♦ Την ώρα που ο Τόνι Μπλερ, τρέμοντας και μπερδεύοντας τη γλώσσα του, προσπαθούσε να το παίξει μάγκας και νταής, ο πρώην επί των Εξωτερικών υπουργός του, εκείνη η ξανθοκοκκινόψειρα ο Ρόμπιν Κουκ, ετοίμαζε άρθρο που δημοσιεύτηκε την επομένη κιόλας στον «Γκάρντιαν», στο οποίο ξεκινούσε με τη διαπίστωση, ότι διαψεύστηκε ο Μπους που έλεγε ότι «ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας στο εξωτερικό θα προστατεύσει τη Δύση, η οποία δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τον τρομοκρατικό κίνδυνο στο έδαφός της, μέσα στο σπίτι της». «Οσο θεωρούμε ότι θα νικήσουμε την τρομοκρατία με στρατιωτικά μέσα, θα αποτυγχάνουμε», είναι το συμπέρασμα του Κουκ.
♦ Το ερώτημα δεν είναι δικό μας, αλλά τέθηκε και από τις στήλες του Τύπου. Αν το χτύπημα στο Λονδίνο γινόταν δυο μέρες πριν, θα ανέθετε η ΔΟΕ τη διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων του 2012 στο Λονδίνο; Η απάντηση είναι όχι. Διότι τα λαμόγια της ΔΟΕ κοιτάζουν τα συμφέροντά τους και όση πίεση και να δέχονταν δεν θα έκαναν πίσω. Το Παρίσι θα κέρδιζε χωρίς αντίπαλο.
♦ Ενα από τα κομβικά στοιχεία της προπαγάνδας που ακούμε μετά το χτύπημα στο Λονδίνο είναι πως οι Λονδρέζοι αντέδρασαν ψύχραιμα και περήφανα, εν αντιθέσει με τους καθυστερημένους Ισπανούς που έπαθαν ταράκουλο και ψήφισαν αμέσως τον Θαπατέρο, δεσμεύοντάς τον να αποσύρει τα ισπανικά στρατεύματα από το Ιράκ. Αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτή την προπαγάνδα, τότε δικαιούμαστε να πούμε πως οι Αγγλοι αντέδρασαν ως ένας λαός μαθημένος να δρέπει τα ψίχουλα από το τραπέζι της ληστρικής αποικιακής εκμετάλλευσης της Ανατολής, ενώ οι Ισπανοί αντέδρασαν ως ένας λαός με σχετικά πρόσφατες τις μνήμες από την σαραντάχρονη φρανκική δικτατορία.
Ακούμε και ξανακούμε από τα αντηχεία της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας, ότι οι Αγγλοι διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους πως δεν θ’ αφήσουν την τρομοκρατία να γίνει μέρος της καθημερινότητάς τους. Προφανώς, δεν έχουν κανένα πρόβλημα όταν η τρομοκρατία γίνεται μέρος της καθημερινότητας των Ιρακινών, των Αφγανών, των Παλαιστίνιων. Αυτό είναι το πρώτο που έρχεται στο μυαλό ενός στοιχειωδώς λογικού ανθρώπου.
♦ «Εκανε κι η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο». Το 56,5% των λιγότερων από 250.000 ψηφοφόρων του Λουξεμβούργου ψήφισε «ναι» στο Ευρωσύνταγμα και ο πρωθυπουργός Ζαν Κλοντ Γιούνκερ (που ενήργησε σαν εκβιαστής, απειλώντας με παραίτηση αν νικούσε το «όχι»), εκτός τόπου και χρόνου και έχοντας χάσει κάθε αίσθηση του γελοίου, δήλωσε: «Αφού το Λουξεμβούργο είπε “ναι”, η διαδικασία μπορεί να συνεχιστεί. Υπάρχει τρόπος να υιοθετηθεί το Ευρωσύνταγμα». Δεν είναι το «νησί των μακάρων» μέτρο για την ΕΕ, μεγάλε. Ασε που κι εκεί το «όχι» ξεκίνησε από 23% και έφτασε το 43,5%.
