♦ Ποινική υπόθεση;
Ως κατηγορούμενος που απολογείται σε ποινικό δικαστήριο και όχι ως πολιτικό πρόσωπο εμφανίστηκε ο υφυπουργός Οικονομίας Π. Δούκας σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής». Το αποκορύφωμα της απολογίας του: «Και φυσικά δεν έχει γίνει καμία σύσταση σε κανένα Ταμείο. Ενάμιση μήνα τώρα που διαρκεί η υπόθεση, δεν υπήρξε καμιά ένδειξη ότι συνέβη κάτι τέτοιο. Ας δώσει κάποιος στοιχεία, αν διαθέτει, για το αν, ποιος και πώς τον καθοδήγησε».
Το γεγονός ότι όλα τα ασφαλιστικά ταμεία έκαναν τοποθετήσεις σ’ αυτά τα τζογαδόρικα ομόλογα προφανώς δεν λέει τίποτα στον κ. Δούκα. Το γεγονός ότι πολλά ταμεία αγόραζαν τέτοια ομόλογα την ίδια μέρα πάλι δε λέει τίποτα. Ας μας εξηγήσει ο υφυπουργός και πρώην τραπεζίτης, το ίδιο όνειρο έβλεπαν οι διοικήσεις των Ταμείων και ξυπνούσαν το πρωί και πήγαιναν να αγοράσουν το ίδιο ομόλογο; Ολα αυτά μπορεί να μην αρκούν για να στοιχειοθετήσουν την ενοχή του υφυπουργού (και του προϊσταμένου του υπουργού) σ’ ένα ποινικό δικαστήριο, πολιτικά όμως οδηγούν στην αδιαμφισβήτητη καταδίκη του. Το βαθμό πολιτικής ενοχής ας τον διαλέξει ο ίδιος.
♦ Συνάντηση πνευμάτων!
«Ενα σημαντικό ζήτημα είναι να υπάρξει ένα νέο θεσμικό σύστημα, μια ειδική Αρχή, που θα εποπτεύει και θα στηρίζει τα Ταμεία στις επενδύσεις τους», δήλωνε ο Αλέκος Αλαβάνος προ δεκαπενθημέρου. «Πιστεύω ότι η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει στη δημιουργία ενός φορέα που θα συγκεντρώσει τα αποθεματικά των Ταμείων κάτω από μια κεντρική διαχείριση», έγραψε στο «Βήμα της Κυριακής» ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ενας αριστερός και ένας δεξιός κάνουν στην ουσία την ίδια πρόταση. Ποια είναι η κοινή αφετηρία τους; Το ότι τα αποθεματικά των Ταμείων πρέπει να τζογάρονται. Η αγωνία και των δύο είναι να γίνεται σωστό τζογάρισμα και γι’ αυτό προτείνουν τη σύσταση κάποιας κρατικής αρχής που θα διαθέτει την υποδομή και τα στελέχη για να κάνει σωστά αυτή τη δουλειά. Και για μεν τον δεξιό καταλαβαίνουμε απόλυτα τη θέση του. Ο αριστερός, όμως, γιατί αποδέχεται το τζογάρισμα, όταν μάλιστα τα Ταμεία χορηγούν συντάξεις πείνας και παροχές εξαθλίωσης;
♦ Ομολογία
Τώρα πια δεν έχουμε «χρείαν άλλων μαρτύρων» για το ποιος βύθισε το Sea Diamond στον κόλπο της Καλντέρας. Ο ίδιος ο όμιλος Louis, σε ολοσέλιδη πληρωμένη διαφήμισή του στις κυριακάτικες εφημερίδες γράφει: «Το ακυβέρνητο πλοίο δυστυχώς βυθίστηκε παρά τις προσπάθειες του πλοιάρχου, του πληρώματος, της εταιρείας και των αρμοδίων αρχών». Οι λέξεις είναι επιλεγμένες μία προς μία, με τη βοήθεια προφανώς των νομικών συμβούλων του ομίλου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση αυτή, το Sea Diamond βυθίστηκε γιατί δε μπορούσε να γίνει αλλιώς. Ηταν ακυβέρνητο, προσπάθησαν να το σώσουν, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφεραν. Ο όμιλος Louis δεν ρίχνει ευθύνη σε κανέναν. Και δεν φαίνεται να τον απασχολεί καθόλου το αν υπήρχε η δυνατότητα μη βύθισης του πλοίου με τη ρυμούλκησή του στα αβαθή. Σε λίγο ίσως ν’ ακούσουμε ότι η ρυμούλκηση στη θέση «Παλιά Ορυχεία» ήταν απόφαση του καπετάνιου του ρυμουλκού «Λέων» που έτυχε να βρίσκεται στη Σαντορίνη και κλήθηκε να βοηθήσει.
Τι λέει αυτή η ανακοίνωση; Οτι η βύθιση του Sea Diamond ήταν απόφαση της πλοιοκτήτριας εταιρίας, στην οποία πειθάρχησε το ελληνικό κράτος (ο Κεφαλογιάννης), αδιαφορώντας για τη βέβαιη οικολογική καταστροφή που θα επέφερε η βύθιση.
♦ Στο βρόντο
«Ο,τι πιο σωστό έκανε η κυβέρνηση στην κρίση (σ.σ. των ομολόγων) ήταν, πέραν των θεσμικών μέτρων που ανακοινώθηκαν, η θαρραλέα αυτοκριτική του Πρωθυπουργού», δήλωσε στο «Βήμα» ο σύμβουλος προπαγάνδας του Κ. Καραμανλή, Γιάννης Λούλης. Μάθαμε έτσι τον εμπνευστή της γιαλαντζί αυτοκριτικής του Καραμανλή στην εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ (το περιεχόμενο της «αυτοκριτικής» ήταν ότι η κυβέρνηση άργησε να εντοπίσει το θεσμικό κενό στη διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και να πάρει πρωτοβουλίες πλήρωσής του). Την πραμάτεια του, βέβαια, πρέπει να την υπερασπίζεται κανείς, ακόμα και όταν πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Θα έπρεπε, όμως, να αναρωτηθεί ο κ. Λούλης, γιατί η σχεδιασμένη από τον ίδιο «αυτοκριτική» του Καραμανλή πέρασε εντελώς στο ντούκου. Ουδείς ασχολήθηκε μαζί της, ουδείς της έδωσε πολιτική βαρύτητα, ξεχάστηκε την επομένη κιόλας. Αρα, κάποιο άλλο προπαγανδιστικό κολπάκι πρέπει να βρει, για να στηρίξει το «προϊόν Καραμανλής» που αρχίζει και φθείρεται.
♦ Τζούφιο «άδειασμα»
«Ούτε συμψηφίζω, ούτε μας δεσμεύει τίποτα από το παρελθόν, κοιτάμε προς το μέλλον», είπε ο Γιωργάκης, μιλώντας σε «πράσινη» εκδήλωση την περασμένη Κυριακή. Εντυπωσιακό το «άδειασμα» του Σημίτη και της πολιτικής των κυβερνήσεών του, πλην όμως τζούφιο. Οχι μόνο γιατί ο Γιωργάκης υπήρξε εξέχων υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη (και η πολιτική ευθύνη, ως γνωστόν, είναι κατεξοχήν συλλογική υπόθεση), όχι μόνο γιατί από τον Σημίτη πήρε το δαχτυλίδι της διαδοχής, αλλά και γιατί εξακολουθεί να ηγείται ενός κόμματος που εξακολουθεί να ονομάζεται ΠΑΣΟΚ. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτό που ο Γιωργάκης λέει ότι δεν τον δεσμεύει, αλλά για την καταλήστευση των Ταμείων με την κατευθυνόμενη οδήγησή τους στο λησταρχείο της Σοφοκλέους υπάρχουν ευθύνες (πολιτικές και ποινικές), οι οποίες ουδέποτε αναλήφθηκαν και ουδέποτε αναζητήθηκαν. Εκτός αν εννοεί πως οι εκλογές του Απρίλη του 2004 ήταν μια τεράστια κολυμβήθρα του Σιλωάμ, στην οποία βυθίστηκε το ΠΑΣΟΚ και έκτοτε εξαγνίστηκε. Το ίδιο, όμως, θα πει και ο Καραμανλής για τη ΝΔ μετά τις επόμενες εκλογές (χάσει-κερδίσει). Οπότε τι μένει; Ο λαός στο ρόλο του κορόιδου (για να μη βάλλουμε άλλη, πιο χαρακτηριστική λέξη).
♦ Αποκαλυπτήρια
Θυμόσαστε τους πανηγυρισμούς μετά τη νίκη των Δημοκρατικών στις αμερικάνικες βουλευτικές εκλογές; Θυμόσαστε τις «εκτιμήσεις» διάφορων «αναλυτών» για την επερχόμενη αποχώρηση των Αμερικανών από το Ιράκ και το Αφγανιστάν; Ο ένας μετά τον άλλο οι πανηγυρίζοντες αποσύρονται από το πανηγύρι. Διότι τα μαντάτα από την Ουάσιγκτον δεν βολεύουν την προπαγάνδα τους. Δείτε ένα σχετικά πρόσφατο νέο.
Οι Δημοκρατικοί είχαν υποσχεθεί να εγκρίνουν μόνο τόσα κονδύλια «όσα είναι απαραίτητα για την ασφαλή επιστροφή των στρατιωτών μας». Το σχέδιο νόμου όμως που εγκρίθηκε στη Βουλή προβλέπει ένα «έκτακτο» κονδύλι άνω των 120 δισ. δολαρίων για τη συνέχιση του πολέμου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και αποχώρηση των στρατευμάτων έως την 31η Αυγούστου του 2008 (ανάλογο σχέδιο στη Γερουσία προβλέπει την αποχώρηση έως τις 31 Μαρτίου του 2008). Και αυτή η ημερομηνία, όμως, μπορεί να παραταθεί, αν η κυβέρνηση λάβει την έγκριση του Κογκρέσου, ενώ οι 75.000 από τους 140.000 στρατιωτικούς που βρίσκονται στο Ιράκ θα παραμείνουν εκεί σε κάθε περίπτωση. Η γερουσιαστής και υποψήφια για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών, Χίλαρι Κλίντον, σε πρόσφατη συνέντευξή της στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», δήλωσε πως εάν εκλεγεί θα διατηρήσει σημαντικά στρατεύματα στο Ιράκ για να εξασφαλίσει «τα λοιπά ζωτικά συμφέροντα εθνικής ασφαλείας», που έχουν να κάνουν με το ότι το Ιράκ «βρίσκεται στην καρδιά της πετρελαιοπαραγωγού περιοχής».
♦ Να τον χαίρονται
Ως οπαδός της χούντας εμφανίστηκε ο εκδότης της εφημερίδας «Εθνικός Κήρυκας», που εκδίδεται στη Νέα Υόρκη και στηρίζεται με μπόλικη κρατική διαφήμιση (μήπως και από τα μυστικά κονδύλια των γνωστών υπουργείων;). «Η ομογένεια αντέδρασε στην είδηση του χουντικού πραξικοπήματος με τον ίδιο τρόπο που αντέδρασαν και οι Ελληνες της Ελλάδας: με ανακούφιση», έγραψε.
Η πλάκα είναι ότι σχετικά πρόσφατα ο εν λόγω εκδότης παρασημοφορήθηκε από τον Παπούλια με το μετάλλιο του Τάγματος του Φοίνικα (ταιριαστό το μετάλλιο με το «πουλί» της χούντας), ενώ λίγες μέρες πριν το… πατριωτικό άρθρο, ο αντιπρόεδρος της Βουλής Ι. Τραγάκης, που εκπροσωπούσε τη Βουλή στην ετήσια παρέλαση (ξέρετε, το γνωστό αμερικάνικου τύπου κιτς) της «ομογένειας» στην 5η λεωφόρο, επισκέφτηκε καμαρωτός τα γραφεία του «Εθνικού Κήρυκα», αποκάλεσε τον εκδότη του «φάρο για την ομογένεια» και «έμεινε κατενθουσιασμένος για τις απόψεις του». Να τον χαίρονται τον φωτεινό τους φάρο.
♦ Ομολογία ενοχής
Αφήνοντας στην άκρη ό,τι αφορά τη σκοπιμότητα και τα κίνητρα της συγκεκριμένης κίνησης, όπως επίσης και τις προοπτικές υλοποίησής της, εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι η «προθυμία» της JP Morgan να επαναγοράσει το ομόλογο των 280 εκατ. ευρώ από το ΤΕΑΔΥ (αφού πρώτα επαναγοραστεί από τους άλλους τρεις ενδιάμεσους κρίκους της αλυσίδας, ήτοι ΝΑΜ, ΗVB, Aκρόπολις), αποτελεί ομολογία ενοχής της κυβέρνησης, η οποία ήταν (τουλάχιστον) ενήμερη για την κίνηση αυτή της αμερικάνικης τράπεζας. Ομολογεί η JP Morgan ότι το πρόβλημα βρίσκεται στην ίδια την έκδοση του ομόλογου και όχι μόνο στο τζογάρισμα που έγινε μέσα σε λίγες ώρες μέχρι αυτό να το φορτωθεί το ΤΕΑΔΥ. Ομολογεί η JP Morgan ότι το συγκεκριμένο χρηματιστηριακό προϊόν κακώς πουλήθηκε σε ένα ασφαλιστικό ταμείο. Το ξαναλέμε, σημασία εδώ δεν έχει το κίνητρο της αμερικάνικης τράπεζας, αλλά αυτό που σηματοδοτεί η κίνησή της. Αυτή η διάσταση, όμως, ελάχιστα επισημάνθηκε από τον αστικό Τύπο.