♦ Θράσος
Νέα θέση από τον Γ. Αλογοσκούφη για τα ασφαλιστικά ταμεία και τα δομημένα ομόλογα: «Σε πολλές περιπτώσεις αναδείχτηκε ότι είχαν κακούς συμβούλους, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν την περιορισμένη γνώση των Ταμείων. Αυτό είναι το ζήτημα που ανέκυψε» (συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής», 6.5.07). Μέχρι τώρα μας έλεγαν ότι το πρόβλημα περιορίζεται μόνο σε ένα Ταμείο (ΤΕΑΔΥ) και σε ένα ομόλογο (το δομημένο της JP Morgan). Τώρα ο επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου μιλά για «πολλές περιπτώσεις», χωρίς να τις αναφέρει συγκεκριμένα και αναλυτικά. Αρα, γνωρίζει πολύ καλά την έκταση του προβλήματος και προσπαθεί να το κουκουλώσει. Κατά τα άλλα έχει το θράσος να δηλώνει «εγώ δεν θα χρησιμοποιούσα τη φράση σκάνδαλο ομολόγων».
♦ Στερνή μου γνώση
Κάτι ήξεραν ο Καραμανλής και οι επιτελείς του και δεν άνοιγαν το «φάκελο Χρηματιστήριο», όπως ζητούσαν επίμονα ορισμένοι «γαλάζιοι» εκδότες (απ’ αυτούς που αχόρταγα ζητούν όλο και περισσότερα για πάρτη τους, ενώ οι φυλλάδες τους δεν πουλάνε ούτε 10.000 φύλλα) και ορισμένα στελέχη της λεγόμενης «λαϊκής δεξιάς». Με το που σκάλισαν λίγο το φάκελο, τα πρώτα ονόματα που ξεπήδησαν από μέσα ήταν όχι απλώς «γαλάζια» αλλά… «καταγάλανα»: ο Ευγ. Παπαδόπουλος, η Ιλεάνα Πανούρη, ο Ν. Παντελάκης. Ανεξάρτητα από το βαθμό ποινικής εμπλοκής τους (λογικά δεν πρέπει να ανησυχούν), σημασία έχει ότι η προπαγάνδα γυρίζει μπούμερανγκ στην κυβέρνηση. Εκείνη την περίοδο, που στη Σοφοκλέους άρμεγαν τη «μαρίδα», την οποία εντέχνως έσπρωχνε εκεί η κυβέρνηση, οι Πασόκοι έκαναν το παιχνίδι από ψηλά και εν πολλοίς εκ του ασφαλούς. Τα «γαλάζια» λαμόγια, μακριά από την εξουσία τότε, έπεσαν με τα μούτρα να βγάλουν εύκολο χρήμα. Μια σειρά απ’ αυτά τα λαμόγια βρέθηκαν στα πράγματα μετά την εκλογική νίκη της ΝΔ και κανένας δεν ξέρει πόσοι και πόσο είναι ανακατεμένοι. Γι’ αυτό κάνει «τζιζ» και για τη ΝΔ το χρηματιστήριο.
♦ Περισσός Α.Ε.
Στην «Τυποεκδοτική», καπιταλιστική επιχείρηση ιδιοκτησίας ΚΚΕ, θα τυπώνεται πλέον ο «Ελεύθερος Τύπος» της Αγγελοπουλίνας. Η συμφωνία κλείστηκε «σε μακροπρόθεσμη βάση» ανακοίνωσε η εκδοτική εταιρία και λεπτομέρειές της δεν ανακοινώθηκαν, όπως συνηθίζεται πάντοτε στις συμφωνίες μεταξύ καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Γιατί το σχολιάζουμε; Γιατί η Αγγελοπουλίνα αποφάσισε να κλείσει το ένα από τα δυο πιεστήρια του «Ελεύθερου Τύπου», πετώντας στο δρόμο 13 εργαζόμενους, με «μπόνους» 7 ημερομισθίων. Και επειδή μια κυρία Αγγελοπούλου δε μπορεί παρά να είναι «καλή εργοδότις», διέταξε τη διοίκηση της εταιρίας της να υποσχεθεί στους απολυμένους πως θα γίνει προσπάθεια να προσληφθούν από την «Τυποεκδοτική», με άλλη σύμβαση απ’ αυτή που έχουν όμως και φυσικά με αποδοχές σημαντικά χαμηλότερες.
Επιμύθιον: Ζήτω το κόμμα της εργατιάς! Ο σοσιαλισμός θα πραγματωθεί όταν το κόμμα της εργατιάς καταφέρει να εντάξει όλες τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις της χώρας στο χαρτοφυλάκιο της «Περισσός ΑΕ».
♦ Λεπτομέρειες
Μέσα στο σκανδαλολογικό θόρυβο των ημερών πέρασαν στο ντούκου ή σχεδόν στο ντούκου δυο παράπλευρες ειδήσεις που έχουν να κάνουν με το υπουργείο Δικαιοσύνης και το δίδυμο Παπαληγούρα-Πανούρη.
Στο ντούκου: Εκτός από την Ιλεάνα Πανούρη, την οποία ο μπαμπάς έχει διορίσει στο υπουργείο Δικαιοσύνης, και ο υιός Σταύρος Πανούρης απασχολείται στο ίδιο υπουργείο, ως σύμβουλος του υπουργού ή κάτι τέτοιο. Θα μας πείτε πως πρόκειται για τη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Ο ξυλουργός βάζει το γιο στο ξυλουργείο, η κομμώτρια μαθαίνει την τέχνη στην κόρη, ο πολιτικός που θα στείλει τα παιδιά του, στο μπορντέλο; Στην πολιτική θα τα βάλει, στο υπουργείο θα τα προσλάβει. Γιατί δηλαδή είναι ικανός ο γιος της Ντόρας για σύμβουλος στο υπουργείο Εξωτερικών (a pro po, έχετε συνομιλήσει ποτέ με τον εν λόγω φέρελπι νεανία;) και δεν είναι ικανά τα παιδιά του Πανούρη για μια θέση στο υπουργείο Δικαιοσύνης; Κι αυτό σωστό…
Σχεδόν στο ντούκου: Μολονότι η ανάκριση (υποτίθεται ότι) είναι μυστική, ο Παπαληγούρας επικοινώνησε με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Σανιδά και αυτός τον ενημέρωσε ότι πράγματι ασκείται έρευνα για τις χρηματιστηριακές δραστηριότητες του τέως ειδικού γραμματέα του υπουργείου Απασχόλησης Ευγ. Παπαδόπουλου (με αποτέλεσμα να βρεθεί το αναζητούμενο πρόσχημα και να πάρει πόδι ο Τσιτουρίδης). Το σημειώνουμε γιατί κάθε φορά που θέλουν να θάψουν ένα θέμα επικαλούνται το απόρρητο της ανάκρισης.
♦ Αντε, και με τον Γιωργάκη
Για «αποτυχία της ευρύτερης Αριστεράς» (σ’ αυτή περιλαμβάνει και το Σοσιαλιστικό Κόμμα) στη Γαλλία, η οποία «οφείλεται πρωτίστως στο ότι δεν κατάφερε να συγκροτήσει ένα ρωμαλέο “αντίπαλο δέος”, με ιδεολογικούς και κοινωνικούς όρους, απέναντι στον πιο επικίνδυνο αντίπαλό της» (Σαρκοζί), γράφει στο «Πριν» (6.5.07) ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου. Ομως, ο αρθρογράφος είναι αισιόδοξος και φωνάζει πως «η ήττα δεν είναι καταστροφή», γιατί στα εργατικά προάστια ο Σαρκοζί «καταβαραθρώθηκε, ενώ οι Σοσιαλιστές πήραν γύρω στο 40%, ο Μπεζανσενό 7% και το σύνολο της κομμουνιστικής αναφοράς Αριστεράς 15%».
Τα παραπάνω, επικαιροποιημένα και μεταφερμένα «εις τα καθ’ ημάς», σημαίνουν: Μέτωπο ενάντια στον πιο επικίνδυνο αντίπαλό μας, τον Καραμανλή. Μέτωπο γύρω από τον Γιωργάκη (όπως γύρω από τη Σεγκολέν).
ΥΓ: Προσοχή, στο «Πριν» γράφτηκαν τα παραπάνω, όχι στην «Καθημερινή» ή σε κάποια άλλη αστική φυλλάδα.
♦ Τίτλος τιμής
«Δεν υπάρχουν πληροφορίες. Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν υπάρχουν γιατί υπάρχει μια αντίληψη, πόλεμος κατά του χαφιέ». Ξέσπασε ο Πολύδωρας στη Βουλή, αλλά εκείνα που πέρασαν προς τα έξω ήταν τα πιασάρικα περί «αγγαρείας» και «έκτισης ποινής». Αν αληθεύει αυτό που είπε ο υπουργός Μπάτσων και Χαφιέδων, τότε πρέπει να αισθανόμαστε περήφανοι ως λαός. Ακόμα κρατούν οι καλύτερες παραδόσεις μας και η ανεύρεση χαφιέδων είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.
♦ Εμπαιγμός
Δήλωσε ο Γιωργάκης στο «Πρώτο Θέμα» (6.5.07): «Η υπόθεση του Χρηματιστηρίου δεν έχει χρώμα (σ.σ. γαλάζιο ή πράσινο). Εχει κερδισμένους και, δυστυχώς, πολλούς χαμένους. Με σεβασμό σε αυτούς που έχασαν οφείλουμε να τιμωρήσουμε όσους εκμεταλλεύτηκαν παράνομα τους μικροεπενδυτές. Αλλά δεν πρέπει πλέον να ποινικοποιούμε με υπονοούμενα».
Οι χαμένοι της Σοφοκλέους εισπράττουν ένα σεβασμό ναααα! (με το συμπάθειο). Αλλά, ας πρόσεχαν. Δεν φτάνει που τους τα πήραν χοντρά, τους δουλεύουν κι από πάνω. Οσο για πολιτικές ευθύνες, ασφαλώς και δεν υπάρχουν. Τα ίδια ακριβώς δεν λέει η ΝΔ για το σκάνδαλο των ομολόγων;
♦ Επιφανείς κολαούζοι
Οπως πληροφορηθήκαμε από την «Ελευθεροτυπία» (5.5.07), «έξι επιφανείς Ελληνες ζητούν από τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και το προεδρείο του Συμβουλίου της Ευρώπης να καταδικάσουν “την αναγέννηση της εθνικιστικής ιδεολογίας” σε κράτη-μέλη της ΕΕ και να αντιδράσουν “στην προσπάθεια αλλοίωσης και επαναπροσέγγισης των αποτελεσμάτων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου”». Οι «επιφανείς» είναι οι Μ. Γλέζος, Λ. Σάντας, Λ. Κύρκος, Μ. Θεοδωράκης, Γ.-Α. Μαγκάκης και Α. Αλαβάνος, που υπογράφουν ως «πολίτες μιας ενιαίας, δημοκρατικής Ευρώπης».
Μόνο που ατύχησαν οι κολαούζοι της ευρωλαγνείας. Μέχρι αυτοί να μαζέψουν τις υπογραφές τους, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ είχαν πάρει θέση υπέρ της κυβέρνησης της Εσθονίας που συμπεριφέρεται σαν μια καθαρά φασιστική κυβέρνηση. Και ουδέποτε είχαν το παραμικρό πρόβλημα με τους διωγμούς που γίνονται σε χώρες όπως η Εσθονία, η Τσεχία, η Πολωνία κ.ά. Οπότε τι μένει από το μήνυμα των «επιφανών»; Η ευρωλαγνεία. Η προπαγάνδα σύμφωνα με την οποία η ΕΕ είναι αυτή που θα σώσει τους λαούς της Ευρώπης από το φασισμό και κάθε άλλη αντιδημοκρατική εκδήλωση. Φυσικά, από το μυαλό τους ούτε που περνά η ιδέα ότι φορέας του σύγχρονου φασισμού είναι τα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Αυτά που στραγγαλίζουν τους εργαζόμενους και εξυφαίνουν τον τρομοκρατικό ιστό της αράχνης πάνω από την επικράτεια της Ευρωλάνδης.