Αν άφεση δεν είναι η ποίηση, -ψιθύρισε μόνος του- τότε, από πουθενά να μην περιμένουμε έλεος (Γ. Ρίτσος, «Ο χώρος του ποιητή»)
Κάποτε θ’ ανταμώσουμε στους λόφους του ήλιου. Μην ξεχνάς. Περπάτα.
Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως.
> Και σημειολογικό το ενδιαφέρον της συνάντησης Ραούλ Κάστρο – Ομπάμα στο «Μέγαρο της επανάστασης» στην Αβάνα. Ποιος έχει προσχωρήσει σε ποιον…
> Παιδιά ενός κατώτερου θεού θα πρέπει να είναι οι γυναίκες εκπαιδευτικοί μιας και τους απαγορεύεται να εκφωνούν πανηγυρικούς σε εκκλησία (επιλογή μητροπολίτη Βέροιας).
> «Δώδεκα εκατομμύρια Αμερικανοί ζουν σε τροχόσπιτα με ανασφάλεια» – άλλη μια πρωτιά του καπιταλισμού… (mondediplo.com/2016/03/10trailers).
> «Είναι εύκολο ν’ αποδείξει κανείς την καθοριστική επίδραση της κοινωνίας στην ψυχολογία του ανθρώπου, στις αντιλήψεις του και, κατά συνέπεια, στις εκδηλώσεις του και στον τρόπο που καταλήγει στις αποφάσεις του και εκλέγει το τι να κάνει. Η ουσία του ζητήματος όμως βρίσκεται βαθύτερα. Είναι ν’ ανακαλύψουμε τις συνέπειες του γεγονότος πως ο άνθρωπος παντού και πάντα είναι προϊόν της κοινωνίας, και, κατά κάποια έννοια, αντανάκλαση των κοινωνικών σχέσεων. Αυτό είχε υπόψη του ο νεαρός Μαρξ όταν έγραφε στις θέσεις για τον Φόιερμπαχ: “Η ουσία του ανθρώπου δεν είναι αφαίρεση σύμφυτη στο κάθε ξεχωριστό άτομο. Στην πραγματικότητα είναι το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων”. Το πλήγμα κατά της “αφηρημένης ανθρώπινης ουσίας” το έδωσε ήδη τον 17ο αιώνα ο Τζον Λοκ. Ολα αυτά διαμορφώνονται στον άνθρωπο υπό την επίδραση της κοινωνικής αγωγής: Ιδέες, ηθικά συναισθήματα, αντιλήψεις και συνήθειες. Πρώτα απ’ όλα επιδρά εδώ η γλώσσα, το πρώτο κοινωνικό απόκτημα που αποτυπώνεται στο μυαλό του παιδιού. Στο λεκτικό και στη σύνταξη της γλώσσας έχει εναποτεθεί η συσσωρευμένη γνώση του κόσμου που κληροδοτείται σε κάθε μέλος της κοινωνίας με την αγωγή. Το σύστημα της γλώσσας διαμορφώνει το σύστημα της σκέψης, τον τρόπο που νιώθουν οι άνθρωποι τον κόσμο μέσα από την κατάταξη των φαινομένων του κόσμου. Και διά μέσου της γλώσσας διαμορφώνεται όλη η νοοτροπία και η στάση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεφύγει από τα κοινωνικά του πλαίσια. Ακόμα και σα σκαπανέας, σαν επαναστάτης και γκρεμιστής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, κινείται μέσα σε δεδομένες σχέσεις τις οποίες δημιούργησε ο ίδιος» (Ανταμ Σαφ: «Φιλοσοφία του ανθρώπου»).
> Ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών τον Γενάρη και τον Φλεβάρη. Μόνο το κοινωνικό θερμόμετρο έχει κολλήσει…
> Ενώ ο τίτλος «Νέο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για απασχόληση 15.000 ανέργων» παραπέμπει στην απασχόληση, η ουσία (κείμενο) μιλάει για επιδότηση εργοδοτών… (η είδηση από tanea.gr, 21/3/2016).
> Επιμένει ο Β. Μπούτας για «δέσμευση της κυβέρνησης» (Ριζοσπάστης, 19-3-16, «Νέος κύκλος κινητοποιήσεων για τους μικρομεσαίους αγρότες»).
> «Εκφυλισμός και μάχη των μηχανισμών για τους συσχετισμούς» το 36ο συνέδριο της ΓΣΕΕ (Ριζοσπάστης, 20-3-2016). Και γιατί πήραν μέρος, λοιπόν, οι «δυνάμεις του ΠΑΜΕ»; Μάλλον, ως «Μοναδική “παραφωνία”» όπως γράφει η εφημερίδα, αποδίδοντας εύσημα στις φίλιες… δυνάμεις.
> Κείνος ο Γ. Σακελλαρίδης τι να κάνει, άραγε…
> «ΕΥΡΩΠΗ: ΚΛΕΙΣΤΟΝ λόγω πτώχευσης αξιών» («Η Εποχή», 20-3-2016, πρωτοσέλιδο). Ωστε η «Ευρώπη» έχει και (ανθρωπιστικές) αξίες; Εποχισμός, το ανώτατο στάδιο του ευρωλιγουρισμού.
> «…ο αναμενόμενος ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης δεν θα είναι αρκετά υψηλός ώστε να οδηγήσει σε αύξηση των πραγματικών εισοδημάτων στα επίπεδα του 2006, μέσα στα επόμενα δεκαπέντε χρόνια» (kathimerini.gr, 20-3-2016, «Τα ημίμετρα συμβάλλουν στη συνέχιση της ανθρωπιστικής κρίσης»). Crisis is here to stay…
> Τσίπρας – Αβραμό: βάστα με να σε βαστώ.
> Βαγενά: ήθελές τα και παθέστα…
> Αν ο κροκόδειλος έφαγε τον εχθρό σου, αυτό δεν σημαίνει πως έγινε και φίλος σου. Γιόχαν Βόλφγκανγκ Φον Γκαίτε.
> «Στόχος της Κούβας είναι να προσελκύσει άμεσες ξένες επενδύσεις 2-2,5 δισ. δολαρίων το έτος για να φτάσει την οικονομική της ανάπτυξη στο 7%» – δήλωση του υπουργού Ροδρίγο Μαλμιέρκα στην κουβανική τηλεόραση (reuters.com, 29-3-2014).
> Τι σημαίνει η «προσέγγιση» ΗΠΑ-Κούβας; Με τον παρόντα νόμο τα κέρδη φορολογούνται κατά 30%, ο νέος νόμος μειώνει το ποσοστό σε 15%. Τα κέρδη από εξορύξεις, πετρέλαιο και άλλες επιχειρήσεις πρώτων υλών από 45% μειώνονται κατά 50%, δηλαδή φθάνουν το 22,55%. Οι επενδυτές εξαιρούνται της φορολογίας κερδών για οκτώ έτη από την υπογραφή συμφωνίας. Με τον παρόντα νόμο οι επενδυτές υπόκεινται σε φορολογία εισοδήματος ενώ με το νέο νόμο εξαιρούνται (ο νέος νόμος είναι ο υπ. αριθμόν 118/2014). Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα κι αυτός…
> NO justice, no peace.
> Ο θάνατος διακοπές στο Σαράγιεβο πάει.
> Οταν πεθαίνει βασιλιάς, μη χαίρεσαι λαουτζίκο / Μη λες πως θάν’ καλύτερος ο νυν από τον τέως / Πως θάναι το λυκόπουλο καλύτερο απ’ τον λύκο / Τότε μονάχα να χαρείς: αν θάναι ο τελευταίος (Κ. Βάρναλης).
> Ανω των 9.000 οι θάνατοι στο Λονδίνο, οι οφειλόμενοι σε ατμοσφαιρική ρύπανση…
> ΣΥΡΙΖΔΕ, λοιπόν…
> Μαθαίνουμε ότι ο δολοφόνος είναι έξω, στην κοινωνία…
> Under a great, rainbow sky.
> «…αποσκοπεί στο σταθερό στόχο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού να χτυπήσει ό,τι κατάκτηση έφερε στον κουβανικό λαό η σοσιαλιστική οικοδόμηση» (Ριζοσπάστης, 22/3/2016). Για τον Ομπάμα και την επίσκεψή του στην Κούβα. Για το νομοθετικό πλαίσιο που διευκολύνει τα κέρδη των εισαγόμενων «επενδυτών» μάλλον «δεν γνωρίζει» η εφημερίδα…
Βασίλης
