Οταν ο «δαίμονας» Εντουαρντ Σνόουντεν αποκάλυπτε ότι η αμερικάνικη Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας (ΝSA) είχε βνυσματώσει ευρωπαίους πολιτικούς ηγέτες, μεταξύ των οποίων η Μάρκελ και ο Στάινμαγιερ (τότε ΥΠΕΞ της Γερμανίας), έπεσαν να τον φάνε. Βλέπετε, τότε (2013) πρόεδρος ήταν ο… φιλειρηνιστής και… δημοκράτης Μπαράκ Ομπάμα.
Τώρα, όλα τα στοιχεία βρίσκονται στα χέρια δημοσιογράφων από τα κρατικά τηλεοπτικά δίκτυα της Δανίας, της Σουηδίας και της Νορβηγίας και τις εφημερίδες «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ» και «Λε Μοντ». Το κουϊντέτο είναι αντιπροσωπευτικότατο: όλοι οι απόγονοι των Βίκινγκ και δύο ισχυρά Μέσα του γερμανογαλλικού άξονα. Και ποιος έδωσε τα στοιχεία; Οι μυστικές υπηρεσίες της Δανίας, οι οποίες είχαν συνεργαστεί με την NSA για την παρακολούθηση των ευρωπαίων ηγετών!
Και βέβαια, το τάιμινγκ κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι. Σε δυο βδομάδες θα αριβάρει στην Ευρώπη ο Τζο Μπάιντεν, στο πρώτο ταξίδι του ως πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο οποίος Μπάιντεν, όταν γίνονταν οι παρακολουθήσεις, ήταν αντιπρόεδρος του Ομπάμα, επομένως γνώριζε τα πάντα. Φτάνοντας στην Ευρώπη με τον αέρα του πολιτικού που θέλει να ανανεώσει την αμερικάνικη ηγεμονία με όπλο τον… δημοκρατισμό και την… κοινωνική ευαισθησία, είναι σίγουρο ότι θ’ αντιμετωπίσει το ειρωνικό χαμόγελο της Μέρκελ που θέλει να κάνει μια εντυπωσιακή έξοδο από την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, μαθαίνοντας στους αλαζόνες Αμερικανούς «τη θέση τους», η οποία δεν είναι αυτή που ήταν παλιά.
Κι αν κάποιοι εξακολουθούν να αναρωτιούνται «μα γίνονται αυτά τα πράγματα, σύμμαχοι να παρακολουθούν συμμάχους;», θα τους προτρέψουμε να διαβάσουν τη διάσημη μπροσούρα του Λένιν «Ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού». Εκεί θα βρουν όλες τις απαντήσεις (επίκαιρες και σήμερα, κι ας έχει περάσει περισσότερο από αιώνας από τότε που γράφηκε το επιστημονικό αυτό έργο).
Εξ οικείων τα βέλη
«Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε υπουργέ Προστασίας του Πολίτη, κάτι πρέπει να γίνει. Πρέπει να βιαστείτε, να πάρετε τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος. Μέσα σε διάστημα λίγων ωρών, δύο εν ψυχρώ δολοφονίες ήρθαν για να επιβεβαιώσουν πως πλέον το ζήτημα έχει ξεπεράσει τα όρια της επικοινωνιακής διαχείρισης. Σημασία τώρα έχουν μόνο τα αποτελέσματα».
Ετσι ξεκινάει το σημερινό κύριο άρθρο των «Νέων». Και συνεχίζει: «Το δόγμα “τάξη και ασφάλεια“ με το οποίο κερδίσατε την εμπιστοσύνη των πολιτών αποδεικνύεται στην πράξη. Πέντε εκτελέσεις μέσα σε δύο μήνες (…) είναι ανατριχιαστικές για την ελληνική κοινωνία, που δεν είναι συνηθισμένη (…) Η ανησυχία αποτυπώνεται και στις τελευταίες δημοσκοπήσεις (MRB), με τους πολίτες να πιστεύουν πλέον ότι τα προβλήματα εγκληματικότητας στη χώρα είναι σοβαρά, ενώ το επίπεδο ασφάλειας όχι και τόσο υψηλό»!
Για ποιον χτυπά η καμπάνα; Για τον Χρυσοχοΐδη, φυσικά. Το βασικό (και μεγαλύτερο) μιντιακό συγκρότημα που στηρίζει την κυβέρνηση, λέει στον Μητσοτάκη ότι πλέον δεν μπορεί να τον στηρίξει επικοινωνιακά σ’ αυτό το ζήτημα. Κι επειδή, βέβαια, λύση επί της ουσίας δεν πρόκειται να βρεθεί, η… λύση θα είναι να πάρει κάποια στιγμή «τον πούλο» ο Χρυσοχοΐδης, για να μπορέσει η κυβέρνηση να «σπρώξει» λίγο καιρό με την παπαρολογία του διαδόχου του.
ΥΓ. Και φαρμακερό σχόλιο από τον «Νεόκοπο» στο ίδιο φύλλο: «Μαφία. Κύριε Διευθυντά, Αλληλοεξοντώνονται για να… ξεκουράσουν τους εισαγγελείς από τους φακέλους που έστειλε ο Χρυσοχοΐδης».
Ιδρυμα Σαμαρά
Ο Σαμαράς έφτιαξε Ιδρυμα Αντώνη Σαμαρά. Κάποιοι το είδαν ως «σήμα» αποχώρησής του από την ενεργό πολιτική. Ομως, τέτοια ιδρύματα στήνουν οι «πρώην» όσο είναι ακόμα ενεργοί πολιτικά, χωρίς να διεκδικούν αρχηγίες κομμάτων και πρωθυπουργίες. Δεν έχουμε, λοιπόν, καμιά αμφιβολία ότι ο Σαμαράς, μολονότι αναγνωρίζει ότι δε θα ξαναδιεκδικήσει την αρχηγία της ΝΔ (δεν είναι αφελής: ξέρει ότι δεν μπορεί), θα χρησιμοποιήσει το ΙΑΣ ως πολιτικό εργαλείο. Γύρω απ’ αυτό μπορεί να συσπειρώσει «νομότυπα» όλη την ομάδα που διατηρεί στη ΝΔ και γύρω απ’ αυτήν. Ο Σαμαράς δεν είναι Βενιζέλος, που δεν εκπροσωπούσε τίποτα σ’ ένα εντελώς συρρικνωμένο ΠΑΣΟΚ. Ο Σαμαράς έχει ομάδα στη ΝΔ, η οποία κάθε άλλο παρά συρρικνωμένη είναι. Γι’ αυτό και ο Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται ότι το ΙΑΣ θα έχει στόχο αυτόν. Ιδιαίτερα στα «εθνικά θέματα», που αποτελούν την… ειδικότητα του Σαμαρά, αλλά και συγκολλητική ουσία για την παραδοσιακή Δεξιά.
Μεγαλεία για τον Αμυρά
Εδώ κοντεύει να βγάζει δελτία Τύπου και για το πότε κατουράει, θα άφηνε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία της συνάντησής του με τη «Βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας», την οποία υποδέχτηκε στους Λειψούς; Για τον Αμυρά πρόκειται, έναν ακόμη γυρολόγο της αστικής πολιτικής. Τι γύρευε η Σοφία στους Λειψούς; Κρουαζιέρα έκανε και για ξεκάρφωμα έδειξε τις… οικολογικές ανησυχίες της, επισκεπτόμενη τις εγκαταστάσεις του Καταφυγίου Θαλάσσιας Ζωής Αιγαίου. Αφού το ταξίδι της ήταν ιδιωτικό (άλλωστε, βασιλιάς έχει γίνει ο γιος της, η ίδια δεν έχει θεσμικό ρόλο στο ισπανικό πολιτειακό σύστημα), γιατί έπρεπε να την υποδεχτεί μέλος της κυβέρνησης; Για τον Αμυρά μιλάμε, σύντροφοι, τι δεν καταλαβαίνετε;
Εμείς πάντως θυμηθήκαμε την προίκα της Σοφίας και μας ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Ηταν αρχές της δεκαετίας του ‘60, με το λαό μας να στενάζει από τη φτώχεια, όταν ο Παύλος, αρχηγός των βασιλικών παρασίτων, προίκισε την κόρη του με 300.000 δολάρια και σπατάλησε περίπου 3 εκατ. δραχμές για το γάμο της με τον Χουάν Κάρλος. Τα λεφτά τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού. Μπορεί οι φοιτητές να διαδήλωναν κραυγάζοντας «προίκα στην Παιδεία, όχι στη Σοφία», αλλά ο Καραμανλής ψήφισε ειδικό νομοσχέδιο, φορτώνοντας στις πλάτες του ελληνικού λαού την προίκα των 9 εκατ. δραχμών, με δυνατότητα μετατροπής της σε συνάλλαγμα (δολάρια ήθελαν τα παράσιτα, όχι δραχμές) και φυσικά αφορολόγητα.
Εγραφε η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, επικαλούμενη «μακροχρόνιον και αδιάλειπτον έθιμον»: «Η συμβολή του ελληνικού λαού εις την αποκατάστασιν της βασιλόπαιδος Σοφίας, πρωτίστως προβάλλεται ως ηθική και έμπρακτος συμμετοχή αυτού εις το ευτυχές γεγονός»!
Μπάζα αντί σκουπιδιών
Το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ διανύει «Πράσινη Εβδομάδα», η οποία ξεκίνησε με τον καλύτερο συμβολισμό που θα μπορούσε να βρεθεί. Μέλη του καθάρισαν από τα σκουπίδια το πάρκο Ευελπίδων. Τα μπάζα (της πολιτικής) καθάρισαν τα σκουπίδια για να πάρουν τη θέση τους.
Σούργελα
Η Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια παραχώρησε συνέντευξη Τύπου στο Τάλιν της Εσθονίας, όπου διαμένει, για να διαψεύσει τον δικηγόρο του Ρόμαν Προτάσεβιτς, ο οποίος τον επισκέφτηκε στη λευκορωσική φυλακή όπου κρατείται και δήλωσε ότι τον βρήκε μια χαρά. Κατά την… πληθωρική Σβετλάνα, όμως, αυτό που δήλωσε ο δικηγόρος είναι… αμφίβολο, γιατί ο Προτάσεβιτς «σίγουρα έχει βασανιστεί, σίγουρα έχει υποστεί ξυλοδαρμό».
Κάτι τέτοια βλέπουν οι ηγέτες των δυτικών ιμπεριαλιστικών κρατών και ήδη έχουν κατεβάσει το θέμα Προτάσεβιτς από την πρώτη σελίδα. Διότι κάτι φασιστάκια σαν αυτόν δε χρειάζεται να βασανιστούν για να δώσουν «τη μάνα τους και τον πατέρα τους». Αρκούν μερικές σφαλιάρες από βλοσυρούς ασφαλίτες και η προσφορά κάποιου «ντιλ» για την ποινική τους μεταχείριση. Στη Δύση περιμένουν τα επόμενα βίντεο του Προτάσεβιτς και της αρραβωνιάρας του. Κι όταν άκουσαν το δικηγόρο, που ήταν της επιλογής του Προτάσεβιτς, να δηλώνει ότι είναι καλά, κατάλαβαν. Οι δυτικοί ιμπεριαλιστές ηγέτες είναι ψεύτες (όπως όλοι οι ιμπεριαλιστές), δεν είναι όμως σούργελα τύπου Σβετλάνας.
Το αηδιαστικό εθνικιστικό κιτς δεν είναι μόνο τουρκικό προνόμιο
Αν θέλαμε να είμαστε δίκαιοι, θα λέγαμε ότι «έτριξαν τα κόκαλα του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ» με το αηδιαστικό εθνικιστικό κιτς στην Αγιασοφιά, την επέτειο της άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Διότι ο ιδρυτής του σύγχρονου, αστικού τουρκικού κράτους δεν κατέφευγε στην οθωμανική αυτοκρατορία για να συγκροτήσει την εθνικιστική ιδεολογία του κράτους. Ως απελευθερωτικό αγώνα θεωρούσε τον πόλεμο ενάντια στην ελληνική μικρασιατική εκστρατεία, η δε μεγαλύτερη εθνική γιορτή της χώρας είναι η μέρα της ανακήρυξης της Τουρκικής Δημοκρατίας (29 Οκτώβρη του 1923). Η μέρα της άλωσης του 1453 δεν υπάρχει στο επίσημο εορτολόγιο του τουρκικού κράτους. Αλλωστε, ο Κεμάλ φρόντισε να κάνει την Αγιασοφιά μουσείο, για να απαλλαγεί από κάθε αναφορά στην οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά και στον ισλαμισμό ως επίσημη θρησκεία.
Με τον Ερντογάν, όμως, όλα αυτά άλλαξαν. Ο οθωμανισμός μαζί με τον ισλαμισμό έγιναν βασικά συστατικά της εξουσιαστικής ιδεολογίας του ΑΚΡ. Και το εθνικιστικό κιτς στην Αγιασοφιά, που γιορταζόταν μόνο από κάποια ακροδεξιά ισλαμικά μορφώματα, οργανώνεται πλέον από το επίσημο κράτος. Γι’ αυτό, άλλωστε, η Αγιασοφιά ξανάνοιξε ως τζαμί.
Οι τελευταίοι, πάντως, που δικαιούνται να διαμαρτύρονται είναι οι έλληνες εθνικιστές. Γιατί αντίθετα με ό,τι θέσπισε στη σύγχρονη Τουρκία ο Κεμάλ, το νεοελληνικό αστικό κράτος έβαλε από νωρίς στην ιδεολογία του την «τρισχιλιετή ιστορία του ελληνικού έθνους», δημιουργώντας ένα αντιεπιστημονικό δηλητηριώδες χαρμάνι που έχει απ’ όλα: και αρχαία Ελλάδα, και εκστρατείες του Μεγάλου Αλέξανδρου, και Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και λιγότερο νεοελληνική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση. Το αηδιαστικό εθνικιστικό κιτς δεν το ζήσαμε μόνο στις φιέστες της «πολεμικής αρετής των Ελλήνων», που οργάνωνε η χούντα. Το ζήσαμε και πιο πρόσφατα, με την αναπαράσταση της μάχης του Μαραθώνα και τη… δοξολογία για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας πάνω σε παλέτες στρωμμένες με κόκκινο χαλί.