♦ Συνέντευξη Γ. Παπακωνσταντίνου στην εφημερίδα «Κεφάλαιο». Ρωτούν οι δημοσιογράφοι: «Σε τι διαφέρει αυτή η “εποπτεία” της Επιτροπής, από το να πει κανείς ότι η Κυβέρνηση υποκαθίσταται από την σκιώδη διακυβέρνηση της “τρόικας”;». Και απαντά ο Παπακωνσταντίνου, με θράσος χιλίων πιθήκων: «Δεν υπάρχει ούτε σκιώδης διακυβέρνηση, ούτε υποκατάσταση της Κυβέρνησης. Υπάρχει μία Κυβέρνηση με εντολή από τους πολίτες και ένα πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής που πρέπει να ακολουθήσουμε και να υλοποιήσουμε με αυστηρότητα και συνέπεια τα επόμενα τρία χρόνια, ώστε να συνεχίζεται η απρόσκοπτη χρηματοδότηση της χώρας».
♦ Στην ίδια συνέντευξη ρωτήθηκε επίσης ο Παπακωνσταντίνου: «Εχετε κάποια συγκριτικά νούμερα για το “πόσα” πληρώνουν για την κρίση μέσω του πακέτου των μέτρων οι μισθωτοί, πόσα οι συνταξιούχοι, πόσα οι μικρομεσαίοι και πόσα οι μεγάλες επιχειρήσεις;». Κι αυτός απάντησε με θράσος ενός εκατομμυρίου πιθήκων: «Στη μεγάλη προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής που πρέπει να καταβάλει η χώρα μας τα επόμενα χρόνια μεταφέρεται ένα πολύ μεγαλύτερο βάρος στα πολύ υψηλά εισοδήματα, στις μεγάλες περιουσίες και στις πολύ κερδοφόρες επιχειρήσεις που για τρία χρόνια θα πληρώνουν πρόσθετη ειδική εισφορά και φυσικά σε όσους μέχρι σήμερα απολάμβαναν τα “προνόμια” της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής». Απορία δική μας: Οι δημοσιογράφοι (Γ. Αγγέλης και Μ. Μάνη) γιατί δεν έκαναν μια δική τους στατιστική, χρησιμοποιώντας απλά τους πίνακες που υπάρχουν στο Μνημόνιο, στους οποίους φαίνεται καθαρά τι θα «πάρουν» από κάθε κοινωνική κατηγορία; Οι δημοσιογράφοι είναι μόνο για να κάνουν «ουδέτερες» ερωτήσεις, αφήνοντας τους υπουργούς να απαντούν ό,τι τους κατέβει;
♦ Μόνο επειδή συνέβη την περασμένη εβδομάδα δεν φιλοξενείται στη διπλανή στήλη με τις παπάρες. Παραθέτουμε, λοιπόν, χωρίς κανένα σχόλιο, απόσπασμα από τη συνέντευξη του Γιωργάκη στη γερμανική «Χάντελσμπλατ»: «HANDELSBLATT: Οταν σας βλέπουμε στα βραδινά δελτία ειδήσεων, στο πρόσωπό σας διακρίνουμε υπερηφάνεια, σοβαρότητα αλλά και θλίψη. Υπήρξαν τους τελευταίους μήνες στιγμές που κλάψατε για τη χώρα σας; Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Υπερηφάνεια και θλίψη – αυτό αισθάνονται αυτή τη στιγμή πολλοί Ελληνες. Και προφανώς, είμαστε αυτή τη στιγμή ιδιαιτέρως θλιμμένοι, γιατί είμαστε ιδιαιτέρως περήφανοι».
♦ «Δεν πρόκειται να κατονομάσω φίλτατο και καταξιωμένο συνταξιούχο ανώτατο δικαστικό λειτουργό, όμως δεν είναι δικό μου ρητορικό σχήμα η διαβεβαίωση ότι, με ανάμεικτα συναισθήματα ανακούφισης και τρόμου, τον άκουσα να βγάζει τον καημό της καρδιάς του: “Αχ, ρε Κουφοντίνα! Βιάστηκες να παραδοθείς…”. Και πολύ φοβάμαι ότι, αν δεν ανατραπεί συντομότατα το σάπιο καθεστώς, ο τραγικός καημός για έναν νέο Κουφοντίνα θα υψωθεί ως γενική κραυγή αγωνίας για το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας» (Κώστας Μπέης, τέως πανεπιστημιακός, νυν παπάς, Ελευθεροτυπία, 19.5.10). Τα δικά μας σχόλια ασφαλώς περιττεύουν…