♦ Πολιτική κρίση
«Περισσότερο από ποτέ, η Ευρώπη χρειάζεται έναν αξιόπιστο ιταλό εταίρο, που όπως και πριν, θεωρεί πως η θέση του βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης και όχι στην απατηλή ασφάλεια του εθνικισμού», δήλωσε σε συνέντευξή του στο «Σπίγκελ» ο γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών Μίκαελ Ροτ. Ακούγεται, ασφαλώς, σαν πρόκληση η καταγγελία του εθνικισμού από γερμανικά χείλη. Θα μπορούσε, όμως, να εκληφθεί και ως χείρα φιλίας προς τον ιταλικό ιμπεριαλισμό: «ελάτε και θα τα βρούμε».
Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι υπό τη σημερινή πολιτική του ηγεσία ο ιταλικός ιμπεριαλισμός είναι σε θέση να διεκδικήσει από το γαλλογερμανικό άξονα κάπως μεγαλύτερο μερίδιο. Γι’ αυτό και είδαμε να επαναλαμβάνεται (με διαφορετικό σενάριο) η ιστορία με τον Μπερλουσκόνι, που πριν από μερικά χρόνια τον έπνιξαν μέσα στο σκάνδαλο «μπούγκα-μπούγκα πάρτι» και έβαλαν στη θέση του τον Μόντι. Οι διαψεύσεις των Πανεπιστημίων της Σορβόννης και της Νέας Υόρκης ότι ο Κόντε πραγματοποίησε σπουδές σ’ αυτά, όπως αναφέρει σε μία από τις βερσιόν του βιογραφικού του, έδειξαν ότι από την πρώτη κιόλας μέρα άρχισε το «κούρεμα» του νέου πρωθυπουργού. Η κίνηση Ματαρέλα να μη δεχτεί τον υπουργό Οικονομικών ήταν η επόμενη κίνηση, που πέταξε τον Κόντε στο σκουπιδοτενεκέ, πριν καν εμφανιστεί στα δύο νομοθετικά σώματα της Ιταλίας για να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.
♦ Περί ανοησίας
Δεν είμαι ανόητος για να κάνω εκλογές, δήλωσε ο Τσίπρας όταν τον ρώτησαν σχετικά στη Θεσσαλονίκη, στη φιέστα με τον Μπουτάρη. Αμέσως, τα παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας άρχισαν να «τιτιβίζουν» ότι «ο πρωθυπουργός έκλεισε το θέμα των εκλογών» και τα παρόμοια. Υπήρχε όμως περίπτωση να τους απαντήσει «ναι, σκέφτομαι να κάνω εκλογές»; Οι πρόωρες εκλογές και η υποτίμηση του νομίσματος (που πλέον δεν υπάρχει ως δυνατότητα) είναι τα μόνα που δεν προαναγγέλλονται, αλλά διαψεύδονται μέχρι τη στιγμή της υλοποίησής τους, έλεγε ένα παλιό ρητό της αστικής πολιτικής.
Ναι, αλλά αν προκηρύξει εκλογές, θα κατηγορηθεί για ασυνέπεια, θα μας πουν κάποιοι. Αυτό σίγουρα θα γίνει, όμως αυτό το πολιτικό κόστος δε λογαριάζεται. Το έκανε και τον Αύγουστο του 2015 ο Τσίπρας και κανείς δε στάθηκε στο γεγονός ότι ακόμα και στις 24 Ιούλη, στη γιορτή του Παυλόπουλου για την πτώση της χούντας, διαβεβαίωνε τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς ότι δεν πρόκειται να κάνει εκλογές. Οταν ένας πρωθυπουργός αποφασίζει να πάει σε πρόωρες εκλογές, σημαίνει ότι ο ίδιος και οι στενοί συνεργάτες του έκριναν πως αυτή είναι η καλύτερη συγκυρία για τους ίδιους και το κόμμα τους (ακόμα κι αν πρόκειται σίγουρα να χάσουν). Τότε, λοιπόν, εύκολα βρίσκονται ιδεολογήματα για να δικαιολογήσουν την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες («κρίσιμα εθνικά ζητήματα» συνήθως). Οι δε ψηφοφόροι δε θα καθορίσουν τη στάση τους από τον πολιτικό αιφνιδιασμό και από τη… μικρή ασυνέπεια του πρωθυπουργού. Θα υπάρχει σωρεία σοβαρότερων ζητημάτων από τα οποία θα καθορίσουν τη στάση τους.
♦ Καρνάβαλος
«Εγχώριοι οικονομικοί παράγοντες εκτιμούν ότι αν το ιταλικό τσουνάμι εκδηλωθεί, η Ελλάδα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να ζητήσει η ίδια προληπτικό δίχτυ ασφαλείας» (Τα Νέα, 25-26.5.2018). Εχει πλάκα ο Στουρνάρας όταν μεταμφιέζεται σε «εγχώριο οικονομικό παράγοντα». (Στο «εγχώριος» είναι το πρόβλημα, όπως αντιλαμβάνεστε. Ειδικά όταν αναφέρεται κανείς στον Στουρνάρα).
♦ Σφάζονται στα πόδια των καπιταλιστών
«Και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παλικάρια» λέει το γνωστό δημοτικό τραγούδι της Πενταγιώτισσας. Το θυμηθήκαμε παρακολουθώντας μια «στιχομυθία» Μητσοτάκη-Φάμελλου. «Ξέρετε πόσες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων κάθονται πάνω στο γραφείο υπουργού και δεν υπογράφονται γιατί ο υπουργός δεν θέλει να κινηθεί με ταχύτητα;», είπε ο Κούλης -με το γνωστό του ύφος- στην κυριακάτικη συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ. Του απάντησε αστραπιαία ο Φάμελλος, δηλώνοντας ότι την Παρασκευή 25 Μάη μόνο ένας φάκελος περιβαλλοντικής αδειοδότησης ήταν σε εκκρεμότητα κι αυτός της τελευταίας βδομάδας.
Τι είναι οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων; Ο φερετζές της εγκληματικής ασυδοσίας των καπιταλιστών επί του περιβάλλοντος. Οσο περισσότερο καθυστερεί η έγκριση μιας τέτοιας μελέτης τόσο περισσότερα και βαρύτερα είναι τα περιβαλλοντικά εγκλήματα. Και η καθυστέρηση δεν έρχεται από τους υπουργούς, αλλά από κάποιες υπηρεσίες που προσπαθούν να περισώσουν κάποια πράγματα. Οταν λοιπόν βλέπεις Μητσοτάκη και Φάμελλο να τσακώνονται για το ποιος είναι πιο… γρήγορος, σημαίνει ότι τσακώνονται για το ποιος είναι περισσότερο περιβαλλοντοκτόνος.
♦ Ιστορία και λήθη
Στους σημερινούς 17χρονους δε λένε τίποτα οι αναφορές στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα η δολοφονία του Λαμπράκη, δήλωσε ο Μητσοτάκης. Θα μπορούσαμε να στηλιτεύσουμε την υποκρισία του, θυμίζοντάς του τι λέει αυτός για την εκτέλεση του Μπακογιάννη, για την οποία επίσης δε θα ξέρουν τίποτα πολλοί από τους σημερινούς δεκαεφτάρηδες. Θα πάμε όμως στον πυρήνα της σκέψης Μητσοτάκη, ο οποίος λέει πως δε χρειάζεται η Ιστορία. Τα γεγονότα πρέπει να ριχτούν στη λήθη. Οχι όλα τα γεγονότα, βέβαια, αλλά εκείνα που βοηθούν στη διαμόρφωση της συνείδησης των σημερινών νέων. Αυτοί πρέπει να μαθαίνουν μόνο ό,τι συμφέρει τον κάθε Μητσοτάκη, για να γίνουν «καλοί πολίτες» της αστικής δημοκρατίας.
♦ Καλοχαιρέτας
Το ρεπορτάζ δημοσίευσε ο Παπαχρήστος στα «Νέα», επικαλούμενος τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Π. Κουρουμπλή, μετά τη δημοσίευση φωτογραφιών του υπουργού με τον φερόμενο ως αρχηγό της ομάδας που διακινούσε μετανάστες από την Ελλάδα προς ευρωπαϊκές χώρες. Σύμφωνα με τη συνομιλία του με τον Κουρουμπλή, που δημοσίευσε ο Παπαχρήστος, ο υπουργός λέει πως ένας δημοσιογράφος, φίλος του, του πήγε τον Γεωργιανό και του ζήτησε να τον βοηθήσει με κάτι προβλήματα περιβαλλοντικής αδειοδότησης που είχε ξενοδοχείο του στη Βόρεια Ελλάδα. Ο υπουργός ισχυρίζεται πως δήλωσε αναρμοδιότητα και η σχέση του με τον Γεωργιανό έληξε εκεί! Οσο για τον δημοσιογράφο, τον φίλο του υπουργού, αυτός -λέει- γνωριζόταν με τον Γεωργιανό γιατί ήταν γείτονες στην Αργυρούπολη!
Δε χρειάζεται να συνεχίσουμε. Εχετε ήδη καταλάβει πώς δουλεύει η «φάμπρικα». Ρουσφέτι στο ρουσφέτι με υπουργούς και δημοσιογράφους-μεσάζοντες. Γιατί άμα δε δούλευε έτσι η «φάμπρικα», ο δημοσιογράφος δε θα τολμούσε να πάει τον «γείτονά του» Γεωργιανό στον «φίλο του» υπουργό.
♦ Γιατί «στο ντούκου»;
Ο Καμμένος, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, είπε -μεταξύ των άλλων- ότι οι εταιρίες δημοσκοπήσεων παίρνουν λεφτά για να «στήνουν» τα αποτελέσματα. Μια εταιρία (που την κατονόμασε) του ζητούσε πενήντα χιλιάρικα παλιά, αλλά δεν τους έδινε. Τώρα έχουν ρίξει την ταρίφα στο «τάληρο». Δεν έδωσε το «τάληρο» στην τάδε εταιρία και έβαλε τους ΑΝΕΛ στο 1,5%. Αμα τους δώσει ένα «τάληρο», θα τους βάλει στο 4%. Είπε κι άλλα, της ίδιας κατηγορίας, αλλά πέρασαν όλα «στο ντούκου». Γιατί άραγε; Είναι ανάξια διάψευσης, επειδή αυτός που τα είπε είναι ο Καμμένος; 'Η μήπως το «α, ο Καμμένος τα είπε, δεν τρέχει τίποτα» είναι ένα εύκολο άλλοθι; Οι συνεταίροι του στον ΣΥΡΙΖΑ τι λένε άραγε;
♦ Υπάρχουν κι αλλού οσφυοκάμπτες
«Εμείς, ο λαός της Νότιας Κορέας, περιμένουμε πολλά από εσάς. Σας παρακαλώ να μας φροντίσετε». Αυτή η δήλωση έγινε από τον πρόεδρο της Νότιας Κορέας Μουν Τζάε Ιν, ενώπιον του Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Οπως βλέπετε, οι ελεεινοί οσφυοκάμπτες δεν είναι είδος που ανθούσε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, σε χώρες όπως η Ελλάδα ή η Κορέα, στις οποίες έγινε αμερικάνικη στρατιωτική επέμβαση για να «γλιτώσουν» από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο». Εξακολουθεί να ανθεί ακόμα και σήμερα. Απλά, κάποιοι σκύβουν τη μέση με φανερή δουλικότητα, όπως ο Μουν, ενώ άλλοι ανακαλύπτουν στον Τραμπ την… απόλυτη έφεση προς το καλό, όπως ο Τσίπρας. Ιδια ουσία, διαφορετικό στιλ.
♦ Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού
«Καμία απόλυση δημοσίου υπαλλήλου δεν θα γίνει», δήλωσε ο Κούλης, αποδίδοντας τα περί απολύσεων σε «συστηματική προπαγάνδα της κυβέρνησης». Και συνέχισε: «Το νέο δημόσιο που οραματίζομαι θα μπορεί να συνεργάζεται καλύτερα με τον ιδιωτικό τομέα, θα εκχωρούνται υπηρεσίες και όσοι περισσεύουν θα μετακινούνται, δεν θα απολύονται». Το εξήγησε και αναλυτικότερα: «Θέλω να κρατήσω μια αναλογία με περισσότερες αποχωρήσεις, όχι ένα προς ένα, τουλάχιστον για δύο χρόνια. Αυτό δεν είναι απολύσεις. Θέλουμε πιο μικρό και αποτελεσματικό δημόσιο»!
Ο τύπος είναι Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού. Ακόμα κι αν πιστέψουμε ότι δε θα γίνουν απολύσεις μονίμων δημόσιων υπάλληλων (για τους συμβασιούχους δεν το συζητά – «οι συμβάσεις δεν είναι εισιτήριο για μονιμοποίηση» είπε), αλλά θα τους περιφέρει από υπηρεσία σε υπηρεσία (με υποχρεωτικές μετατάξεις), μέχρι να βγουν όλοι στη σύνταξη, εκείνο που περιγράφει είναι το βασίλειο της εργολαβίας. Το βασίλειο του δουλεμπόριου, του εργασιακού μεσαίωνα.
♦ Ιμπεριαλιστικά σκυλιά
Ποιος να είναι ο «ευρωπαίος αξιωματούχος» που δήλωσε στο Politico τα εξής; «Πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να σταματήσουμε τους Ελληνες από την επιστροφή στις παλιές κακές συνήθειες. Πρέπει να παραμείνουμε προσηλωμένοι στις μεταρρυθμίσεις».
Οποιος και να είναι, δεν είναι παρά ένα ιμπεριαλιστικό σκυλί. Επειδή ακριβώς έχει επίγνωση αυτών που λέει, γι' αυτό επέλεξε την ανωνυμία. Ομως, στη σύντομη αυτή δήλωση καθρεφτίζεται η ουσία των σχέσεων εξάρτησης κατά την εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού. Σχέσεων εξάρτησης που δε διαφέρουν απ' αυτές την εποχή της αποικιοκρατίας. Δεν μπορούμε να διορίσουμε την κυβέρνηση στην Αθήνα, μπορούμε όμως να διαμορφώσουμε ένα τέτοιο αποικιοκρατικό πλαίσιο που να μας είναι αδιάφορο ποια θα είναι η κυβέρνηση στην Αθήνα. Αυτό λέει ο «ευρωπαίος αξιωματούχος». Η πλάκα είναι πως κάποιοι στην Ελλάδα νομίζουν πως η ψήφος τους έχει αξία.
Χρειάζεται μήπως να θυμίσουμε ότι ο εν λόγω… συγγραφέας είναι υπουργός Αμυνας και συγκυβερνών εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ;
Του έκαναν κάποιοι νεοδημοκράτες Ερώτηση για το ταξίδι στο Μονακό (άλλη… πονεμένη ιστορία αυτή) και τους απάντησε με αυτά τα tweets (που δεν τα έγραψε «το παιδί», αλλά ο ίδιος). Μπροστά του η Espresso μοιάζει με Αρσακειάδα. Φυσικά, αυτό επεδίωκαν οι ερωτώντες νεοδημοκράτες. Το πραγματικό γλέντι τώρα ξεκινάει. Και βέβαια, αναμένεται συνέχεια από το Συγκρότημα Μαρινάκη.