♦ «Οι υποθέσεις των επίορκων δημοσίων υπαλλήλων δεν ξεπερνούν καν τις χίλιες». Για να το λέει ο Μανιτάκης ασφαλώς ξέρει. Είδατε μήπως να γίνεται κανένας θόρυβος; Είδατε αυτοκριτική από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, που μιλούσαν για «7.000 επίορκους», επειδή τόσους ήθελε να διώξει η κυβέρνηση; Αυτοί έχουν ξεπεράσει και τον Γκέμπελς.
♦ Αντιγράφουμε από «Το Ποντίκι»: «Η Λούκα Κατσέλη φιλοξένησε στη βεράντα του σπιτιού της πριν λίγες μέρες τον Αλέξη Τσίπρα, που συναντήθηκε εκεί με στελέχη και φίλους του ζευγαριού Αρσένη-Κατσέλη και της πολιτικής τους κίνησης. Αίσθηση προκάλεσε η ιδιαίτερα θερμή τοποθέτηση του Τσίπρα και τα λόγια του για τον Γεράσιμο Αρσένη, τον οποίο αποκάλυψε πως συμβουλεύεται τακτικά»!!! Αληθεύει; Γιατί όχι; Τόσες άλλες «ενδείξεις» έχουμε. Ακόμη και πρόταση για πρωθυπουργό Αρσένη είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στα παζάρια ανάμεσα στους δυο γύρους των τελευταίων εκλογών. Τι εστί («κάτσε καλά Γεράσιμε») Αρσένης δεν χρειάζεται να θυμίσουμε.
♦ «Δεν θυμάμαι τον Ντομινίκ Στρος-Καν να ζητά να γίνει νωρίς αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας, αλλά θυμάμαι την Κριστίν Λαγκάρντ να αντιτίθεται σε αυτή». Μαέστρος στις δηλώσεις αποδεικνύεται ο Ολι Ρεν, που με λίγες λέξεις κάρφωσε το ΔΝΤ που το παίζει τώρα… αυτοκριτική κι απάνω τούρλα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, γιατί δεν έχει πάρει ακόμη θέση; Ρωτάμε γιατί θυμόμαστε ότι σε μια προηγούμενη φάση του καυγά ΔΝΤ-ΕΕ ο Τσίπρας δεν περιορίστηκε μόνο στις εκκλήσεις προς την κυβέρνηση να αξιοποιήσει την… αυτοκριτική του ΔΝΤ, αλλά έφτασε μέχρι την «κοιλιά του κήτους», την έδρα του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, για να… προωθήσει τα εθνικά συμφέροντα.
♦ «Η γερμανική αντίσταση ήταν σθεναρή αλλά η απελευθέρωση της Ευρώπης από τις δυνάμεις του Αξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ξεκινήσει», έγραψαν τα «Νέα» σε επετειακό αφιέρωμα για την απόβαση στη Νορμανδία. Πολύ θα το θέλατε, αλλά η Ιστορία έγραψε διαφορετικά. Η απελευθέρωση της Ευρώπης άρχισε μετά την περιφανή νίκη του σοβιετικού Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ. Μέχρι τότε, Τσόρτσιλ και Ρούσβελτ αρνούνταν ν’ ανοίξουν μέτωπο στην Ευρώπη, παρά τη συνεχή πίεση του Στάλιν. Οταν όμως είδαν, ότι ο Κόκκινος Στρατός προέλαυνε συντρίβοντας τους ναζί, έσπευσαν να κάνουν την απόβαση στη Νορμανδία, μπας και προλάβουν να φτάσουν στο Βερολίνο. Στη συνέχεια, δε, έκλειναν συνεχώς συμφωνίες με τους γερμανούς στρατηγούς, κάνοντας έναν πόλεμο της πλάκας, για να μπορούν οι ναζί να στέλνουν συνεχώς μεραρχίες από το δυτικό στο ανατολικό μέτωπο, όπως αποκαλύφτηκε από τις συνεχείς διαμαρτυρίες των σοβιετικών (ακόμη και του ίδιου του Στάλιν).