♦ Ούτε τα προσχήματα
Ο Μηταράκης δήλωσε ότι «η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ θα εξετάσουν με προσοχή» την πρόταση του ομίλου Λάτση για το Ελληνικό. Το πόσο θα την εξετάσουν φαίνεται από την ίδια δήλωση, στην οποία ο υφυπουργός μιλά για «ουσιαστική επενδυτική πρόταση», για «την μεγαλύτερη επενδυτική πρόταση που έχει κατατεθεί στη χώρα μας» και καταλήγει: «Αποκτάμε με ιδιωτικά κεφάλαια ένα βιώσιμο μητροπολιτικό πάρκο 2 χιλιάδων στρεμμάτων και μια συνολική επένδυση άνω των 7 δισ. ευρώ. Δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας».
Ούτε τα προσχήματα δεν κρατούν.
♦ Mπλέξαν οι γραμμές τους
Εμείς τώρα ποιον να πιστέψουμε; Τον Σαμαρά, τον Τσίπρα ή το Γραφείο Τύπου του… ΣΥΡΙΖΑ;
Ο Σαμαράς οργάνωσε φιέστα στο ΥΠΕΚΑ και ανακοίνωσε ότι σε βάθος 25 – 30 ετών τα έσοδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων θα φτάσουν μέχρι και τα 150 δισ. ευρώ. Το Τμήμα Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ του την έπεσε με ανακοίνωσή του, κατηγορώντας τον ότι «προσπαθεί να στήσει ξανά νέο αδιέξοδο success story», σερβίροντας «ξαναζεσταμένες τις εκτιμήσεις» που εδώ και καιρό κάνει ο Μανιάτης. «Ομως η πραγματικότητα είναι διαφορετική», σημείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. «Μακρύς ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί, με λεπτομερείς γεωλογικές και γεωχημικές έρευνες, μέχρις ότου έρθει η εποχή να στηθούν τα ερευνητικά γεωτρύπανα. Η βεβαιότητα επιτυγχάνεται από τη στιγμή που έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες και γνωρίζουμε όλα τα φυσικοχημικά και γεωλογικά στοιχεία, όπως ποσότητα, ποιότητα, βάθη θαλασσών, βάθη γεωτρήσεων κλπ.». Καταλήγοντας, το Δελτίο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ προειδοποιούσε το θέμα των υδρογονανθράκων να μην «εμπλέκεται με λαϊκισμούς σχετικά με την αποπληρωμή του χρέους και την βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων».
Σωστά όλ’ αυτά, αλλά του Σαμαρά προηγήθηκε ο… Τσίπρας. Πριν ο Σαμαράς οργανώσει τη φιέστα στο ΥΠΕΚΑ, ο Τσίπρας σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής» είχε πει ότι το μεγάλο όπλο για τη διαπραγμάτευση για το χρέος είναι τα ενεργειακά κοιτάσματα. «Η Ευρώπη γνωρίζει ότι η Ελλάδα είναι ο ισχυρός ενεργειακός εταίρος του 2020. Γνωρίζουν οι υπόλοιποι εταίροι ότι η χώρα μας δεσπόζει στην ζωτικής σημασίας για την Ευρώπη ενεργειακή ζώνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, που ξεκινά από το Ισραήλ, περνά από την Κύπρο και περιλαμβάνει το Αιγαίο, το Λιβυκό, το Ιόνιο (…) Στη μεγάλη διαπραγμάτευση προσερχόμαστε με όπλο το μέλλον. Η ευρωζώνη χρειάζεται την Ελλάδα εξίσου όσο η Ελλάδα χρειάζεται την ευρωζώνη. Διεκδικούμε τα αυτονόητα επειδή είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε με πολύ περισσότερα στον σχεδιασμό για την Ευρώπη του 2020 και του 2030».
Ευτυχώς που δεν συνεννοούνται τόσο καλά εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ κι έτσι κάποιες φορές έχουμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε το μέγεθος της πολιτικής απατεωνιάς τους.
♦ Προς τι η έκπληξη;
Με «έκπληξη» παρακολουθεί η ΠΟΣΠΕΡΤ τη φιλολογία γύρω από την είδηση ότι «αποφασίσθηκε η τύχη της ΕΡΤ από την Ολομέλεια του ΣτΕ, μετά τη δίκη της 27ης Σεπτεμβρίου, με φερόμενη οριακή επικράτηση των απόψεων που δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα στο Πραξικόπημα της 11ης Ιουνίου 2013». Και ζητά να περιμένουμε να δούμε δημοσιευμένη την απόφαση και μετά να μιλήσουμε. Προς τι η έκπληξη, όμως; Η θέση του ΣτΕ υπήρξε ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή. Προσέφερε πλήρη κάλυψη στην κυβέρνηση, ιδίως στο θέμα των 2.656 απολύσεων. Τότε, όμως, η ΠΟΣΠΕΡΤ, οι δημοσιογραφικές ενώσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ έκαναν το μαύρο άσπρο, παραμυθιάζοντας τους εργαζόμενους ότι το ΣτΕ τους προσφέρει προστασία και «αλυσοδένει» την κυβέρνηση. Η τωρινή «έκπληξη» είναι μια ακόμη προσπάθεια δικαίωσης εκείνης της στάσης τους.
♦ Του ‘κατσε
Μια χαρά του ήρθαν τα πράγματα του Κουμουτσάκου με την υποψηφιότητα για την Περιφέρεια Αττικής. Αν κερδίσει, θα απογειωθεί πολιτικά. Αν χάσει, κανένας δε θα του ζητήσει λογαριασμό, αφού επιστρατεύ-θηκε την τελευταία στιγμή και ενώ αυτοδιοικητικά και κεντρικά στελέχη του κόμματος τάσσονταν δημόσια υπέρ του Σγουρού. Στο μεταξύ, με λεφτά της ΝΔ και όχι δικών του «χορηγών», θα έχει στήσει μηχανισμό στη Β’ Αθήνας, ώστε να διεκδικήσει με αξιώσεις σταυρό στις επόμενες εκλογές. Κάπως έτσι έγινε πολιτικός παράγοντας και ο Κικίλιας, που δεν μπορεί ούτε το στόμα του ν’ ανοίξει (ενώ ο Κουμουτσάκος, αν μη τι άλλο, «τα λέει»). Ακόμα και ο καλύτερος σκηνοθέτης δε θα μπορούσε να του τα σχεδιάσει τόσο καλά.
♦ Μέθοδος-ψαλίδι
Στη μακρά διαδρομή του το αμαρτωλό και καταχθόνιο Συγκρότημα Λαμπράκη έχει εφαρμόσει πολλές φορές τη μέθοδο του ψαλιδιού. Με τη μία φυλλάδα του υποστήριζε μια πολιτική κατάσταση και με την άλλη φυλλάδα του υποστήριζε την αντίπαλη κατάσταση. Ετσι, το Συγκρότημα ήταν κερδισμένο σε κάθε περίπτωση, ενώ συχνά προέβαλε και ως ρυθμιστής ανάμεσα στα αντίπαλα στρατόπεδα της αστικής πολιτικής. Τη μέθοδο αυτή ακολουθεί και ως Συγκρότημα Ψυχάρη. Τα «Νέα» σπρώχνουν με χίλια το «Ποτάμι» του Θεοδωράκη, πολιτικό εγχείρημα που κατασκευάστηκε στα άδυτα του Συγκροτήματος, ενώ ο διευθυντής του «Βήματος» έγραψε επικριτικό άρθρο στην ηλεκτρονική του έκδοση με τίτλο «Η σούπα του Σταύρου», εκφράζοντας τη διαφωνία του και μιλώντας για «σχήματα της ευκολίας και της στιγμής» και για «ψωνισμένες διασημότητες που πήραν τα μυαλά τους αέρα». Το άρθρο τέθηκε σε κριτική από τους «αναγνώστες» της ιστοσελίδας και τον ίδιο τον Θεοδωράκη. Και βέβαια, με προσεκτική επιλογή και έλεγχο από τους διαχειριστές της ιστοσελίδας (αν δεν έβαλαν συντάκτες τους να γράψουν τα σχόλια), άναψε μια συζήτηση η οποία λειτούργησε ως θετική διαφημιστική καμπάνια για το «νέο κόμμα», αφού τα περισσότερα και τα πιο συγκροτημένα σχόλια ήταν υπέρ του «κόμματος Θεοδωράκη».
♦ Προπόνηση
Λοβέρδος και Μόσιαλος δεν είναι κορόιδα να θέσουν οι ίδιοι υποψηφιότητα μ’ ένα ψηφοδέλτιο που φιλοδοξεί να εκλέξει μόνο δύο ευρωβουλευτές. Αλλωστε, αυτοί είναι… αρχηγοί κομμάτων και δεν είναι πρέπον να είναι υποψήφιοι. Θα βάλουν, λοιπόν, ως υποψήφιους κάποιους παντελώς άγνωστους (σας λένε τίποτα ονόματα όπως Καρδαράς, Καρέλας, Τσολακίδης, Ψωμάς;), με στόχο να τους προπονήσουν ως στελέχη για τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Να μάθουν να στέκονται σε τηλεοπτικά πάνελ, να τους μάθει ο κόσμος (αν σ’ αυτό βοηθήσουν τα μνημονιακά Μέσα) και να ‘χουν να λένε μετά ότι… επένδυσαν στην ανανέωση της πολιτικής ζωής.
♦ Μας τα ‘παν κι άλλοι
«Και οι υποψήφιοι αγοραστές καλά θα κάνουν να ξεχάσουν τις ΔΕΚΟ, τα λιμάνια, τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ. Και θα κάνουν ακόμα καλύτερα να λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους τη σαφή προειδοποίηση που τους απευθύνω σήμερα. Ακόμα και αν σήμερα αγοράσουν, από μια κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας, αύριο, μετά τις εκλογές, θα βρουν απέναντί τους τη νέα πλειοψηφία».
Οχι, δεν είναι Τσίπρας. Γιωργάκης Παπανδρέου είναι, το Μάρτη του 2008. Τη συνέχεια τη γνωρίζετε. Και να μην ακούμε αφέλειες του τύπου «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΠΑΣΟΚ και ο Τσίπρας δεν είναι Παπανδρέου». Οταν πυρήνας μιας πολιτικής είναι η υπεράσπιση του καπιταλισμού και της ευρωενωσίτικης νομιμότητας, τα κόμματα και τα πρόσωπα δεν έχουν καμιά σημασία.
♦ Λόγια του αέρα
Προβόπουλος και τρόικα συμφώνησαν ότι οι πρόσθετες ανάγκες των τραπεζών, μετά τα stress tests της BlackRock είναι της τάξης των 6-6,2 δισ. ευρώ. Επομένως, στα ταμεία του ΤΧΣ θα περισσεύουν λιγότερα από 5 δισ. ευρώ, τα οποία –φυσικά– θα κρατηθούν ως καβάντζα, ενόψει των νέων stress tests, που θα πραγματοποιήσει η ίδια η ΕΚΤ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο (τα αποτελέσματά τους αναμένονται τον ερχόμενο Σεπτέμβρη).
Το σημειώνουμε για να θυμίσουμε ότι μόλις τον Γενάρη, ο Στουρνάρας έλεγε ότι η Ελλάδα δε θα χρειαστεί νέο δάνειο (το περιβόητο «πακέτο Σόιμπλε»), διότι υπάρχουν στο ΤΧΣ αδιάθετα 11 δισ. ευρώ, τα οποία μπορούν να υπερκαλύψουν το χρηματοδοτικό κενό του 2014-15. Αυτά, βέβαια, ήταν λόγια του αέρα. Τα έλεγε ο Στουρνάρας και τα αναπαρήγαγε η φιλοκυβερνητική προπαγάνδα για να παραμυθιάσει τον ελληνικό λαό. Ξέρουν πολύ καλά ότι τα λεφτά που προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δε θα χρησιμοποιηθούν για άλλο λόγο. Το χρηματοδοτικό κενό παραμένει ακέραιο και μετά τις ευρωεκλογές θα συζητηθούν οι τρόποι κάλυψής του (νέο δάνειο).
♦ Ο νέος στόχος της ταξικής πάλης
«Η μάχη που έχουμε να δώσουμε περνά μέσα από την ανασυγκρότηση και ανασύνθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ώστε να εξυπηρετεί τον κόσμο της εργασίας και της ανθρώπινης ανάπτυξης. Αρα, αυτή τη στιγμή, η πάλη των τάξεων επικεντρώνεται πάνω στην επαναθεμελίωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γι' αυτό, πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από το να φτιάξουμε με βάση τις λαϊκές εμπνεύ-σεις και ανάγκες μία καινούργια Ευρώπη».
Η δήλωση έγινε από τον διευθυντή της «Ουμανιτέ» και ευρωβουλευτή της «Αριστεράς» Πατρίκ Λε Γιαρίκ και αναδημοσιεύτηκε από την «Αυγή», προφανώς λόγω της σπουδαιότητάς της. Τι σοσιαλισμοί, κομμουνισμοί και κουραφέξαλα. Στόχος της ταξικής πάλης είναι ο… εξανθρωπισμός της ΕΕ και η μετατροπή της ΕΚΤ σε τράπεζα που θα υπηρετεί το λαό.