♦ «Ο,τι είναι δυνατόν»
«Από οικονομικής πλευράς θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται και ό,τι είναι δυνατόν».Η δήλωση έγινε από τον Γ. Αλογοσκούφη τη Δευτέρα 2 Ιούλη, έξω από το μέγαρο Μαξίμου, αμέσως μετά τη συνεργασία του με τον Καραμανλή. Η φωτιά στην Πάρνηθα έκαιγε ακόμα και η κυβέρνηση έψαχνε εναγωνίως τρόπους να χειριστεί προπαγανδιστικά την υπόθεση, κατασιγάζοντας την αγανάκτηση του κόσμου, που είχε φτάσει στο ζενίθ. Και όμως, ακόμα και εκείνη τη στιγμή, που η κυβερνητική προπαγάνδα χτιζόταν πάνω στο ψέμα, ο Αλογοσκούφης αισθάνθηκε την ανάγκη να προσθέσει ένα «ό,τι είναι δυνατόν» δίπλα στο «ό,τι χρειάζεται». Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε, βέβαια, επί του ότι στην πράξη ισχύει το «ό,τι είναι δυνατόν», το οποίο άλλωστε αποτελεί περιορισμό για το «ό,τι χρειάζεται». Πώς καθορίζεται το «δυνατόν»; Με βάση τις προτεραιότητες του αστικού κράτους. Ξέρουμε, λοιπόν, πολύ καλά πόσο χαμηλά στη λίστα με τις προτεραιότητες βρίσκεται η προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Το δείχνει ο δασοκτόνος νόμος του ΠΑΣΟΚ, που τον εφαρμόζει κανονικότατα (βελτιωμένο και επηυξημένο μάλιστα) η ΝΔ, το δείχνει η προωθούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16, το δείχνει η τοποθέτηση του «δασοφάγου» και οπαδού της με κάθε κόστος «ανάπτυξης» Γ. Σουφλιά ως επικεφαλής για τη Σωτηρία της Πάρνηθας.
♦ Απορία ψάλτου…
Υπόλοιπο από την προηγούμενη εβδομάδα ο διάλογος στο Press Room, διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του. Το «κόλλημα» του Αντώναρου επιβεβαιώνει όσα γράφονται στο προηγούμενο σχόλιο.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Μπορούν τα οικονομικά της Ελλάδας να αντέξουν το κόστος της προληπτικής προστασίας των δασών;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν καταλαβαίνω την ερώτησή σας. Είναι εντελώς θεωρητική.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Με συγχωρείτε, δεν είναι δική μου ερώτηση, είναι ερώτηση του κ. Βύρωνα Πολύδωρα που διατυπώνεται σήμερα μέσω της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ».
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: Δεν είμαι σε θέση να σας απαντήσω αυτή την ερώτηση.
ΚΑΚΑΛΗΣ: Αμα δεν μπορείτε να απαντήσετε αυτή, πώς λέτε όλα τα άλλα; Τα άλλα όλα καταρρέουν, που λέτε ότι είναι στο κέντρο της πολιτικής της κυβέρνησης η προστασία των δασών κλπ. Ο κ. Πολύδωρας θέτει ευθέως το ερώτημα: Μπορούν τα οικονομικά της Ελλάδας να αντέξουν το κόστος της πολιτικής προστασίας των δασών;
ΑΝΤΩΝΑΡΟΣ: …
Press Room, 2.7.2007
♦ Ψάρωσαν
Χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, αργά το βράδυ της περασμένης Κυριακής. Κι όχι μόνο πάτησαν στον υποτιθέμενο ιερό χώρο, αλλά οι πρώτοι κατέκλυσαν το χώρο όπου κατατίθενται τα στεφάνια με καμμένα κλαδιά και καρβουνιασμένες κουκουνάρες (γέμισε ο χώρος στάχτη και καψάλα). Οι υπόλοιποι χαιρετούσαν ευγενικά με κατεύθυνση το κοινοβούλιο, με το γνωστό ελληνικό χαιρετισμό της υψωμένης παλάμης με ανοιχτά τα δάχτυλα.
Και όμως, ουδείς στα βραδινά δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης και στις εφημερίδες της επομένης τόλμησε να πει ή να γράψει για βεβήλωση του μνημείου, όπως έκαναν όταν φοιτητές κυνηγημένοι από τα ΜΑΤ κατέφυγαν σ’ αυτό το χώρο στη διάρκεια της μεγάλης διαδήλωσης της 8ης του περασμένου Μάρτη. Για να αποδειχτεί για μια ακόμη φορά ότι όλοι αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Το φοιτητικό κίνημα στρεφόταν ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική, γι’ αυτό και προσπάθησαν να το συκοφαντήσουν με κάθε τρόπο. Ενώ η συγκεκριμένη διαμαρτυρία για τα δάση ήταν μια πολιτικά ακίνδυνη ενέργεια και είχαν κάθε λόγο να μην ανοίξουν μέτωπο μαζί της.
♦ Εγκληματίας πολέμου
Οι σημειώσεις του ψυχαναλυτή του Φρανσουά Μιτεράν κυκλοφόρησαν σε βιβλίο. Οπως διαβάσαμε σε μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στις «συνεδρίες» του τέως προέδρου της Γαλλίας με τον ψυχαναλυτή του αποτελεί η συζήτηση για το θάνατο. Το πρώτο που έσπευσε να δηλώσει ο Μιτεράν είναι πως ο ίδιος ποτέ δεν σκότωσε άνθρωπο. Δεν ξέρουμε αν αληθεύει αυτό και στο τέλος-τέλος δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία. Εκείνο που έχει σημασία, καθώς αποτελεί αδιάψευστο ιστορικό δεδομένο, είναι πως ο Μιτεράν ήταν ο γκαουλάιτερ του γαλλικού ιμπεριαλισμού (της κυβέρνησης Ντε Γκολ) στην Αλγερία, κατά τη διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας. Είναι ο άνθρωπος που διέταξε να στηθούν κρεμάλες για τους πατριώτες που πολεμούσαν για την ανεξαρτησία της χώρας τους. Υπήρξε ένας εγκληματίας πολέμου, που ποτέ δεν λογοδότησε για τα εγκλήματά του, για τα οποία μάλιστα δεν γίνεται λόγος. Ο ψυχαναλυτής του, φυσικά, δεν τον ρώτησε γι’ αυτά και ο ίδιος δεν έκανε λόγο. Αυτά για την αποκατάσταση μιας πτυχής της Ιστορίας.
♦ Οι ψήφοι δεν έχουν χρώμα
Το γνωστό αστικό δόγμα «οι ψήφοι δεν έχουν χρώμα» υιοθετεί πλήρως η ηγεσία του Περισσού. Γι’ αυτό και ξαμόλυσε την Κανέλλη να στήσει τηλεοπτικό σόου έξω από το «Αρεταίειο». Αν επρόκειτο για μια επίσκεψη καθαρά προσωπική (είναι γνωστή η σχέση της… χριστιανο-εθνικο-κομμουνίστριας με τον Χρυσόδουλο), θα φρόντιζε η κ. Λιάνα να περάσει απαρατήρητη. Αυτή, όμως, πήγε εκεί, με κομματική έγκριση προφανώς, για να μαζέψει ψήφους. Τι μόνο ο Αλαβάνος δικαιούται να το κάνει, που στο κάτω-κάτω είχε χείριστες θέσεις με τον προκαθήμενο του δεσποταριάτου. Εκείνο που δεν καταλάβαμε και θα παρακαλούσαμε να μας δοθούν οι δέουσες διευκρινίσεις, είναι τι ακριβώς εννοούσε η ποιήτρια με την κατακλείδα της δήλωσής της: «Είναι μια προσωπική στιγμή ενός ανθρώπου, που δεν ανήκει στον εαυτό του, ανήκει σ’ εμάς»! Δηλαδή, τα μέλη του ΚΚΕ θεωρούν ότι ο Χρυσόδουλος είναι κάποιος που έχει απαρνηθεί κάθε ιδιοτέλεια και έχει αφιερωθεί σε όλους, συμπεριλαμβανόμενων και αυτών;
Τα παραπάνω μπορεί να ακούγονται και να διαβάζονται ως ευτράπελα, καθόλου τέτοια δεν είναι όμως. Διότι απ’ αφορμή την αρρώστια του Χρυσόδουλου έχει στηθεί ένας ολόκληρος προπαγανδιστικός μηχανισμός με σκοπό από τη μια να καθαγιάσει τον ίδιο, τα έργα και τις ημέρες του, και από την άλλη να ενισχύσει το ιερατείο και το ρόλο του.
♦ Κρυφτούλι
Κρυφτούλι με τις ευθύνες για την καταστροφή της Πάρνηθας εξακολουθούν να παίζουν τα κυβερνητικά στελέχη. Μπορεί ο… μεταπυρικός «συντονιστής» Γ. Σουφλιάς να απεφάνθη, ότι δεν υπάρχουν πολιτικές αλλά υπηρεσιακές ευθύνες, όμως δεν μίλησε συγκεκριμένα τι είδους είναι αυτές οι ευθύνες και ποιους υπηρεσιακούς παράγοντες αφορούν. Γι’ αυτό και ο πονηρός Πρ. Παυλόπουλος, άριστος δημοσιοσχεσίτης, ξέροντας ότι με τη γενικόλογη διατύπωση του Σουφλιά μένει εκτεθειμένος και ο ίδιος, έσπευσε να αποποιηθεί και τις υπηρεσιακές ευθύνες στον τομέα του οποίου προΐσταται (Πολιτική Προστασία). «Εγώ προκαλώ τον οποιοδήποτε, και σε ό,τι αφορά εμένα και σε ό,τι αφορά τον κ. Φούρλα, να μας πει τι είναι αυτό το οποίο μπορεί να μας καταλογίσει», είπε σε συνέντευξή του στην «Κυρ. Ελευθεροτυπία» (8.7.07). «Αρα, οι ευθύνες βαραίνουν την Πυροσβεστική…», συμπέρανε εύλογα ο δημοσιογράφος, για να εισπράξει την απόλυτη επιβεβαίωση: «Δεν είπα τίποτε τέτοιο. Είπα ότι αυτή τη στιγμή ερευνάται -το ερευνά και η ίδια η Πυροσβεστική- ώστε να διαπιστωθεί τεκμηριωμένα το γιατί και πώς συνέβη αυτό που συνέβη στην Πάρνηθα. Οταν ολοκληρωθεί η έρευνα, θα βασισθούμε στα αποτελέσματα αυτά». Πώς να μην αυτοχαρακτηρίζεται μετά ο Πολύδωρας, ενώπιον του ενθουσιώδους κομματικού ακροατήριου «σάκος του μποξ»;
♦ Γάτα με πέταλα
Γάτα με πέταλα αυτός ο Γιάννης Παπακωνσταντίνου του ΠΑΣΟΚ. Πόσοι έχουν τέτοια φωτογραφία με τον Γιωργάκη; Το αποδεικνύει, άλλωστε, και η πολιτική του καριέρα: Παρατρεχάμενος του Λάζαρη, μετά του Αρσένη, γενικός διευθυντής του ΕΒΕΑ, πρόεδρος του ΕΛΚΕΠΑ, επίτροπος της Τράπεζας Κεντρικής Ελλάδας την εποχή που την πήρε ο Κοσκωτάς, πρόεδρος του Κρατικού Αερολιμένα Αθηνών, διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής εταιρίας Factoring της Εθνικής Τράπεζας, αντιπρόεδρος του ΟΕΕΚ, πρόεδρος του ΕΙΝ, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΤΕΟ. Με τέτοια προσόντα, πώς να μην τον κάνει ο Γιωργάκης γενικό διευθυντή του ΠΑΣΟΚ, όταν το κόμμα βρέθηκε στην αντιπολίτευση; Στο πρόσωπο του Παπακωνσταντίνου έλαβε σάρκα και οστά το σύνθημα… «Γιώργο, άλλαξέ τα όλα».