♦ Στο σύντροφο Γεράσιμο Λιόντο, που αναρρώνει μετά από χειρουργική επέμβαση, ευχόμαστε όλες και όλοι περαστικά και σύντομα να τον έχουμε κοντά μας σιδερένιο. Μας λείπει (και πολύ μάλιστα) από την πολιτική μας δουλειά, αλλά να ξέρει πως στο χρόνο ανάρρωσης που θα ορίσουν οι γιατροί θα τσοντάρουμε κι εμείς (κι αυτό δεν το διαπραγματευόμαστε, Γεράσιμε).
♦ Θυμόσαστε το βίντεο που γυρίστηκε από βρετανό στρατιώτη τον Απρίλη του 2004 και όταν το Φλεβάρη του 2006 μεταδόθηκε από το BBC προκάλεσε διεθνή σάλο, με αποτέλεσμα ακόμα και οι δωσιλογικές αρχές της Βασόρας να δηλώσουν ότι αναστέλλουν τη συνεργασία τους με τις βρετανικές κατοχικές δυνάμεις; Θυμόσαστε τη νυφίτσα τον Μπλερ να δεσμεύεται πως θα διενεργηθεί σε βάθος έρευνα ώστε να τιμωρηθούν οι ένοχοι του άγριου ξυλοδαρμού (για λιντσάρισμα επρόκειτο) ιρακινών πολιτών; Δυο χρόνια από τότε, το τμήμα ειδικών ερευνών του βρετανικού υπουργείου Αμυνας που ανέλαβε «να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση», αποφάσισε ότι κανένας από τους εννέα στρατιώτες του βίντεο δεν θα παραπεμφθεί σε στρατοδικείο, διότι δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής, ενώ επιπρόσθετα τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Περιττεύει να πούμε, ότι η απόφαση δεν μας προκάλεσε καμιά έκπληξη.
♦ «Η μία δυνατή λύση είναι κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με τον Συνασπισμό. Η δεύτερη λύση είναι μία κυβέρνηση μεγάλου Συνασπισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με τη συμμετοχή ή όχι του ΣΥΝ, θα εξαρτηθεί προφανώς από αυτούς» (ο Θ. Πάγκαλος στο «ΕΘΝΟΣ»). Κατά τα άλλα, υπάρχουν… αγεφύρωτες διαφορές μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ!
♦ «Τιμούμε και σεβόμεθα τους απλούς εργάτες. Τους οικοδόμους, τους μεταλλωρύχους, τους λιθογράφους, τους υπαλλήλους κλπ. Νομίζουμε όμως ότι δεν έχουν δικαίωμα να παρεμβαίνουν σε ζητήματα που αγνοούν, όπως είναι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Είναι προφανές ότι δε γνωρίζουν το περιεχόμενο του άρθρου 16 και δεν έχουν συζητήσει τις πτυχές του» (απόσπασμα από το κύριο άρθρο της «Απογευματινής», την περασμένη Δευτέρα). Ετσι είναι. Οι εργάτες πρέπει μόνο να σκάβουν, να χτίζουν, να λιώνουν στη δουλειά. Τα ζητήματα της πολιτικής, ακόμα κι αυτά που αφορούν το μέλλον των παιδιών τους, πρέπει να τ’ αφήνουν στους «ειδικούς», περιοριζόμενοι μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουν εκείνους που εκείνη τη στιγμή τους φαίνονται καλύτεροι.
♦ Και καλά, ωρέ παλικαράδες της δεξιάς, οι οικοδόμοι και οι μεταλλωρύχοι, ας πούμε ότι δεν σκαμπάζουν τίποτα. Οι πανεπιστημιακοί, οι φοιτητές, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι νηπιαγωγοί (δηλαδή το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας) κι αυτοί δε σκαμπάζουν τίποτα;
