♦ Διεκπεραίωση
Με τηλεδιάσκεψη έγινε τελικά το έκτακτο Eurogroup. Και μάλιστα μια μέρα πριν την προγραμματισμένη ημερομηνία. Από τη στιγμή που ψηφίστηκε το Μεσοπρόθεσμο και ο πρώτος εφαρμοστικός του νόμος, δεν χρειαζόταν να μπουν σε ταλαιπωρία οι υπουργοί Οικονομικών να ταξιδέψουν στο Λουξεμβούργο ή τις Βρυξέλλες. Τα είπαν για λίγο από μακριά, ενέκριναν την εκταμίευση της πέμπτης δόσης και το ‘ληξαν. Τα υπόλοιπα, οι δραματικοί τόνοι, το νέο πακέτο «βοήθειας» που θα εγκρινόταν, δεν ήταν παρά το ντεκόρ για να ‘χουν άλλοθι να ψηφίσουν οι Πασόκοι. Από τη στιγμή που δεν έχει λυθεί το θέμα της αλλαγής τμήματος των παλιών ελληνικών ομολόγων με καινούργια (το παζάρι ανάμεσα σε Βερολίνο και Παρίσι βρίσκεται στο φόρτε του) ήταν σίγουρο ότι η συζήτηση για το νέο πακέτο θα αναβαλλόταν.
♦ Παλιά κόλπα
Παλιά κόλπα σε νέα συσκευασία άρχισε να εφαρμόζει και ο Βενιζέλος, ο οποίος την Παρασκευή 1 Ιούλη έστειλε non paper με τη επισήμανση «Αποδίδονται σε κύκλους του Υπουργείου Οικονομικών». Και τι έλεγαν οι «κύκλοι», δηλαδή ο Βενιζέλος; Οτι «είναι θετικό το γεγονός ότι επιταχύνεται η διαδικασία του Eurogroup, που αντί της Κυριακής 3 Ιουλίου, θα πραγματοποιηθεί με τηλεδιάσκεψη το Σάββατο 2 Ιουλίου, με στόχο την εκταμίευση της πέμπτης δόσης. Η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και του Εφαρμοστικού Νόμου λειτουργεί διεθνώς υπέρ της αξιοπιστίας της χώρας και αποτελεί τη βάση για την αυριανή συζήτηση στο Eurogroup»!
Τα κολπάκια αυτά τα έκανε και ο Παπακωνσταντίνου, χρησιμοποιώντας τα παπαγαλάκια του στον αστικό Τύπο, αλλά δεν τον πήγαν μακριά. Σπανίζουν πια και οι δημοσιογράφοι που θα δεχτούν να γράψουν τέτοιες μπούρδες. Φοβούνται για τον εαυτό τους και παίρνουν τις αποστάσεις τους.
♦ Καπέλο μέχρι τις πατούσες
Σχολιάζαμε την προηγούμενη εβδομάδα την έκκληση της «λαϊκής συνέλευσης» του Συντάγματος προς όσους έχουν φωτογραφίες ή βίντεο από τις επιθέσεις των ΜΑΤ, να τα στείλουν για να υποβληθούν μηνύσεις. Δυστυχώς, δεν πρόλαβε η «πλατεία» να υποβάλει μήνυση. Το έκανε ο Τσίπρας ως οιονεί εκπρόσωπός της, καταθέτοντας μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τον οποίο επισκέφτηκε αυτοπροσώπως για να δώσει το σόου του στα ΜΜΕ. Φόρεσε έτσι στην «πλατεία» ένα καπέλο που έφτασε μέχρι τις πατούσες.
«Ηρθαμε σήμερα εδώ με την ελπίδα ότι κάποιοι θεσμοί στην ταλαιπωρημένη δημοκρατία μας λειτουργούν κανονικά. Με την ελπίδα ότι η δικαιοσύνη θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα εποπτεύσει, θα διασφαλίσει τη δημοκρατική νομιμότητα. Γιατί, όσα διαπράχθηκαν τις προηγούμενες μέρες στο κέντρο της Αθήνας, αποτελούν ωμή παραβίαση της δημοκρατικής νομιμότητας», δήλωσε με το γνωστό του ύφος ο Τσίπρας, μόλις βγήκε από το γραφείο του Τέντε. Πάντα θεσμολάγνοι οι Συνασπισμένοι, ρίχνουν και πάλι το δηλητήριό τους, πασχίζοντας όσο μπορούν να συσκοτίσουν τη λαϊκή συνείδηση. Ωραιοποιούν την αστική Δικαιοσύνη, λες και δεν ξέρουμε ότι είναι πυλώνας της καταστολής ή λες και δεν θυμόμαστε τα έργα και τις ημέρες και του νυν εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Δυο είναι οι λόγοι για τους οποίους βιάστηκε να τρέξει στον Αρειο Πάγο ο Τσίπρας. Πρώτον για να κάνει πολιτική σπέκουλα, εμφανιζόμενος σαν προστάτης των διαδηλωτών. Δεύτερο, για να στείλει το μήνυμα ότι τα πάντα πρέπει ν’ αρχίζουν και να τελειώνουν στους θεσμούς. Οχι λαϊκή αντιβία, αλλά προσφυγή στα θεσμικά όργανα του κράτους.
♦ Κάκιστος προβοκάτορας
Ο Α. Λοβέρδος δεν είναι μόνο κάκιστος ηθοποιός, είναι και κάκιστος προβοκάτορας. Το ίδιο και το πιο πιστό του τσιράκι, ο ξεπεσμένος βουλευτής και νυν διοικητής της Α’ Υγειονομικής Περιφέρειας Α. Μουσιώνης. Τους γνωρίσαμε από κοντά στην Υπατία, όταν τη μια φορά μιλούσαν για «τοξική βόμβα στο κέντρο της Αθήνας» και την άλλη προσπαθούσαν να διασκορπίσουν τους απεργούς πείνας στα νοσοκομεία, τάχα επειδή τους έπιασε ο πόνος για τις άσχημες συνθήκες. Ο Λοβέρδος έκανε τους σχεδιασμούς από το γραφείο του και ο Μουσιώνης ερχόταν για να τις υλοποιήσει. Και δεν ήθελε κανάλια παρόντα, δείχνοντας έτσι ότι έχει λερωμένη τη φωλιά του. Γιατί ποιος πολιτικός δεν θέλει τα κανάλια όπου πηγαίνει; Εδώ παρακαλάνε.
Ο Λοβέρδος με τον Μουσιώνη, λοιπόν, έστησαν άλλη μια προβοκάτσια, για ν’ αποκαλύψουν τάχα ότι στα δημόσια νοσοκομεία γίνεται σπατάλη υλικού και υπάρχουν τεράστια αποθέματα. Εδωσαν, μάλιστα, και αστυνομικές διαστάσεις στην προβοκάτσια. Και καλά, ο Λοβέρδος δικηγόρος είναι, δεν ξέρει το σύστημα που δουλεύουν τα νοσοκομεία. Ο Μουσιώνης όμως είναι γιατρός και ξέρει (ή όφειλε να ξέρει). Τώρα που αποκαλύφθηκε ότι τα υλικά που βρέθηκαν σε αποθήκη του Ιπποκράτειου δεν ήταν ιδιοκτησίας του νοσοκομείου, αλλά ιδιοκτησίας των προμηθευτριών εταιριών, οι οποίες διατηρούν άτυπες (και φορολογικά παράνομες) παρακαταθήκες σε όλα τα νοσοκομεία, Λοβέρδος και Μουσιώνης κατάπιαν τη γλώσσα τους.
♦ Η ξεφτίλα
Ο βουλευτής Αθανασιάδης, φτάνοντας στο έσχατο σημείο ξεφτίλας, δήλωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό της Κοζάνης, ότι ψήφισε το Μεσοπρόθεσμο, γιατί δεχόταν ανώνυμα απειλητικά τηλεφωνήματα, ακόμα και από το εξωτερικό, που τον απειλούσαν ότι θα βρεθεί σε χαντάκι. Και καλά, αυτός νομίζει ότι απευθύνεται σε Χαχόλους που χάβουν ό,τι τους σερβίρει, οι Πασόκοι όμως πώς δέχονται τέτοια ξεφτίλα; Να δηλώνει ένας βουλευτής ότι ψηφίζει κατόπιν ανώνυμων τηλεφωνικών απειλών! Πώς να μη τη δεχτούν, όταν έχει γίνει γνωστό όλο το παρασκήνιο της μεταστροφής Αθανασιάδη;
Πρώτα συναντήθηκε με τον Δριβελέγκα στη Χαλκιδική. Εκεί έγινε το «ντιλ», άγνωστο με τι περιεχόμενο. Μετά, μαζεύτηκαν όλοι οι πρωτοκλασάτοι στο γραφείο που διατηρεί ο Κακλαμάνης (ως πρώην πρόεδρος) στη Βουλή και συζήτησαν τις λεπτομέρειες. Ηταν ο Κακλαμάνης, ο Βενιζέλος, ο Πετσάλνικος και ο Αθανασιάδης. Εκεί συμφώνησαν τι ακριβώς θα πει ο Αθανασιάδης και πότε θα το πει. Γι’ αυτό και ο Πετσάλνικος δεν έδειξε καμιά έκπληξη, ούτε τον διέκοψε, όταν ο Αθανασιάδης, αντί να πει ναι ή όχι, όπως προβλέπει ο κανονισμός, άρχισε να αναπτύσσει ολόκληρη επιχειρηματολογία, «κλέβοντας την παράσταση».
♦ Μας δουλεύουν;
«Η μοναδική διέξοδος από τα διατροφικά σκάνδαλα είναι ο προσανατολισμός μας στις τοπικές αγορές και η άμεση επαφή καταναλωτή παραγωγού. Ο ενεργός καταναλωτής πρέπει να γνωρίζει τον παραγωγό και να έχει πλήρη εικόνα του. Τα επεξεργασμένα τρόφιμα, που περιέχουν εκτός από τοξικά συντηρητικά και πολλά χημικά γευστικά, ώστε ν’ αρέσουν, είναι επικίνδυνα από πολλές πλευρές για την ανθρώπινη υγεία. Τα χημικά δημιουρ- γούν παράλληλα και ανθεκτικά λοιμώδη μικρόβια επικίνδυνα για τον άνθρωπο». Αυτά αναγράφονταν στην ιστοσελίδα της ΒΙΟΖΩ, απ’ αφορμή την ανακάλυψη στα καταστήματα Lidl προϊόντων κρέατος μολυσμένων με εντεροβακτηρίδιο.
Μα πού ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Εντάξει, κάποιοι απ’ αυτούς είναι επιχειρηματίες (δεν γνωρίζουμε το μέγεθός τους) που δραστηριοποιούνται στην αγορά των «βιολογικών» και θέλουν να εξασφαλίσουν πελατεία. Οχι, όμως, και να μας περνούν για ηλίθιους. Φαντάζεστε τα εκατομμύρια των κατοίκων του λεκανοπέδιου να παίρνουν τα βουνά και τις στάνες για να γνωρίσουν τους τσοπαναραίους και τα κοπάδια τους; Κι άντε και τους γνώρισαν, μετά τι θα κάνουν; Θα βάζουν τον τσοπάνη να σφάζει το αρνί μπροστά τους και μετά θα το φορτώνουν στο πορτ-μπαγκάζ και θα τραβάνε για το σπίτι τους; Κι όλη αυτή η παπάρα να σερβίρεται σαν «η μοναδική διέξοδος από τα διατροφικά σκάνδαλα»!
Υπάρχει διέξοδος, αλλά αυτήν εσείς δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να τη δείτε, κύριοι και κυρίες μικροαστοί. Η μοναδική διέξοδος είναι η ανατροπή του καπιταλισμού, για να πάψει η διατροφική αλυσίδα να διέπεται από το νόμο του κυνηγητού του μέγιστου κέρδους. Εσείς, όμως, δεν έχετε πρόβλημα με τον καπιταλισμό. Ν’ αυξήσετε το μερίδιό σας στην καπιταλιστική αγορά θέλετε. Και σαν καλοί καπιταλιστές (που θέλουν να γίνουν μεγαλοκαπιταλιστές) χρησιμοποιείτε σαν στοιχεία του μάρκετινγκ όλες αυτές τις παπαριές, ψάχνοντας πελάτες στα πιο καλοστεκούμενα μικροαστικά στρώματα.
♦ 151 και τα σκυλιά δεμένα
Δεν ξέρουμε αν ο Παπανδρέου φλερτάρισε ποτέ με την ιδέα να ζητήσει την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης με 180 ψήφους, όπως πρότεινε ο Βενιζέλος, όμως από τότε που ο Σαμαράς ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει, τα πράγματα άλλαξαν. Γι’ αυτό και ο Μόσιαλος πήρε εντολή να δηλώσει ότι και το νέο Μνημόνιο θα ψηφιστεί με 151, όπως και το πρώτο. Δεν είναι καιρός για πρόωρες εκλογές…
♦ Σαν να μην τρέχει τίποτα
Μεγάλο μέρος της ομιλίας του στο συμβού-λιο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς ο ΓΑΠ το αφιέρωσε στις αραβικές εξεγέρσεις. Και τι δεν είπε. «Η Πλατεία Ταχρίρ, η Αραβική Ανοιξη, επίσης, αποτελούν έκφραση επιθυμίας για Δημοκρατία. Στον Αραβικό κόσμο, βεβαίως, τώρα εγκαθιδρύονται δημοκρατικά πολιτεύματα… Ως προς τις Αραβικές χώρες, την Αραβική Άνοιξη, ως Σοσιαλιστική Διεθνής, έχουμε αναλάβει τη δέσμευση να σταθούμε στο πλευρό των χωρών που αγωνίζονται και στο πλευρό των δημοκρατικών δυνάμεων του Αραβικού κόσμου. Θα στηρίξουμε, όπως στηρίζουμε και τώρα, τη διαδικασία… Οι επαναστάσεις αυτές έδωσαν την ευκαιρία σε όλες τις φωνές και τις κοινωνικές δυνάμεις να ακουστούν… Οι επαναστάσεις στον Αραβικό κόσμο, προφανώς, ήρθαν στο απόγειο μιας βαθιάς απογοήτευσης που δημιούργησαν καθεστώτα, τα οποία αρχικώς εμφορούνταν από ιδεώδη απαλλαγής και απελευθέρωσης από την κατοχή ξένων δυνάμεων και τάσσονταν υπέρ της οικονομικής προόδου, ενώ κατέληξαν σε στρεβλές πολιτικές, με άρχουσες τάξεις βυθισμένες στη διαφθορά, βαθιά ριζωμένη γραφειοκρατία και συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια των λίγων». Το μόνο που «ξέχασε» να πει είναι ότι τα καθεστώτα στην Τυνησία και την Αίγυπτο, τα κόμματα του Μπεν Αλί και του Μουμπάρακ ήταν μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, μέχρι τη στιγμή που τα σάρωσαν οι εξεγερμένοι.
♦ Είμαι το Plan B
Σαμπάνιες άνοιξαν και πάλι στη Ρηγίλλης. Μετά τους Financial Times, και η Wall Street Journal παραχώρησε τις στήλες της για συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά και δεν φείστηκε καλών λόγων για τον αρχηγό της ΝΔ («ο έλληνας πολέμιος των φόρων», «επιτέλους μια πρόταση υπέρ της ανάπτυξης για την Αθήνα»). Παρέλειψαν, βέβαια, να πουν (αυτό δα έλειπε) ότι και τα δύο αυτά έντυπα εκφράζουν την αγγλοσαξονική μερίδα του χρηματιστικού κεφάλαιου και πως από τότε που άρχισαν οι διάφορες «διασώσεις» στην Ευρωζώνη ασκούν σκληρή πολεμική στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Επόμενο ήταν, λοιπόν, ν’ αφιερώσουν χώρο στον Σαμαρά, τώρα που αυτός «βάλλεται» ακόμα και από τους ομογάλακτούς του του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Εμείς, όμως, αντί για τους ύμνους των αγγλοσαξονικών εντύπων, κρατάμε κάτι άλλο που αναφέρει ο Σαμαράς στη συνέντευξή του στη WSJ: «Είπα στη Μέρκελ “κοίτα, αν το σχέδιό σου έχει αποτέλεσμα, τότε είμαι λάθος. Ομως αν δεν έχει αποτέλεσμα, τότε θα χρειαστείς ένα νέο σχέδιο, και εγώ είμαι αυτός που μπορεί να το εφαρμόσει”».
Σίγουρα δεν μίλησε με τέτοιο ύφος στη Μέρκελ. Αυτή είναι η γνωστή καφενειακή ψευτομαγκιά, με την οποία πολλοί Ελληνες παρουσιάζουν τα κατορθώματά τους. Η ουσία, όμως, είναι ότι ο Σαμαράς προσπάθησε να πείσει τη Μέρκελ, ότι πρώτο δε θέτει κανένα εμπόδιο στην πολιτική που το ευρωπαϊκό δι-ευθυντήριο ασκεί μέσω των Βρυξελλών και δεύτερο ότι θα τον χρειαστούν γιατί αυτός θα είναι η μοναδική εναλλακτική λύση εξουσίας, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου θα καταρρεύσει. Λέτε να μην το κατάλαβε η Μέρκελ; Είμαστε σίγουροι ότι το κατάλαβε. Τα στελέχη της ΝΔ δεν είμαστε σίγουροι αν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η δήλωση Σαμαρά είναι εξίσου ξενόδουλη με τις ανάλογου μήκους κύματος δηλώσεις Παπανδρέου.
♦ Αυπνος!
Τέρμα όσα κυκλοφορούσαν για τον Καραμανλή. Για το playstation που είχε στο Μαξίμου, για τα DVD που έβλεπε κάθε απόγευμα στη Ραφήνα, για την παροιμιώδη φράση «μετά τις 8 το βράδυ μιλάμε μόνο για ποδόσφαιρο και για γκόμενες». Ο άνθρωπος βασανιζόταν στον ύπνο του κάθε βράδυ για χάρη του ελληνικού λαού. Αυτά δεν τα λέει όποιος κι όποιος, αλλά ο τελευταίος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή, ο Γιάννης Παπαθανασίου. «Είχε μεγάλη αγωνία για το δανεισμό, δεν κοιμόμασταν τα βράδια όταν πηγαίναμε να δανειστούμε», δήλωσε στην «Ελευθεροτυπία»!
Εχει και η γελοιότητα όρια, αλλά ο Παπαθανασίου δεν μπορεί με τίποτα να τα διακρίνει. Πόσο αγωνιούσε ο Καραμανλής φαίνεται και από τον τρόπο που οδήγησε το κόμμα του στην εκλογική ήττα και από το γεγονός ότι σχεδόν δυο χρόνια από τότε δεν έχει ανοίξει το στόμα του για να υπερασπιστεί την κυβέρνησή του και από τη χαλαρή ζωή που έχει επιλέξει έκτοτε, που δεν ταιριάζει σε πρώην πρωθυπουργό και μάλιστα της ηλικίας του.
♦ Ασοι στις προβλέψεις
«Η ύφεση φαίνεται να έχει ελαφρώς μεγαλύτερο βάθος και διάρκεια από ό,τι είχε αρχικά προβλεφθεί». Μ’ αυτόν τον τρόπο καταγράφει η τρόικα στην έκθεσή της για την «τέταρτη επανεξέταση» το γεγονός ότι η «ύφεση», δηλαδή ο αρνητικός ρυθμός ανάπτυξης, ήταν υπετριπλάσια σε σχέση με την πρόβλεψη του Μνημόνιου. Κι αυτή την παταγώδη αποτυχία την χαρακτηρίζουν «ελαφρώς». Η αλήθεια είναι πως οι εκάστοτε «προβλέψεις» τους έχουν καθαρά πολιτικό χρώμα. Οταν ψηφιζόταν το Μνημόνιο, έπρεπε ταυτόχρονα να καλλιεργήσουν φρούδες ελπίδες στον ελληνικό λαό. Εν γνώσει τους έλεγαν ψέματα, γι’ αυτό και ξεπερνούν το θέμα με τόσο προκλητικό τρόπο.
♦ Στόχος η «κινεζοποίηση»
Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι «θα απαιτηθεί σημαντική περαιτέρω μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος προκειμένου να βελτιωθεί αισθητά η ανταγωνιστικότητα». Αυτός είναι και ο κεντρικός στόχος που τίθεται. «Κόστος εργασίας», όπως πολλές φορές έχουμε σημειώσει, δεν υπάρχει διότι η εργασία είναι αυτή που δημιουργεί νέες αξίες και επομένως δεν μπορεί ν’ αποτελεί κόστος. Με τον όρο «κόστος εργασίας», όμως, οι αστοί περιγράφουν την τιμή της εργατικής δύναμης, μαζί με την κοινωνική ασφάλισή της. Φαίνεται καθαρά, λοιπόν, ότι εκείνο που τους απασχολεί είναι το παραπέρα χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων και μόνο μ’ αυτό συνδέουν την είσοδο του ελληνικού καπιταλισμού ξανά σε φάση ανάκαμψης. Προσδοκούν η Ελλάδα να γίνει η Κίνα της Ευρώπης.