♦ Συνεννοηθείτε
Μεγάλο καμάρι της κυβέρνησης η «μείωση της ανεργίας». Τα «μαγειρεία» της ΕΣΥΕ και του ΟΑΕΔ δουλεύουν εντατικά, προσφέροντάς μας συνεχώς απαράμιλλες διαβεβαιώσεις του παλιού πολιτικού γνωμικού: «Οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι δυστυχούν». Ομως, μες στη βιασύνη τους οι υπουργοί της κυβέρνησης (που ξέρουν πολύ καλά ότι τα στοιχεία είναι «μαγειρεμένα») δε συνεννοούνται μεταξύ τους και άλλα λέει ο ένας, άλλα ο άλλος.
«Η ανεργία, από το 11,3% που ήταν στις αρχές του 2004, έχει μειωθεί στο 8,8% και συνεχίζει να μειώνεται», είπε ο Τσιτουρίδης μιλώντας στο Εθνικό Συμβούλιο Απασχόλησης στις 14 Δεκέμβρη.
«Σας θυμίζω ότι παραλάβαμε την ανεργία στο 11,3% τον Μάρτιο του 2004. Και σήμερα, μετά από σκληρή προσπάθεια, η ανεργία – με βάση τα στοιχεία που θα ανακοινώσει αύριο η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία – μειώθηκε το τρίτο τρίμηνο του 2006 στο 8,3%», είπε ο Αλογοσκούφης, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή ειδικά για το θέμα της ανεργίας.
Καλό το μαγείρεμα, αλλά ας συνεννοούνται καλύτερα μεταξύ τους, γιατί πιάνονται στα πράσα.
♦ Καμάρι
«Εμείς ανοίξαμε τον ΟΤΕ στον ανταγωνισμό. Απελευθερώσαμε τις τηλεπικοινωνίες της σταθερής τηλεφωνίας με την Cosmote. Στην κινητή τηλεφωνία δημιουργήσαμε καλύτερες συνθήκες ανταγωνισμού». Γιωργάκης Παπανδρέου στη Βουλή, 14.12.06. Συμφωνούμε απόλυτα. Πρωτοπόρο στις ιδιωτικοποιήσεις ήταν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ ακολουθεί συνεχίζοντας την ίδια πολιτική.
♦ Προβοκάτορας
Σαν κοινός προβοκάτορας ενήργησε ο Πολύδωρας, ζητώντας από τον ΣΥΝ δήλωση αποκήρυξης φαινομένων πολιτικής βίας και κατηγορώντας τον ότι έχει πάρει υπό την προστασία του «τους αντιεξουσιαστές». Γιατί χτύπησε ειδικά τον ΣΥΝ και όχι άλλες κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις; Γιατί ο ΣΥΝ παραδοσιακά δείχνει μια ευαισθησία σε ζητήματα παραβίασης δημοκρατικών δικαιωμάτων και στελέχη του έχουν καταθέσει ως μάρτυρες υπεράσπισης σε δίκες ανθρώπων που συλλαμβάνονται και τυλίγονται από τους «πραίτορες» και τους εισαγγελείς σε μια κόλλα χαρτί, στην οποία αναγράφεται ο μισός ποινικός κώδικας. Εκείνο που ζητάει ο Πολύδωρας είναι να σταματήσει κάθε συμπαράσταση σε συλλαμβανόμενους σε πορείες και γενικότερα κατηγορούμενους για συμμετοχή σε εκδηλώσεις πολιτικής βίας όλων των μορφών. Και χτυπάει τον αδύνατο κρίκο.
Δεν είναι τυχαίο που αυτή η προβοκατόρικη παρέμβασή του έγινε δυο μέρες πριν ξεκινήσει η δίκη των τριών αντιεξουσιαστών που κατηγορούνται για την αρπαγή ασπίδων των ΜΑΤ, που σε ποινικό επίπεδο μετατράπηκε σε σωρεία κακουργημάτων. Είναι ένα μήνυμα και προς τους δικαστές να μη πάρουν υπόψη τους τις καταθέσεις στελεχών του ΣΥΝ, διότι αυτά έχουν το τεκμήριο της αναλήθειας, αφού κινούνται από κίνητρα προστασίας «των αντιεξουσιαστών».
♦ Ζητείται τσίπα
Το γράφουμε για μια ακόμη φορά. Η συμπεριφορά της «Ελευθεροτυπίας» έναντι της δίκης της 17Ν είναι εξοργιστικά προκλητική. Λες και ο Γιωτόπουλος είναι ο μόνος που δικάζεται, λες και μόνο στο πρόσωπό του έγιναν παραβιάσεις δικαιωμάτων. Ενα χρόνο τώρα που ο Γιωτόπουλος απουσίαζε από τη δίκη, μάταια πάσχιζαν οι συντάκτες της «Ελευθεροτυπίας», που καλύπτουν ανελλιπώς τη δίκη, να εξασφαλίσουν λίγο χώρο. Αναγκάζονταν να στριμώχνουν τα ρεπορτάζ τους σε κομμάτια τριακοσίων έως πεντακοσίων λέξεων. Ρεπορτάζ διεκπεραίωσης, δηλαδή. Με το που επέστρεψε ο Γιωτόπουλος άρχισαν τα δισέλιδα.
Φυσικά και δεν έχουμε πρόβλημα με την υπεράσπιση Γιωτόπουλου από τη φυλλάδα των Τεγόπουλων. Με την προκλητική μονομέρεια έχουμε πρόβλημα. Με τη μονομέρεια που έτσι όπως εκδηλώνεται στέλνει ένα έμμεσο πλην σαφές μήνυμα: ο μόνος αθώος σ’ αυτή τη δίκη είναι ο Γιωτόπουλος. Και μη μας πει κανείς ότι οι άλλοι έχουν δώσει ομολογίες και μετά τις πήραν πίσω. Γιατί υπάρχουν και άλλοι που από την αρχή έχουν αρνηθεί κάθε σχέση με την υπόθεση. Υπάρχει ο Κωστάρης, υπάρχει ο Παπαναστασίου. Και γι’ αυτούς ούτε μεγάλα ρεπορτάζ, ούτε κύρια άρθρα, ούτε συνεντεύξεις υπερασπιστών. Ενα κείμενο έγραψαν κάποιοι διανοούμενοι για να υπερασπιστούν την αθωότητα του Κωστάρη και αυτό το κείμενο δεν μπήκε ποτέ στην «Ελευθεροτυπία», μολονότι αρχικά η διεύθυνσή της είπε πως θα το βάλει. Εμεινε σε κάποιο συρτάρι να αραχνιάζει, ρώτησαν οι άνθρωποι τι γίνεται, τους είπαν ότι δεν πρόκειται να μπει και αναγκάστηκαν να το δημοσιεύσουν στην «Εποχή», αναφέροντας το τι προηγήθηκε.
♦ Με τα ίδια μέσα
«Εγώ δεν θα μιλήσω για την εγκυρότητα των δημοσκοπήσεων. Θα μιλήσω για κανόνες. Δεν είναι δυνατόν μια εταιρεία δημοσκοπήσεων να εξαρτάται οικονομικά από ένα υπουργείο, από την κυβέρνηση, από το κράτος και να περιμένουμε ότι αυτή θα δυσαρεστήσει την κυβέρνηση», δηλώνει ο Γιωργάκης στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», απαντώντας σε ερώτημα περί «περίεργων δημοσκοπήσεων». Ετσι είναι, μόνο που «ξεχνά» μια λεπτομέρεια. Η εταιρία στην οποία αναφέρεται και για την οποία «βράζουν» τα πασοκοστελέχη, την ίδια ακριβώς σχέση είχε με τον κρατικό μηχανισμό και επί ΠΑΣΟΚ. Από τα δικά της γκάλοπ βγήκε το προσονύμιο «ο καταλληλότερος» για τον Σημίτη. Και για την άνοδο του ίδιου του Γιωργάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έπαιξε ρόλο η εν λόγω εταιρία. Ας μη διαμαρτύρεται, λοιπόν, τώρα που ο Καραμανλής με τον Ρουσόπουλο πληρώνουν το ΠΑΣΟΚ με το ίδιο νόμισμα. Μία μας και μία σας, έτσι παίζεται το παιχνίδι.
♦ Παρθενογένεση
Από την ίδια συνέντευξη του Γιωργάκη, μια δήλωση που ξεκινά με ένα Λουδοβίκειο «εγώ» και διεκδικεί μια θέση στη λίστα με τις παπάρες της χρονιάς:
«Εγώ διεκδικώ μια πρώτη ευκαιρία για να κάνουμε πράξη το όραμά μας. Τη δημιουργία μιας χώρας πρωτοπόρας, κοινωνικά δίκαιης, ανοιχτής στον κόσμο και σίγουρης για το μέλλον της».
Πρέπει, λοιπόν, να πιστέψουμε, ότι ο Γιωργάκης προήλθε από παρθενογένεση και δεν αρχηγεύει σ’ ένα κόμμα που ονομάζεται ΠΑΣΟΚ! Η δήλωση, βέβαια, «διαβάζεται» και διαφορετικά: οχτώ χρόνια στην εξουσία (1981-89) σε πρώτη φάση και άλλα έντεκα σε δεύτερη (1993-2004), το… σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να δημιουργήσει «μια χώρα πρωτοπόρα, κοινωνικά δίκαιη, ανοιχτή στον κόσμο και σίγουρη για το μέλλον της». Αρα, όλες οι προηγούμενες «ευκαιρίες» (πέντε εκλογές κέρδισε) διαγράφονται αυτοδικαίως και μόλις τώρα θα δοθεί η πρώτη που τη διεκδικεί ο Γιωργάκης με το υπερμεγέθες «εγώ» του!
♦ Οσα δε φτάνει η αλεπού…
Για «εξαλλοσύνη» κατηγορεί το ΠΑΜΕ τις παρατάξεις ΑΡΣΙ και Νυστέρι, επειδή στη γενική συνέλευση της ΕΙΝΑΠ πρότειναν πενθήμερη απεργία των νοσοκομειακών γιατρών για το διάστημα 15-19 Γενάρη και δε συντάχθηκαν με την πρόταση του ΠΑΜΕ για «κινητοποιήσεις συμβολικού χαρακτήρα» και «συνελεύσεις ανά νοσοκομείο». Και μόνο η χρήση του όρου «εξαλλοσύνη» λέει πολλά (την ίδια κατηγορία δέχεται συνεχώς το ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ, για παράδειγμα), ας το ξεπεράσουμε όμως για να πάμε στην ουσία: γιατί είναι «εξαλλοσύνη»; Σε ποια δεδομένα βασίζεται αυτός ο χαρακτηρισμός; Οσο κι αν ψάξαμε το σχετικό ρεπορτάζ («Ριζοσπάστης», 15.12. 06) δε βρήκαμε λέξη. Βρίσκουμε μόνο την προβοκατόρικη επισήμανση ότι η πρόταση για πενθήμερη απεργία υπερψηφίστηκε «όταν η συνέλευση είχε απομαζικοποιηθεί». Ενώ αν υπερψηφιζόταν η πρόταση του ΠΑΜΕ, όλα θα ήταν εντάξει. Θυμίζουμε μόνο πως ανάλογη αντιμετώπιση είχε από το ΠΑΜΕ και η πρόταση για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες στους δασκάλους. Αυτή η πρόταση υπερψηφίστηκε κόντρα στην πρόταση του ΠΑΜΕ, η απεργία έγραψε ιστορία και το ΠΑΜΕ αναγκάστηκε να συρθεί σ’ αυτή για να μην απομονωθεί από τον κλάδο.
♦ Ο ένοχος έχει όνομα: καπιταλισμός
«Ο άνθρωπος ζει πια και ενεργεί παρανοϊκά». Αυτό είναι το αφετηριακό συμπέρασμα του Γ. Βότση για τα αίτια της οικολογικής κρίσης («Ελευθεροτυπία», 18.12.06). Κατά τον αρθρογράφο, «η οικολογική κρίση είναι οικουμενική. Και δεν κάνει ταξικές ή άλλες διακρίσεις»! Οσο για τα αίτια της οικολογικής κρίσης, θαυμάστε σκέψη: «Γενεσιουργός της αιτία είναι το κυρίαρχο μοντέλο ανάπτυξης. Η ανάπτυξη, δηλαδή, χωρίς όρια, με κατασπατάληση των φυσικών πόρων, καταστροφικές επεμβάσεις στη φύση και ενεργειακή εξάρτηση από το πετρέλαιο».
Ετσι, γενικά και αόριστα, ουδέτερα, αταξικά. Για μια ακόμη φορά ο τσαρλατάνος αυτός της δημοσιογραφίας θέτει τη γραφίδα του στην υπηρεσία του καπιταλισμού, με τον μοναδικό τρόπο που αυτός έχει: ξεκινώντας από υπαρκτά προβλήματα και φτάνοντας σ’ ένα «διά ταύτα» που κρύβει τον υπαίτιο και οδηγεί σε αναζήτηση λύσεων με ευθύνη του υπαίτιου, στο πλαίσιο του συστήματος που αυτός έχει διαμορφώσει και κουμαντάρει.
Ο ένοχος έχει όνομα, κύριε Βότση. Λέγεται καπιταλισμός. Αυτός καταστρέφει όχι μόνο τη φύση αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο. Για να μπορέσουμε να επαναφέρουμε την ισορροπία ανάμεσα στον εργαζόμενο άνθρωπο και το «ανόργανο σώμα του» (Μαρξ), θα πρέπει να εξαφανίσουμε από προσώπου Γης τον καπιταλισμό. Αλλιώς, λύση δεν πρόκειται να υπάρξει. Οικολογία αυτόνομη και διαταξική δε μπορεί να υπάρξει. Αυτή θα έχει πάντοτε ταξικό πρόσημο.