (οι πολιτικοί τους αντίπαλοι άδραξαν την ευκαιρία και τους κωλοχτύπησαν), μόνο όταν αυτές οι αντιδράσεις πέρασαν και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (ακόμη και σε στελέχη της πλειοψηφίας, με την «Αυγή» να μιλάει ακόμη και για ΚΥΠίτικης έμπνευσης υποψηφιότητα), αναγκάστηκαν να ψελλίσουν μερικές λέξεις λαθολογίας.
♦ Πλήρης κάλυψη
Μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, αν ένα μεγαλοστέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (ο Σκουρλέτης ας πούμε) εξαναγκαζόταν σε παραίτηση και περιθωριοποίηση. Ο εξαναγκασμός σε παραίτηση και περιθωριοποίηση του Νίκου Δήμου, όμως, πέρασε ως μια φευγαλέα και άνευ σημασίας εξέλιξη για το Ποτάμι. Κι ας είχε παρουσιαστεί ο Δήμου ως το δεύτερο πιο προβεβλημένο στέλεχος του Ποταμιού, μετά τον Θεοδωράκη. Κι ας ήταν εκείνος που είχε από την αρχή το καθήκον να εμφανίζεται στα ΜΜΕ και να μιλά για το Ποτάμι, πριν ακόμη αρχίσουν οι εμφανίσεις του Θεοδωράκη. Ο Δήμου, όμως, δεν κρατήθηκε. Συμπεριφέρθηκε ως… Δήμου, όπως έχει μάθει δεκαετίες τώρα, και όχι ως πολιτικό στέλεχος που δεν επιτρέπεται να κάνει αντι-εκκλησιαστικές δηλώσεις και μάλιστα πασχαλιάτικα. Και έπρεπε να πάει στη μπάντα.
Τότε φάνηκε καθαρά ότι το Ποτάμι είναι ένα «πρότζεκτ», που λειτουργεί με συγκεκριμένο «μπίζνες πλαν». Ο Δήμου έκανε στη μπάντα, όπως κάνει ένας μάνατζερ που απέτυχε σε μια επιχειρηματική κίνηση. Ο Θεοδωράκης τον συνόδευσε με επαίνους, όπως συνοδεύει κάθε σοβαρή επιχείρηση έναν μάνατζερ που αστόχησε και πρέπει να αποχωρήσει, και τα κυρίαρχα ΜΜΕ έθαψαν στα γρήγορα την υπόθεση, βοηθούσης και της πασχαλινής ανάπαυλας.
♦ Αγράμματοι
«Τα όποια μελλοντικά δημοσιονομικά κενά δεν αθροίζουν. Ποτέ άλλωστε στις Εκθέσεις της τρόικα, σύμφωνα με τη ακολουθούμενη μεθοδολογία, δεν άθροιζαν». Και παρακάτω: «Συνεπώς δεν αθροίζουν σε 7,7 δισ. ευρώ»! Δεν πρόκειται για κάποιο άρθρο στο Διαδίκτυο, αλλά για επίσημο δελτίο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών (26.4.2014). Μιλάμε για παντελώς αγράμματους ανθρώπους, που δολοφονούν (και) την ελληνική γλώσσα. Δεν πρόκειται για κάποια εξεζητημένη λέξη (που και πάλι δε θα δικαιολογούνταν άγνοια – αν δεν ξέρεις πώς χρησιμοποιείται στο λόγο, δεν τη χρησιμοποιείς), αλλά για ένα ρήμα που το χρησιμοποιούμε καθημερινά στη γλώσσα μας. Απλοί άνθρωποι γνωρίζουν τη διαφορά ανάμεσα στο «αθροίζω» και το «αθροίζομαι», όχι όμως και ο Στουρνάρας με το επιτελείο του. Ούτε καν οι δημοσιογράφοι του Γραφείου Τύπου του υπουργείου Οικονομικών!
♦ Εμπορικά κόλπα
Τα χασαπαριά της Βαρβακείου έκαναν διαφήμιση με τις «κυρίες με τα τζιπ», που τάχα πλήρωναν αρνιά, συκωταριές και έντερα για τους φτωχούς, αλλά στις γειτονιές της Αθήνας είχαμε άλλο δράμα. Κόσμος και κοσμάκης συνωστιζόταν στα καταστήματα της Lidl για να πάρει φτηνά αρνιά, πλην όμως τα φτηνά αρνιά είχαν κάνει φτερά. Το κόλπο είναι κλασικό και το εφαρμόζει συχνά-πυκνά η γερμανική αλυσίδα: βάζει ένα προϊόν-κράχτη, οι ποσότητες όμως είναι τέτοιες που το προϊόν εξαφανίζεται τις δυο πρώτες ώρες. Ο κόσμος συρρέει, όμως, στα μαγαζιά της, οπότε όλο και κάτι άλλο θ’ αγοράσει.
Η περίπτωση με τα αρνιά, όμως, ήταν διαφορετική, διότι θίχτηκαν και οι κρεοπώλες και τα σούπερ μάρκετ που επίσης πουλάνε αρνιά.
Το πρωί της μεγάλης Δευτέρας, η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή αναγκάστηκε να στείλει έγγραφο ζητώντας «εξηγήσεις» από τη γερμανική αλυσίδα, επικαλούμενη καταγγελίες καταναλωτών ότι πήγαν ν’ αγοράσουν αρνί από τη Lidl, όμως ενημερώνονταν ότι τα αποθέματα είχαν εξαντληθεί και ότι θα μπορούσαν να προμηθευτούν αρνί σε άλλη τιμή, γεγονός που συνιστά «παραπλανητική εμπορική πρακτική». Η Lidl απάντησε ότι έχει εξασφαλίσει 190 τόνους νωπό αρνί, όμως, η αποδοχή της προσφοράς της από τον κόσμο «ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις» της. Η σεμνή αλληλογραφία έκλεισε με δελτίο Τύπου που εξέδωσε το υπουργείο Ανάπτυξης στις 6 το απόγευμα της ίδιας μέρας, δικαιώνοντας ουσιαστικά τη γερμανική αλυσίδα. Επιβεβαίωνε ότι κάθε κατάστημα παραλαμβάνει καθημερινά 6-10 τεμάχια, ποσότητα «η οποία δεν μπορεί να καλύψει τη ζήτηση του καταναλωτικού κοινού στο οποίο απευθύνεται», δεν έλεγε όμως τίποτα για «παραπλανητική εμπορική πρακτική».
♦ Καμένη γη
«Η προεκλογική σπουδή Σαμαρά να ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο των ανειλημμένων μνημονιακών υποχρεώσεων, συμπεριλαμβανομένης και της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, μαρτυρά τη στρατηγική επιλογή της τρόικας να δέσει χειροπόδαρα τη χώρα, ώστε η κυβέρνηση της Αριστεράς να έχει μικρότερα περιθώρια παρεμβάσεων και ελιγμών». Λαλίστατη, όπως πάντα η «Αυγή» (27.4.14) περιγράφει γλαφυρά το επιχείρημα της «καμένης γης» που θα παραλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν γίνει κυβέρνηση. Επειδή, όμως, οι τέως ευρωρεβιζιονιστές και νυν σοσιαλδημοκράτες είναι μαθημένοι στη διγλωσσία, σπεύδει να προσθέσει και την… αισιόδοξη νότα. «Από τους χονδροειδείς υπολογισμούς» των τροϊκανών, λέει, απουσιάζει «το γεγονός ότι η ψήφος για τη δημοκρατική ανατροπή θα υποστηρίζεται από την ενεργό λαϊκή παρέμβαση». «Γεγονός», βέβαια, δεν υπάρχει, αλλά τη χρήση της λέξης πρέπει να την αποδώσουμε σε κακή γνώση της ελληνικής. Πώς, όμως, προεξοφλεί η «Αυγούλα», ότι θα υπάρξει τέτοιο γεγονός στο μέλλον; Διότι σήμερα τους βλέπουμε να διεκδικούν την εξουσία («στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν») χωρίς «ενεργή λαϊκή παρέμβαση». Οπότε τι θα μείνει; Η «καμένη γη», την οποία με οικονομικούς όρους περιγράφουν συνεχώς οι κ.κ. Σταθάκης και Δραγασάκης.
♦ Εθνικά μέτωπα
«Ποιος μπορεί να ηγηθεί για τη συγκρότηση και επανένωση (ΑΝΕΛ, Πολύδωρας κ.λπ.) μιας φιλελεύθερης παράταξης που θα προτάξει τα εθνικά συμφέροντα;» – «Τι εμπόδιζε την ηγεσία της ΔΗΜΑΡ μια συνεργασία με την Ρένα Δούρου στην Αττική, ώστε να πολλαπλασιάσει τις πιθανότητες νίκης στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας και να την απαλλάξει από το φαύλο εκπρόσωπο των διαπλεκόμενων συμφερόντων; Ο ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνει τα κρίσιμα εθνικά διακυβεύματα. Σε τι διαφωνεί η ΔΗΜΑΡ; Γιατί από τώρα επιχειρεί να κάψει την πιθανότητα συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ, στην περίπτωση που οι ψήφοι του κόμματος του κ. Καμμένου χρειάζονται για το σχηματισμό κυβέρνησης, λέγοντας πως οι ΑΝΕΛ είναι "χρυσαυγίτες με πολιτικά"; Ελεος! Η πατρίδα μας κινδυνεύει με ισόβια υποδούλωση και αφανισμό».
Και αυτά τα… ωραία από την «Αυγούλα», στο ίδιο φύλλο (27.4.2014). Επιτομή όχι μόνο της χωρίς αρχές εξουσιομανίας τους, αλλά και των ονείρων τους να διαχειριστούν την αστική εξουσία παρέα με την… πατριωτική ακροδεξιά. Σ’ αυτό το… εθνικό μέτωπο θα ήθελαν να συμμετάσχει και η ΔΗΜΑΡ και θυμώνουν που αυτή προτιμά (μέχρι πότε;) τους άλλους.
♦ Δεξιότερα είναι καλύτερα
Και μια που πιάσαμε τα συριζαίικα να μην παραλείψουμε να αναφερθούμε στο non paper που εξέδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ για τη συνάντηση του Τσίπρα με τον Μάριο Σοάρες στο Πόρτο. Μεγάλη χαρά και καμάρι διότι ο Τσίπρας εξασφάλισε την υποστήριξη του Σοάρες στην προσπάθεια να τερματιστεί η λιτότητα! Δε θα μπορούσαν, βέβαια, να λείπουν οι αναφορές στον Α. Παπανδρέου. Τι εστί Σοάρες; Από τα πιο δεξιά στοιχεία της σοσιαλδημοκρατίας, νεκροθάφτης του πορτογαλικού ριζοσπαστισμού.