♦ Παπαράπανος
Και ο Παπαδήμος έχει το alter ego του. Ονομάζεται Β. Ράπανος, είναι κι αυτός τραπεζίτης και διοικεί την Εθνική. Λέχτηκε ότι ο Παπαδήμος ήθελε να τον κάνει υπουργό, αλλά του είπαν οι πολιτικοί αρχηγοί της συγκυβέρνησης ότι θα βρόμαγε πολύ το πράγμα και θα έπεφτε μεγάλο κράξιμο. Προτίμησε, λοιπόν, να τον έχει άτυπο συμβουλάτορά του. Ακόμα και για καφέ μαζί βγαίνουν, πέρα από τα μυστικοσυμβούλια στο Μαξίμου.
Αυτός, λοιπόν, ο Ράπανος, ο στυγνός τραπεζίτης που ρουφάει το αίμα του κοσμάκη, απέκτησε και πολιτικό λόγο. Πήγε στην εκδήλωση κοπής της πίτας του Χρηματιστήριου (χώρος ταιριαστός για έναν τραπεζίτη) και έκανε δηλώσεις, οι οποίες έτυχαν ευρύτατης διάδοσης στα ΜΜΕ. Μας είπε, πως «είτε θα μείνουμε στο ευρώ μειώνοντας το επίπεδο διαβίωσης όλοι μας είτε θα αποχωρήσουμε από το ευρώ γυρνώντας δεκαετίες πίσω». Κι αφού, με ύφος Μαρίας Αντουανέτας, εκτόξευσε την ύβρι (γιατί είναι ύβρις να λες πως πρέπει να μειώσουμε το επίπεδο διαβίωσης όλοι, εξισώνοντας τους… Ράπανους με τους μεροκαματιάρηδες, τους υποαπασχολούμενους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους εργάτες και φτωχοαγρότες) δεν παρέλειψε να καλέσει τον αστικό πολιτικό κόσμο σε συστράτευση και να ζητήσει στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου, τονίζοντας ότι οι μέρες είναι κρίσιμες και όλοι πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας. Βρε, ουστ, παλιόσκυλα!
♦ Ευρωλιγούρηδες
Ούτε πανηγύρια ούτε πολλά-πολλά στην Ευρωλάνδη για τη δεκαετία από την έκδοση του ευρώ. Οσο για τη χώρα μας, τίποτα απολύτως. Για ευνόητους λόγους. Τα πήρε στο κρανίο η πιο συνεπής (και ξεδιάντροπη) ευρωλιγούρικη πολιτική δύναμη, η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη και εξέδωσε μόνη της μια πανηγυρική ανακοίνωση: «Το ευρώ συμπλήρωσε πλέον 10 χρόνια ζωής. Μια περίοδος σαφούς βελτίωσης του επιπέδου διαβίωσης, με ένα ισχυρό σταθερό νόμισμα και χαμηλό πληθωρισμό για τους πολίτες στις χώρες-μέλη της ευρωζώνης και φυσικά για τους Ελληνες. Με αφορμή τη σφοδρή και πολυεπίπεδη κρίση, πυκνώνουν ανησυχητικά οι φωνές που ζητούν επιστροφή στα εθνικά νομίσματα και στη χώρα μας στη δραχμή. Θα ήταν μια πρωτοφανής ιστορική οπισθοδρόμηση της Ευρώπης, με επιστροφή σε νομισματικές και γιατί όχι σε θερμές συγκρούσεις που το κοινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα τις έχει αποκλείσει. Αντί για συντηρητική αναδίπλωση – που δυστυχώς εκπέμπεται και από φορείς της αριστεράς – είναι η ώρα για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που θα προωθούν μαζί με τη δημοσιονομική και την κοινή οικονομική και πολιτική διακυβέρνηση για την Ευρώπη και τον αναγκαίο εξορθολογισμό με τολμηρές διαρθρωτικές αλλαγές για τη χώρα μας, για να αποκλειστεί η καταστροφική επιστροφή στη δραχμή».
Οι άνθρωποι είναι για πολλές σφαλιάρες…
♦ Εμμονη ιδέα
Τι φταίει για τη «γκριζούρα» της Αθήνας; Μετανάστες, τοξικοεξαρτημένοι, άστεγοι και… η Αγορά Κυψέλης. Ιδιαίτερα η τελευταία! Αυτό συνάγεται από συνέντευξη του Καμίνη, ο οποίος εξελίσσεται σε μεγάλο φασίστα, στη φυλλάδα Free Sunday. Οταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε για την αισθητική υποβάθμιση («παντού βρωμιά, προχειρότητα, γκριζούρα. Τι μπορεί να γίνει μ’ αυτό;»), ο Καμίνης απάντησε: «Ανακοινώσαμε τις προηγούμενες μέρες το πρόγραμμά μας για τη βιώσιμη μετακίνηση. Ενοικιαζόμενα κοινόχρηστα ποδήλατα, ποδηλατόδρομοι, κίνητρα για την ηλεκτροκίνηση στην πόλη, εξοικονόμηση ενέργειας, είναι μέρος, μόνο, εκείνων που ήδη δρομολογούνται και πιστεύουμε ότι σταδιακά θα αλλάξουν την κατάσταση, και όχι μόνο την εικόνα, στην πόλη. Τις προηγούμενες μέρες, για παράδειγμα, βρέθηκα στη Φωκίωνος Νέγρη. Οι δημότες με παρότρυναν να γίνει κάτι με την κατειλημμένη Δημοτική Αγορά στην Κυψέλη. Και θα γίνει. Διότι δημόσιος χώρος είναι αυτός που αποδίδεται στους πολίτες και όχι σε εκείνους που χρήζονται από μόνοι τους ιδιοκτήτες».
Να το ξαναπούμε, λοιπόν. Η Αγορά Κυψέλης ήταν ένας χώρος κλειστός επί 7 χρόνια, που ο Δήμος τον προόριζε για πάρκινγκ. Κάποιοι άνθρωποι τον άνοιξαν, τον ξεμπάζωσαν, τον καθάρισαν, τον συντήρησαν και τον μετέτρεψαν σ’ ένα κύτταρο πολιτιστικής δημιουργίας, ανοιχτό σε όλο τον κόσμο, στο οποίο έχουν πραγματοποιηθεί τόσες εκδηλώσεις όσες δεν έχουν κάνει μαζί όλα τα πολιτιστικά κέντρα του Δήμου. Αυτό είναι που ενοχλεί τον Καμίνη και τ’ άλλα φασισταριά. Γι’ αυτό και έβαλαν στόχο ν’ αρπάξουν το χώρο και να τον κάνουν σαν τα μούτρα τους.
♦ Περί διαπλοκής
Δεν χρειάζεται να σημειώσουμε ότι και ο Παπανδρέου και ο Ψυχάρης λένε μισές αλήθειες και μισά ψέματα για τις μεταξύ τους σχέσεις. Γι’ αυτό και δεν έχει νόημα να ψάξουμε να βρούμε τι ακριβώς συνέβη. Αλλωστε, η καταγγελία Παπανδρέου ήρθε πολύ ετεροχρονισμένα. Οταν κατάλαβε ότι το Συγκρότημα Λαμπράκη τον χτυπάει αλύπητα. Τι κρατάμε απ’ αυτή τη βρομερή ιστορία; Τη διαπλοκή ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τους βαρόνους των μίντια. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι οι πρωθυπουργοί και οι αρχηγοί των αστικών κομμάτων έρχονται και παρέρχονται, ενώ οι βαρόνοι των μίντια παραμένουν ακλόνητοι στις θέσεις τους. Αυτοί είναι που βαφτίζουν τα διάφορα ρεντίκολα «καταλληλότερους» και μετά, όταν οι «καταλληλότεροι» συγκεντρώνουν την οργή του λαού, τους βγάζουν άχρηστους και ανίκανους και τους ρίχνουν βορά στα πλήθη, για να εκτονώσουν την οργή τους. Ρωτήστε τον Σημίτη. Ρωτήστε τον Καραμανλή που αναγκάστηκε να κάνει γαργάρα τα περί «νταβατζήδων» που είχε εκστομίσει στο γνωστό σουβλατζίδικο. Την ίδια τύχη επιφυλάσσουν τώρα και στον ΓΑΠ. Απλά, αυτός δεν κάνει στην άκρη, όπως έκαναν ο Σημίτης και ο Καραμανλής, γι’ αυτό και έχουμε παρενέργειες.
Πρέπει, όμως, να βγάλουμε και ένα ακόμη συμπέρασμα που αφορά γενικότερα το ρόλο της αστικής πολιτικής και των ΜΜΕ που τη στηρίζουν. Μετατρέπουν το λαό σε κοπάδι, σε μια άμορφη μάζα που άγεται και φέρεται πίσω από μεσσίες και σωτήρες που αυτό το σύστημα υποδεικνύει. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει αυτόνομη εργατική πολιτική, απολύτως διακριτή, σε πλήρη ρήξη με το σύνολο της αστικής πολιτικής. Αυτόνομη εργατική πολιτική που μόνο ένα κόμμα του προλεταριάτου θα μπορούσε να διαμορφώσει.
♦ Μάκαρος…
Μάκαρος είν’ αυτός, δε μπορούσε να μείνει για πολύ καιρό σιωπηλός. Ερχονται και εκλογές, άλλωστε, οπότε κάτι έπρεπε να βρει για να ξεχωρίσει και να περάσει, για μια μέρα έστω, στις εφημερίδες και τα ραδιοτηλεοπτικά δελτία. Δήλωσε λοιπόν, στο Βήμα FM: «Αντί να κοπεί ο μισθός και η σύνταξη, καλύτερα να ενοικιάσει η Πολιτεία την Ακρόπολη και όχι μόνο. Να ενοικιάσει όλους τους αρχαιολογικούς χώρους». Και για να είναι πλήρης, όπως μόνο ένας Γιακουμάτος μπορεί να είναι, συμπλήρωσε ότι πρέπει να απαγορευτούν οι απεργίες. Οχι που θ’ αφήσει τον Καρατζαφέρη να λεηλατεί το ακροδεξιό ακροατήριο.
♦ …και Κίμωνας
Εν αντιθέσει προς τον Μάκαρο, που παραμένει ακμαίος και στις επάλξεις (αν και σε ρόλο τριτοκλασάτου επί Σαμαρά), ο από καιρό απόστρατος Κίμωνας χρειάστηκε ένα νυχτερινό επεισόδιο με μπάτσους της ΔΙΑΣ, οι οποίοι προφανώς δεν τον γνώρισαν, για να ξανάρθει στην επικαιρότητα. Και μαζί του να ξεχειλίσει ο βόθρος της αστικής πολιτικής από τα λύματα του «ιστορικού ΠΑΣΟΚ». Εν αγνοία του, πάντως, ο ακατάβλητος στη γραφικότητα και τον τραμπουκισμό του Κουλούρης, με το μάτι πάντα μακιγιαρισμένο εν είδει ηθοποιού μπουλουκιού του μεσοπολέμου, προσέφερε και μια υπηρεσία. Μας θύμισε ότι ήταν αυτός που γνώρισε τον «Χρηστάκη» (Παπουτσή) στον Ανδρέα Παπανδρέου και άνοιξε η τύχη του παιδιού. Το να ζητάει, όμως, αλληλεγγύη από τον Παπουτσή, όταν ο ίδιος έχει λερωμένη τη φωλιά του, δείχνει ότι ο Κουλούρης έχει από καιρό αναχωρήσει… γι’ άλλες πολιτείες.
♦ Στο ράσο του Εφραίμ
Σε ποιον αστό πολιτικό ανήκουν οι παρακάτω φράσεις; «Και καλά, κάποιοι κακοποίησαν τις ιδέες του Αγίου Ορους». «Οποιος εμπλέκεται, θα πάει φυλακή. Οποιος εμπλέκεται! Ο,τι και να είναι αυτός!». «Δεν είναι ένα σκάνδαλο όπως τα άλλα. Είναι ένα ειδικό σκάνδαλο. Απ’ ό,τι ακούστηκε, ένας καλόγερος μπόρεσε και έμπλεξε τα δύο κόμματα της εξουσίας. Από το ένα πήρε το κάτι τι και περιμένοντας να έρθει το άλλο, πήρε το άλλο “τι”. Αυτή είναι η ιστορία. Ενας καλόγερος έκανε μαντάρα την Ελλάδα. Ενας καλόγερος μπόρεσε και έβαλε πράγματι στο ράσο του δύο μεγάλα κόμματα!». «Ξέρετε πόσα λεφτά διαχειρίζεται ο κ. Ρουσόπουλος; Πόσα υπολογίζετε; Δεν ξέρω, εάν διαχειρίζεται περισσότερα ή λιγότερα από αυτά που έβαλε στο χέρι ο κ. Εφραίμ. Πολλά λεφτά». «Το δένδρο των ανομημάτων και των παρανομιών με τη Μονή Βατοπεδίου είναι τεράστιο. Το λίπασμα το έβαλε το ΠΑΣΟΚ. Η Νέα Δημοκρατία έβαλε το πότισμα και τους καρπούς τούς μάζεψε ο Εφραίμ».
Για να μην κουράζεστε, σας λέμε ότι είναι φράσεις του Καρατζαφέρη (πρακτικά Βουλής, 14.10.08, 22.10.08 και 5.11.08). Του ίδιου Καρατζαφέρη που τώρα σκίζεται να βγάλει αθώο τον Εφραίμ. Που δηλώνει ότι στην αρχή είχε βγει και αυτός στα «κάγκελα», αλλά στη συνέχεια, επειδή «δεν θέλει να είναι στείρος και δογματικός», επειδή «δεν θέλει να είναι των άκρων», επειδή «ανέβηκε στο Αγιο Ορος μεσούσης της κρίσης και μίλησε, συζήτησε, είδε», (φράσεις από συνέντευξή του στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, 28.12.11) έκανε την αυτοκριτική του, καθώς διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο αλλά… «μια εσωτερική υπόθεση του Δημοσίου» (δήλωση στις 28.12.11).
Δικαιούμαστε, λοιπόν, να ρωτήσουμε: τι του κόστισε του Εφραίμ για να βάλει στο ράσο του τον Καρατζαφέρη; Οπως έλεγε και ο Πλεύρης, στις 22.10.2008, όταν στη Βουλή συζητιόταν η πρόταση για τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής και το ΛΑΟΣ ζητούσε να συσταθεί αμέσως προκαταρκτική επιτροπή, «τι θέλατε; Να σας φέρναμε φωτογραφίες με τους Υπουργούς σας να παίρνουν βαλίτσες με χρήματα; Τέτοιο πράγμα δεν το έχουμε».
«Κόκκινη γραμμή είναι μόνο η σωτηρία της χώρας», δήλωσε ο Παπαδήμος. Ποιος έχει χρησιμοποιήσει την ίδια φράση; Ο Παπακωνσταντίνου όταν με την τρόικα ετοίμαζε το Μεσοπρόθεσμο.