Μες στην απελπισία τους κι αφού είδαν ότι οι εκκλήσεις των τηλερουφιάνων προς τους πολίτες να πάνε και να καταθέσουν ό,τι ύποπτο είδαν γύρω από την αμερικάνικη πρεσβεία, μέρες ή και βδομάδες πριν την επίθεση με ρουκέτα, οι μπάτσοι αποφάσισαν να αναλάβουν δράση μόνοι τους. Τύπωσαν προκηρύξεις και άρχισαν να τις μοιράζουν μόνοι τους. Τις έστειλαν σε όλα τα δημοσιογραφικά γραφεία, τις κόλλησαν στις εισόδους των πολυκατοικιών της περιοχής, τις έδωσαν χέρι-χέρι σε κόσμο που κατοικεί ή εργάζεται στη γύρω από την πρεσβεία περιοχή.
Μόνο που δεν πήραν υπόψη τους δυο πράγματα. Πρώτο, ότι η ρουφιανιά εξακολουθεί να είναι το πιο απεχθές πράγμα στον ελληνικό λαό. Οταν μάλιστα πρόκειται για χτύπημα ενάντια στους Αμερικάνους, που ο λαός το υποδέχτηκε κρυφογελώντας πανηγυρικά, το να βρεις ρουφιάνους γίνεται το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου. Δεύτερο, ότι εκείνοι που έχουν διάθεση να ρουφιανέψουν θέλουν και μπαξίσι. Εντάξει το «Η ταυτότητά σας θα προστατευθεί», αλλά το «Προβλέπεται αμοιβή για όποιον βοηθήσει τις έρευνες» πού πήγε; Γίνεται, ωρέ Πολύδωρα, κανένας ρουφιάνος για τη δόξα; Θέλει φράγκα ο ρουφιάνος κι όταν η υπόθεση μυρίζει δολάριο θέλει πιο πολλά.
