♦ Αποκαλυπτήρια
«Το Μνημόνιο Συνεννόησης αποτελεί ξεχωριστό και συμπληρωματικό έγγραφο προς το αρχικό Μνημόνιο Συνεννόησης που υπεγράφη στις 3 Μαΐου 2010, όπως έχει πρόσφατα αναθεωρηθεί από το συμπληρωματικό Μνημόνιο Συνεννόησης (Πέμπτο Παράρτημα) της 6ης Δεκεμβρίου 2011…
Το νέο οικονομικό πρόγραμμα που συμφωνήσαμε με τους ευρωπαίους εταίρους μας και το ΔΝΤ επικαιροποιεί και τροποποιεί το αρχικό πρόγραμμα που είχε υιοθετηθεί τον Μάιο του 2010, όπως αυτό αναθεωρήθηκε περιοδικά έκτοτε».
Αυτό αναφέρεται φαρδιά-πλατιά στην εισηγητική έκθεση του νομοσχέδιου που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στη Βουλή. Το Μνημόνιο-2 εμπεριέχει το Μνημόνιο-1 και όλες τις αναθεωρήσεις του (έξι, αν θυμόμαστε καλά). Οχι πως δεν το ξέραμε, αλλά το σημειώνουμε για τον Σαμαρά που μιλώντας στους βουλευτές του έλεγε πως είναι άλλο πράγμα το Μνημόνιο του 2010 και άλλο το Μνημόνιο-2 του 2011. Τα αποκαλυπτήρια του Αντωνάκη του μεγαλοπρεπούς υπήρξαν… μεγαλοπρεπέστατα.
♦ Δεκανίκι του καπιταλισμού
Δήλωση Τσίπρα το Σάββατο 11 Φλεβάρη: «Το μεγαλύτερο έλλειμμα της χώρας μας δεν είναι το δημοσιονομικό, είναι το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας. Η χώρα μας, στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της, δεν έχει πολιτική ηγεσία. Δυο χρόνια τώρα, Παπανδρέου, Βενιζέλος, Σαμαράς και Παπαδήμος παίζουν παιχνίδια στις πλάτες του ελληνικού λαού, εκβιάζουν και ψεύ-δονται. Τη δική τους αδυναμία να διαπραγματευτούν και να υπερασπιστούν το συμφέρον του λαού και του τόπου, το μετατρέπουν σε χυδαίο εκβιασμό εις βάρος του ελληνικού λαού».
Για μια ακόμα φορά, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να λειτουργήσει σαν δεκανίκι του συστήματος. Κατ’ αυτούς, το πρόβλημα δεν είναι ο ελληνικός καπιταλισμός, οι δομές του, οι σχέσεις του με το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, αλλά οι ανύπαρκτοι και αδύναμοι πολιτικοί ηγέτες του. Αρκεί ν’ αντικατασταθούν αυτοί, αρκεί να μπουν στη θέση τους ο Τσίπρας και τ’ άλλα παιδιά και όλα θ’ αλλάξουν άρδην. Επομένως, δεν χρειάζεται καμιά κίνηση επαναστατική, δεν χρειάζεται να στραφούμε ενάντια στον καπιταλισμό και στο πολιτικό του σύστημα, αλλά μέσα στον καπιταλισμό, μέσα στην ΕΕ, χρησιμοποιώντας τις δομές του πολιτικού του συστήματος, θα πρέπει ο ελληνικός λαός ν’ αναζητήσει τις λύσεις.
♦ Απολογητική
Ηταν τόσο προκλητικός ο Βενιζέλος κατά του Περισσού που ανάγκασε τον Μαυρίκο να του πετάξει το νομοσχέδιο. Και μετά ανέλαβε η Παπαρήγα με μια απολογητική παρέμβαση να επαναφέρει την ηρεμία, ζητώντας από τον Βενιζέλο… να μην προκαλεί. «Μας προκαλείτε κ. Βενιζέλο κι έχουμε κι εμείς όρια. Οταν έρθει η ώρα να μιλήσουμε θα τα πούμε. Εσείς ξεπεράσατε τα όρια κι έχουμε κι εμείς κάποια όρια υπομονής κι αυτό πρέπει να το καταλάβετε. Απαντήστε τι είναι το κατεπείγον, βάλτε τις ημερομηνίες, μυαλό έχουμε, θα τοποθετηθούμε στη συνέχεια… Ολα τα άλλα τι τα θέλετε; (…) Μας προκαλείτε. Από το πρωί ακούμε: Πόλεμος, δεν θα ‘χουμε συντάξεις, θα παίρνουμε δελτία, δεν ξέρω τι άλλο και στο τέλος τι θέλετε; Και εμφύλιο! Ποιος πυροδοτεί; Εχουμε και όρια. Ευγενείς είμαστε, αλλά όχι και ηλίθιοι».Πώς να μην πάρει αέρα ο Βενιζέλος και να μη γίνει ακόμα πιο προκλητικός;
♦ Και πρόκληση
Στην κεντρική ομιλία της η Παπαρήγα θεώρησε σκόπιμο να δείξει τη νομιμοφροσύνη του Περισσού έναντι του συστήματος ξιφουλκώντας κατά του εμφύλιου πολέμου (όχι ειδικά του ελληνικού εμφύλιου του 1946-49, αλλά γενικά κατά του επαναστατικού εμφύλιου πολέμου από άποψη αρχών): «Ποιοι μιλάνε για τον εμφύλιο και για λουτρό αίματος; Εσείς, ναι, ΠΑΣΟΚ ήταν και ΝΔ, ποιος ξεκίνησε τον εμφύλιο στα Βαλκάνια για να δικαιολογηθεί η διάλυση των χωρών των Βαλκανίων, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας; Ποιοι τα δημιούργησαν αυτά και ποιοι καθαγίασαν αυτήν τη λογική; Κανένας λαός δεν ξεκινά εμφύλιο από μόνος του. Ούτε πόλεμο, πείτε μου έναν πόλεμο κι έναν εμφύλιο που ξεκίνησε δίχως την παρέμβαση των ιμπεριαλιστών;».
Μήπως να της θυμίσουμε τη διδασκαλία των κλασικών του μαρξισμού-λενινισμού για τον επαναστατικό εμφύλιο πόλεμο, δηλαδή για την προλεταριακή επανάσταση; Μάλλον δεν χρειάζεται. Τουλάχιστον αυτό το ξέρει, δεν στερείται στοιχειώδους μαρξιστικής μόρφωσης. Επιλογές αντεπαναστατικές έχει κάνει ο Περισσός και όταν ζορίζει το πράγμα η Παπαρήγα τις επιβεβαιώνει. Η σκληρή-προκλητική στάση του Βενιζέλου σ’ αυτή την επιβεβαίωση αποσκοπούσε.
♦ Να τον χαίρονται
Ο Κλάους Ερνστ, επικεφαλής της γερμανικής Die Linke (H Aριστερά), αδελφού κόμματος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, έδωσε συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα «Mitteldeutsche Zeitung» και αναφέρθηκε στο ελληνικό ζήτημα. Και τι είπε; Οτι σε καμιά περίπτωση η Ελλάδα δεν πρέπει να βγει από την Ευρωζώνη, διότι ελλοχεύει ο κίνδυνος της «επισιτιστικής κρίσης», επειδή η Ελλάδα εισάγει τρόφιμα και φάρμακα από το εξωτερικό! Χρησιμοποίησε, δηλαδή, το ίδιο εκβιαστικό επιχείρημα που χρησιμοποιούν κατά κόρον οι ηγέτες της συγκυβέρνησης, για να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό. Και τι πρέπει να γίνει; Κατά τον χερ Ερνστ, η Ελλάδα χρειάζεται «ανάπτυξη και μια έντιμη απομείωση του χρέους της».
Να τον χαίρεστε τον σύντροφό σας, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ.
♦ Απλώς προβοκάτορες
Στα λεγόμενα ενός μπάτσου, του προέδρου ενός από τα μπατσοσυνδικάτα Δ. Φωτόπουλου κατέφυγε ο «Ριζοσπάστης» (14.2.12) για να πείσει το αναγνωστικό του κοινό ότι υπάρχουν «προβοκάτορες κουκουλοφόροι» κι αυτοί «τα κάνουν όλα». Είπε, λοιπόν, ο μπάτσος στο πρωινάδικο της ΝΕΤ, σύμφωνα με τη φυλλάδα του Περισσού, ότι «πάντα υπάρχουν προβοκάτορες», αλλά δεν ξέρει αν δρουν σε συνεργασία με την ΕΛΑΣ και συνέχισε: «Πάντως, η λειτουργία χτες αυτό καταδεικνύει… Και τα πρώτα φυσουνιάσματα δεν ερχόντουσαν από μπροστά, αλλά από πίσω. Δεν ξέραμε από πού μας έρχονταν τα χημικά. Γνωρίζω ότι και από άλλες πηγές πέραν από τους συναδέλφους μου χρησιμοποιήθηκαν τέτοιου είδους υλικά». Φυσικά, αυτά ανήκουν στη σφαίρα της νοσηρής φαντασίας ενός μπάτσου. Για τον «Ριζοσπάστη», όμως, είναι θέσφατα. «Οι προβοκάτορες έχουν αντίστοιχο εξοπλισμό με τους αστυνομικούς, όπως υπαινίσσεται ο Δ. Φωτόπουλος. Πού τον βρίσκουν; Ποιος τους προμηθεύει;», ρωτάει η φυλλάδα. Και συνεχίζει: «Οτι είναι εξοπλισμένοι φάνηκε και από τον περασμένο Οκτώβρη, όταν οι κουκουλοφόροι έκαναν δολοφονική επίθεση σε βάρος διαδηλωτών και του ΠΑΜΕ, με εξοπλισμό που χρησιμοποιούν οι δυνάμεις καταστολής. Δικοί τους είναι οι κουκουλοφόροι, μηχανισμοί ντόπιοι και ξένοι τούς αξιοποιούν για να χτυπήσουν το κίνημα».
Τι να πεις μετά απ’ αυτά; Ολοι ξέρουν την αλήθεια, εκτός ίσως από μερικούς που αρέσκονται να παραμυθιάζονται από τη φυλλάδα τους και οι οποίοι δεν έχουν βρεθεί ποτέ σε μια σύγκρουση με την αστυνομία (ως παρατηρητές έστω, όχι ως συμμετέχοντες) για να ‘χουν μια εικόνα. Οσο για την 20ή Οκτώβρη, το πολιτικό πλήγμα που υπέστη ο Περισσός ήταν ισχυρό, γι’ αυτό και δεν ξαναδοκίμασε να περιφρουρήσει το αστικό κοινοβούλιο. Και βέβαια, ποτέ δεν μάθαμε τι έδειξαν οι τοξικολογικές εξετάσεις του νεκρού συντρόφου τους. Πέταξαν τη μνήμη του στα σκυλιά, για να καλύψουν τη μπατσαρία και την κυβέρνηση.
ΥΓ: Ο τίτλος του σχολίου αναφέρεται, προφανώς, στον Περισσό και όχι σε εκείνους που αυτός χαρακτηρίζει προβοκάτορες.
♦ Για φτύσιμο
Κάποτε εμφανιζόταν σαν ο αλβανός μετανάστης που αντιμετωπίζει το ρατσισμό. Σήμερα είναι ο ίδιος ένας ρατσιστής. Ρατσιστής απέναντι σε οτιδήποτε το ανατρεπτικό. Ενας διεστραμμένος αντικομμουνιστής. Ενας φασίστας στο κυριλέ. Τ’ όνομά του Γκαζμέτ Καπλάνι. Με το αηδιαστικό πόνημά του στην ιστοσελίδα του ομοίου του Στ. Θεοδωράκη δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το ποιόν του. Το βράδυ της Κυριακής, γράφει, «γεννήθηκε το “κόμμα των νεοβαρβάρων”», οι οποίοι «δεν μετέχουν πραγματικά σε καμία ιδεολογική παράδοση», όμως αποτελούν μια ένωση από «ανθρώπους της άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς, χούλιγκαν των γηπέδων και ανθρώπους του υποκόσμου», που αποτελούν την «άλλη όψη του πλιάτσικου του κράτους, του κουκουλώματος της πραγματικότητας, της διαφθοράς, της διαπλοκής». Στο τέλος έχουμε το (πολύ… πρωτότυπο) συμπέρασμα: «Εάν κάτι μας έμαθε ο προηγούμενος αιώνας είναι ότι τα βάρβαρα μέσα γεννούν αναπόφευκτα έναν βάρβαρο κόσμο. Πόλη που καίγεται δεν είναι λουλούδι που ανθίζει. Είναι ο φασισμός και ο σταλινισμός που ανθίζει».
Κάτι φτωχοπρόδρομοι σαν τον Καπλάνι, που παριστάνουν τους διανοούμενους μηρυκάζοντας πανεπιστημιακά εγχειρίδια της σχολής της νεοφιλελεύθερης κοινωνιολογίας, δεν αξίζουν παρά μόνο το σάλιο μας. Οτιδήποτε άλλο θα τους έδινε αξία. Τι να καταλάβει από οργή και απόγνωση, τι να καταλάβει από «νόμους» της ταξικής πάλης ένας άνθρωπος που η μόνη «ιδεολογία» που γνωρίζει και εφαρμόζει στη ζωή του είναι αυτή του γυμνοσάλιαγκα: «Ερποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά μου»…
♦ Χωρίς τον ξενοδόχο
Πλύση εγκεφάλου στον ελληνικό λαό από ραδιοτηλεοπτικούς αστέρες, κωλοπετσωμένους γραφιάδες των εφημερίδων και πολιτικούς της καθεστωτικής Αριστεράς (και όχι μόνο). Πρέπει να πειστούμε όλοι, ότι την περασμένη Κυριακή στο κέντρο της Αθήνας παίχτηκε το έργο «ειρηνικοί διαδηλωτές» VS «κουκουλοφόροι». Κάποιοι προσέθεταν και τα ΜΑΤ στο δεύτερο σκέλος, προκειμένου να επιβεβαιώσουν τη θεωρία της συνεργασίας «κράτους και παρακράτους».
Μετά απ’ αυτή την εκκωφαντική προπαγάνδα, περισσότερο εξοργισμένοι πρέπει να είναι οι «ειρηνικοί διαδηλωτές» παρά οι «κουκουλοφόροι» (άλλωστε, αυτοί είναι μαθημένοι σ’ αυτή την προπαγάνδα και δε νομίζουμε ότι της δίνουν καμιά σημασία). Οι «ειρηνικοί διαδηλωτές», όμως, σε βαθμό μεγαλύτερο κι απ’ συτόν της 8ης Δεκέμβρη του 2008, αντιμετώπισαν τους «κουκουλοφόρους» ως μαχητική εμπροσθοφυλακή ενός ενιαίου κινήματος. Οσοι και όσες ήμασταν εκεί, σε διάφορα σημεία αυτής της αχανούς συγκέντρωσης, το είδαμε με τα μάτια μας και τ’ ακούσαμε με τ’ αυτιά μας.
Είδαμε τη θετική ανταπόκριση του μεγάλου πλήθους, που δεν ήταν έτοιμο να πάρει μέρος στη σύγκρουση, προς τις ομάδες των νεολαίων που ανέπτυξαν με όλα τα μέσα τη δίκαιη λαϊκή αντιβία. Τους ενθάρρυναν, τους κάλυψαν, τους χειροκρότησαν. Χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζουν οι πρακτορολόγοι.