Δυο χιλιάδες και εννιά: δύσκολη κι αυτή η χρονιά.
Ακρως σοβαρή πλακίτσα, στίχοι: Κοκκινοσκουφίτσα.
Ανέτειλε το εθνοσωτήριον έτος 2009, yeah! Διαβάζουμε το κατά Τουρνά ευαγγέλιο που ξεκινά με εύλογα φιλολογικά ερωτήματα: «Πώς θα είναι ο κόσμος μας, πώς θα είμαστε εμείς το δυο χιλιάδες εννέα; Πώς θα ζούμε άραγε που θα είναι όλα αλλιώς και ποια θα είναι τα νέα; Το 2009, τότε που θα ‘μαι ‘γω, θα ‘μαι 60 χρονών και συ ελπίζω να φαίνεσαι νέα και τα παιδιά μας δεν θα ‘χουν καμιά διαφορά με σένα και μένα». Στην επόμενη ευαγγελική περικοπή, ο ευαγγελιστής Τουρνάς πέφτει μέσα και μάλιστα με τα μούτρα (γι’ αυτό έγιναν έτσι): «Τότε που ο πλανήτης μας θα ‘ναι οπλοστάσιο κι οι δρόμοι θα μοιάζουν μ’ αρένα. Να ‘σαι αισιόδοξη, όλα θα περάσουνε, μετά από τη νύχτα είν’ η μέρα. Το 2000 και πέρα». Ομως, το ευαγγέλιο ολοκληρώνεται με την περιγραφή ενός οράματος που αποδεικνύει ότι ο ευαγγελιστής Τουρνάς ήταν τούρνα όταν περιέγραφε τα όσα είδε στη δική του αποκάλυψη: «Οταν όλοι οι τρελοί που τον κόσμο κούρασαν, μακριά μας θα ‘χουνε φύγει, τότε πια γυναίκα μου μας ανήκει όλη η γη και τότε θα ζήσουμ’ ωραία. Το 2009…». Εάν συμβεί τέτοιο πράγμα και εκπληρωθεί η προφητεία, η στήλη –και η Κοκκινοσκουφίτσα αυτοπροσώπως– υπόσχεται να κεράσει μια κάσα ρετσίνες τον Τουρνά, να ξαναγίνει τούρνα. Αλλιώς, μπορούμε να εφαρμόσουμε το κέρασμα στην προοπτική να μας πει πότε θα φύγουν «οι τρελοί που τον κόσμο κούρασαν» σε μερικό επίπεδο. Και αναφέρομαι βεβαίως στο κόμμα του οποίου θιασώτης νομίζω είναι ο εν λόγω ευαγγελιστής.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά άμα τη εισόδω του νέου έτους (που είναι το παλιό μεταμφιεσμένο, άλλωστε μια ουρίτσα από το οχτάρι του 2008 αφαιρέθηκε) ξέχασα να στείλω τα δέοντα στους σφαγείς της Γάζας. Τα οποία δεν θα γράψω για να μην έχουμε ιστορίες, αφού όχι μόνο εμπίπτουν στον νόμο περί ασέμνων, αλλά τον υπερβαίνουν κατά πολύ. Ξεχειλίζει η οργή για τα φριχτά χτυπήματα στη μάχη πάνοπλων θρασύδειλων – αδούλωτων παλικαριών, μια μάχη για την οποία επιστρατεύτηκαν τα έμμισθα –για τέτοιες περιστάσεις– παπαγαλάκια. Το νέο είναι ότι αυτή τη φορά έχουμε και καρδερίνες-ανταποκρίτριες μέσα από χωροθετημένα κλουβιά που τους υποδεικνύει το Ισραήλ, απαγορεύοντας την ελεύθερη πρόσβαση στα ΜΜΕ.
Τώρα θα μου πείτε, πώς και δεν είδε προβοκάτορες εκεί το Περίσσιο (ένα είναι το περίσσιο) και θα σας γελάσω. Ισως γιατί ήταν απασχολημένοι με την επίθεση των Εξαρχείων, όπου το περίσσιο σαφώς είδε για άλλη μια φορά τους προβοκάτορες. Πηδάμε από το ένα στο άλλο, αλλά μήπως το ίδιο δεν κάνουν κάποιοι με τη νοημοσύνη μας; Τα μεσαιωνικώς σκεπτόμενα απολιθώματα, φορώντας τις ερυθρές μάσκες τους κρύβουν το μαύρο της ιδεοληψίας και των ψυχών τους. Κι όλα αυτά ενώ τελειώνει σχεδόν η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα! Πραγματικά, είναι πάρα πολύ δύσκολο μερικές φορές να βρεις μια βρισιά που να γεμίζει το στόμα, ένα μπινελίκι που να μπορεί να χωρέσει αλλά και να εκφράσει με ακρίβεια όσα σε πνίγουν. Τα κάθε λογής καθάρματα (διεθνή κι εγχώρια, πολιτικά, επιχειρηματικά, πολιτιστικά και άλλα), οι φορείς μιασμάτων που ενεδρεύουν μέσα σε κάθε χώρο και που συχνά αρκούν για να χαρακτηρίσουν ολάκερους τομείς, απλώνουν τα βδελυρά πλοκάμια τους επικίνδυνα. Οι παλιότεροι αναγνώστες θα έχετε ήδη καταλάβει ότι με τέτοια γεγονότα και με τέτοια ψυχολογία, η στήλη αδυνατεί να σχολιάσει και ν’ «ανατρέψει» την επικαιρότητα σατιρίζοντάς την. Γι’ αυτό θα προσφύγει και πάλι σε έτοιμη πλην καλύτερη τροφή: «Πρέπει ν’ αναπτύξουμε έναν αληθινό προλεταριακό διεθνισμό, έτσι που το να πεθαίνει κανείς κάτω από τις σημαίες του Βιετνάμ και της Βολιβίας να είναι το ίδιο επιθυμητό για έναν Ασιάτη ή έναν Ευρωπαίο. Κάθε λαός που ελευθερώνεται είναι ένα κερδισμένο σκαλοπάτι της μάχης για την απελευθέρωση ενός άλλου λαού. Ο αληθινός διεθνιστής είναι ικανός να αισθανθεί αγωνία όταν δολοφονούν έναν άνθρωπο κάπου στον κόσμο και να νοιώσει έξαρση όταν κάπου στον κόσμο υψώνεται μια καινούργια σημαία της ελευθερίας. Εκείνος που αισθάνεται σαν προσωπική προσβολή κάθε επίθεση, αδιάφορο πού στον κόσμο» (Che Guevara – «Το μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα» τόμος α΄).
Ας είναι το 2009 έτος-ορόσημο για την έξοδο από την προϊστορία. Amen.
Κοκκινοσκουφίτσα
kokinoskoufitsa@eksegersi.gr
