♦ Σκοτώνονται Νεοδημοκράτες και Πασόκοι, άνευ αντικειμένου ως συνήθως. Τη γραμμή τη δίνει ο Ψυχάρης από το πρωτοσέλιδο σχόλιο των «Νέων» το περασμένο Σάββατο: «Τη δύναμη κάθε πολιτικού σχηματισμού θα την καθορίσουν ασφαλώς οι ψηφοφόροι. Ομως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, τα κόμματα έχουν την υποχρέωση να αποκτήσουν την κουλτούρα της συνεργασίας. Το μέγεθος της κρίσης είναι τέτοιο, που επιβάλλει σταθερό περιβάλλον διακυβέρνησης. Αυτό προϋποθέτει ανοχή, συναίνεση, συνεννόηση, συνευθύνη. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απέδειξαν ήδη ότι μπορούν να το κάνουν». Και μη ρωτήσετε «τότε γιατί τσακώνονται;». Για να συγκυβερνήσουν και μετεκλογικά χρειάζονται αποτύπωση της νέας εκλογικής τους δύναμης. Κι αυτή η αποτύπωση απαιτεί τον προεκλογικό καυγά. Ιδιωτικά βίτσια, δημόσιες αρετές, που ήταν και ο τίτλος ενός παλιού φιλμ.
♦ Πάντως, στη Συγγρού έδειξαν ιδιαίτερα αδύνατα αντανακλαστικά. Οταν ο Λοβέρδος έκανε τις γνωστές δηλώσεις περί μετεκλογικής συγκυβέρνησης με πρωθυπουργό ακόμα και τον Σαμαρά, οι Νεοδημοκράτες φούσκωσαν από περιφάνεια και μίλησαν, off the record, για επιβεβαίωση της πρωτοκαθεδρίας της ΝΔ. Οταν το ξανασκέφτηκαν, κατάλαβαν ότι ο Λοβέρδος τους τράβηξε αγκαλίτσα στο βούρκο, από τον οποίο προσπαθούν να ξεφύγουν. Τότε ανατέθηκε στον Μιχελάκη να μιλήσει για σκέψεις «εκ του πονηρού» και να δηλώσει ότι η ΝΔ «αγωνίζεται και θα κερδίσει τις εκλογές αυτοδύναμα». Είχε, όμως, περάσει ένα 24ωρο και η ζημιά είχε γίνει.
♦ Με δοχείο διαστολής πρέπει να παρομοιαστεί η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη. Κάθε κλειστό υδραυλικό σύστημα περιλαμβάνει και ένα δοχείο διαστολής, το οποίο απορροφά τις πιέσεις που προκαλεί η διαστολή του υγρού. Ετσι και η ΔΗΜΑΡ μαζεύει δημοσκοπικά τις διαρροές του ΠΑΣΟΚ και θα τις επαναδιοχετεύσει, όταν πέσει η πίεση του κυκλώματος. Δεν είναι απαραίτητο να τις επαναδιοχετεύσει στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να τις επαναδιοχετεύσει σ’ ένα νέο σοσιαλδημοκρατικό σχήμα, στο οποίο ενδεχομένως θα μπορούσε να προσχωρήσει και η ΔΗΜΑΡ. Μπορεί κάποιοι σαν τον Ψαριανό να πλέουν σε πελάγη ευτυχίας, όμως ο Κουβέλης και οι παλιοί «εσωτερικάκηδες» τα ξέρουν αυτά, γι’ αυτό και παραμένουν προσγειωμένοι και ανοιχτοί στα πάντα, μιας και το πολιτικό σκηνικό παραμένει ιδιαίτερα ρευστό, ιδιαίτερα εντός και πέριξ της σοσιαλδημοκρατίας που εκ των πραγμάτων υφίσταται και τα βαρύτερα πλήγματα εξαιτίας της διαχείρισης της κρίσης.
♦ «Δεν θα επιτρέψουμε η οικονομική κρίση να αγγίξει την κοινωνία και την εθνική μας ακεραιότητα», δήλωσε ο Αβραμόπουλος από το Καστελόριζο. Και καλά, για την εθνική ακεραιότητα ας πούμε ότι δεν τίθεται κανένα θέμα (η εθνική ανεξαρτησία είναι άλλο πράγμα και αυτό που ονομάζουν εθνική κυριαρχία οι ίδιοι παραδέχονται ότι την περιορίζουν), όμως την κοινωνία πώς τολμά και την πιάνει στο στόμα του; Ακου δεν θα επιτρέψουν η κρίση ν’ αγγίξει την κοινωνία! Ολ’ αυτά που πέφτουν συνεχώς πάνω στο κεφάλι του ελληνικού λαού την τελευταία διετία τι είναι, χάδια;
♦ Το πραγματικό ερώτημα: τι επιπέδου καπιταλιστής ήταν ο Κούβελος στην προ Ντόρας εποχή και τι επιπέδου έγινε στη μετά Ντόρα εποχή; Για να μην αποπροσανατολιζόμαστε.