♦ Με τις ντομάτες
Εχετε δει γέρο θαυματοποιό, απ’ αυτούς που γύριζαν παλιά στα πανηγύρια, να τον παίρνουν με τις ντομάτες, επειδή δε μπορούσε να κάνει τα κόλπα του έτσι που να μαγεύει το πλήθος; Τέτοια περίπτωση αποτελεί ο Καραμανλής. Εκεί που ήταν εξαφανισμένος και δυσθεώρητος, αποφασίστηκε να εμφανίζεται κάθε μέρα στο γυαλί, να πάρει ο ίδιος το παιχνίδι πάνω του, γιατί μόνο αυτός αποτελεί το βαρύ χαρτί της κυβέρνησης. Αυτό αποφάνθηκαν ο Λούλης και οι λοιποί «ίματζ μέικερ» του «πρωινού καφέ», αυτό εκτελείται καθημερινά με στωικότητα από τον Καραμανλή. Κι επειδή οι ευκαιρίες για εμφανίσεις σε διάφορα φόρουμ εξαντλήθηκαν, αποφασίστηκε να κάνει τάχαμου αιφνιδιαστικές επισκέψεις στα υπουργεία (τόσο αιφνιδιαστικές που οι καθαρίστριες πηγαίνουν αξημέρωτα και γλείφουν το χώρο!), να βγάζει ένα λογύδριο μπροστά στις κάμερες και να φεύγει. Μόνο που το λογύδριο είναι το ίδιο και από την επανάληψη έχει γίνει τόσο βαρετός και τόσο προβλέψιμος που τον παίρνουν με τις αρνητικές ψήφους στα γκάλοπ, όπως έπαιρναν με τους ντομάτες τους γερο-θαυματοποιούς. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, εξαντλείται και το προσωπικό κεφάλαιο του Καραμανλή, ο οποίος ολοένα και περισσότερο θυμίζει Σημίτη την εποχή της κατρακύλας του. Οι παραπολιτικές στήλες σαν τη δική μας περιμένουν με ενδιαφέρον να δουν αν θα επιλέξει και αυτός την τακτική του «δαχτυλιδιού», όπως ο Σημίτης.
♦ Πινόκιο
Με θράσος χιλίων Πινόκιο εμφανίστηκε ο Καραμανλής μπροστά στις κάμερες, μετά την επίσκεψη-φιέστα στο υπουργείο Μεταφορών, και διακήρυξε: Δεν θα υπάρξει κανένας νέος φόρος το 2009! Και το φορολογικό πακέτο του περασμένου Αυγούστου ποια χρονιά θα ισχύσει; Το 2009, φυσικά! Επειδή, όμως, ανακοινώθηκε τον Αύγουστο… δεν πιάνεται. Το έχουμε ήδη συνηθίσει, οπότε ο Καραμανλής μπορεί να γίνεται τζάμπα μάγκας λέγοντας ότι δε θα βάλει άλλους φόρους. Αν θα πείσει κανέναν είναι δικό του πρόβλημα. Δικό μας είναι οι φόροι που ήδη αρχίσαμε να πληρώνουμε με τα τέλη κυκλοφορίας.
♦ Εχασες πολλά, μεγάλε;
«Στις ημέρες μας, φτάσαμε με τον όρο περιουσία να εννοούμε ουσιαστικά μόνο την τρέχουσα λογιστική αποτίμηση ακατανόητων και ριψοκίνδυνων χρηματοοικονομικών εργαλείων και όχι την αξία που χτίζεται με μακροπρόθεσμη δουλειά και σύνεση. Μας συνεπήρε όλους το παιχνίδι και μιμηθήκαμε τις πρακτικές ή εμπιστευθήκαμε τα χρήματά μας σε οργανισμούς που το μόνο τους “προϊόν” ήταν η υπόσχεση ότι θα μας πολλαπλασιάσουν τα λεφτά». Στα παραπάνω λόγια του προέδρου του ΣΕΒ, ο οποίος τα επανέλαβε σε δυο ομιλίες του την περασμένη εβδομάδα, πολλοί θα δουν υποκρισία. Σωστό είν’ αυτό, όμως εμείς βλέπουμε και μια άλλη διάσταση. Μια διάσταση προσωπικής αυτοκριτικής. Θυμηθείτε την επιχειρηματική δράση του Δασκαλόπουλου τα τελευταία χρόνια. Ηταν ο μεγαλομέτοχος του μεγαλύτερου βιομηχανικού ομίλου τροφίμων της χώρας, της Vivartia. Πούλησε τις μετοχές του στη MIG, εισπράττοντας ένα διόλου ευκαταφρόνητο τίμημα και την υπόσχεση του «φίλου του» Βγενόπουλου ότι θα διατηρηθεί στη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου. Πολύ σύντομα, όμως, ο Βγενόπουλος τον πέταξε με τις κλοτσιές από τη διεύ-θυνση της εταιρίας, κατηγορώντας τον (μέσω πρόθυμων παπαγάλων) ότι φόρτωνε στην εταιρία μεγάλο μέρος της προσωπικής υπερπολυτελούς του διαβίωσης.
Τι τα έκανε ο Δασκαλόπουλος τα λεφτά που πήρε από την πώληση της Vivartia; Δεν τα «έκλεισε» ασφαλώς σε καμιά τράπεζα με 5,5% και 6%. Αναζήτησε τοποθέτηση επιπέδου «θεσμικού επενδυτή». Γιατί λοιπόν να μην είναι από τους χαμένους του διεθνούς χρηματιστηριακού παιχνιδιού και τώρα να χτυπάει το κεφάλι του που από κραταιός βιομήχανος είναι ένας «επενδυτής» με ένα μάτσο υποτιμημένα χαρτιά στα χέρια του;
♦ Κουτοπονηριές
«Προσωπικά, πιστεύω ότι ο Καραμανλής “πληρώνει” το όχι που είπε στο Βουκουρέστι» (Ν. Κακλαμάνης, «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 23.11.08).
Είναι πολλοί στην Ελλάδα αυτοί που ρέπουν στις θεωρίες συνωμοσίας, που αντιλαμβάνονται τις πολιτικές εξελίξεις σαν μια ατέλειωτη αλυσίδα από ίντριγκες, στο πλαίσιο των οποίων κάποιοι σε κάποια σκοτεινά δωμάτια αποφασίζουν τα πάντα και στη συνέχεια τα προωθούν και τα υλοποιούν στην πράξη. Η ίντριγκα και η συνωμοσία υπάρχει, βεβαίως, στην αστική πολιτική, υπάρχουν, όμως, και πολλά άλλα, πολύ πιο σημαντικά. Ας αφήσει, λοιπόν, τις κουτοπονηριές ο Κακλαμάνης και ας πει όχι αν οι Αμερικάνοι είναι θυμωμένοι με τον Καραμανλή, αλλά τι ακριβώς έκαναν για να τον κοντύνουν. Οι Αμερικάνοι αποκάλυψαν το σκάνδαλο του Βατοπεδίου; Οι Αμερικάνοι έσπρωξαν το Ζαχόπουλο από τον 4ο όροφο; Και το σημαντικότερο, οι Αμερικάνοι εφαρμόζουν αυτή την κοινωνική και οικονομική πολιτική, που είναι ο βασικότερος παράγοντας πτώσης της ΝΔ και του Καραμανλή; Αν οι Αμερικάνοι τον πολεμούν (πράγμα για το οποίο αμφιβάλλουμε σφόδρα), βρίσκουν στρωμένο έδαφος και το κάνουν. Αλλιώς, δε θα είχαν καμιά τύχη.
♦ Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ
Να ισορροπήσει ανάμεσα στην κοινωνική δημαγωγία και την υπεύθυνη πολιτική στάση ενός αστικού κόμματος εξουσίας προσπάθησε και πάλι το ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση του ξεπουλήματος του ΟΛΠ στην κινέζικη Cosco. Οταν για να υπογράψει τη συμφωνία έρχεται κοτζάμ Χου-Ζιντάο (πρόεδρος της Κίνας), δεν υπάρχουν περιθώρια για τσιριντζάτζουλες. Ο Γιωργάκης συναντήθηκε με τον κινέζο πρόεδρο και δήλωσε ότι «αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στις επενδύσεις της Κίνας στην Ελλάδα». Εξέφρασε δε την ικανοποίησή του που ο κινέζος πρόεδρος όρισε προσωπικό απεσταλμένο στην «Επιτροπή Στίγκλιτς», η οποία έχει συσταθεί με πρωτοβουλία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και βοηθάει τον Παπανδρέου να φτιάξει το διεθνές του προφίλ. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο εκπρόσωπος Τύπου Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος κάλεσε την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην «υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης των ΣΕΜΠΟ του ΟΛΠ», πριν βγει η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (λες και πρόκειται για τυπικό νομικό ζήτημα. Οταν όμως ρωτήθηκε, «αν ως κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ θα ακυρώσει τη συμφωνία παραχώρησης του ΟΛΠ», το γύρισε από το τσάμικο στο καλαματιανό: «Το ΠΑΣΟΚ θα επιχειρήσει να διασφαλίσει με τον καλύτερο τρόπο το δημόσιο συμφέρον, παίρνοντας υπόψη την κατάσταση και τις συνθήκες που θα έχουν διαμορφωθεί, βλέποντας και τις συμφωνίες που θα ισχύουν σε όλες τους τις λεπτομέρειες»!
Η ιστορία τόσων δεκαετιών δείχνει ότι καμιά αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση δεν έχει ακυρωθεί μετά από αλλαγή κυβερνητικού κόμματος. Φωνάζουν όσο βρίσκονται στην αντιπολίτευση, κεφαλαιοποιούν πολιτικά τις σκανδαλώδεις αποικιοκρατικές συμβάσεις και όταν παίρνουν την κυβέρνηση απλά εφαρμόζουν τη σύμβαση.
♦ Μόνος του ενήργησε;
Μιας και αναφερόμαστε στον φέρελπι εκπρόσωπο Τύπου του ΠΑΣΟΚ, ας μας επιτραπεί ένα σχόλιο. Θα υποτιμούσαμε τη νοημοσύνη σας αν καταπιανόμασταν με επιχειρηματολογία για το ότι ο Παπακωνσταντίνου ήξερε πολύ καλά τι του έλεγε ο επιχειρηματίας Πάπιστας. Αλλωστε, ένας δεξιός πήγαινε σ’ έναν Πασόκο, δεν υπήρχε περίπτωση να μη μιλήσουν με ανοιχτά χαρτιά. Οταν μιλάς με Πασόκους, αρχίζουν τα μπινελίκια στον Παπακωνσταντίνου, γιατί –όπως λένε– επέτρεψε στη ΝΔ να γυρίσει το παιχνίδι, να κερδίσει τις εντυπώσεις και να τα συμψηφίσει όλα. Υπάρχει περίπτωση, όμως, ο Παπακωνσταντίνου να ενήργησε μόνος του; Υπάρχει περίπτωση να μη συνεννοήθηκε με άλλους στα ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ; Το γεγονός ότι παραμένει στο πόστο του και μετά την αποκάλυψη της τεράστιας γκάφας δείχνει πως δεν ενήργησε μόνος του, αλλά ήταν συλλογική και σε ψηλό επίπεδο η απόφαση να παίξουν μ’ αυτή τη βρόμικη ιστορία προσπαθώντας να πλήξουν τον ίδιο τον Καραμανλή. Την πάτησαν, όμως, και κάποιος έπρεπε να παίξει το ρόλο του σάκου του μποξ. Αυτός ήταν ο Παπακωνσταντίνου, ο πρώτος κρίκος της αλυσίδας. Τα πήρε πάνω του, για να μην προχωρήσουν οι αποκαλύψεις πιο μέσα και πιο πάνω.
♦ Εφραίμ κερνάει, Εφραίμ πίνει
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η αποκάλυψη που έκανε στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ο κυβερνητικός υπάλληλος Σ. Γκρόζος, πρόεδρος της «ανεξάρτητης» επιτροπής για την καταπολέμηση του «βρόμικου χρήματος». Η εταιρία Rassadel ανήκει στη Μονή Βατοπεδίου. Η εταιρία αυτή κατέχει το 30% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρίας «Πάπιστας», η οποία αγόρασε πάνω από 60 οικόπεδα στη Νέα Ραιδεστό της Θεσσαλονίκης. Οικόπεδα-φιλέτα, απ’ αυτά που το ελληνικό κράτος είχε παραδώσει στους καλόγερους, στο πλαίσιο της σκανδαλώδους ανταλλαγής με τη λίμνη Βιστωνίδα. Με άλλα λόγια, ο Πάπιστας είναι βιτρίνα των καλόγερων. Αυτοί ελέγχουν στην ουσία την κατασκευαστική του εταιρία, αλλά δεν ήθελαν να φαίνονται και έστησαν αυτή την αλυσίδα των εταιριών που η μία ελέγχει την άλλη (κλασικό καπιταλιστικό κόλπο). Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι ο Πάπιστας από ένας απλός υπάλληλος της ΔΕΗ βρέθηκε μέσα σε μια δεκαπενταετία να είναι μεγάλος και τρανός κατασκευαστής.
♦ Περί δικαιωμάτων
«Οι συνάδελφοι τον χτύπησαν στο πλαίσιο της σύλληψης. Είναι δυνατό να τον χτυπούν επτά και να έχει μόνο κάταγμα στη μύτη;»!!!
Αυτά δήλωσε με θράσος αξιωματικός της ΕΛΑΣ (αστυνόμος Β’), υπερασπιζόμενος τους ασφαλίτες που λιντσάρισαν τον κύπριο φοιτητή Αυγουστίνο Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη.
Δεν το σημειώνουμε για να εκφράσουμε τον αποτροπιασμό μας και τα λοιπά. Ξέρουμε πολύ καλά το ρόλο που παίζουν οι υπάνθρωποι στους μηχανισμούς καταστολής. Για άλλο λόγο το σημειώνουμε. Για να μείνει σαν απάντηση σε εκείνους που κάθε φορά που εκδηλώνεται μια ενέργεια δίκαιης λαϊκής αντιβίας κατά των μηχανισμών καταστολής εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους και μιλούν για το «απόλυτο δικαίωμα στην ανθρώπινη ζωή». Μόνο ένα απόλυτο δικαίωμα υπάρχει: το δικαίωμα μπάτσων και ασφαλιτών να μετατρέπουν την αξιοπρέπεια, την τιμή, ακόμα και την ίδια τη ζωή σε παιχνίδι, στη διάρκεια του οποίου εκδηλώνουν τα πιο ζωώδη ένστικτά τους. Αυτό το δικαίωμα δεν το έχουν κατακτήσει με τη «μαγκιά» και τον «ανδρισμό» τους, αλλά τους το έχει εκχωρήσει η αστική εξουσία, προκειμένου να την υπηρετούν.