♦ «H πρώτη τετραετία είναι για να φτιάξουμε ό,τι χάλασε το ΠAΣOK, τη δεύτερη και την τρίτη θα κάνουμε αυτά που πρεσβεύουμε εμείς». Bαγγέλης Mεϊμαράκης στη Φλώρινα. Aνετος και ωραίος. Kαι γιατί να μην είναι; Eίναι τέτοια η κοινωνική νηνεμία που αποθρασύνει τους αστούς πολιτικούς.
♦ Toυς έστειλαν πληροφορία ότι ένα σπίτι ήταν κρυσφήγετο ανταρτών. Oι μπάτσοι φόρτωσαν μερικά αυτοκίνητα και επέδραμαν στον κρυσφήγετο. Oταν αρκετοί από δαύτους είχαν μαζευτεί μέσα και γύρω από το σπίτι, οι αντάρτες, που ήταν οι… πληροφοριοδότες, πάτησαν το κουμπάκι και έγινε της κολάσεως. Eνας τόνος εκρηκτικά έστειλαν στον άλλο κόσμο τουλάχιστον 30 μπάτσους-ταγματασφαλίτες και 18 στο νοσοκομείο. H Iρακινή Aντίσταση γίνεται ολοένα και πιο ευρηματική.
♦ Ενας 15χρονος μαθητής δούλευε αδήλωτος σε επιχείρηση στην Κόρινθο και βρήκε τραγικό θάνατο καταπλακωμένος από ένα κλαρκ που το αφεντικό του είχε αναθέσει να χειρίζεται. Στο καθιερωμένο δελτίο Τύπου που έβγαλε η ΓΣΕΕ δεν περιορίζεται μόνο να καλέσει «την πολιτεία να εξαντλήσει την αυστηρότητά της στην απόδοση ευθυνών» (τώρα σωθήκαμε), αλλά καταλήγει με την… απειλή ότι τα συνδικάτα «θα κλιμακώσουν τις αντιδράσεις τους κατά της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και της κυβερνητικής αδιαφορίας». Κλιμακώνεις κάτι που έχει ξεκινήσει και υπάρχει. Η κλιμάκωση του ανύπαρκτου είναι και πάλι ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό.
♦ Καθώς βλέπουμε νταβραντισμένους ελληναράδες, γερμαναράδες και λοιπούς ευρωπαίους τουρίστες να πίνουν μπίρες δηλώνοντας «οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς» και να φωτογραφίζονται χαμογελαστοί δίπλα στις εκατόμβες των θυμάτων, σκεφτόμαστε: αν μια ομάδα του τάδε αντάρτικου της περιοχής μπουκάριζε σ' ένα μπαρ και άρχιζε να πολυβολεί αδιακρίτως, τιμωρώντας έτσι την ύβριν, θα είχε άδικο; Θα μιλούσαν και τότε για τυφλή τρομοκρατία;
♦ Πολύ κλάμα στην Αθήνα και ειδικά στη Λευκωσία, μετά τη δημοσιοποίηση αρχείων του βρετανικού Φόρειν Οφις για το 1974. «Μας πούλησαν οι Αγγλοι» είναι το παράπονό τους. Δεν αφήνετε την υποκρισία, λέω γω; Ειδικά ο κ. Χριστόφιας του ΑΚΕΛ, που σήμερα αποτελεί το χαϊδεμένο παιδί των Αμερικάνων και των Αγγλων στο νησί και ο προνομιακός συνομιλητής τους σε αντίθεση με τον σκληρό εθνικιστή Παπαδόπουλο. Αλλά το ξέρουμε, μια βδομάδα θα κρατήσει το πένθος. Μετά θα ξεχαστούν και τα βρετανικά αρχεία και το κλάμα.