♦ Κυνισμός
Δεν είχε κανένα πρόβλημα ο Σουφλιάς να το πει ανοιχτά και απροκάλυπτα. Αν θέλουμε πάρκο στο Ελληνικό, πρέπει να γίνει με αυτοχρηματοδότηση (δηλαδή, με την παραχώρηση κάποιων φιλέτων σε εργολάβους για να τα χτίσουν). Αν περιμένουμε από τον κρατικό προϋπολογισμό, πάρκο δεν θα γίνει ποτέ.
Η λογική αυτή δεν αντέχει σε κανένα έλεγχο. Πόσα λεφτά απαιτεί η φύτευση δέντρων και η δημιουργία ενός μεγάλου θύλακα πρασίνου που θα βοηθήσει την τσιμεντούπολη να ανασάνει; Σίγουρα δεν πρόκειται για κάποιο τεράστιο κονδύλι. Αλλα πράγματα, όμως, έχουν στο μυαλό τους αυτοί. Ακόμα και το πράσινο θα γίνει για εμπορική εκμετάλλευση. Με εγκαταστάσεις αναψυχής και διασκέδασης.
Το χειρότερο είναι ότι προσπαθούν να συνηθίσουν τον κόσμο σε μια τέτοια λογική, για να μη σκέφτεται τα αυτονόητα: Πρώτο, ένα δάσος δεν απαιτεί τεράστια κονδύλια. Δεύτερο, άμα αρχίσουν να κόβουν φιλέτα, θ’ ανοίξει η όρεξή τους και τα φιλέτα θα επεκτείνονται συνεχώς σε βάρος του πρασίνου, με την επίκληση οικονομικών αναγκών του κράτους.
♦ Οχι, δεν πάμε σε εκλογές!
Είναι βέβαιο ότι… δεν πάμε για εκλογές. Απόδειξη ότι τα στελέχη της κυβέρνησης εργάζονται πυρετωδώς, ως απλοί υπηρέτες του λαού. Οπως ο υφυπουργός Μάκαρος, για παράδειγμα, που πιάνει δουλειά από τα χαράματα στα πρωινάδικα, περνάει καμιά βόλτα από το υπουργείο για καμιά υπογραφή και μετά φρεσκάρεται για να ‘ναι έτοιμος για τα βραδινά «παράθυρα». Κάπου-κάπου ζητάει άδεια από τους φίλους του τηλεστάρ, πότε για να συμμετάσχει σε κρουαζιέρα του ΟΕΚ με καλεσμένους τους κοινοβουλευτικούς και εργατικούς συντάκτες (ξεχάσαμε και να ρωτήσουμε πώς πήγε το «παιχνίδι» στο ευαγές ίδρυμα της Σύρου;) και πότε για να προσφέρει κοινωνικό έργο στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, εγκαταλείποντας την εκλογική του περιφέρεια.
Προσέξτε πόσο στριμωγμένο ήταν το πρόγραμμα του ήρωα Μάκαρου στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας. 12 το μεσημέρι της Κυριακής εγκαινίασε το νέο οικισμό του ΟΕΚ στο Πλατύ Ημαθίας (80 διαμερίσματα, γήπεδα κ.λπ.). Το απόγευμα της ίδιας μέρας ήταν στη Φλώρινα, όπου έκανε κλήρωση για 30 νέες κατοικίες. Τη Δευτέρα το μεσημέρι πήγε στην Κοζάνη, όπου παρέδωσε τα κλειδιά στους κληρωθέντες δικαιούχους 80 κατοικιών του ΟΕΚ. Το απόγευμα μοίρασε τα κλειδιά σε δικαιούχους 60 διαμερισμάτων στην Καστοριά. Και το βράδυ κατάκοπος επέστρεψε με το αεροπλάνο στην Αθήνα. Κι όλ’ αυτά όχι για τις εκλογές, αλλά για την εργατική τάξη, ρε γαμώτο.
♦ Παρά τω προέδρω
Ο Σημίτης άνοιξε το δρόμο και έκτοτε τον ακολουθούν όλοι οι πρωθυπουργήσιμοι. Για να πιάσεις στασίδι στο Μαξίμου θα πρέπει να δημιουργήσεις και μια ομάδα καλλιτεχνών που θα σε στηρίζουν αφανώς και εκ του παρασκηνίου (ξέρουν αυτοί τον τρόπο και έχουν τα σχετικά «κονέ»). Φυσικά, δεν θα τους βάλεις να σου κάνουν τη Φιλιππινέζα. Γι’ αυτό το ρόλο υπάρχουν άλλοι. Οι καλλιτέχνες απλά θα σου προσφέρουν λίγη από τη λάμψη τους, θα λογίζεσαι και συ σαν άνθρωπος της τέχνης, σαν πολιτικός με ιδιαίτερο πολιτιστικό υπόβαθρο και ευαισθησίες. Και βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν και τη βοήθειά σου στις πολιτιστικές τους «αναζητήσεις», οι οποίες έχουν πάντοτε συνάφεια με τα κρατικά ταμεία.
Μετά τον Σημίτη, λοιπόν, ακολούθησε ο Καραμανλής, που δημιούργησε και καλλιτεχνικό «τιμ» στην «αυλή της Ραφήνας», με καλλιτέχνες προερχόμενους από την Αριστερά. Τώρα, χτίζει τη δική της «αυλή» η Ντόρα, ώστε όταν σε λίγα χρόνια διαδεχτεί τον Καραμανλή, να έχει έτοιμους τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και οργάνωσε «βραδιά» υπό τον τίτλο «ενός λεπτού μαζί», στην οποία έδωσαν το παρών διάφορα λαμπερά ονόματα, αρκετά από τα οποία είχαν ταυτιστεί με το ΠΑΣΟΚ. Ξημερώθηκαν –λέει το ρεπορτάζ- «μιλώντας για τέχνη και πολιτική». Καλά για πολιτική, αλλά για τέχνη με τη Ντόρα (μπρρρ!!!). Θα μου πείτε, εδώ μιλούν για τέχνη με τον Βουλγαράκη, που θεωρεί πως οι κορυφαίοι καλλιτέχνες παγκοσμίως είναι ο Ρέμος και ο Πλούταρχος, γιατί όχι με τη Ντόρα; Σωστό κι αυτό…
♦ Κοιταχτείτε στον καθρέφτη
«Η Γ.Σ.Ε.Ε. εκφράζει την έντονη ανησυχία και την ριζική αντίθεσή της στην τροπή που παίρνουν τα πράγματα με τη διαβόητη Flexicurity που προωθείται στην Ευρώπη ύστερα και από την χθεσινή απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Πρόκειται για μια πολιτική η οποία θα οδηγήσει στην πλήρη απελευθέρωση των εργοδοτών από κανόνες και δεσμεύσεις που αφορούν την απόλυση, τη σχέση εργασίας, το χρόνο εργασίας, τα δικαιώματα και τις εργατικές αμοιβές. Στο όνομα του “ανταγωνισμού” δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να μειώσουν ακόμη περισσότερο το κόστος εργασίας τους. Ο συνδυασμός δήθεν της ευελιξίας και ασφάλειας είναι ένα προπέτασμα καπνού για να κρυφτεί η πραγματική επιδίωξη που είναι η πλήρης απορύθμιση της εργασίας».
Τώρα το κατάλαβε αυτό η ΓΣΕΕ και εξέδωσε την παραπάνω ανακοίνωση; Οταν η Αννα Διαμαντοπούλου, ως επίτροπος της ΕΕ, εισήγαγε τον όρο και τον λανσάριζε μάλιστα και στα ελληνικά ως «ευελφάλεια», πού βόσκαγαν οι πράσινοι συνδικαλισταράδες; Οταν στην περιβόητη απόφαση της Λισαβόνας η flexicurity εισαγόταν ως επίσημος κοινοτικός όρος, δεν ήταν η ΓΣΕΕ που χειροκροτούσε και με τα δυο χέρια, προσπαθώντας να παραμυθιάσει τους έλληνες εργαζόμενους, ότι δήθεν η στρατηγική της Λισαβόνας οδηγεί σε εξάλειψη της ανεργίας; Θυμήθηκαν την όλη υπόθεση τώρα, μόνο και μόνο για να κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ, την οποία καλούν «να εκφράσει την θέση αντίθεση της σ’ αυτή την απόφαση».
♦ Χωρίς τσίπα
Εκπληκτικής ξετσιπωσιάς η απάντηση που έδωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Κασσίμης σε έρευνα εφημερίδας («Πρώτο Θέμα», 15.7.07) σχετικά με την αξιοποίηση του πρώην αεροδρόμιου του Ελληνικού: «Δεν πιστεύω ότι πρέπει να γίνει 100% πράσινο, γιατί θα το κάψουν και αυτό. Πάντως, αν μη τι άλλο, το 80% να γίνει πράσινο»! Εννοείται πως σχόλιο δεν χρειάζεται.
♦ Μπίζνες κάθε είδους
Το καμένο δάσος πουλάει. Πουλάει τρελά. Δεν εννοούμε οικόπεδα και καταπατητές, αλλά άλλου είδους πωλήσεις, νόμιμες και… οικολογικές. Να, σαν αυτή που έβαλε μπροστά η φυλλάδα των Ζούγκλα-Μαυροτρύπα, σε συνεργασία με την Wind του Σαουΐρις. Το «Πρώτο Θέμα» ίδρυσε ένα «πράσινο ταμείο» με σκοπό να μαζέψει -όπως λέει- ένα εκατομμύριο ευρώ για να αναδασώσει τα καμένα (αμ τι, μόνο το αλαφουζέικο θα καθαρίζει τον Κηφισσό και θα στήνει «παρατηρητήρια» μαζί με το WWF;). Και πώς θα μαζευτούν αυτά τα λεφτά; Στέλνοντας… «πράσινα SMS». Παίρνεις 100 SMS δώρο από τη Wind (εννοείται πως πρέπει να επιλέξεις τη συγκεκριμένη εταιρία ως πάροχο κινητής τηλεφωνίας), τα στέλνεις σε φίλους και γνωστούς και η Wind θα καταθέσει 1 ευρώ στο φορέα που θα ιδρύσει η Πολιτεία για την αναδάσωση της Πάρνηθας! Είδατε πώς γίνεται μια έξυπνη διαφήμιση, η οποία φέρνει κατευθείαν πελατεία;
♦ Την ημερομηνία
«Είναι δύο τα δεδομένα: Το ένα είναι ότι στη μεταπολίτευση έχουμε μόνο τρεις περιπτώσεις, που είχαμε εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Και στις τρεις περιπτώσεις, οι εκλογές προκηρύχθηκαν από κυβερνήσεις, οι οποίες ήταν βέβαιες ότι θα έχαναν τις εκλογές. Γι’ αυτό και πήγαν και στο τέλος της τετραετίας. Το δεύτερο όμως, που είναι το πιο σοβαρό δεδομένο, είναι ότι και στις τρεις αυτές περιπτώσεις εκτροχιάστηκε πλήρως η πορεία της χώρας. Και το ‘81 και το ‘89 και το 2004. Σε αυτές τις περιπτώσεις είχαμε αδύναμες κυβερνήσεις, οι οποίες πήγαν στο τέλος της τετραετίας. Ακριβώς επειδή ήταν αδύναμες έκαναν αλόγιστες προεκλογικές παροχές, οι οποίες τίναξαν τα πάντα στον αέρα. Τώρα στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή η Κυβέρνηση δεν είναι καθόλου αδύναμη - είναι ίσως η πρώτη Κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, η οποία έρχεται πρώτη και στις μετρήσεις που γίνονται στη κοινή γνώμη συνεχώς καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας – έχουμε αυτοπεποίθηση ότι θα πάμε στις εκλογές με καλές προοπτικές, διότι έχουμε υλοποιήσει ένα σημαντικό έργο και στην οικονομία αλλά και σε άλλους τομείς».
Ο «τσάρος της οικονομίας» Γ. Αλογοσκούφης στο ραδιόφωνο του 9.84, την περασμένη Δευτέρα. Πείτε μας και την ημερομηνία των πρόωρων εκλογών να ησυχάσουμε.
♦ Στα όρια της αλητείας
Δεν ξέρουμε τι καπνό φουμάρει αυτός ο σύλλογος Εθελοντών Δασοπροστασίας Αττικής, όμως κάποιος Αθ. Σοφράς, ιδρυτικό μέλος του, που εμφανίστηκε στην «Ελευθεροτυπία» (16.7.07) άγγιξε τα όρια της αλητείας, όταν δήλωσε ότι πρέπει όλοι να κοιταχτούμε στον καθρέφτη για να αναζητήσουμε ευθύνες για την καταστροφή της Πάρνηθας! Διότι δεν πλαισιώσαμε το σύλλογό του και δεν ξημεροβραδιαζόμασταν στην Πάρνηθα να παρατηρούμε μην ανάψει φωτιά.
Εσύ, ρε φίλε, και κάποιοι άλλοι σαν και σένα μπορεί να γουστάρετε να φυλάτε σκοπιά στην Πάρνηθα. Από πότε αυτό, όμως, έγινε κοινωνικό πρόταγμα; Ως πολίτες φορολογούμαστε σκληρά και απαιτούμε απ’ αυτούς που μας φορολογούν (το κράτος, αν έχεις ακουστά) να προστατεύσουν τον αέρα που αναπνέουμε. Εσείς, απ’ όσο καταλάβαμε, τα έχετε μια χαρά με το κράτος. Γι’ αυτό και δεν του αποδίδετε ευθύνες, αλλά αποδίδετε σε όλους εμάς, επειδή εκτός από το ρόλο του φορολογούμενου, που τον παίζουμε αναγκαστικά, δεν δεχόμαστε να παίξουμε εθελοντικά και το ρόλο του μαλάκα.