♦ Ο φόβος τους
«Tα αίτια της οικονομικής κρίσης πρέπει να αναλυθούν με σοβαρότητα, επισταμένως και σε βάθος, ώστε το ανάθεμα να μην πέσει συλλήβδην στον καπιταλισμό και την επιχειρηματικότητα. Οι επιχειρήσεις είναι αυτές που δημιουργούν πλούτο και θέσεις απασχόλησης. Και πρέπει να προστατευθούν».
Το απόσπασμα είναι από άρθρο του εκδότη-διευθυντή του «Κόσμου του Επενδυτή» στο φύλλο του προηγούμενου Σαββάτου. Ο φόβος των διανοούμενων που εκπροσωπούν την κεφαλαιοκρατία είναι μη τυχόν και η κρίση αναζωπυρώσει την αντικαπιταλιστική κριτική ή μάλλον μη γίνει αυτή η κριτική αποτελεσματική. Τέτοιες προσεγγίσεις υποδεικνύουν, έμμεσα, και την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσει ή ζύμωση. Εστίαση όχι μόνο ούτε κυρίως στις επιμέρους συνέπειες της κρίσης, αλλά στη γενική αντικαπιταλιστική κριτική, σε μια κριτική σε επαναστατική κατεύθυνση. Από την άλλη, τέτοιες απόψεις καταδεικνύουν, πάλι εμμέσως, τη μεγάλη ζημιά που κάνουν στο εργατικό κίνημα και τη μεγάλη βοήθεια που προσφέρουν στον καπιταλισμό οι θιασώτες των διάφορων «αντινεοφιλελεύθερων» και «antiglobal» θεωριών και πολιτικών κατευθύνσεων, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη γενεσιουργό αιτία της κρίσης, τις ίδιες τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, και εστιάζοντας στις πολιτικές διαχείρισης.
♦ Γκάφα ή αβάντα;
Τίμησαν δεόντως τα δεξιά ΜΜΕ τη δήλωση της Αλ. Παπαρήγα, ότι ο Καραμανλής «μίλησε στα διάφορα τμήματα των επιχειρηματιών που ανταγωνίζονται μεταξύ τους» και «ενδεχομένως και σε μερίδα επιχειρηματιών που προσανατολίζονται ίσως να υποστηρίξουν κάποια άλλη μορφή εξουσίας». Επαιζαν ιδιαίτερα το τελευταίο κομμάτι, που εμφανίζει τον Καραμανλή σαν βαλλόμενο από κάποιους επιχειρηματίες. Πολιτική απειρία δε μπορεί να αποδοθεί στην Παπαρήγα. Επομένως, το ερώτημα είναι αν διέπραξε μια πολιτική γκάφα ή αν για μια ακόμη φορά ο Περισσός αβαντάρει το Μαξίμου.
♦ Γιατί δε ρώτησε;
Οπως είναι γνωστό, όταν οι αρχαιολόγοι πληροφορήθηκαν τη μεταβίβαση στο Βατοπέδι του δάσους της Ουρανούπολης (8.800 στρέμματα), παρενέβησαν αμέσως με επιστολή τους στην πολιτική ηγεσία του ΥπΠο, υπενθυμίζοντας ότι η συγκεκριμένη έκταση είναι και αρχαιολογικός χώρος. Υπουργός τότε ήταν ο Βουλγαράκης, ο οποίος «γείωσε» κανονικότατα τους αρχαιολόγους, απαξιώντας ακόμα και να τους απαντήσει. Αναρωτιόμαστε, δεν του κίνησε την περιέργεια η καταγγελία, ώστε να δει τι στο καλό συμβαίνει; Θα μπορούσε μάλιστα να πληροφορηθεί από πρώτο χέρι τι «παίζει», αφού το συμβόλαιο της μεταβίβασης έχει συγγράψει και υπογράψει η σύζυγός του. ‘Η μήπως τη ρώτησε και γι’ αυτό «γείωσε» τους αρχαιολόγους; Εσείς τι λέτε να έγινε;
♦ Διπλή πρόκληση
Ολοσέλιδες διαφημιστικές καταχωρήσεις στις εφημερίδες του Σαββατοκύριακου πλήρωσε η κυβέρνηση, για να κάνει ο Χατζηδάκης προπαγάνδα υπέρ της ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής. Πληρώνει ο ελληνικός λαός και μάλιστα σε εποχές σκληρής λιτότητας για να κάνει η κυβέρνηση προπαγάνδα, επειδή προφανώς δε βολεύεται από όσα γράφονται στις εφημερίδες. Και οι εκδότες, μεγάλοι και μικροί, βολεύονται μια χαρά. Σ’ αυτή την πληρωμένη καταχώρηση, ακολουθώντας τη γνωστή γκεμπελική συνταγή, ο Χατζηδάκης γράφει: «Οι συσσωρευμένες ζημιές της Ολυμπιακής ξεπερνούν τα 2,6 δισ. ευρώ, ποσό με το οποίο θα μπορούσαν να κατασκευαστούν 2.000 6/θέσια σχολεία ή 50 μεγάλα νομαρχιακά νοσοκομεία». Επειδή είναι δεδομένο ότι το κράτος δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις του ως πελάτης της Ολυμπιακής (δηλαδή, ακολούθησε την τακτική του φεσιού) μήπως μπορεί ο θρασές νεοφιλελεύθερος να μας πει πόσα σχολεία ή πόσα νοσοκομεία έχτισε η κυβέρνησή του με τα λεφτά που δεν έδωσε;
♦ Φτύσιμο
Με τρόπο προκλητικό (κυριολεκτικά, τους έφτυσε) αντιμετώπισε η Πετραλιά τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ και τους εκπροσώπους επιστημονικών φορέων που ζήτησαν συνάντηση μαζί της για το Ασφαλιστικό. Τους συνάντησε, φυσικά, διότι η κυβέρνηση… σέβεται τους θεσμούς, και αμέσως μετά δήλωσε: «Τέλος στο σπάταλο και αντιπαραγωγικό σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης. Από μεθαύριο Τετάρτη 1η Οκτωβρίου, τα 133 Ταμεία γίνονται 13. Εχουμε λάβει τα μέτρα μας, με όλες εκείνες τις ασφαλιστικές δικλείδες ώστε να εξυπηρετηθούν απόλυτα και οι ασφαλισμένοι και ως προς τις συντάξεις και ως προς τις παροχές».
Και γιατί να τους αντιμετωπίσει διαφορετικά; Οταν δινόταν η μάχη για το Ασφαλιστικό, αυτοί φρόντιζαν μόνο να μην αναπτυχθεί ουσιαστικός αγώνας. Τώρα γιατί να τους φοβηθεί; Επειδή θα προσφύγουν στα δικαστήρια; Ας προσφύγουν. Εχουν γνώση οι φύλακες…
♦ Κουτοπονηριές
Ευκαιρία βρήκε ο Καρατζαφέρης και προσπαθεί να βγει στον αφρό με «επιθέσεις φιλίας» προς τη ΝΔ. Ξεκινώντας από την «εκτίμηση» ότι ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ θα πάνε μαζί στις επόμενες εκλογές, «δε μπορεί να είναι τόσο ανόητοι για να χάσουν αυτή την ευκαιρία που τους δίνεται», με το νόμο Σκανδαλίδη που θα ισχύσει για τελευταία φορά), καλεί τον Καραμανλή να μην πάει σε εκλογές, αλλά να στηριχτεί στον ΛΑΟΣ.
Στο Μαξίμου καταλαβαίνουν ότι ο Καρατζαφέρης προσπαθεί να διεμβολίσει την εκλογική βάση της ΝΔ (πλέον κάθε ψήφος είναι πολύτιμη) και η γραμμή που δόθηκε είναι να κοπεί κάθε επαφή στελεχών και να απορρίπτεται ασυζητητί κάθε πρόταση Καρατζαφέρη. «Ισχύει η απάντηση που έχουμε δώσει περί των άκρων και των ακροτήτων», δήλωσε ο Ρουσόπουλος, αλλά αυτή τη φορά ακούστηκε εντελώς ξέπνοος.
♦ Τον «έδωσε»
«Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, είπα στον κ. Μουν ότι, με την προεδρία του Δημήτρη Χριστόφια στην Κυπριακή Δημοκρατία, ανοίγονται νέες προοπτικές και ότι χρειάζεται η απόλυτη στήριξη αυτής της προσπάθειας, όπως βεβαίως και η αξιοποίηση του γεγονότος ότι η Κύπρος είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης», δήλωσε ο Γιωργάκης μετά τη συνάντησή του με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν στη Νέα Υόρκη. Κοντολογίς, «έδωσε» τον Χριστόφια ως «ενδοτικό», έτοιμο δηλαδή να συμφωνήσει στο αμερικανόπνευστο σχέδιο του ΟΗΕ για το Κυπριακό (με κάποιες δευτερεύουσας σημασίας τροποποιήσεις). Υπενθυμίζουμε ότι ο Γιωργάκης είχε ταχθεί ανοιχτά και απροκάλυπτα υπέρ του σχεδίου Ανάν, το οποίο απέρριψε ο κυπριακός λαός στο δημοψήφισμα.
♦ Απειλές και διαπιστευτήρια
Η προσοχή των ΜΜΕ ήταν στραμμένη στο τι θα έλεγε ο Καραμανλής για τους «αντάρτες» της ΝΔ. Ετσι, δε δόθηκε καμιά προσοχή στις απειλές που εξαπέλυσε εναντίον των εργαζόμενων. «Αντιδράσεις συνδικάτων, την ώρα που δεν θίγονται δικαιώματα εργαζομένων, είναι έξω από κάθε λογική», είπε. «Απεργιακοί εκβιασμοί ολόκληρης της κοινωνίας δεν πρόκειται να περνούν, σε καμία περίπτωση».
Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός «φωτογράφισε» τους εργαζόμενους της Ολυμπιακής. Ταυτόχρονα, εξέπεμψε ένα γενικότερο μήνυμα, διαβεβαιώνοντας την κεφαλαιοκρατία, ότι η κυβέρνησή του δε θα διστάσει να καταφύγει στην πιο στυγνή καταστολή για να αντιμετωπίσει κινητοποιήσεις εργαζόμενων. Οτι δε θα υποχωρήσει ικανοποιώντας αιτήματα προκειμένου να διασωθεί πολιτικά. Αλλά, βάλτε κι εσείς πλάτη για να στηρίξετε την κυβέρνησή μου, ήταν σαν να τους έλεγε.
♦ Κάποιος να τον μαζέψει
Δε νομίζετε, εσείς εκεί στην Κουμουνδούρου, ότι πρέπει να μαζέψετε λίγο τον Τσίπρα, γιατί ανοίγει το στόμα του και αμολάει τις παπαριές (για να μη χρησιμοποιήσουμε κανέναν άλλο, πιο ταιριαστό χαρακτηρισμό). Πείτε του, για παράδειγμα ότι δεν ήταν στη Γένοβα το 2001 «που για πρώτη φορά, το παγκόσμιο πολύχρωμο αυτό κίνημα έβαλε στην ατζέντα του την κοινωνική ανυπακοή, την αξία της έμπρακτης συμβολικής αντίστασης» και τα λοιπά. Δε θα αναφερθούμε στις προλεταριακές επαναστάσεις του παρελθόντος (είναι πρόκληση να λέγονται τέτοια πράγματα στην Ελλάδα, τη χώρα όπου έγινε η τελευταία χρονικά σοσιαλιστική επανάσταση στην Ευρώπη), αλλά σε κινήματα μη ένοπλα, όπως για παράδειγμα το Σιάτλ πρόσφατα και ο Μάης του ‘68 παλιότερα. Επειδή δεν ήταν εκεί ο Τσίπρας δε σημαίνει ότι δεν έγιναν.
♦ Αναδιανομή
Να το κάνουμε όσο γίνεται πιο απλό, χωρίς σύνθετους νομικούς όρους, που θολώνουν την πραγματικότητα.
Ενα σημαντικό τμήμα του χρηματιστικού κεφάλαιου, σε παγκόσμιο επίπεδο, αγόραζε και πούλαγε αέρα κοπανιστό. Εκανε τζόγο με αξίες που δεν υπήρχαν ή που υπερτιμώνταν. Στην πραγματική οικονομία, όμως, δεν υπάρχουν αξίες άυλες. Οι αξίες δεν είναι τίποτ’ άλλο από ποσότητες ανθρώπινης εργασίας. Πάντα έρχεται κάποια στιγμή που τα χαρτιά που κυκλοφορούν στην πιάτσα (είτε πρόκειται για μετοχές είτε πρόκειται για χαρτονομίσματα) θα πρέπει να αντιστοιχηθούν με τις πραγματικές αξίες που απεικονίζουν. Αυτή είναι η εποχή της κρίσης. Τότε που οι διάφορες «φούσκες» σκάνε. Οποιος έχει υπερτιμημένα χαρτιά στα χέρια του μπορεί κάλλιστα να τα χρησιμοποιήσει για κωλόχαρτο (κάτι ξέρουν οι κακομοίρηδες «μικροεπενδυτές» του ελληνικού χρηματιστήριου, που πίστεψαν ηλιθιωδώς, ότι μπορούν να γίνουν γιάπηδες, πριν καμιά δεκαετία).
Αυτή την ώρα της κρίσης, λοιπόν, που οι «φούσκες» σκάνε, κάποιοι θα χάσουν, θα καταστραφούν οικονομικά. Αυτό δεν επιβάλλουν οι νόμοι της «ελεύθερης αγοράς»; Επαιξες, κύριε, έχασες, θα πληρώσεις. Αμ δε! Επειδή αυτοί που χάνουν δεν είναι η «μαρίδα», αλλά το άνθος του καπιταλισμού, έρχεται το αστικό κράτος και δίνει αξιακό περιεχόμενο στις «φούσκες», αγοράζοντάς τες. Ετσι, εκείνοι που είχαν αγοράσει αέρα κοπανιστό παίρνουν χαρτιά με αξία, την οποία έχει εξασφαλίσει το κράτος από τη φορολογία. Μιλάμε για πραγματικές αξίες, όχι για αέρα κοπανιστό. Αυτές οι αξίες προορίζονταν για την άσκηση της περιορισμένης κοινωνικής πολιτικής του αστικού κράτους. Αυτό που βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας αυτές τις μέρες δεν είναι παρά μια ακόμα γιγάντια επιχείρηση αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος προς όφελος των πιο παρασιτικών μερίδων του κεφαλαίου.
♦ Νέο χαράτσι από τη ΔΕΗ
Νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ προανήγγειλε έμμεσα ο διοικητής της επιχείρησης, ανακοινώνοντας ότι αυτή θα έχει αρνητικά αποτελέσματα και το δεύτερο εξάμηνο του 2008 (γεγονός που τροφοδότησε ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι στο χρηματιστήριο, όπου η μετοχή της ΔΕΗ υπέστη μια «γενναία» πτώση). Κι ενώ προαναγγέλλουν νέα χαράτσια για τον ελληνικό λαό, και η διοίκηση της ΔΕΗ και η κυβέρνηση (διά του κυβερνητικού εκπροσώπου) επιβεβαίωσαν δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία στα στελέχη της επιχείρησης χαρίστηκαν τεράστιες αυξήσεις (από 48% έως 63%) στο «επίδομα ευθύνης». «Τα στελέχη αυτά θα συμβάλλουν ενεργά στο γίγνεσθαι της επιχείρησης σε ανώτερο επίπεδο», δήλωσε προκλητικά ο Ρουσόπουλος.
Ο ίδιος, όταν ρωτήθηκε αν θα υπάρξουν νέες αυξήσεις στα τιμολόγια, άφησε ανοιχτό το ζήτημα, μιλώντας για «υποχρεώσεις της ΔΕΗ προς το κοινωνικό σύνολο (που) επιβαρύνουν σε κάποιο βαθμό τα οικονομικά της αποτελέσματα» και για «άνευ προηγουμένου αυξήσεις των διεθνών τιμών των καυσίμων (που) ήταν αναμενόμενο να επηρεάσουν τα οικονομικά αποτελέσματα οποιασδήποτε επιχείρησης, που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη χρήση αυτών των πρώτων υλών». Οταν δε ρωτήθηκε αν η ΔΕΗ θα ρίξει τα τιμολόγιά της, τώρα που οι τιμές των καυσίμων διεθνώς πέφτουν, ο Ρουσόπουλος παρέπεμψε στη ΔΕΗ!
Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, παίζοντας σταθερά στο θεσμικό-διαχειριστικό επίπεδο (και μόνο) πήγε στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου και κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά «για την οικονομική κατάρρευση της εταιρίας», ενώ έστειλε και εξώδικη διαμαρτυρία στη διοίκηση της ΔΕΗ κατηγορώντας την για «πλημμελή άσκηση των καθηκόντων της»!
♦ Μεγάλο ζόρι
Ζορίζεται πάρα πολύ με την κρίση η κυβέρνηση Μπους. Απόδειξη (πέραν όλων των άλλων) το γεγονός ότι ο Μπους αναγκάστηκε να καλέσει σύσκεψη στο Λευκό Οίκο με τους Μακ Κέιν και Ομπάμα, συνοδευόμενους από ηγετικές προσωπικότητες των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών. Εμείς δε θυμόμαστε να έχει ξανασυγκληθεί τέτοια σύσκεψη, τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα χρόνια. Η κυβέρνηση Κλίντον αποφάσισε να βομβαρδίσει τη Γιουγκοσλαβία και δε συγκάλεσε τέτοια σύσκεψη. Το ίδιο η κυβέρνηση Μπους, όταν αποφάσισε να εισβάλει στο Ιράκ.
Παρά τις συναινετικές κινήσεις που έκανε ο Μπους, όμως, και τη συμφωνία του Ομπάμα στο σχέδιο Πόλσον (το οποίο μάλλον αυτός θα κληθεί να εφαρμόσει), δεν κατέστη δυνατό το σχετικό νομοσχέδιο να περάσει από το Κογκρέσο, γεγονός που οδήγησε σε μια ακόμα κατρακύλα της Wall Street και όλων των άλλων χρηματιστηρίων.
♦ Ποιότητα
Τον ακούσατε τον Δαϊλάκη; Λόγος που δεν είχε αρχή και τέλος. Επίπεδο συνοικιακού καφενείου. Αντιφάσεις και αυτοδιαψεύσεις με χρονική διαφορά λίγων δευτερολέπτων. Ενα παραλήρημα χωρίς αρχή και τέλος, από το οποίο μόνο ένα πράγμα ξεχώριζε: εγώ – το κόμμα μου – η εξουσία. «Ο Καραμανλής είναι… άλογο ράτσας» που… «οι σταβλάρχες δεν το αφήνουν να τρέξει »(γνήσιος αλογομούρης ο τύπος). «Ο Καραμανλής χρειάζεται νίντζα, ένας τέτοιος θέλω να είμαι και εγώ»! «Αν με διαγράψουν θα παραιτηθώ. Δε θ’ αφήσω την κυβέρνηση με 150+1, το λέω ότι θα παραιτηθώ» (πρωί-πρωί στο Mega). «Αν το κόμμα μου ζητήσει να παραιτηθώ, θα το κάνω» (στη Βουλή, πριν τη συνάντηση με Τραγάκη). «Του ζήτησα να παραιτηθεί, όπως ο ίδιος είπε και δεν το δέχθηκε» (Τραγάκης).
Μη νομίζετε ότι είναι ο μοναδικός. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι ακόμα που κρύβονται. Κάνουν τη δουλειά τους, σοδειάζουν περιουσία, ψηφίζουν και με τα δυο χέρια ό,τι αντιδραστικό φέρνει η κυβέρνησή τους.
♦ Μαζέψτε τον
Υπάρχει κρίση; Βεβαίως και υπάρχει, όμως «δεν είναι των αριθμών ή των στατιστικών, αλλά κρίση αξιών, δημοκρατίας»!!! Εδώ καράβια χάνονται, ο Γιωργάκης αρμενίζει. Σ’ αυτόν ανήκει η παραπάνω ανάλυση, με την οποία έθεσε υποψηφιότητα για το χρυσό βατόμουρο στον τομέα της οικονομικής επιστήμης (το εκστόμισε σε ομιλία του προς Ελληνοαμερικανούς στη Νέα Υόρκη). Ανακοίνωσε επίσης, ότι η Σοσιαλιστική Διεθνής, της οποίας είναι πρόεδρος, αποφάσισε «να καταρτίσει έναν οδικό χάρτη για τη διέξοδο από την κρίση»!!!
♦ Συμφορά του
Οπως λένε οι πληροφορίες, ο Μιχαλολιάκος «ζουζουρεύεται» και το παίζει «αντάρτης», επειδή θέλει να του δώσει ο Καραμανλής το γαλάζιο χρίσμα για το Δήμο του Πειραιά. Το ίδιο χρίσμα διεκδικεί και ο Μαντούβαλος, ο οποίος επιδιώκει να τελειώσει γρήγορα η δικαστική του εκκρεμότητα (είναι κατηγορούμενος σε βαθμό κακουργήματος) για να επιστρέψει άσπιλος στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ. Καταλαβαίνετε την απελπισία του Καραμανλή. Να έχει να διαλέξει ανάμεσα σε έναν που δέχτηκε βομβιστική επίθεση από κυκλώματα νονών της νύχτας (χωρίς ποτέ να δώσει εξηγήσεις) και σε έναν που κατηγορήθηκε ως μέλος του παραδικαστικού κυκλώματος. Πάρτι θα κάνει ο Φασούλας.
♦ Γαργάρα
Να μη ξεχνιόμαστε: τον περασμένο Μάη, όταν έγινε γνωστή η άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος του Γιάννη Κεφαλογιάννη, ο Αντώναρος αναρωτήθηκε αφελώς στο press room: «Aπό πού να παραιτηθεί; Ατυπος σύμβουλος είναι». Την περασμένη εβδομάδα, μετά την καταδίκη του Κεφαλογιάννη σε φυλάκιση 12 μηνών, ο Ρουσόπουλος ανακοίνωσε ότι η ιδιότητά του ως πρωθυπουργικού συμβούλου αναστέλλεται μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής του στο Εφετείο, όπου προσέφυγε. Και οι πληροφορίες λένε, ότι ο Κεφαλογιάννης και γραφείο στην πρωθυπουργική πτέρυγα της Βουλής κατείχε και πορτοκαλί τηλέφωνο διέθετε (το σηκώνεις και επικοινωνείς απευθείας με όποιον υπουργό γουστάρεις). Μπορεί η κυβέρνηση να θέλει να κάνει γαργάρα την ιστορία αυτή, οι ταβανόπροκες, όμως, δεν καταπίνονται εύκολα.
«Οταν τα ποσοστά ενός κυβερνώντος κόμματος κατρακυλούν, αυτό που έχει να κάνει η αντιπολίτευση είναι να φροντίσει να είναι εκλέξιμη, κι αυτό ακριβώς πέτυχε ο Ντέιβιντ Κάμερον», δήλωσε ο βρετανός «γκουρού των δημοσκοπήσεων» Πίτερ Κέλνερ, πρόεδρος της διάσημης εταιρίας YouGov, αναφερόμενος στο αναδυόμενο αστέρι της βρετανικής πολιτικής, τον νέο πρόεδρο των Τόρις.
Την τακτική αυτή ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ, αποφεύγοντας να ανεβάσει τους τόνους κατά της κυβέρνησης, τώρα που αυτή κατρακυλά μόνη της, και φροντίζοντας –με την αμέριστη βοήθεια των ΜΜΕ– να εμφανίζεται ως ήρεμη, εναλλακτική δύναμη διακυβέρνησης. Ομως, ο Γιωργάκης δεν τα καταφέρνει καλά με τα ελληνικά και συνήθως τα σκατώνει στη μετάφραση. Γι’ αυτό ξεφούρνισε εκείνο το «σημασία έχει η κυβερνησιμότητα» και τους άφησε όλους… φαλακρούς στο ΠΣ του ΠΑΣΟΚ.
♦ Βατερλό
Η υποψήφια αντιπρόεδρος των Ρεπουμπλικανών, η περιβόητη Σάρα Πέιλιν που την έχει «ξεφλουδίσει» το επιτελείο του Ομπάμα, αποφάσισε να ενισχύσει το… ασθενές της σημείο, την απειρία της στα διεθνή θέματα. Αφού έβαλε στη μπάντα την παπαριά που προς στιγμή είχε επικαλεστεί («έχω μεγάλη διεθνή εμπειρία, διότι η Αλάσκα βρίσκεται πολύ κοντά με τη Ρωσία»), παράτησε τον Μακ Κέιν στην Ουάσιγκτον και έσπευσε στη Νέα Υόρκη, προσδοκώντας πως θα μπορέσει να φωτογραφηθεί με πολλούς πρωθυπουργούς και αρχηγούς κρατών, που βρίσκονταν εκεί για τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ. «Γάτες» οι τύποι απέφυγαν να τη συναντήσουν. Ετσι, η επιχείρηση «διεθνείς σχέσεις της Σάρα» περιορίστηκε σε φωτογραφικά ενσταντανέ με τον Χαμίντ Καρζάι του Αφγανιστάν, τον Τζαλάλ Ταλαμπανί του Ιράκ και τον Μιχαήλ Σαακασβίλι της Γεωργίας. Δηλαδή, με τρία τσιράκια της κυβέρνησης Μπους!
