♦ «Κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, είστε άπαικτοι, υποκριτές, ψεύτες και θεομπαίχτες». Ετσι άρχισε την ομιλία του στη Βουλή ο επικεφαλής του Περισσού Δ. Κουτσούμπας, κοιτάζοντας προς τα υπουργικά έδρανα. Θέλησε να σβήσει τις εντυπώσεις από την ομιλία της Παπαρήγα στο προηγούμενο πολυνομοσχέδιο, όταν είχε πει ότι ο Περισσός δε λέει πως οι συριζαίοι είναι ψεύτες ως άτομα, ως πολιτικοί και ως βουλευτές, αλλά… εξ αντικειμένου η πολιτική τους αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει το ψέμα. Προφανώς υπήρξε πολλή μουρμούρα στο εσωτερικό του κόμματος, για να κάνει ο Κουτσούμπας αυτή τη… θεαματική «διόρθωση».
♦ «Το μόνο πειστικό αφήγημα στη χώρα είναι το αφήγημα της Κυβέρνησης της Αριστεράς». Το είπε κλείνοντας την ομιλία του στη Βουλή ο γιάπης υπουργός Γ. Χουλιαράκης. Ως προς το «αφήγημα» θα συμφωνήσουμε. Διότι αφήγημα σημαίνει ιστοριούλα, παραμυθάκι. Ως προς το «πειστικό», όμως, θα διαφωνήσουμε. Δύσκολα βρίσκεις άνθρωπο που να υποστηρίζει την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ασε που πολλοί συριζαίοι το παίζουν κινέζοι: «Εγώ με τον ΣΥΡΙΖΑ; Οχι, βρε παιδί μου, μια φιλική επαφή είχα».
♦ Στις 2:28 μετά το μεσημέρι της Παρασκευής 20 Μάη, μέσω μιας ανακοίνωσης του Γραφείου Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων της ΓΣΕΕ, η αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία κάλεσε «όλους τους εργαζόμενους σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά του νέου αντεργατικού πολυνομοσχεδίου την Κυριακή 22 Μαΐου στις 5 το απόγευμα στο Σύνταγμα». Είναι τόσο εξαχρειωμένοι πια που απαξιούν να τηρήσουν ακόμα και τα προσχήματα. Δηλαδή να εκδώσουν μια ανακοίνωση έγκαιρα, να πληρώσουν για να κολληθεί καμιά αφίσα κτλ.
Ο Μιχελογιαννάκης κρύφτηκε (ούτε που ακούστηκε το «ναι» του), όμως τη θέση του κέρδισε επάξια κάποιος Συρμαλένιος, βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατέγραψε τη διαφωνία του για την αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά («θα μπορούσαμε να μεταθέσουμε την υλοποίηση της αύξησης του ΦΠΑ την 1.1.2017» είπε), αλλά ξεκαθάρισε ότι «δεν μπορώ και να μην ψηφίσω συνολικά το νομοσχέδιο, διότι αυτό θα ήθελε η αντιπολίτευση»!
♦ Τους ξεπέρασε, όμως, όλους κάποιος Γιώργος Δημαράς, που εκλέχτηκε μεν με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β' Αθήνας, αλλά ανήκει στους Οικολόγους-Πράσινους. Μπορεί η Θοδώρα η Τζάκρη να είχε προκαλέσει τρομερή αίσθηση όταν, ως βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ, είχε δηλώσει ότι ψηφίζει με το πιστόλι στον κρόταφο, όμως η αίσθηση οφειλόταν περισσότερο στην εντυπωσιακή της παρουσία. Ενώ ο Δημαράς, ποιητής της πολιτικής, συνέγραψε ένα ρέκβιεμ που θα μείνει στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Θαυμάστε: «Θρηνώ γιατί το 50% της δημόσιας περιουσίας παραδίδεται σε ξένους ως αποτέλεσμα των εγκληματικών λαθών προηγούμενων κυβερνήσεων. Θρηνώ γιατί το πρώην ειρηνοδικείο Ανδρίτσαινας μπορεί να βγει στο σφυρί αντί να αξιοποιηθεί ως πολιτιστικό κέντρο (…) Θρηνώ για την καταστροφή του πλανήτη»! Με τον ίδιο οίστρο κατακεραύνωσε τους συναδέλφους του: ««Λυπάμαι για τους βουλευτές που έχουν βολευτεί στα προνόμιά τους και έχουν δύο αστυνομικούς (…) Δεν μπορούμε να πανηγυρίζουμε. Αυτό είναι κατάντια (…) Λυπάμαι για την κατάσταση στο κοινοβούλιο. Δεν υπάρχει αυτογνωσία και αυτοκριτική. Οταν ακούω ύβρεις χωρίς επιχειρήματα. Οταν ακούω λέξεις όπως αλήτης ή αλητεία». Αν παραιτήθηκε; Οχι, φυσικά και δεν παραιτήθηκε. Εχει να σώσει το πρώην ειρηνοδικείο Ανδρίτσαινας, ου μην και τον πλανήτη ολόκληρο. Γι' αυτό ψήφισε «ναι σε όλα». Πάντοτε θρηνώντας: «Θρηνώ για την Αριστερά που αναγκάζεται να ψηφίζει πράγματα έξω από τα πιστεύω της. Θρηνώ για την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας. Για την υποδούλωση της πατρίδας και των Ελλήνων στους ξένους». Ψήφος μετά θρήνου…