♦ Γλοιώδης ξενοδουλεία
Στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο Παπαδήμος στις Βρυξέλλες, μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup, παρενέβη κάποια στιγμή ο Βενιζέλος για να γλείψει πατόκορφα τον Σόιμπλε (ο οποίος το απαίτησε, προφανώς, μετά το πατριωτικό σόου του Παπούλια). Είπε ο Βενιζέλος: «Θα ήθελα να αποκαλύψω μια πτυχή της κατ΄ ιδίαν συνομιλίας που είχαμε με τον Πρωθυπουργό και τον κ. Σόιμπλε, ο οποίος για μια ακόμη φορά επανέφερε θα έλεγα με δική του πρωτοβουλία το ζήτημα της βοήθειας προς την ελληνική πραγματική οικονομία, την ανάγκη να υπάρξουν μεγάλες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Η αλήθεια είναι ότι αυτό το λέμε, το ακούμε, έχει μια ρητορική διάσταση και πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να αποκτήσει μια πραγματική διάσταση και ορισμένες αποφάσεις που έχουμε πάρει και πρόσφατα στο Υπουργικό Συμβούλιο βοηθούν προς την κατεύθυνση αυτή. Αναφέρομαι στην τελευταία συζήτηση για το Πρόγραμμα Ηλιος, για παράδειγμα».
Τον Ιούλιο μας έλεγαν για το «νέο σχέδιο Μάρσαλ», γερμανικής υποτίθεται έμπνευσης, που θα συνόδευε το «κούρεμα» του χρέους. Το «κούρεμα» που τότε το «υπολόγιζαν» σε 21% και τώρα το έφτασαν στο 53,5%. Επίσημα, οι γερμανοί ιμπεριαλιστές δεν έκαναν ποτέ λόγο για «σχέδιο Μάρσαλ». Κάποια στιγμή ήρθε στην Αθήνα ο τότε αντικαγκελάριος Ρέσλερ και το μόνο με το οποίο ασχολήθηκε ήταν η εξώφληση των γερμανικών εταιριών στις οποίες χρωστούσε λεφτά το ελληνικό κράτος. Ούτε τώρα είπε τίποτα ο Σόιμπλε. Βγήκε ο Βενιζέλος, σαν κοινός λακές, για να φτιάξει το προφίλ του γερμανού υπουργού Οικονομικών, που αποτελεί μισητό πρόσωπο στην Ελλάδα.
Οι γερμανοί (και όχι μόνο) ιμπεριαλιστές μπορεί να ξαναεπενδύσουν στην Ελλάδα. Αυτό θα το κάνουν με καθαρά αποικιοκρατικούς όρους και μόνο όταν εκτιμήσουν ότι η «κινεζοποίηση» έχει κατοχυρωθεί, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά. Δηλαδή, όταν κρίνουν ότι η ελληνική εργατική τάξη έχει υποταχθεί.
♦ Θέλουν δούλους
Αποκρυσταλλώθηκε πλέον το ιδεολόγημα του εργασιακού μεσαίωνα. Σύμφωνα μ’ αυτό, η «κινεζοποίηση» είναι απαραίτητη προκειμένου να βρουν δουλειά οι νέοι. Παπακωνσταντίνου και Σαχινίδης το έλεγαν από την πρώτη στιγμή, αλλά χωρίς να γίνονται τόσο σαφείς. Ο Βενιζέλος, όμως, θεωρώντας ότι έχει το εκτόπισμα για να το πλασάρει γυμνό και χωρίς φτιασιδώματα, το επαναλαμβάνει ολοένα και συχνότερα. Ελεγε απευθυνόμενος στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, στις 11 Φλεβάρη: «Αλλά όταν τους μιλάμε (σ.σ. των τροϊκανών) για Συλλογική Σύμβαση, όταν τους μιλάμε για συλλογική αυτονομία, μας λένε, ποιος εκπροσωπεί τον άνεργο στην συλλογική αυτονομία; Ποιος μιλάει στο όνομα των παιδιών που τώρα τελειώνουν το πανεπιστήμιο, ή τώρα τελειώνουν το λύκειο και δεν μπορούν να μπουν στην αγορά εργασίας; Ποιος μιλάει στο όνομα των εργαζόμενων μεσαίας ηλικίας που έχουν μείνει άνεργοι, ή που απειλούνται με ανεργία, αν καταρρεύσουν οι επιχειρήσεις; Ποιος μιλάει στο όνομα των νέων γενιών;».
Δηλαδή, προκειμένου να βρει δουλειά το νέο παιδί, θα πρέπει να καθοριστεί κρατικά ο μηνιαίος μισθός του στα 300 ευρώ. Κι αν βρει δουλειά το νέο παιδί, δεν θα μείνει άνεργος ο πατέρας του; ‘Η μήπως ξαφνικά θα υπάρξει επενδυτική άνοιξη; Σε ποια αγορά θα πουλήσει τα προϊόντα του ο ελληνικός καπιταλισμός; Με μισθούς των 300-500 ευρώ τι είδους κατανάλωση μπορεί να υπάρξει, για ν’ ανοίξει η αγορά, ν’ αυξηθεί η παραγωγή και να μειωθεί η ανεργία; Μήπως μπορούν οι εξαγωγές να υποκαταστήσουν την ανύπαρκτη εσωτερική αγορά, στην οποία ήταν πάντοτε προσανατολισμένος, κατά κύριο λόγο, ο ελληνικός καπιταλισμός; Ακόμα κι αν υποθέταμε (για τις ανάγκες της συζήτησης) ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό, το αποτέλεσμα θα ήταν μια παραγωγική βάση με εργάτες-δούλους, που παράγουν ψωμολυσσώντας, με μοναδικό σκοπό την εκτίναξη του κέρδους των καπιταλιστών.
♦ Στόχος ο κοινωνικός έλεγχος
Την εποχή της αντιμνημονιακής ρητορικής της ΝΔ, ο Σαμαράς προσπαθούσε να πείσει τις κορυφές του συστήματος, εντός και εκτός Ελλάδας, ότι η τακτική του είναι η ενδεδειγμένη, γιατί διαφορετικά δεν θα υπάρχει αντιπολίτευση για να ελέγξει την κοινωνία και ως αντιπολίτευση θα μείνει μόνο το «πεζοδρόμιο». Αυτή η τακτική ενταφιάστηκε μετά τιμών όταν η ΝΔ προσχώρησε στη συγκυβέρνηση. Της έκαναν και τα σαράντα με την ψήφιση του Μνημόνιου-2 και όσα αναγκάστηκε να κάνει ο Σαμαράς, διαγράφοντας (εκτός των άλλων) και το ένα τέταρτο της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Ο Σαμαράς, όμως, θέλει εκλογές, μπας και προλάβει την παραπέρα κατρακύλα της ΝΔ. Και επειδή και πάλι αντιμετωπίζει αντίθεση από τα ίδια κεφαλαιοκρατικά κέντρα, εντός και εκτός Ελλάδας, επικαιροποιεί την παλιά του επιχειρηματολογία.
Είπε πρόσφατα, μιλώντας σε νεοδημοκρατική εκδήλωση: «Αμεση προσφυγή στις κάλπες. Εκλογές, για να υπάρξει ομαλότητα στον τόπο. Οι εκλογές λειτουργούν απελευθερωτικά και καταπραϋντικά. Απελευθερωτικά για το λαό και τους ανθρώπους. Μετά το PSI θα γίνουν άμεσα εκλογές σε κλίμα ομαλότητας και για να αποκατασταθεί πλήρως το δικαίωμα της ελπίδας στον ελληνικό λαό. Διαφορετικά θα πάμε σε ακυβερνησία. Προϋπόθεση για να αρχίσουμε και πάλι να ελπίζουμε είναι να υπάρξει μια κυβέρνηση με νωπή και ισχυρή με λαϊκή εντολή δυνατή, με λαϊκή δηλαδή νομιμοποίηση, δημοκρατική νομιμοποίηση». Βάζει και πάλι μπροστά το γενικότερο συμφέρον του συστήματος, επιχειρηματολογώντας για το ότι μόνο οι εκλογές μπορούν να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή.
Ποια ελπίδα, όμως, μπορεί ν’ ανθίσει μετά τις εκλογές; Την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος στη δεύτερη επιστολή-δήλωση νομιμοφροσύνης που έστειλε στους αποικιοκράτες, στην οποία έδωσε όλες τις διαβεβαιώσεις ότι αν η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές θα εφαρμόσει ευλαβικά το Μνημόνιο. Την ίδια απάντηση έδωσε και ο Παπαδήμος την περασμένη Τρίτη στις Βρυξέλλες, απαντώντας στ’ αγγλικά σε ερώτηση ξένου δημοσιογράφου. Διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, γιατί τα κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν δεσμευτεί και θα τηρήσουν τη δέσμευσή τους.
♦ Τους χρειάζονταν
Την «ανθίστηκε» τη δουλειά ο πονηρός Παπούλιας, τον ενημέρωσαν και οι ρουφιάνοι του στην πόλη και δεν πήγε στα Γιάννινα για τις γιορτές που γίνονται κάθε χρόνο στις 21 Φλεβάρη, επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης από τον οθωμανικό ζυγό. Η απουσία του, όμως, δεν εμπόδισε τους μαθητές των δημόσιων σχολείων της πόλης να κάνουν αυτό που είχαν ετοιμάσει. Τα κεφάλια αριστερά (προς τον κόσμο) και τα χέρια τεντωμένα δεξιά (προς την εξέδρα των επίσημων) με ανοιχτά τα δάχτυλα στο σχήμα μιας μεγαλοπρεπέστατης μούντζας. «Είστε μαλάκες» φώναξε ο σημαιοφόρος ενός σχολείου, εν είδει ντουντούκας, και το σύνθημα ακολούθησαν εν χορώ οι συμμαθητές του.
Η ενέργεια του μαθητή της Λάρισας, που το ‘κανε στις 28 Οκτώβρη, βρήκε μιμητές. Φαντάζεστε, λοιπόν, τι έχει να γίνει στις 25 του Μάρτη. Εμείς περιμένουμε με αγωνία να δούμε τι θα γεννήσει η εφηβική εφευρητικότητα.
ΥΓ: Ποιος βγήκε και έβρισε τα παιδιά; Ο ΣΥΡΙΖΑίος δήμαρχος Φ. Φίλιος!
♦ Χατζηαβατισμοί
Θυμόσαστε τον Παπακωνσταντίνου που με κείνο το ιεραποστολικό χαμόγελο δήλωνε ότι οι κερδοσκόποι έχασαν τα λεφτά τους, μετά τη σύναψη της πρώτης δανειακής σύμβασης και την ψήφιση του πρώτου Μνημόνιου; Τα ίδια λέει τώρα ο Βενιζέλος, μόνο που τα λέει με το δικό του τρόπο: «Υπάρχουν διεθνή συμφέροντα τα οποία δεν εκφράζονται θεσμικά, υπάρχουν αρρύθμιστες οντότητες της αγοράς που είναι επιθετικές και είναι πάρα πολλοί αυτοί οι οποίοι επένδυσαν και επενδύουν ίσως ακόμη, τώρα διαψεύδονται, πολλές ελπίδες και πολλά συμφέροντα».
Αν ρίξει, όμως, κανείς μια ματιά στον διεθνή οικονομικό Τύπο, θα διαπιστώσει ότι συμβαίνει το αντίθετο. Οι λεγόμενοι «κερδοσκόποι» πανηγυρίζουν. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς κάνουν παιχνίδι εδώ και καιρό με το ελληνικό κρατικό χρέος. Αγοράζουν «μπιρ παρά» ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, προκειμένου να βγουν ωφελημένοι από το PSI, ενώ ταυτόχρονα «καλύπτονται» αγοράζοντας CDS. Ολοι αυτοί ξέρουν πως και η νέα συμφωνία είναι προσωρινή, γι’ αυτό σύντομα θ’ αρχίσουν νέα παιχνίδια. Ο Βενιζέλος, όμως, όπως και ο Παπακωνσταντίνου πριν απ’ αυτόν, προσπαθούν με χατζηαβατισμούς να εξαπατήσουν τον ελληνικό λαό.
♦ Βασικός οικονομικός νόμος
Με άρθρο του στη «Ροσίσκαγια Γκαζέτα» ο Πούτιν ανήγγειλε τη ριζική αλλαγή στη διπλωματική και πολεμική στρατηγική της Ρωσίας. Οπως ανακοίνωσε, την επόμενη δεκαετία η Ρωσία θα προχωρήσει σ’ ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα (βαλλιστικοί πύραυλοι, πολεμικά διαστημόπλοια, χιλιάδες τανκς, υποβρύχια πυρηνικά και συμβατικά, πολεμικά σκάφη, πολεμικά αεροπλάνα και ελικόπτερα, πύραυλοι S-400) ύψους 600 δισ. ευρώ. «Υπό τις υπάρχουσες συνθήκες», έγραψε ο νέος τσάρος του Κρεμλίνου, «η Ρωσία δεν μπορεί να εξακολουθήσει να περιορίζεται σε διπλωματικές και οικονομικές μεθόδους για την επίλυση των συγκρούσεων. Για το λόγο αυτό οφείλουμε να αναπτύξουμε τις στρατιωτικές αρετές της χώρας μας».
Ενας σοφός είχε περιγράψει ως εξής τον βασικό οικονομικό νόμο του σύγχρονου καπιταλισμού: «Τα βασικά χαρακτηριστικά και οι βασικές απαιτήσεις του βασικού οικονομικού νόμου του σύγχρονου καπιταλισμού θα μπορούσαν να διατυπωθούν π.χ. με τον εξής τρόπο: εξασφάλιση του ανώτατου καπιταλιστικού κέρδους μέσω της εκμετάλλευσης, της καταστροφής και της εξαθλίωσης της πλειοψηφίας του πληθυσμού της δοσμένης χώρας, μέσω της υποδούλωσης και της συστηματικής καταλήστευσης των λαών των άλλων χωρών, ιδιαίτερα των καθυστερημένων χωρών, τέλος, μέσω των πολέμων και της στρατιωτικοποίησης της λαϊκής οικονομίας που χρησιμοποιούνται για την εξασφάλιση των πιο υψηλών κερδών». (Ι.Β. Στάλιν, Οικονομικά προβλήματα του Σοσιαλισμού).