Μπάτσοι από δω, μπάτσοι από κει, μπάτσοι της ΕΛΑΣ και δημοτικοί (διαπίστωση γονάτου…)
Τηλεοπτικά, «Cold Case», Σκουριές, «Gold Case»…
Αίμα – Τιμή – Κουτόχορτο – Γιωτάς και Χρυσαυγίτης
Για τους καπιταλιστές είναι «party all the time»
Κυβέρνηση – εργαζόμενη κοινωνία: Οι αγροίκοι στη χώρα των θυμάτων
Να μην επαναλάβουμε τι σημαίνει η 24ωρη της ΓΣΕΕ, έτσι;
Σκουριές: Καταστολή και κάψιμο πράσινου από τα ΜΑΤ
Ο αγώνας συνεχίζεται
Ελλάς-Ελλάς, Καμίνης-Γαβαλάς
♦ Ο Εκτωρ, ο έβδομωρ, ο όγδοωρ κ.ο.κ.
♦ Η ποίηση είναι πατούσα παν-ρού.
♦ Οστερμάγερας – Γ.Π.: (χ) οστά στον μάγερα: 0-1.
♦ Ιστορίες του αστυνόμου Μπέκρα.
♦ Δεν είσαι λες της φτώχειας, δεν είσαι και του πλούτου, μην είσαι αλλοπαρμένος, μακράν του κόσμου τούτου; (1ο συνέδριο Σύριζα – Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Μετώπου).
♦ Για διορισμό των μισών μελών της ΚΕ Σύριζα μιλάει ο Στ. Ελληνιάδης (μα τόση δημοκρατία πια, πώς την αντέχει ο ίδιος ως… μέλος της ίδιας ΚΕ;).
♦ Απόβαση κάποια στιγμή στο σώμα σου θα κάνω/ κι ασκήσεις ετοιμότητας ‘πο κάτω ως τα πάνω.
♦ «Αλλ’ ας πάρουμε την άλλη περίπτωση. Οτι οι θίασοι είτε ως θεσμός, είτε ως συγκεκριμένος φορέας, ατομικής επιχείρησης ή κρατικού θιάσου, θέλουν να υπηρετήσουν το θέατρο. Η παράσταση που βλέπουμε είναι αυτή που θέλησαν; Ή μήπως οι διαδικασίες μέσα από τις οποίες πέρασε η "προσπάθεια" όντας εξ αντικειμένου αντιθεατρικές, θα αφήσουν στην παράσταση τα τραύματα των συμπληγάδων μέσα από τις οποίες ζορίστηκε η προσπάθεια; Και στην περίπτωση αυτή, τι νόημα έχει η κριτική μιας παράστασης, αν δεν έχει προηγηθεί η κριτική επισήμανση των αντιθεατρικών θεσμών και διαδικασιών και οι ευθύνες όλων εκείνων που τις επωάζουν και τις συντηρούν; Νομίζουμε πως πρωταρχικό καθήκον της κριτικής σήμερα είναι ν’ αντιμετωπίσει με ρεαλισμό και συναίσθηση ευθύνης αυτές τις διαδικασίες, αυτούς τους θεσμούς, που θα αλλοιώσουν και τις καλύτερες προθέσεις ενός αποτελέσματος». (Στ. Δρομάζου, «Προβλήματα θεατρικής κριτικής»).
♦ «Ε, λοιπόν, αυτή η κίνηση υπάρχει στη σοβιετική κοινωνία. Μια σοσιαλιστική κοινωνία που κινείται, αναπτύσσεται, σφύζει, διαπερνάται από αντιθέσεις της ζωής… Η κίνηση της σοβιετικής κοινωνίας έχει φτάσει σε μια σημαντική καμπή. Βρίσκεται μπροστά σε νέα προβλήματα, που η λύση τους θα διαμορφώσει το νέο πρόσωπο του σοσιαλισμού στο κατώφλι του 2000. Ενα πρόσωπο πιο κοντινό στο κομμουνιστικό ιδανικό». Μίμη Ανδρουλάκη, «ΕΣΣΔ – Ο σοσιαλισμός στο κατώφλι του 2000», Σύγχρονη Εποχή, 1984 (σ.σ. συζητήσεις του Μ. Ανδρουλάκη με κορυφαίους παράγοντες της «σοβιετικής» κοινωνίας) – «Στις συζητήσεις αυτές που μέρος τους έχει δημοσιευτεί στο "Ριζοσπάστη"» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου). Η Σύγχρονη Εποχή ήταν (και είναι) εκδοτικό του Περισσού, ο «Ριζοσπάστης» ήταν (και είναι) όργανο της ΚΕ του…
♦ Οταν παπαγαλίζεις τη λέξη αφήγηση (αφηγήσεις) και χαρακτηρίζεις έτσι τον σοσιαλισμό και τον αντιφασισμό, με αναφορά στη Σοβιετική Ενωση και την Λ.Δ. Γερμανίας (στις πραγματικές χρονικές τους διαστάσεις) και με μια φράση του Λένιν και του Στάλιν «κλείνεις» την «πολιτική – ιδεολογική» παρουσίασή σου σε λογοτεχνικό (βλ. ποίηση) θέμα, τότε έχεις χωνέψει κάκιστα (αλλά με ευχαρίστηση) όσα σου ‘μαθαν στο σχολείο (και στο πανεπιστήμιο ίσως), χωρίς ποτέ να κάνεις ένα βήμα παραπέρα. Οταν δε αναμασάς (α λα Περισσός…) τα περί «πτώσης του σοσιαλισμού» το 1989 θα πρέπει να απευθυνθείς στον… καθρέφτη… (μέχρι να ενηλικιωθεί ο Στέφαν Ντέρινγκ υπήρχε άραγε ΓΛΔ;). Για να είσαι Τεφλόν και όχι τυφλόν…
♦ Κι αν πήρες το Grammy, άει grammyσου.
♦ «Μέχρι την άνοιξη ο Σύριζα δεν είχε μπει εμπρός σε καμιά κινητοποίηση… Εχοντας δώσει διαβεβαιώσεις για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ο Σύριζα τώρα υποχρεούται να βρει τρόπο να γίνει αποδεκτή η πολιτική του από συνεταίρους και αντιπάλους».(Από το άρθρο του Μπατίστ Ντερικμπούρ, «Οι θέσεις του Σύριζα», Le Monde Diplomatique, αγγλική έκδοση, Ιούλης 2013).
♦ Μετρώ τα φράγκα μια βραδιά/ τα βρήκα πολύ λίγα/ κόβω το φαγητό για μια βδομά/ και τρέφομαι με… μύγα./ Κι όταν, σαφώς, απόθανα/ με βάλανε σε φέρετρο μισό/ γιατί, είπαν συρρικνώθηκα/ ωσάν το κόμμα του Πασό(κ).
Βασίλης
