♦ «Κατά κάποιο τρόπο φταίμε και εμείς οι ρεπόρτερ. Καθώς δεν τολμάμε να βγούμε έξω από τη Βαγδάτη – ή και μέσα στην ίδια τη Βαγδάτη – η απεραντοσύνη του Ιράκ έχει σκεπαστεί από μια πυκνή σκιά. Ισως καμιά φορά βλέπουμε κάποιες λάμψεις τη νύχτα – μία ή δύο Χαντίθα μέσα στην έρημο – αλλά εξακολουθούμε να καταγράφουμε πειθήνια τους αριθμούς των “τρομοκρατών” που υποτίθεται ότι έχουν εξοντωθεί σε απομακρυσμένες περιοχές της Μεσοποταμίας. Φοβούμενοι το μαχαίρι του αντάρτη δεν μπορούμε να ερευνήσουμε. Και αυτό αρέσει στους Αμερικανούς. Ποιος ξέρει τι αγριότητες έχουν διαπραχθεί μακριά, μέσα στην έρημο;». Ο επίμονος Ρόμπερτ Φισκ στον «Independent».
♦ «Ποιος λοιπόν μπορεί να μας βγάλει απ’ το τέλμα της ιδιωτείας, να μας αναβαθμίσει και να μας οπλίσει, έτσι ώστε να προλαβαίνουμε αντί να καταστέλλουμε, να δημιουργούμε, αντί να σερνόμαστε πίσω απ’ τις εξελίξεις, να ονειρευόμαστε, αντί να βλέπουμε εφιάλτες, να κοιταζόμαστε στα μάτια, αντί να κρυβόμαστε πίσω απ’ τα καθημερινά μικρομέγαλα εγκλήματά μας, να μπορούμε να αναμετρηθούμε με το μέλλον μας ως είδος; Με απόλυτο τρόπο υποστήριζα πως μόνον η πολιτική μπορεί να ξαναδώσει στους ανθρώπους τα εφόδια να ερμηνεύσουν τη ζωή τους». Ο Διονύσης Τσακνής στην «Ελευθεροτυπία». Η πολιτική γενικά και αόριστα. Ας πούμε, η ενασχόληση με την πολιτική από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ «μπορεί να ξαναδώσει στους ανθρώπους τα εφόδια να ερμηνεύσουν τη ζωή τους»! Μετριότητα σαν συνθέτης, παπαρολόγος ως δημοσιολόγος. Και πάντα «εντός των ορίων».
♦ «Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, που έχει αντικαταστήσει πλέον σήμερα την ξεπερασμένη σοσιαλδημοκρατία, συνδέει την ιδέα της ισότητας (που πρεσβεύει ο σοσιαλισμός) με την ιδέα της ελευθερίας (που πρεσβεύει ο φιλελευθερισμός). Η Αριστερά πρέπει να διακηρύξει ότι δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς την εξασφάλιση της ισότητας. Το να είσαι ελεύθερος να κοιμάσαι κάτω από τις γέφυρες δε σημαίνει πως είσαι ελεύθερος. Η ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει λοιπόν να επαναδιεκδικήσει τον φιλελευθερισμό – της ανήκει». Ο Μιχάλης Μητσός στα «Νέα». Είναι τόσο αφελής πολιτικά και ακατάρτιστος θεωρητικά όσο εμφανίζεται ο κ. Μητσός; Αγνοεί άραγε ότι ο φιλελευθερισμός είναι πρωτίστως ρεύμα οικονομικής σκέψης, που στηρίζεται στην έννοια της απόλυτης ελευθερίας των αγορών; Νομίζουμε ότι δεν το αγνοεί. Απλώς παίζει το παιχνιδάκι με την ηχηρή και ποθητή λέξη «ελευθερία» για να δικαιώσει την αγριότητα του φιλελευθερισμού και να δικαιώσει τη νεοφιλελεύθερη ευθυγράμμιση της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, που έχει εγκαταλείψει ακόμα και το ρεφορμισμό του «κοινωνικού κράτους» θεωρώντας ότι αυτό αποτελεί… κρατικιστική αγγύλωση που περιορίζει την… ελευθερία.